Piet schreef op dinsdag 21 augustus 2012, 17:38:
> zit ff te raajen, wat zou dat kunnen zijn.....eehm veulen tov de moeder
> via het drinken?... . groomen?... kop en kont staan om vliegen te
> verjagen?.... Spelen?..Sex?
> Zit vast wel een goeie bij
Kwestie van gewoon even het ethogram aflopen.
Het hele gedragsbeïnvloedend verhaal van bemoedigen door beloning en ontmoedigen door straf is gewoon een algemeen geldend gedragsverhaal. Geldend voor mestpiertjes, muizen, olifanten, mensen en wat er al niet meer rondkruipt, zwemt of fladdert en werkt zowel intraspecifiek als interspecifiek. Het enige wat mensen eraan bedacht hebben is het in kaart brengen van hoe het werkt. En nu we kunnen weten hoe het werkt verdommen we het m.n. als het om paardrijden gaat die kennis te gebruiken. En dat is wat ik zo raar vind, temeer daar het wel gebruiken van deze kennis wel degelijk belonend is.
Maar het gros van de ´paardenliefhebbende´ subcultuur wil het desondanks niet! Dat is wel duidelijk. Ik weet geen enkele andere liefhebbersactiviteit met huisdieren te bedenken die
zonder kwade bedoelingen aanvangt met zwepen en andere marteltuigen. Ook dat is raar, uitzonderlijk, en geeft te denken. Dat moet verklaarbaar zijn.
In 2003 maakte ik een serie foto´s die nog altijd op internet staan en voor mij een rolmodel weergeven van de hippische cultus:
http://home.wanadoo.nl/pro-dieren/exloo2003/index.html Dat gaat toevallig over ijslanders, omdat ik altijd al van de ijscoos ben geweest. Maar uit andere bronnen, niet persé meneer Nevzorov, is legio vergelijkbaar materiaal voorhanden die de conclusie extrapoleerbaar maakt: paardrijden is, van tobsport tot topsport en over de hele diversiteit aan stijlen van omhooggevallen cowboys tot olympische spelen, een gelegaliseerde dierenmishandeling vergelijkbaar met ganzentrekken die niet meer van deze tijd zou moeten zijn. Maar de dierenmishandeling is niet het doel en niet de identificatie!
Ik heb al jullie ideeën uiteraard overwogen maar de meeste gaan, net als de mijne, mank aan dat ze de diversiteit niet afdekken. Zo kan de portemonnee van exploitanten van inrichtingen waar paard gereden wordt niet de boosdoener zijn omdat de activiteit niets uitmaakt zolang er maar activiteit plaats vindt en de faciliteit volgeboekt is, desnoods met motorraces. Zo kan het niet zijn dat innovatie taboe is want het door velen openbaar verfoeide rolkuren, wat toch echt een vernieuwde aanpak was, werd pas achteraf succesvol en beloond door jury's. Geen enkele jury is mij zo corrupt gebleken dat er vooraf gouden plakken afgesproken zijn op voorwaarde dat deze nieuwe paardenmarteling ingevoerd zou worden.
Ik denk dat deze keer Ans de gratis dekking voor de gouden tip krijgt met haar voorstelling en inlevingsvermogen. Zoals ik haar interpreteer en overdacht heb komt dat neer op dat men wil paard
rijden. In die beleving is paardrijden iets totaal anders dan een andere diersoort van alles aanleren. Dat aanleren is geen animo voor, geen identificatie mee. Dat is iets ver van het bed, iets voor dolfijnen e.d. en wordt als een totaal andere bezigheid bezien.
Als er maar eenmaal paardgereden wordt is er meestal wel een doelstelling dat rijden op een of andere manier te verbeteren, maar dat is principieel iets anders dan van meet af aan door begrepen communicatie gewenst gedrag tot stand te brengen.
Echter wanneer de beleving en associatie ontbreekt, kan een beloning niet werkzaam zijn want wordt niet begrepen. Wordt niet eens waargenomen!
Iedereen bedankt voor het meedenken tot zover. Ik meen een stapje verder te zijn gekomen al heb ik nog geen flauw idee welke weg tot verandering leidt want waar geen wil is zijn wegen moeilijk te vinden.
Training/gedrag
