Merel Stoffers schreef op donderdag 24 januari 2013, 13:51:


OK, uitgebreider motivering dan.
Zowel Pien als jij kennen betrokkene/paard toch persoonlijk?
Mooi vergelijk dan toch wel vanuit de ivoren toren op de hoge berg.
Overigens ben ik op een leeftijd gekomen dat je zoetjesaan begint op te letten nergens over te vallen, maar ik dacht dat de stellingnames wel duidelijk zijn en ik vind de 'fase 4' optie, of noem dat maar in gewoon straattaal-NL een knal voor se harses, onzinnig, principieel verkeerd en onnodig risicovol. De kans immers dat het resultaat van de p+ precies tegenovergesteld aan het beoogde doel is, is nmm met zekerheid groter dan uitzonderlijk.

Anne Maria schreef op donderdag 24 januari 2013, 18:39:


Hypocrisie alleen of cognitieve dissonantie? En vanuit welke optiek bekijk je het dan?

Dit stukje vat de bevindingen nmm goed samen: "Mostly, we felt bad for the "Hot Dutch Riders" in their tawdry getups, going through the lacklustre motions of pretending to be angry with their ponies. They had none of the ferocity with which some famous riders beat and spur their horses."

Nou dacht ik dat 'ponyplay' inderdaad iets tussen mensen was, want echte ponies zijn totaal niet van de s&m. Snappen ze de gein niet van en vinden het niet leuk. Ik ook niet, maar ik snap nog net wel dat het om play gaat, om fake dus. Terwijl die famous riders het om het echie doen. So, the real hardcore is mainstream. Vrij logisch.

De comments onder het blog niet minder interessant nmm.

Om mijn verhaal nog wat te verduidelijken. Toen ik nog niet verhuist was en bijna iedere dag naar hem toe kon gaan was dit gedrag er eigenlijk niet meer. Ik weet dus ergens wel dat ik toen goed bezig was en dat ik dat gewoon moet oppakken als hij hier is. (En ja op het laatste moment heb ik iets hier gevonden voor hem waar hij goed terecht kon zonder dat ik beslissingen moest gaan maken, waar ik heel erg blij om ben)

Ik was vooral op zoek naar mensen die zo een zelfde paard hebben meegemaakt en me daar over konden vertellen hoe hun het uiteindelijk hebben opgelost. Of die natuurlijk ervaringen hebben met zo een soortgelijk gedrag.

Als ik straks weer vaker naar hem toe kan ben ik er ook wel van overtuigd dat dit weer goed gaat.

En het wandelen aan de longeerlijn werkt dus inderdaad niet, net zoals iemand ook al zei, dan heeft hij nog meer tijd om harder beginnen te rennen en tegen het einde van de longe maakt het hem niks uit dat daar 65 kilo nog aanhangt. Maar dit echte rennen heeft hij al zeker een dik jaar niet meer gedaan. Het is nu vooral het hoofdschudden en steigeren en dan willen gaan, maar het willen lukt hem gelukkig al niet meer voor ook daadwerkelijk uit te voeren.

Hallo allemaal

Ik ben Sanne en ik ben nieuw hier op dit forum. Ik heb een account hier aangemaakt omdat ik van het voorjaar ga starten met het trainen van een ontzettend bijzonder paardje, namelijk Sam. Sam is een paint ruin van een jaar of 13 die in het verleden niet zo leuk behandeld is en pas sinds een jaar of 2 geen hengst meer is. Erg achterdochtig, snel in paniek en kan soms zelfs die paniek omzetten in agressie (al moet ik toegeven dat hij het laatste half jaar bijna niet meer boos is geweest dus dat gaat super!)

Sam staat nu ongeveer anderhalf jaar bij ons op stal (even om duidelijkheid te scheppen, het zijn niet mijn paarden die daar rondlopen, maar ik ben wel zo ongeveer onderdeel van het meubilair, hihi) de paarden lopen overdag vrijwel altijd lekker buiten. In de zomerperiode dag en nacht en in de winter gaan ze 's morgens naar buiten en naar binnen als het donker wordt. En behalve het naar binnnen - naar buiten gaan en andersom doet Sam nu al een paar maanden niet zoveel.

Vorig jaar wisten we even niet meer wat we met Sam aan moesten, toen hij bij ons kwam was hij broodmager en liep hij erbij alsof hij wilde zeggen "schiet me maar neer want het heeft toch allemaal geen zin meer", hij liet letterlijk zijn hoofd hangen... Maar naarmate hij lichamelijk opknapte begon hij ook meer energie te krijgen en kwam datgene in hem naar boven wat de meest logische reactie voor hem moest zijn: "Mensen, blijf uit mijn buurt! Jullie zijn slecht en jullie doen mij pijn!", kortom: 0% vertrouwen in wie dan ook.

