Gevonden via Google:

VOORBEELD ALLEEN VAN PARTIKULIER NAAR PARTIKULIER - ADOPTIEOVEREENKOMST



Eigenaar :

Adoptienemer:



Het paard .................................... wordt ter adoptie afgestaan door de eigenaar aan de adoptienemers voor het leven.

De eigenaar heeft het recht om zijn paard .................. te bezoeken, na afspraak voor een bezoek met de adoptienemers.

De adoptienemers verklaren hierbij het paard ............ te verzorgen als hun eigen paard, genoeg eten, smid, dierenarts ( in geval van problemen met de gezondheid ) een stal en niet meer uit te brengen in jumping, dressuur, maar recreatief te berijden.

............. mag door de adoptienemers niet verkocht of geslacht worden, bij gezondheidsproblemen dient de eigenaar hiervan op de hoogte gebracht worden via mail.

Indien het paard verkocht of geslacht wordt dient er een schadevergoeding betaald te worden ten bedrage van 2.500,00 euro.

Som voluit geschreven : Tweeduizend vijfhonderd euro.

De kosten van stalling, dierenarts, smid zijn voor rekening van de adoptienemers.

De eigenaar kan ook ............ niet terughalen zonder geldige reden.

Indien .............. door omstandigheden niet meer door de adoptienemers kan verzorgd worden, dient de eigenaar een beslissing te nemen over .............

De eigenaar:

Adoptienemers:

Getuige:

Je kunt hier gratis juridisch advies krijgen

http://www.rechtopjerecht.nl/

Door rechtenstudenten (mijn zusje behandelt ook aanvragen vandaar dat ik het weet )

Ans Jondral schreef op zaterdag 18 december 2010, 2:10:


Ik blijf dit een moeilijke vinden hoor Ans.
Ik weet uit ervaring dat als een paard vertrekt (bv. onze corazón toen omdat hij niet de juiste match was ... beetje (p)lomper, maar een gigantisch lieve lieve knuffelbeer) gaat daar al een heel proces aan vooraf. Je verstand zegt dat je hem een kans bij iemand moet geven die helemaal voor hem gaat, maar je hart wil niet loslaten of je denkt ja maar stel dat ze hem ooit verkopen, waar komt hij dan terecht, ga ik geen spijt krijgen, ...
Ik heb toen een goede eigenaar (Vicky) voor hem gevonden en hem aan een schappelijke prijs verkocht (hij heeft mij veel veel meer gekost aan aankoop prijs, medicatie en goede zorgen dan ik voor hem gevraagd heb) maar hij was save en ik kon hem met een gerust hart loslaten. En nu is hij een pracht van een stevig paard geworden, misschien wel knapper dan onze Invierno, misschien wordt hij wel beter als de andere, of zal hij langer leven, ... maar ik heb geen spijt en ben blij dat ik die stap genomen heb. Ik ben ook heel blij dat die "transactie" netjes verlopen is. Nl. het was wel degenlijk een verkoop. Dat maakt het proces compleet als je weet dat je moeilijk kan loslaten. Je hebt geen recht meer. Ik zou voor Puzzle een schappelijke prijs vragen en volledig loslaten. Die sarcoïden zijn te behandelen, die zijn het einde van de wereld niet, maar zijn gewoon iets wat de prijs doet dalen. Ik zou hem niet gratis schenken, omdat jij dan toch niet gaat loslaten ... ofwel? Alles wat je niet kan loslaten, blijf je meezeulen.

Anders om kan het ook ik heb een contract getekend dat ik nooit de fokker/eigenaar aansprakelijk zou stellen voor problemen die ik met het paard mogelijk zou krijgen.
Ik heb het paard gratis opgehaald en als er een zwaar contract aan had gezeten had ik het niet gedaan. Ik haal een paard met een probleem op waarvan de oude eigenaar geen zorg meer wilt (in dit geval was paard naar slager gegaan ivm moeilijk verkoopbaar in deze markt en niet het paard de handel in willen schuiven).

