joop schreef op vrijdag 8 februari 2013, 16:45:


Niet zo bezwaarlijk als een paard dat vrolijk om je heen bokt. Een vrolijke hond hoeft bij clickertraining geen probleem te zijn. Integendeel. Bij sommige oefeningen kan het gemakkelijk zijn.

Een hond stamt van de wolf; jager... jaagt in groepen, gebruikt strategieen. Een paard graast, maakt dat het weg komt bij dreiging, vecht indien nodig maar heeft voor zijn eerste levensbehoefte geen oplossings vermogen nodig. Is veel onderzoek naar geweest.

Ik ben het dan ook niet met je eens dat het hetzelfde werkt. Ik heb zowel kat, hond, kip en paard geclickerd en er zit wel dergelijk verschil in aanpak.
Timing is wel een overeenkomst, zoals altijd. Net als duidelijkheid en consequent zijn.

Klopt. Maar je kunt ook niet vergeten dat gedrag op het moment dat je een cue geeft een rol kan spelen. Dat kan herhaalt worden om de cue uit te lokken. Zoals ook gedrag tussen click en levering van voer vaak onbewust getraind wordt, als de mechaniek niet goed is.
Ben ik dus ook niet met je eens. Je kunt nooit gemakkelijk voldoende voertjes in je hand houden voor een sessie. Dat betekent dat je tussendoor voertjes uit je zak moet halen, wat door het paard als een bridge wordt opgevat (hij weet immers donders goed wat je daar uit je zak haalt en dat hij het kan verdienen) Dat veroorzaakt onnodige verwarring. Daarom is het veel duidelijker de voertjes in je zak te houden en na de click het voertje te pakken en aan te reiken.(mits ook hier weer de mechaniek perfect is)
Jep. En door dat gedrag te voorkomen, hoef je geen gedrag te berispen of het paard steeds achteruit te sturen of timeouts te nemen, wat voor frustratie kan zorgen.


Eigen initiatief wordt in de tradi wereld nu eenmaal niet gewaardeerd, dus idd ontmoedigt. of het altijd eruit wordt gemept is de vraag, maar het komt zeker voor.

Mijn excuses, ik had de reacties helemaal niet gezien, en zie dat er nu een recente post is. Gelukkig vrij snel na het begin van mijn zoektocht, heb ik een super bijrijdster gevonden, en het werkt voor ons allen prima zo.

Mijn probleem is (of was eigenlijk) dat dit een tuigpaard is, en hij een zekere mate van onderhoudstraining nodig heeft. I know, het klinkt stom, maar serieus.
Als hij 'niks' doet (lees: enkel in weide/loopstal) krijgt hij ADHD en breekt dan de hele tent af, hij vindt het ook duidelijk leuk om te werken.
Daarnaast; als hij echt zonder nette training in de weide staat, krijgt hij een scheefheid terug, die dan steeds erger wordt. Hij heeft echt een valse start gehad, vandaar dan een graasvoetje, enz.
Nou is het niet echt fijn om met een tuiger te rijden (believe me, I know) maar hij is in het verleden mishandeld, waardoor hij pertinent niet voor de kar kan/durft. Met zijn bouw -van zichzelf geen fijne rug als tuigmans- ben ik er niet gerust op dat hij met enkel buitenritjes toe kan. (aan de lange lijnen er achter is hierom ook geen goede optie voor hem)

Ben er wel een beetje achter waar we tegen aan liepen. Hij heeft écht de tijd nodig voor opbouw, zowel opbouwen van dag tot dag, als in de training zelf. (i.v.m. zijn lijf, nou wist ik dat al wel)
Nu was ik heel erg verwend, met een super fijn te rijden paard, waar je -bij wijze van- op kon stappen, en weg rijden. En na het plotselinge overlijden van deze vriendin van ons, wat nog veel meer zijn vriendin was, dan de mijne. Botste het gewoon ofzo...

Hij is nu 10 jaar bij mij (van de 15) en verder echt m'n maatje. Maar het trainen ging met weerstand, omdat mijn verwachtingen gewoon niet meer realistisch waren op dat moment.
Zoals nu gaat het prima, mijn bijrijdster rijdt hem een paar x p/w. Zij is blij met ieder goed pasje wat hij geeft, en dat heeft hij nodig, hij vindt het al moelijk. Terwijl ik dan onbewust dacht 'he he, het zou tijd worden' tja dat werkte totaal niet natuurlijk.

