Ik kan me van heel erg lang geleden herinneren dat er bij ons op stal een paard verkocht was. Paard is met de trailer 25 tot 30 km verplaatst naar nieuwe eigenaar.
Paard stond de volgende ochtend gewoon weer op het erf bij zijn box, was uit zijn weiland gesprongen en gedurende de nacht naar zijn oude huis terug gelopen.

Myriam schreef op dinsdag 29 mei 2012, 16:43:



Was het je vader, of de buurman? Je hebt het duidelijk van dichtbij kunnen bekijken....
t Is een uitstervend ras geworden, duivenmelker. Vriend van mij (Giel) is nog één van de laatsten

aan COralie : broer....pfff! :)

Myriam

Myriam schreef op woensdag 30 mei 2012, 17:47:


Ai ai,
Klinkt alsof je er heel veel last van hebt gehad!!
Of?

Spirithorses schreef op dinsdag 29 mei 2012, 6:30:


Toen ik vorig jaar van 1 van de paarden viel en die er in een noodvaart vandoor ging was ik blij dat dat paard zo goed z'n weg vond. Het was vlak na het verhuizen hier heen en in die richting reden we pas de 2e keer. Maar deze jongen kijkt altijd bij elke afslag of paadje dat de weg kruist etc om. Hij gaat er echt voor stil staan, bestudeert de kruising, neemt in zich op hoe het achter 'm uitziet, en links en rechts. Ik heb 'm dat ook altijd volledig laten doen, die mental picture maken (heel grappig, soms merkte je echt dat hij het pas herkende als ie omkeek, pling, muntje viel en het snellere tempo richting huis was geboren hahaha).
Ik denk dat het een combi is van herinnering en richtingsgevoel. Dat kan ook heel erg verschillen van dag tot dag. M'n goede spoorzoeker heeft ook wel es dagen dat hij alleen maar rechts af wil slaan... Aanvankelijk wisten ze ook bij de eerste keer nog exact wat richting huis was, en daar waren ze nog nooit geweest.

Ik was erg blij dat m'n paard toen in 10min thuis was. Men zag 'm boven in het dorp op een soort pleintje nog ff stil staan en om zich heen kijken om de weg te vinden. Op dat punt heeft iemand 'm gepakt en mee naar ons huis genomen. Hij was zeiknat van de inspanning maar heeft heel nadenkend z'n weg gevonden. Ik deed er iets langer over...

Jeen kan dat ook prima. Na ruim een jaar niet in de bossen van Averbode te hebben gelopen, wist hij vorig jaar nog feilloos de afslag te nemen om de weg terug naar de vrachtwagen te vinden. Ik heb bewust de teugel in zijn hals gelegd en Jeen liep voorop te sjokken. Niets aangegeven, nergens aan gedacht, gewoon kletsend met anderen mij mee laten nemen. Hij wist donders goed waar hij was en hoe hij terug moest komen. Ik vond dat bijzonder!

Nog even een trailerervaring:
het paardentruckje is verkocht en nu moesten er toch 2 paarden vervoerd, (onberijdbaar) over 12 km en te voet had ik geen zin dus een met een rammelende koeientrailer achter de tractor op stap. 1 van de 2 merries is nogal zenuwachtig voor vervoer dus we waren op alles voorbereid. Zonder veel problemen ingeladen, ijzeren opstap en vloer, (niks rubbermatten of zo) enorme herrie alleen al door het rondlopen op de vloer. Beugels dwars overlangs die net niet te laag zijn. Rijden en de herrie wordt nog veel groter. En toch geen probleem, wel beetje nerveus uit de ogen kijken, maar niet verontrustend. Het leek of het over de rand naar buiten kunnen kijken prettig voor de paarden was, het werd al met al een lawaaiig toeristische uitstapje. Interessante ervaring.

joop schreef op donderdag 31 mei 2012, 18:28:



Ik zie het voor me!
Je bent een ervaring rijker, begrijp ik.