Goed van je. Ik heb er ook aan gedacht, maar weet nog niet hoe en wat...
Misschien silja's behandeling (uier en spuiten geven)?

Arabesk schreef op maandag 30 juli 2012, 17:49:


Dat zeg ik: Eenieder heeft zijn eigen unieke wijze van communiceren.

Danku

Ja waarom niet? Het is eens een niet zo alledaags probleem denk ik

Hoi,

Ik zou hem in een niet te groot gebied zetten, kwestie van jezelf niet suf te moeten lopen en toch in zijn omgeving te blijven.

Een goeie oefening is dat je samen met hem binnen de round pen (of welk ander afgeschermd stuk) staat.
Waar hij staat ga jij naartoe en je neemt zijn plaats in van zodra hij zich wat verplaatst.
Dat doe je een aantal minuutjes.
Dan ga je gewoon ergens staan waar jij het comfortabel vindt en je blijft daar een paar minuutjes staan (of zitten mag ook).

Zo ga je al eerst het terrein met hem delen.

Daarna ga je daar iets uitdagends doen zonder hem erbij te betrekken: je neemt een bal (liefst een grote) en je gooit die omhoog en een beetje in zijn richting en dan loop je ernaartoe. Het moet lijken alsof je hem gewoon niet ziet en dat JIJ daar wil spelen. Hier gaat hij alleszins op reageren omdat hij of curieus of wat bang over verveeld zal zijn door de aanwezigheid van die bal.

Kijk vanuit je ooghoeken hoe hij reageert en prikkel hem verder maar alsof je met hem niks te maken hebt. Hij moet wel wijken voor de bal die telkens in zijn richting komt (vervelend ding ...)

Je gaat zo zijn aandacht krijgen en dan kan je hierop reageren door hem mee in het spel te betrekken. Maak hem wel duidelijk dat jij hem ZIET van zodra hij ook aandacht krijgt voor waar JIJ mee bezig bent. Zo gaat hij snappen dat samen spelen iets is van aandacht van beide kanten.
Dan kan je hem gaan belonen voor de aandacht die hij heeft voor de bal en voor jou.

Wedden dat het lukt?!

Joe tijdens wat Olympische pasjes/ bochtenwerk, gister...

http://youtu.be/pszSDSBMKl4

Niet gek voor een 24 jarige waar alleen mee gewandeld en gestapt wordt!

"To the world it looks like I saved you
Who saved who?
We both know the truth.."
(Mary Ann Kennedy)