Aoife Berserik schreef op vrijdag 11 mei 2012, 22:24:


Hem op de trailer zetten en elders rijden, doe je ook niet elke dag, lijk me.
Ik denk dat hertraining de enige kans is, met het zorgen dat luisteren meer belonend is dan huiswaartskeren (dat zou hem dan nooit of te nimmer meer mogen lukken)

Grondwerk en wandelen doen ze niet meer, want ze heeft slechte knieen.
Eerlijk gezegd... zoals ik eerder noemde, denk ik dat ze hem allang hebben opgegeven.
Of eigenlijk weet ik dat wel zeker.
Weinig mensen zijn bereid om veel tijd in zo'n paard te steken.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 12 mei 2012, 6:23:



Jammer is dat en je hebt gelijk, je trekt er dan ook niet iedere dag met de trailer erop uit, al zou je het maar 1x per week doen en de resterende dagen wandelen al is het maar 10 min.
Zonde, ik zie en hoor het helaas hier ook veel en kan me daar ook over opvreten.
Helaas leven we letterlijk in een wegwerpmaatschappij en als het niet aan de wensn voldoet zoek je wat anders.

Ik hoop dat het beestje een goede eigenaar treft die er tijd in wil steken, als ik er maar 1 had gehad zou ik hem zo laten komen.

Hoop op een happy end van dit verhaal, hou je ons op de hoogte?

Verschuift het gewicht dan niet op de voorhand waardoor de voorbenen weer sneller slijten?

Ik kan wel een tip geven. Ik heb het boek horses never lie van Mark Rashid gelezen, en hij had een methode gevonden die na enkele keren altijd werkt.

Wat je het beste doet is het volgende:
Vertrek met minstens 2 ruiters. Zorg dat je in het begin de ritten zo rijdt dat ze weinig vermoeiend zijn voor je paard. Als je paard er nu terug ertussenuit wil, laat je hem gewoon doen, en ga je naar huis. Maar als je naar huis gaat, ga je op een snel tempo naar huis. Thuis aangekomen (liefst terwijl hij al een beetje vermoeid is), laat je hem constant werken, en doe je veel draf en galop en weinig stap. De persoon waarmee je de rit aan het maken was, rijdt nog een 5-tal minuten verder, en keert dan ook terug naar huis, maar zonder het paard echt moe te maken. Het paard komt dus bijna nog helemaal fris zijn wei terug binnen. Jij blijft echter nog een 10-tal minuten doorwerken, en zorgt ervoor dat hij echt moe is. Dan stop jij ook, en laat je je paard terug in de wei.

Dit hard rijden, is niet als straf bedoeld, maar is bedoeld om het paard te laten beseffen dat het voor hem het voordeligste is om naar jou te luisteren. Verder weet hij dat als hij naar huis gaat, hij dat mag, maar dat uit eigen beweging naar huis gaan gelijk staat aan hard werken, wat hij niet graag doet, terwijl dat als hij de tocht gewoon doet, hij normaal moet werken.

Na enkele keren zal het paard doorhebben dat het minder vermoeiend is gewoon te doen wat je vraagt.
De eerste keer dat hij ertussenuit wil, vraag je je paard om te blijven rijden. Wil hij er toch nog tussenuit kort nadat je hebt gevraagt om toch te blijven rijden, dan laat je hem maar doen wat volgens hem het beste is, en laat je hem met de gevolgen leven. Uiteindelijk zal hij het mss nog wel een keer willen, maar na wat aansporing zal hij wel blijven rijden. Als alles goed gaat, zal hij zelfs er niet meer tussenuit willen.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 12 mei 2012, 6:23:


En dat betekent: weinig mensen zijn bereid om veel tijd in zichzelf te steken!!!

Jep corali... waarheid als een koe.

Jens... het is niet mijn paard en ik heb ook geen zeggenschap over de training. Ze wonen 1000 km hiervandaan.
Ik vroeg mij alleen af of dergelijk gedrag nog weg te trainen is, puur theoretisch

Vandaag voor het eerst les gehad (western) en dat ook met mijn lesgeefster besproken, die veel jonge paarden inrijdt.
Ze kende wel trainers die gespecialiseerd waren in dergelijk gedrag wegtrainen en stelde voor dat de eigenaresse haar mailde, dan kon ze adressen geven

Ik heb dus een mail naar de eigenaresse gestuurd dat het wellicht goedkoper is om het paard op training te zetten, dan het ver onder de prijs verkopen.
Bovendien vond ze het verder een heel lief paard en had ze hem liever niet verkocht, zij ze. Dus ben benieuwd of ze er iets mee doet...

Niet geschoten is altijd mis, heb je iig toch iets geprobeerd, goed zo!
Groetjes Marlies

Coralie schreef op zondag 13 mei 2012, 19:04:


Is dat zo?

Als je een paard koopt, kan ik mij best voorstellen dat je er niet voor zo eentje kiest...

Wat natuurlijk niet zegt dat het niet triest is voor zo een dier... Of voor Sandra, want ik kan mij voorstellen dat het niet leuk is dit te horen.

Merel Stoffers schreef op zondag 13 mei 2012, 20:55:


???
Misverstandje?
Het is niet mijn paard... het is de zoon van ons paard. De eigenaresse heeft mij benaderd omtrent dit paard vanwege het probleem en een beetje de hoop dat wij er interesse in hadden....

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 mei 2012, 21:15:


Nee hoor, ik weet dat het niet jouw paard is...
Maar ik denk toch te lezen dat het je in elk geval bezighoudt...
Dan vind ik dat dus jammer voor je.

Merel Stoffers schreef op zondag 13 mei 2012, 22:49:


Ah op die manier. Ik dacht dat je dacht (hehe lekker moeilijk) dat de opmerking aan mij was gericht, in de zin dat ik geen tijd in het paard wilde steken. '

Klopt... ik trek het mij aan. Komt omdat ik zijn moeder goed ken en gek op d'r ben. Stom... sentimenteel... ik weet het allemaal. Paarden als haar zoon zijn er massa's- Dat weet ik goed. Maar als ze te dichtbij komen, trek ik het mij evengoed aan.

Ik hoop ook dat ze het paard naar een fatsoenlijke trainer stuurt, en dan verder kan met dat paard. En idd zijn er bijna geen mensen die tijd in zichzelf willen steken, om verder te geraken met hun paard. Dat is heel spijtig, maar daar valt niets aan te doen.