Hoi Lenneke
Ik begrijp wel een beetje hoe je je voelt. Ik verzorg een andalusiër, zij heeft een peesblessure en moet in een stand staan. Zij heeft helemaal geen ruimte om te lopen, omdat de blessure in de stal en in het land alleen maar erger werd. Dit is het laatste redmiddel en ze heeft nu een paar keer een echo gehad en het gaat eindelijk de goede kant op. Dagelijks stappen en sinds kort stukjes draf opbouwen, maar ze mag niet los, niet in galop en geen kleine bochtjes makes.
Dit paard barst van de energie, staat af en toe te stuiteren en dribbelen naast me. Ik snap het heel goed, en ondanks dat ze zo vol energie zit, luistert ze wel. Ik neem een dubbel halstertouw zodat ik afstand kan nemen als ze steigert. Ik heb haar met de clicker geleerd op commando achteruit te gaan en heb nog een zweepje bij me voor het geval ze niet luistert. Als ik die voor me houd, respecteert ze dat als mijn eigen ruimte en blijft netjes op afstand. Zo is het veilig, zij kan zich gewoon uiten, ik straf haar er niet voor, zeg wel dingen als ho ho en rustig maar.
Ik heb het idee dat ze er zelf ook niks aan kan doen, ze let wel op me, trekt niet aan het halstertouw, loopt niet over me heen, dus ik neem haar niks kwalijk
Voor de mensen die vallen over hoe dit paard gehouden word, het is niet mijn paard, ik heb er niks over te zeggen. Eerst hebben ze geprobeerd het paard rust in de wei te geven, maar het spaanse temperament nam geen rust. Stal geprobeerd, werd nog erger, nu in de stand geneest het eindelijk. Het was dit of inslapen had de veearts gezegd.
Gelukkig werkt dit

Sarah_Noah_Sol schreef op zondag 2 december 2012, 19:17:


Was ik ook van plan. Kan toch niets nuttigs meer doen met de paarden, dus maken we maar gewoon lol
Is anders zo afkicken voor hen als ik hen helemaal met rust laat.

Eerst over Tytse nu. Thanks voor de info over het lopen, achteruit laten gaan, ander gedrag vragen etc.

De opmerkingen van Spirithorse, Cristel, Goulash en Talitha hebben mij wel aan het denken gezet over de “acceptabel-heid” van dit gedrag… Aan de hand van jullie opmerkingen heb ik dus beter getraind… Aangezien hij niet bokt tijdens het longeren kon ik het “niet bokken” niet tijdens het longeren trainen, maar het idee is hetzelfde: ander gedrag vragen op het moment dat hij ongewenst gedrag laat zien.

En het werkte (natuurlijk). Dankzij de goede raad (soms heeft men even een herinnering nodig) was ik beter geconcentreerd op wat we deden en duidelijker over wat wel en niet mag. Nu houdt hij beter zijn aandacht bij de “oefening”. Rennen, lopen, stoppen, rennen, Niet Inhalen, niet bokken... Hij deed het echt heel goed en ik geloof dat hij ook trots op zichzelf was (zoals altijd als je ‘m de hemel in prijst) !! Wij blij en veiliger dus !

Hoi Talitha, voor wat betreft jouw verzorgpaard… Ten eerste fijn dat het nu beter gaat (wat wordt je daar blij van he, dat ken ik wel).

Ik vroeg me af of, nu je van de dierenarts weer een beetje met ‘r mag draven, het nu niet een goed moment is om haar weer wat meer ruimte en gezelschap te geven ?

Die van mij had officieel een paar maanden (!!!! advies van 2 DA) stalrust moeten hebben (hij had EN een gescheurd/ zwaar beschadigd ligament EN een scheurtje in een bot… ). Ik heb ‘m een paar weken in zijn schuilhok en/ of in mini-weilandjes gehad (voor de nodige verandering) en het was verschrikkelijk! We hebben natuurlijk wel meerdere keren per dag spelletjes gedaan (handschoen oppakken, woorden leren, niet eten, voet op een blok hout zetten om de volgende echo voor te bereiden, etc etc) maar dat vult geen 24 uur! In het begin had hij echt rust nodig, maar al snel verveelde hij zich dood, ook begon hij soms in zijn mini-weitjes te rennen. Als er iets niet goed is voor een gescheurd ligament, dan is dat wel in een kleine ruimte rennen !!

