Spirithorses schreef op woensdag 9 januari 2013, 17:17:

Ik heb kluisters al wel in actie gezien in het buitenland en ook telkens stressloos. In Frankrijk (Pyrreneeen) op trektocht in de bergen kregen de twee leidmeries 's nachts kluisters om. Ze konden er mee grazen van graspol naar graspol hobbelen met korte stapjes, of zoals Pien al schrijft een soort hinkstapsprong. Dat was ook de beide voorbenen aan elkaar gekluisterd. De merries gingen dus gedurende de nacht niet kilometers ver zwerven en de andere paarden bleven bij hen in de buurt, dus de volgende ochtend vonden wij onze paarden ook weer terug
Dan in Marokko kende ik een hengst die aan een voorbeen gebonden werd. Dus niet benen aan elkaar maar een kluister om één voorbeen en die met een ketting vastgemaakt aan een pin in de grond. Die hengst kon namelijk perfect uit gelijk welk halster ontsnappen. Duurde een paar seconden. Ook weer niet handig voor 's nachts. Hij was helemaal gewend aan dat vastzetten zo en was er handig mee.

Ik weet ook niet hoe dat aangeleerd wordt, en zie er in deze contreien niet veel nut voor.

Wat betreft TS en haar springpaard... Hier is het probleem toch ook weeral dat je in Vlaanderen/Nederland geen meter reserve hebt op waar je paard rondloopt voor het gevaarlijk wordt. Behalve idd kluisters of een heel hoog hek zou je eigenlijk een plek moeten hebben waar in de directe omtrek rond de boerderij eigenlijk geen gevaar (autowegen) is. Want zulk een springpaard zal als hij het verder goed heeft (voer, vriendjes) niet echt willen weglopen, hij wil gewoon overal bij kunnen en heeft ontdekt wat de meeste paarden nooit te weten komen (of fysiek niet kunnen) namelijk dat je over omheiningen heen kan springen. Linda Parelli heeft sinds een jaar ook zo'n paard, in Duitsland gekocht (bijna gekregen) zo'n echt sportpaard en die springt gewoon ook vanuit stilstand gezellig in en uit de wei. Maakt ginds natuurlijk ook niet uit, weg gaat hij niet en de straat waar verkeer is is al snel drie kilometer verder.
Met graag springen heeft dit niets te maken hoor, als je hindernissen in zijn wei zet denk ik niet dat hem dat interesseert. Hij weet gewoon dat hij het kan dus doet hij het wanneer het hem uitkomt, even makkelijk als een ander paard besluit om doorheen een open hek te lopen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Graag zou ik wat tips ontvangen.

Het was de laatste tijd eigenlijk over, hij deed het niet meer, maar omdat ik verhuist ben en alleen nog maar op zaterdag bij hem langs kon gaan merkte ik afgelopen weekend op dat hij het weer probeerde, hij heeft het niet gedaan omdat ik hem ''voor'' was. Maar ik ga even omschrijven hoe het in de ergste vorm (vorig jaar) geweest is. Ik ben bang dat dat weer terug gaat komen namelijk en ik wil geen gevaarlijke situaties straks, want hij verhuist zondag ook naar zijn nieuwe plekje bij mij in de buurt en dan moeten ze wel eens langs de weg om van weide te wisselen en dergelijke. Dus tips zijn van harte welkom.

Ik heb een 3 jarige haflinger, schat van een beest in de paddock, poetsplaats en dergelijke.
Maar zodra hij iets verder moet lopen gaat het mis.

Hij loopt achter me aan (bijv. richting bak) en ineens krijgt hij het in zijn bol, schud met zijn hoofd, gooit zijn voorbenen een stukje de lucht in, trekt en begint te galloperen, recht vooruit. Vasthouden helpt niet, want hij gallopeert gewoon vooruit en dat kan geen mens tegenhouden.

Toen ik nog bijna dagelijks met hem werkte en grondwerk en parelli oefeningen met hem deed was dit echt een stuk minder, logisch ook, hij is dan bezig, krijgt genoeg herhaling enz.

