mirel schreef op donderdag 7 juni 2012, 10:58:


Heb hier en daar ook al de naam een "paardenfluisteraar" te zijn

man man man...
alsof het iets zweverig en buitenaards is om op deze manier met je paarden om te gaan

Elk paard heeft recht op een staart

Bitloos is alleen geschikt voor zeer goede ruiters.....

Dan kunnen lui zoals Anky etc. dus niet rijden. Hihi....

Ach, ik ga gewoon zo door. Dan maar van de grote massa afwijken.
Maar het is soms wel frusterend als je weer moet aanhoren dat een paard met bit gereden MOET worden, hoefijzers MOET hebben, op stal MOET.

Ben toen ook echt op mijn buurvrouw afgeknapt toen ze voorstelde dat zij een bit ging kopen, dan kon zij Liltje daar fijn mee rijden. Ze had al meerdere keren ervaren dat bitloos prima gaat, waarom dan toch weer naar dat bit grijpen? Veel mensen luisteren gewoon niet, interesseren zich daar op de een of andere manier niet voor. Ze deden het altijd al zo en dat ging prima, dus waarom veranderen. Vreselijk dat zij het normaal vindt dat bij een paard als Liltje met een slecht gebit verschillende kiezen getrokken zouden moeten worden zodat zij met bit kan rijden. Hoe kun je dat verantwoorden. Is toch verschrikkelijk....

Als iemand mij vraagt hoe ik in vredesnaam die mamoet bij me wil houden als ze schrikt? Nou, niet. Hoe wil je een paard tegenhouden met kracht/pijn? Dat gaat gewoon niet met kracht, pijn werkt averechts. Ik probeer in vreemde situaties contact te blijven houden met Liltje, haar steun en een uitweg te bieden uit die situatie. Tot dusver ging dat prima.

Komkom.... snap ut wel hoor. Soms is het 'vechten' tegen de bierkaai.
Werkt niet. Steek je energie liever in je eigen paardje, da's veel leuker joh.
Helaas zit het soms zo in elkaar.

Hier loop ik helaas ook weer tegen een vreselijke tradi DA aan... getverdemme!
Zeg niet dat ie niet goed is, integendeel. Maar zo van die tradi oplossingen... ijzers, siliconen, leertjes eronder en dan stalarrest.... ooooooooh.....
De volgende hangt weer een bit in een onschuldige vijf-jarige en neemt 'n zweep mee want anders loopt ie niet! (Grrrrrr...... paardje loopt niet eens mét haar mee, laat staan als ze erop zit!!!)

Weer een ander verrekt het om een hoefsmid te bellen en laat gewoon drie paarden 2 jaar lang niet bekappen..... en uit puur medelijden doe ik dan de allerergste (30 jaar oud) maar weer. De 2e mept zo hard vanwege een vliegentrauma dat ik er niet eens meer aan begin... en de derde is zo onopgevoed dat die alleen maar steigert. Ga ik ook niks aan doen. Kan wel janken als ik die voeten zie, maar is het mijn probleem?
Ik moet er gewoon niet mijn probleem van maken he?

Dan blijkt bij weer iemand anders een 18-jarige hengst lang niet zo leuk voor hun 6-jarige dochtertje te zijn als ze dachten.....
Dus paardmans na 1 jaar vervelen in een zandpaddock en waarschijnlijk geslagen, mager, geen enkele bespiering meer over, angstig.... kan absoluut geen enkele druk meer verdragen.... weer terug naar vriendin Katharina. Wat moeten we ermee?? En het was zo'n prachtig dier.... ZUCHT!

Dan kun je beter naar je eigen paardjes kijken en genieten van hoe ze zich gedragen, eruit zien, lekker lopen te mompelen als ze jou weer zien... hun mooie onbeslagen voeten en hun onverziekte monden! Paarden die tenminste cool in hun kop zijn en waarmee je lekker over het terrein kunt rijden.

Nah.... aai over je bolletje en lekker weer verder!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.