Ik steek tijd, energie, onderhoud en medische zorg in het paard dan wil ik niet een oud eigenaar over mijn schouder mee hebben kijken. Als wij hadden gevonden dat na onderzoek had gebleken dat het paard veel pijn had dan was het ingeslapen ik vind niet dat ik dat met de vorige eigenaar had moeten bediscussieren en gelukkig hadden zij dezelfde insteek. Als je zeggenschap wil houden moet je ook de kosten meedragen zodra hij hier het erf op komt is het mijn paard en bepaal ik hoe en wanneer hij behandeld wordt en wat ermee gebeurd anders moet je hem niet wegdoen. Dat ik de oude eigenaren op de hoogte houd is een ander verhaal en het gaat supergoed met hem dus dat maakt het makkelijker.
Je kan in hele vervelende situaties komen als je het niet zo strikt houdt.

Ik heb ook een leen pony, in de zin van dat ik haar gratis heb gehad en als ik haar goed verzorg haar gewoon tot overlijden mag houden.

Het was een win win situatie, zij een goed huisje voor een iets oudere dame ik een leuke eerste ijslander.
Het moet in goed vertrouwen gaan, toch een gevoels kwestie denk ik.
Wij hebben geen contracten getekend , maar hadden zowel vooraf als nog steeds regelmatig e mail contact.

Als er iets met Laufeya is zal ik haar altijd bellen om te overleggen hoe of wat, ik zou nooit grote ingrepen doen zonder dat zij het wist.
En als hij ooit weg moet om wat voor reden dan ook dan gaat hij naar haar terug, dat is ook de afspraak.

Nou ben ik een mens van mijn woord, maar dat is niet iedereen natuurlijk , dus wellicht is een contract zo gek nog niet.
Maar als je een vinger in de pap wil blijven houden kan alleen als je zelf eigenaar blijft lijkt me.

Ik zal ze niet meer samen in de wei laten, want dat was de oorzaak van de opwinding. Van die dingen waar ik nog niet genoeg bij stil sta.

Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen en meningen mbt het vervoeren van je paard ten tijde van sneeuw.

Ik zou heel graag ten tijde van sneeuw evengoed naar het strand, bos en duin willen. Voor dat soort ritten moet ik altijd met de trailer op pad. Op zich geen probleem. Alle spullen en rijbewijzen heb ik. Maar, zoals nu: Er ligt sneeuw, maar de hoofdwegen zijn sneeuwvrij. Wat doe je? Je kunt er van uit gaan dat alle hoofdwegen zo goed als sneeuwvrij zijn, ook onderweg naar je uitrijplek. Maar... Dan ben je bijna op je bestemming... In mijn geval aan de rand van de duinen. En moet nog ongeveer 1 km door de duinen naar de parkeerplaats. Een weg, die naar mijn idee niet gestrooid zal worden. Te ver van mijn huis om even van te voren te checken hoe de weg is. En te ver van huis om onverrichterzake huiswaarts te keren. Wanneer gaan jullie nog met je trailer op pad?

Mijn combinatie is een Subaru Legacy Outback, All Wheel Drive, Winterbanden, mag 1800 kg trekken. Trailer, Humbaur Single, ledig gewicht + paard (dus netto achter de auto) 1400 kg. De auto mag het dus makkelijk trekken en dat doet ie ook.

Wat doen jullie? Wat zouden jullie doen?

(Luxe probleem hoor, maar toch iets waar ik over nadenk)

Heb je al een slipcursus met trailer gedaan?
Ik heb zelf ook een hele mooie combi gehad en ging met 2 paarden geregeld op stap.
De raarste situaties kon de combi wel aan, vreselijke natte bospaden, met geweldige kuilen dat de trailer af en toe echt beetje gleed. Zaak is dan om, in 4 weel drive, heel rustig door te rijden, je wil dan niet stil komen te staan. bv. in zn 2 en dan geen gas geven.
Ook gladde stukken door aangereden sneeuw heb ik altijd overwonnen, maar ik moet zeggen, ik zou het toch niet opzoeken, blijft toch gevaarlijk.

