angelique hage schreef op donderdag 13 augustus 2009, 23:45:


Bwa, dit kan je in het bos ook zenne
En ik was vergeten te zeggen da ik het af en toe ook nog wel eens toelaat. Maar alleen dan wanneer ik het zeg en meestal terwijl ik bekan gedaan heb met rijden, als't beestje het plezant vindt, dan mag ze haar gangen wel af en toe eens gaan
Voor de rest gebruik ik wel veel tijdens het rijden het halsstrekken maar dan mag ze ni overgaan tot het stofzuigen.

Britt Claeys schreef op donderdag 13 augustus 2009, 23:41:


Ni slecht na één maand

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 0:13:


Ela gij, dit was voor die maand

Britt Claeys schreef op donderdag 13 augustus 2009, 23:57:


Hélémaal ni slecht voor één maand !!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 0:16:


Toegegeven, dat bos komt door die maand maar da heb ik hier ni hè
Kheb toch gezegd dat ik met Jean op m'n eentje beter op weg kan, met Soraya heb ik echt begeleiding nodig en daarvoor heb ik veel geleerd voorbije maand

Britt Claeys schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 0:22:

Dankje voor de handige tips. Het strekken van de hals is dus goed wanneer het op welbepaalde momenten is en niet steeds uit vraag van het paard.
Aangezien we nog niet zo lang zijn overgeschakeld op bitloos rijden kom ik nu andere problemen tegen dan vroeger. Men paardje werd voor ik hem aankocht steeds met bit gereden, de eerste maanden hebben we dit zo aangehouden, maar nu hebben we de omschakeling gemaakt naar bitloos.
Ik moet wel toegeven dat met bit mijn paardje van zichzelf dus niet onder druk onderin liep. Nu we bitloos rijden is het een beetje zoeken voor het juiste rug en halsgebruik te bekomen want dit geeft hij niet meer uit zichzelf.
Ik weet alvast waaraan ik moet werken

Groetjes
Wendy

Lettfeti schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 8:52:


Bij de overschakeling op bitloos kwam ik ook een aantal dingen tegen die ik daarvoor niet had maar eigenlijk is dit maar 1 ding: je eigen rijtechnische fouten die naar boven komen
Jeanneke liep met bit ook niet onderin door aan de teugels te frullen, integendeel ze ging daar tegenin in ik had nog meer gewicht in mijn handen. Rijd daarom van achteren naar voor en zorg dat je controle krijgt over de motor (achterhand), laat de teugels voor wat ze zijn en houd enkel een licht contact. Al de rest volgt wel als je geduld hebt.
Ook kwam bij haar het stofzuigen pas naar boven wanneer ik zonder bit begon te rijden. Ik wijt dit aan een relaxtheid die er ni was met bit, zelfs ni aan een lange teugel en idd het is dan wat zoeken om ze op een betere manier te laten lopen maar dat komt wel zenne!

Lily is nu bijna 4 maand bij ons, het voelt alsof ze er altijd al geweest is. Kim net zo.

Toen Lily bij ons kwam was ze ontzetted hard in de mond, liet zich alleen door ruw aan de teugels te rukken sturen, voltes groter maken alleen door hoofd naar buiten te rukken. Ze had een enorme onderhals en liep hektisch als een eend met haar neus in de lucht en doorgedrukte rug; wel stapte ze heel ver onder, een heel vreemd gezicht...

Longeren en rijden maakt een ontzettend klein deel uit van wat ik "werken" noem, het bestaat voornamelijk uit vertrouwen geven, wennen aan bezems e.d. waar ze zeer waarschijnlijk vaak mee geslagen is, voetjes geven, wandelen, borstelen, ogen en neus schoonmaken, beleefdheid in de omgang, proberen uit te vinden wat we aan elkaar hebben en wat de ander bedoeld ZONDER bang te zijn als je het niet begrijpt gestraft te worden en gewoon elkaar gezelschap houden. Longeren doe ik momenteel twee keer per week (vaak maar 10 minuten of hooguit 15 minuten), ik stap er een keer per week op voor een kort ritje, wandelen en oefeningentjes in de bak doen we bijna elke dag. Leren hoe het werkt als je samen ergens door moet, niet proppen of drukken, maar WACHTEN als het krap wordt, IK los het wel op. Lily doet heel erg haar best en probeert alles wat ik haar vraag te begrijpen. Soms lukt het niet omdat ze toch terugvalt op hoe ze altijd reageerde, maar uit die situatie heb ik haar altijd nog kunnen halen. Als ik naar Lily kijk, hoe ze veranderd is, haar houding met longeren / rijden, denk ik dat ik aardig op weg ben, al hebben we nog een lange weg te gaan.

Ik heb nu al een paar keer om de oren gekregen dat ik het helemaal fout doe. Ik moet haar longeren met bijzetteugels, aan een longeerlijn en haar tempo moet omhoog. Nu volgde ik de (voor mij) logische gedachtengang dat een paard wat met veel geweld/druk hektisch gereden is en overal doorheen loopt met haar enorm sterk ontwikkelde onderhals allereerst moet ontspannen. Alles zoveel mogelijk weg dus wat stress veroorzaakt. Lily is nu in staat alleen met halster in een rustig tempo te draven, waarbij ze ver ondertreedt en haar hoofd op een ontspannen manier houdt. Na enkele ronden draf komt haar hoofd vanzelf iets hoger, haar hals is licht gebogen en haar neus iets voor de loodlijn. Ik krijg nu regelmatig te horen dat ze hiermee haar rug stuk loopt en dat ik haar met bijzetteugels "de weg naar beneden, naar aanleuning moet tonen". Zelf zitten dat soort figuren op driejarigen die elke dag gereden worden en waarop ze ook nog dressuur- of springles krijgen.

Nu pak ik het heel anders aan, zodra Lily toevallig de juiste houding vanzelf laat zien, prijs ik haar de hemel in en ik stop waarna ik haar lekker ga borstelen of een stukje met haar wandelen. Eerst snapte ze er niets van, nu zie je haar hersenen gewoon malen om erachter te komen wat ze goed gedaan heeft. Door dit simpele belonen is ze met sprongen vooruit gegaan. Ik merk nu van week tot week tijdens de stukjes dat ik met haar rijd, dat de rug steeds meer swingt en dat de bewegingen lichter worden. Haar hoofd blijft beneden en ze loopt rechtuit, zwalkt niet meer van links naar rechts. De onderhals is grotendeels verdwenen, de hals is al iets anders gespierd.

Om een lang verhaal kort te maken: hoe hebben jullie aan de houding van jullie paardjes gewerkt ZONDER allerlei toeters en bellen?

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 12:06:


Precies zo! Naar mijn mening doe jij het super goed!

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 12:06:


Precies zo, ze gewoon maken dat je handgebaren een vraag tot spieren gebruiken zijn, en gewoon belonen op het juiste moment.
Met sprongen vooruit, dat is heel herkenbaar..
Succes nog! en vooral veel plezier

EW