De enige reden die ik kan bedenken voor mijn huidige bijrijdster om te stoppen is tijdgebrek, en dan zal ik me hier weer melden.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 8 februari 2013, 18:19:



het verschil is mij duidelijk. Volgens mij is het verschil met paard en hond bij training niet zozeer daarop gebaseerd maar op het feit dat een hond veel sneller van nature doet wat je wil. Wil je een hond leren zitten op commando, no problem want hij gaat zowiezo graag zitten. Bij een paard kost dat veel meer tijd, ook om te leren te gaan liggen. (waarom zou je een paard willen leren te gaan liggen: dan kan je makkelijk even de hoeven bijknippen )


natuurlijk.


dat is precies het punt

-knip-


op zich is het handig, zeker in het begin, altijd hetzelfde te doen, dan concentreer je je gemakkelijker.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 8 februari 2013, 20:17:


Ik mag dit filmpje niet zien, misschien omdat ik geen deelnemer aan feesboek wil zijn. Whatever, ik geloof je op je woord en heb er dus juist geen behoefte aan betreffende mevrouw 'zo' een uur te zien paardrijden.

Maar ik ben het toch inhoudelijk niet eens. Bij verreweg de meeste, zowat alle paarden kun je wel degelijk het bitgebruik zomaar weglaten. Bij de enkeling waar dat niet kan heb ik nog nooit kunnen vaststellen dat dit inherent oorzakelijk aan het paard is, wel aan voorafgaande mishandelingen en geleerd ongewenst gedrag.

Er zit wel een 'probleem' bij het bitloos rijden en wellicht dat dit in jouw bedoelde filmje duidelijk tot uiting komt: bitloos is niet hetzelfde als dwangloos. Dit verschil wordt vaak niet meegenomen en resulteert dan in een sleurpartij omdat wel het middel maar niet de oorzaak veranderd is.

Het dwangloos is waar het nmm zoveel mogelijk naartoe moet, oftewel door belering zorgen dat je paard vrijwillig de beslissingen naar gewenst gedrag maakt die je aangeeft. Dit heb ik aangegeven naar Petra toe vóór de oprichting van de bitloze club, daar heb ik dat LibraRB touwtje voor bedacht omdat sleuren en kopsjorren daar niet mee mogelijk is, en het duurt nog steeds voor dat kwartje integraal valt.

Dwangloos wil niet zeggen dat een bereden of aangespannen paard niet betrouwbaar gehoorzaam moet zijn, want dat moet al was het maar vanwege veiligheidsaspecten wel. Het gaat om hoe het paard het ervaart; het paard heeft geen weet van wat, ergens in mensenbreinen bedacht, 'moet'.
Echter wanneer je paard grondig geleerd heeft vrijwillig en dus dwangloos, omdat het er voor beloond wordt, het gewenste gedrag uit te voeren is dat ineens pakken veiliger en betrouwbaarder dan het equivalent onder dwang en ontwijkingsleren.

Ik ben mij er natuurlijk van bewust dat er grenzen zijn aan het beleren van vrijwillig gedrag: vrijwillig rollküren lijkt mij niet voor de hand liggen. Vrijwillige zelftortuur om de tortuur in wat voor vorm dan ook komt zover mij bekend alleen onder mensen voor. Dat moet je dus in aanleg al helemaal niet met je paard willen!

e m kraak schreef op zaterdag 9 februari 2013, 11:33:


En dat is precies wat Jossy bedoeld.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 9 februari 2013, 16:35:


Ik heb werkelijk geen flauw idee waar je het over hebt. Misschien dat dat ook op die feesboek pagina staat maar die kan ik zoals al gezegd niet bekijken. Ik dacht dat daar alleen een filmpje stond.

e m kraak schreef op zaterdag 9 februari 2013, 17:10:


Er is ook nog een normale website, als je wilt weten waar Nils naar verwijst :
http://www.jossy-reynvoet.com/

Anja Seijn schreef op zaterdag 9 februari 2013, 18:31:


NB een omgeturnde hoefsmid! volgens mij is hij helemaal PN, toch leuk.

ik zie ook geen filmpje, enkel een facebookpagina