Wat ik doe als hij begint, ik zorg dat ik zijn aandacht heb en dat hij zijn aandacht van het hoofdschudden afzet, gewoon door een kleine oefening zoals een bocht draaien of stilstaan of pasje achterwaarts. Als ik dat vraag gehoorzaamd hij ook en is het even over.
Als hij totaan het trekken komt heb ik al geprobeerd om hem in zijn zij/heup te duwen zodat hij zijn achterkant van mij weg zou draaien en dan dus met zijn hoofd bij mij uitkwam en dan ben ik wel in het voordeel omdat hij dan niet recht van me weg kan galloperen.
Ook heb ik het halstertouw al aan de zijkant vastgemaakt, maar dat helpt niet, zijn hoofd draait daar niet van weg.
Met een touwhalster heb ik iets meer controle, maar als hij dan nog snel genoeg is ben ik hem ook kwijt.
En met zijn bitloze hoofdstel heb ik het ook geprobeerd, dan heb ik ook iets meer controle.
Alleen ik wil gewoon aan een halster met hem van de paddock naar de bak en over het terrein kunnen lopen zonder dat meneer het in zijn bol krijgt.
Met andere paarden daarbij maakt het hem niet veel uit. Als een ander paard achter hem aan loopt gaat het beter dan dat hij achter een paard moet aanlopen.

Als ik in de bak met hem aan het werken ben, bijv de circling game van parelli (enkel rondje in stap) en hij wil dan wegtrekken en gaan rennen en ik gebruik de stick in zijn heup/bil om hem te laten draaien dan stopt hij meteen en gaat ook niet verder met trekken. Dus hij snapt echt wel wat de bedoeling van alles is.

Vanwege overtuigingen hou ik hem bitloos.
Het gebruik van een zweep/parelli stick overweeg ik wel, maar dan alleen als een soort verlenging van mijn arm/aanwijzer. NOOIT om hem mee te slaan! Ik heb nu even geen parelli stick meer om te kunnen gebruiken, vandaar dat ik zweep er even bij schrijf.

Verder sta ik zeker open voor ervaringen en tips van andere mensen.

Alvast bedankt voor het lezen en eventueel een reactie; :)

even een vraagje: staat hij gewoon buiten 24/24 met andere paarden?

Had ik al eens gezegd dat mijn pony ook zo een dingen deed

Uiteindelijk zul je zelf sneller moeten leren worden. Sneller met het lezen van zijn gedrag, en sneller bij het voorkomen ervan. En nu heeft hij succes ervaren, lostrekken werkt - als je dat een aantal keer hebt kunnen doorbreken zal het ook beter gaan.
En inderdaad, hoe meer je met hem werkt, hoe beter het zal gaan (mits je niet in een vicieuze cirkel komt).

Verder echt een zero-tolerance beleid. Hij mag nóóit ongevraagd in je ruimte komen. Ook niet 'toevallig' of als je niet oplet, of als er iets engs is. Als je iets vraagt blijf je altijd vragen totdat je reactie hebt gehad - zodat geen enkele hulp voor niets is. Wees écht consequent.
Ik zou ook niet bang zijn een keer een echte fase vier te geven. Veiligheid voorop.
En zorg dat jij de controle over je lijf en humeur hebt, zodat je niet onbewust je energie op hem overbrengt.

Oefen zo veel mogelijk in een afgesloten ruimte als je die mogelijkheid hebt, en ga daarna pas verder met het oefenen op de openbare weg. Zo kun je succes ervaren.
Neem de tijd voor het overbrengen, wellicht kun je eerst testen hoe het die dag ervoor staat met jullie en als je positief bent overbrengen.
Zorg dat je op zo een moment zelf rustig bent, met beide voeten stevig op de grond en een lage ademhaling.

Heb je iemand in de buurt die je kan helpen hiermee?

Bedankt Merel, goh jij ook al zo een dingen meegemaakt? Kon wel familie zijn. Haha.

Oke even zonder flauwekul.

Ja hij staat 24/7 buiten met zo een 25 a 30 paarden.

Ik ben in December verhuist en dus kon ik alleen nog maar op de Zaterdag naar hem toe. Hij heeft dus een hele tijd niet echt meer naar een mens hoeven luisteren en ergens kan ik het hem dus ook niet kwalijk nemen dat hij dan weer misbruik probeert te maken.
Hij komt zondag ook deze kant op en komt hier in de straat te staan. Geweldig dus want dan kan ik gewoon naar hem toe wanneer ik ook maar even tijd heb.

Ik weet dat ik inderdaad consequent moet zijn, maar tips van andere mensen hoor ik ook graag aan, wie weet haal ik er wat uit.

