Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 10 mei 2012, 10:07:


Ik heb geen exacte gegevens. De eigenaresse woont zo'n 1000 km hiervandaan, dus ik kan niet even gaan kijken. Ik heb zelf ook de vraag gesteld wat hij doet met een ander paard erbij, maar daar heb ik nog geen antwoord op.
Ik kan mij voorstellen dat ze iets meer kans op verkoop aan juiste eigenaar heeft, als het paard tenminste te rijden is met een ander paard erbij.

De manier waarop je training omschrijft, zou ook iets zijn waar ik aan denk. En dan per stap opbouwen. Alleen.... je krijg dat verdraait moeilijk andere paardenmensen aan het verstand gepeuterd en ik denk dat ze dit paard allang heeft opgegeven.
Daarnaast geeft ze ook aan dat grondwerk geen optie is vanwege haar slechte knieen. Dus verwacht ik niet dat ze ernaast gaat lopen (of fietsen)

Het is natuurlijk niet mijn paard en theoretisch heb ik niets met haar te maken, maar gezien het probleem kwam de betreffende vraag gewoon in mij op.... of je zoiets nog eruit krijgt....
Dat ik wat meer op de hoogte ben over dit specifieke paard heeft er alles mee te maken dat we zochten naar de kinderen van sil vorig jaar, toen ik nog een paard zocht, uit nieuwsgierigheid en om te kijken of daar een geschikt paard bij zat,.
Sil is ook een apart paard wat je moet kennen, maar echt een persoonlijkheid, waar we gek op zijn. Vandaar.
Het contact nu heeft veel te maken dat ze eigenlijk hoopt dat ik het paard koop.Ze zegt dat niet met zoveel woorden, maar daar komt het wel op neer.

We hebben echter al twee grote, fijne paarden en twee ukkies en daarmee een leuke groep. Een extra paard, zijn extra kosten, zeker in de winter, en onze stal voldoet dan niet meer aan de voorwaarden mbt de maat (geloof ik... niet echt nagemeten)

Als het aan mij lag, zou ik trouwens evengoed een redelijk bedrag bieden voor het paard (ze vraagt nu teveel geld en dat heb ik ook duidelijk gemaakt) en ik denk dat ik hem dan toch snel genoeg zou hebben, want ze kan er niets mee. Ik zou dat alleen voor het paard doen, omdat het zo'n stakker is die van eigenaar naar eigenaar verhuisd om uiteindelijk bij de slacht te belanden... Een paard wat met zijn 6e al aan een 6e eigenaar begint, heeft weinig kansen in het leven. Persoonlijk zou ik er niet wakker van liggen als ie niet op buitenrit kan, (heb tenslotte 2 paarden die dat wel kunnen) al zou ik wel proberen te trainen, alleen al vanuit trainings-uitdaging-oogpunt.
Maar goed... dat ben ik...
Mijn echtgenoot peinst daar waarschijnlijk nog niet eens over. En ongelijk heeft ie dan niet.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 10 mei 2012, 11:08:


Dat is blijkbaar universeel, dat mensen geen tijd willen steken in de training van of het oplossen van problemen met hun paard. Hier loop ik daar ook tegen aan, ze "breken" (letterlijk zo gezegd) liever hun paard om snel "resultaat" te krijgen dan er tijd in te steken om zo op basis van vertrouwen en in een leerproces vorderingen te boeken.


In dat geval is het wel logisch dat ze niets bereikt.


Hier ook altijd dat zelfde probleem, aan de andere kant wel goed, een tegenwerkende factor in huis want ik zou me ook van alles op de hals halen waar ik ook geen plaats / tijd / geld voor heb....
Wel een uitdaging trouwens, zo'n paard

Elk paard heeft recht op een staart

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 10 mei 2012, 11:28:

Zeg dat nu niet

Maar idd... een tegenwerkende factor in huis voorkomt dat je in zeven sloten tegenlijk loopt en ook ik heb de neiging om alles in huis te halen...
maar op de een of andere manier trek ik mij het lot van dit paard teveel aan. Stom. Kan daar natuurlijk een heel spiritueel verhaaltje aan hangen, maar ik denk eigenlijk dat ik gewoon een fantast, idealist en watje ben en omdat ik zo gek op sil ben.