Nou zijn we wel bekend met het grondwerk principe en het 'spreken' van de paardentaal, zeker zijn baasje.. die heeft voordat Sam kwam ook een angstige quarter merrie opgevangen en helemaal haar vertrouwen terug gegeven... maar dát paardje was bang... en Sam was bang én boos... nogal een verschil. Er is een periode geweest (voorjaar 2012) dat praktisch niemand bij hem in de weide kon komen zonder dat hij boos op je af kwam. Natuurlijk komt dat boze uit zijn angst, maar het is lastig om ermee om te gaan als je je (zoals ik) door dat gedrag laat imponeren.

Eind vorig jaar hebben we Sam dan ook voor twee dagen bij Annemarie vd Toorn gebracht om te kijken of zij er iets mee kon. Daar hebben ze in de cursus met hem gewerkt en toen we twee dagen daarna kwamen om hem op te halen was hij echt ontzettend vooruit gegaan! Liep als een puppy achter iedereen aan, nieuwsgierig en vooral: ontspannen! Dat was dus een geweldige keuze!

Eenmaal thuis heb ik al wel veel grondwerk met hem gedaan. Een paddockje afgezet in de weide (want onze paddock voor vindt hij erg spannend) en lekker gerommeld. We werden er allebei steeds beter in met als resultaat dit filmpje:

http://www.youtube.com/watch?v=lQCo1yYDnaY&list=UU04VgUmfH7snB472mChPXzw&index=1

Uiteindelijk heeft onze hoefsmid zelfs zijn voetjes een beetje bij kunnen veilen zonder problemen, terwijl hij dat een paar maanden daarvoor probeerde en dit resulteerde in een compleet in paniek geraakt steigerend en vechtend paard... echt ongelooflijk hoe hard dit ventje probeert om ons te begrijpen en te doen wat wij van hem vragen. Daarom wil ik andersom van mijn kant mijn uiterste best doen om hem te begrijpen en te leren hoe ik hem de dingen kan vragen op een manier die hij van mij begrijpt.

Door de wintermaanden, barre modder en sneeuwomstandigheden is zijn training nu helaas weer afgezwakt dus ik zal flink aan de bak moeten om het niveau van vorig jaar weer te bereiken. Om dit op een goede manier te doen wil ik jullie om tips en hulp vragen waar dit nodig is. We gaan beginnen met lekker grondwerken. Sam is wel ingereden, maar die ervaringen zijn gok ik niet zo positief... in zijn 'boze' periode kon hij WOEST worden van alleen al het geluid van een bit.. Daarbij heeft onze tandarts gezien dat hij een 4 cm litteken op zijn tong heeft... god mag weten hoe hij daaraan is gekomen maar leuk zal het niet geweest zijn. Vorig jaar heb ik wel een hoofdstel bij hem in kunnen doen, maar dit was puur om hem over die angst van dat bit heen te helpen... als bitloos bij hem werkt, dan is dat prima voor ons en gaan we het verder ook niet forceren

Nou, een heel verhaal, maar nu weten jullie wel wie we zijn en waar we staan. Ik hoop echt dat het gaat lukken, ik gun het dat monstertje om weer lekker met plezier bezig te zijn want hij is dol op aandacht!

Groetjes,

Sanne

PS: hier nog even een foto van Sam toen hij net bij ons kwam:
[IMG]http://i1198.photobucket.com/albums/aa450/shellypower/Nog%20meer%20Cody/IMGP0459.jpg[/IMG]
Je kon je handen om zijn hals sluiten achter zijn oren... zo dun... maar nu is hij gelukkig weer super op gewicht!

Sanne
Welkom - je zult wel heel veel reacties krijgen - maar geduld, kijken, hele kleine stappen (en daar kun je je gauw genoeg in vergissen hóe klein ze mogen zijn) .. heel veel bij hem zijn..veel contacturen :) zonder wat te vragen.. dát gaat belangrijk zijn.. kan je nog les krijgen van die mevr. waar hij geweest is..en dan mét jou erbij..en alhoewel je niet zoveel gedaan hebt - of in jouw ogen niet.. toch zal hij kunnen verder bouwen op het vertrouwen dat hij opgedaan heeft. En jij ..je laat je imponeren..zeg je.. ga dan zover tot waar je je nog niet laat imponeren en ook voor jou kleine stappen ..dan heb je altijd succes.
Mss denk je dat geen niet het trainingsprogramma is waar je op zit te wachten.. maar hou een dagboek Sam bij en je zult zien dat je vooruitgaat! Super dat Sam bij jou is!
Myriam