Hoewel de meeste dieren hun gedrag aanpassen aan hun gezondheid, denk ik inderdaad dat dat niet het geval is voor alle paarden (zo luisteren ook niet alle mensen naar de dokter, zo ook ik : “hoezo rust, ga jij dan poep scheppen, dokter?”); soms door het temparement, soms door de leeftijd… kunnen ze ondanks een blessure teveel bewegen. Ik denk dat ik er wel goed aan heb gedaan Tytse toen een “korte” rustperiode te hebben gegeven (maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, heb paar 1 methode geprobeerd), maar deze moet wel zo kort mogelijk worden gehouden !

Als een dier niet beweegt tijdens het genezingsproces worden de nieuwe structuren daarop aangepast, op immobiliteit! Die groeien dus niet zoals het hoort.

Toen ik Tytse (tegen dierenarts-advies in) weer bij zijn vriendje in de wei heb gezet rende hij elke dag minimaal 1x als een gek door de wei (zoals vanouds maar dan mank…) ik vond het heel eng maar geloofde wel dat het langzaam aan goed zou komen en het heeft gewerkt (na de 1e paar dagen in de wei liep hij wel slechter dan dag 1 maar dat is normaal, niet meteen terug zetten hoor). We zijn nu 7 maanden verder en hij is bijna goed (niet op de echo hoor, die zal altijd raar blijven doordat het bot een rare aangroeiing heeft).

Ik geloof echt dat als “jouw” paard weer mag lopen (en ze mag nu zelfs alweer draven), dat ze ook wel met meer vrijheid om kan gaan… kijk wel uit hoe je dat doet, ze moet niet uit de stand boem in een wei met X paarden (denk ik)… op dit forum zullen er vast wel mensen zijn die je daarover goede raad kunnen geven. Misschien eerst wandelen en dan in een veldje zetten met een rustig paard dat ze goed kent? (niet een te klein veld, nogmaals minirondjes dat kan nooit goed zijn, ook geen glibberig veld… zeker niet als ze net zo slecht kan lopen als die van mij, haha). Veel succes !

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 27 november 2012, 17:42:


Ja ik voel me op de fiets ook onzeker met m'n paard ernaast.
Ruim 'n jaar geleden met Jelle naast de fiets, ik reed hem nog bijna niet dus dacht ik is hartstikke leuk en goed voor hem. De eerste 2 x ging goed ik helemaal enthousiast .
De keer erna schrok Jelle van 'n vrachtwagen achter hem (in de polder) hij sprong opzij en dan heb je op de fiets niks te vertellen omdat je voeten niet zo snel bij de grond komen . En daar lag ik hoor en Jelle keek wat doe je me nou

Lenneke keijzer schreef op dinsdag 4 december 2012, 16:50:


Hartstikke goed advies, alleen begrijp ik dat er een andere eigenaar in het geding is en dat die 'héél goed naar het da advies luistert. Beweging is essentieel. Ik heb dat nu inmiddels al zo vaak meegemaakt. Ook bij een paard met bv. een gebroken hoefbeen. Dwars tegen alle adviezen van meerder da's in...niks operatie. Paard liep op 3 benen, langzamerhand kreupel op 4 en uiteindelijk weer rad. Enkele maanden later bleek uit een onderzoek dat vooral jonge paarden in het wild zó vaak een hoefbeen breken..

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Fijn dat we konden helpen: herken dat zó goed, dat een ander jezelf soms gewoon even móet wijzen op wat je eigenlijk al wel weet en misschien ook wel deed, maar dat het door het moment even in een ander vaarwater kwam!

Telkens weer.......

wat zou het saai zijn, als mijn paardjes elke dag gezond en supervrolijk, werkwillig en enthousiast klaar zouden staan om zonder overdreven gedrag direct te doen wát ik vroeg en hóe ik het vroeg.....

Telkens weer....

Maar ik BLIJF me erover verbazen dat het ook telkens weer aan mij ligt:
Of ik stelde de verkeerde vraag, óf ik stelde de vraag verkeerd!