En Merel als ik jou hoor praten dan zit ik weer vol goede moed en dan denk ik idd! Ze heeft gelijk, zo moet het, zo moet ik het doen en ik moet me niet laten beinvloeden door emoties en ik moet hem geen vinger geven want hij pakt heel mijn arm.

Ik ga er zeker mee aan de slag zodra hij hier bij mij weer staat.
En ik ken hier nog niemand, dus weet ook niet of er hier iemand in de buurt is die me hiermee zou kunnen helpen . (Omg. Antwerpen)

Even voor de goede orde: ik heb Rowena al eens gesproken en onze pony's lijken enorm veel op elkaar, zowel qua innerlijk als qua uiterlijk. We hebben het helemaal uitgezocht maar het blijkt geen familie te zijn, wat iedereen verbaasd.

Ik denk dat het je wel gaat lukken, zolang jij zelf vertrouwen hebt in je eigen handelen en in je paard. Het is je immers al eens gelukt. Dat dingen niet altijd hetzelfde gaan en je misschien weer eens in een oud patroon valt is menselijk...

Straks staat ie hartstikke dichtbij en kun je dus zelf een gunstig moment kiezen. Een moment waarop de wereld er geweldig mooi uitziet en je blije vibes hebt... Kom maar op met die knol, want hij is lief en die dag gaan jullie samen lekker werken!
Zonder verwachting, maar wél consequent, met ergens een positieve twist in jullie training van die dag. Ergens ben je tevreden over, en dan stop je.

Neem de tijd voor wat friendly game. Zorg dat je geen haast hebt, zorg dat je je klussen al hebt gedaan en zet desnoods een wekker zodat je niet op de tijd hoeft te letten. Check jezelf: ga je zonder grote zorgen iets doen en geniet.

En als we het toch over Parelli hebben: wellicht is 'touch it with you nose' iets voor jóu, om een ontspannen spelletje te doen en zo je rust weer te herpakken.
Laat spanning ook afvloeien, wissel oefeningen en vooral plaatsen (straat en paddock) af, zonder aan uitdaging te verliezen want dat heeft je paard wel nodig.

Ik weet niet of het in jouw situatie relevant is, maar uit jouw post denk ik op te maken dat dit het wel is: oefenen met 'neutraal blijven'. Als je dat goed kunt geef je je energie niet door aan het paard. Dat klinkt wat zweverig maar is het alleszins niet en iedereen zal het herkennen: als iemand met een blik op onweer jou tegemoet komt verwacht je ook geen gezellige opmerking.
Oefen over controle van jezelf, 'neutraal blijven'. Laag ademen, open blik, voeten stevig aan de grond. Geen negatieve gedachten, geconcenteerd blijven. Zorg ervoor dat je ontspannen staat, geen gewrichten aanspant of op slot zet, niet ingezakt staat en je spieren losjes zijn.
Dat kun je ook oefenen in de rij van de supermarkt; zeker als je haast hebt en het lang duurt bijvoorbeeld. Hoe vaker je dat gevoel kunt oproepen, hoe makkelijker het zal gaan en hoe minder moeite het zal kosten. Daar doe je ook je voordeel mee bij het paard.

En wat betreft consequent zijn: écht consequent zijn.

Als jij stilstaat, bv als je staat te praten met iemand, mag hij NIET in je ruimte komen zolang jij dat niet aan hem vraagt. En als jij zijn aandacht wilt, dan mag ie niet naar andere dingen koekeloeren.
Elke stap die hij naar voren zet, als is het maar een centimeter: terug. Terug tot naar waar hij stond. Net zolang tot het kwartje valt. Altijd en overal.
En als ie weer op zijn plaats staat, ontspan! Doe alsof er niets gebeurd is.
Pas als zo een zaken écht weer helder zijn kun je uitzonderingen maken. Nu nodig je hem niet uit in je ruimte op het moment dat jij dat niet heel uitdrukkelijk wilt.

Maak het jezelf dan niet te moeilijk: op het moment dat ie echt RB wordt wil hij natuurlijk bewegen. Maak een afweging hierin, leer hem lezen.
Maar in je gewone omgang geldt wat hierboven staat. Áltijd. Met poetsen, met het halster aandoen, met wandelen, met het hek openmaken, enz.

Consequent zijn is soms heel moeilijk, maar probeer jezelf zo veel mogelijk te checken.

Dankjewel Merel, hier heb ik zeker iets aan.
Jij hebt het zelf meegemaakt dus jij kan als geen ander hierover praten.

Je verhalen kloppen ook echt, ik herken het allemaal en ik weet ergens wel dat ik dat moet toepassen.

Maar op sommige momenten denk ik er niet aan en dat is net dat ene moment dat het mis kan gaan.
Hij heeft vorige week een uitspatting gehad toen ik naar de bak liep met hem, toen steigerde hij echt naast me en ik heb eigenlijk gedaan of ik het niet in de gaten had en ben weer terug richting paddock gelopen. Er stond in de bak een schrikparcours op, maar dat het ik niet gedaan met hem, ik ben naast de paddock op en neer gaan lopen. (Dat vind hij niet zo leuk, maar hij luisterde toen wel goed).

En zondag had hij een kleine uitspatting, maar toen was ik hem voor.
We kwamen de poetsplaats uit gelopen ( is binnen ) en toen hij buiten kwam met zn voetjes in de sneeuw schudde hij ook weer met zijn hoofd en met 1 voorbeen en toen heb ik met het touw gezwiept en een klein brulletje zo van UH gegeven. Toen liep hij verder weer mee richting de paddock.

Ik heb zo een zin om met hem aan de slag te gaan als hij eenmaal hier staat.

roweentje schreef op woensdag 23 januari 2013, 15:11:


Dan heb je dat toch goed opgelost.
En daar word je steeds handiger in.


Supergoed!!

Dat hoofdschudden/steigeren/ achteruitlopen enz ... ik herken het ook met mijn Haflingermerrie die niet ééns echt jong is.. én het gaat béteren!! Ik heb de posts van Merel aandachtig meegelezen! altijd goed :)
Myriam

Gele monsters...

Je schrijft dat je op dit moment geen Parelli stick meer hebt?
Ik zou er altijd 1 bij me hebben zolang hij dit soort dingen doet: gewoon voor je eigen veiligheid (nee niet om te slaan inderdaad) maar wel als verlengmiddel van je arm.

Gewoon een nepperd, zijn niet zo duur!

Ook omdat je met de stick misschien net wat meer die zekerheid kan uitstralen!

Point to point of put your nose to... is een hele goede opdracht: zo heb JIJ steeds een doel voor ogen waar je naartoe gaat en hoeft HIJ dat niet van je over te nemen.

Dus als je hem ergens uithaalt ook alles opbouwen in stappen van punt naar punt: we lopen nu naar de rand van de paddock, daar lopen we naar het hek, daar raakt je neus het hek aan, dan open jij de poort, het volgende punt is een circle en weer terug met je neus naar het hek, want jij moet het hek immers nog dicht doen, dan een punt op het pad kiezen waar je naar toe wilt: zigzag, achterwaarts, bocht, recht stuk, als het maar onverwachts is: dan heeft hij de concentratie nodig om jouw opdracht op de pikken (de richting/ het point waar je naar toe wilt), etc. etc.
Maar let op: alles niet gehaast, maar rustig, consequent en bedacht: Jij bepaalt!
Tussen door goed op hem letten en hem tijd geven om te verwerken....

Zo ben je misschien wel een half uur onderweg, maar dan heb je wel een verdomd goed half uur achter de rug!

Ik denk dat het heerlijk is, als hij dichtbij komt te staan: dan kan je weer veel intensiever met hem bezig zijn!
Veel plezier!

roweentje schreef op woensdag 23 januari 2013, 14:15:


Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet mooi vind dat je tegen mij zegt dat je persoonlijke problemen hebt, je paard waarschijnlijk gaat moeten verkopen terwijl je bedoelt dat je gewoon een plek hebt gevonden die jouw beter uitkomt. Terwijl wij in december een afspraak gemaakt hadden dat hij hier kwam te staan. Wij hebben geduldig 2 maanden gewacht, zonder naar nieuwe mensen te zoeken, maar jij zocht gewoon verder naar een nieuwe plek??

Judith A schreef op woensdag 23 januari 2013, 19:12:



Waarom los je dat niet gewoon niet-openbaar op?

(Wel tof dat er blijkbaar stalhouders zijn die wachten op klanten, maar toch)