Marlies Sanders schreef op zaterdag 18 december 2010, 19:25:


Een slipcursus met trailer? Mmm, . Bestaat dat?


Het is een automaat... Heerlijk!!!


Zo denk ik ook altijd. Als het niet hoeft... Maar ja, een hele winter thuis blijven... Daarom ben ik benieuwd naar ervaringen van anderen.

Ik ga het ook niet opzoeken. Hier ligt het paardrijden helemaal stil momenteel; teveel ijsvorming in de buitenbak en op de landwegen. Het heeft begin deze week gedooid en dat dooiwater is opgevroren. Het is nu al heftig om met een auto op pad te zijn, laat staan een trailer, de wegen zijn bedekt met ijs (ook de hoofdwegen in Maastricht). Het is nu net weer begonnen met sneeuwen, er wordt vannacht nog een pak verwacht.

Groet, Pien

Voor schuif partijen van mijn eigen combinatie, ben ik niet bang.
Het is meer, wat er achter ons gebeurd, dat ik niet kan zien en dus niet op kan anticiperen.
Moeten we voor scholing naar de manege (binnen bak) dan rijden we - zijn de wegen schoon- droog (al enkele dagen) en is geen verslechtering in de voorspelling (sneeuwval) dan rijden we.
Maar is de voorspelling onzeker, nee dan zoek ik het ook niet op.
Niet voor mij zelf, maar de veiligheid van mijn dieren.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Bedankt voor de tips, ik neem ze in overweging.

Het is niet de bedoeling dat ik hem ter adoptie aan biedt.
De nieuwe eigenaar moet 100% eigenaar worden.
Ik wil absoluut geen verantwoordelijkheid meer dragen voor hem.
Ik hoef ook geen vinger in de pap en ik ben ook niet van plan om eisen te gaan stellen aan de omstandigheden waarin hij gehouden wordt.

Dat de pony verkocht zou worden heb ik al langer geleden besloten.
En zelfs in deze slabakkende markt, was hij blijkbaar nogal gewild.
Wat ik in mijn openingspost noemde qua waarde bleek gek genoeg nog steeds reëel.
Als hij 100% gezond is en beleerd voor de wagen, blijkt dit commercieel een behoorlijk interessante pony. (Ik heb zelfs mensen aan de telefoon gehad die hem ongezien op basis van zijn afstamming en foto's voor goed geld wilden kopen.)
Voor mij doet dit momenteel niet ter zake maar vandaar wel mijn vrees dat iemand even snel geld aan hem zou willen verdienen.

Ik heb hem na enkele weken zelf weer uit de verkoop gehaald omdat die sarcoïd enkele keren een deal-breaker bleek.
Mensen zijn bereid een pony te kopen en daar behoorlijk wat geld voor neer te tellen, maar dan moet hij 100% gezond zijn.
Geen enkele koper die ik trof was bereid daar toegevingen in te doen, ongeacht de prijs van de pony.
Wat Cindy zegt ivm de prijs te laten zakken als compensatie van de kosten die gemaakt zouden moeten worden ivm die sarcoïd was voor niemand een optie.
Men koopt liever voor 2500 euro een 100% gezonde pony dan voor 1000 euro eentje met een sarcoïd om er dan misschien 700 in te moeten investeren om dat weg te krijgen.

Verder ben ik ook niet van plan om hem openbaar te gaan adverteren aan zo'n prijs.
Dan geef ik hem nog liever gratis weg aan iemand die aanvankelijk wel bereid was om kosten te maken voor de aankoop van een pony.

Mijn plan was eigenlijk om hem nog even aan te houden. Zelf opnieuw te laten behandelen en dan tegen de zomer opnieuw te koop aan te bieden.
Voor het geld hoefde ik dat niet zozeer te doen want uit de kosten geraak ik allang niet meer, zeker niet als ik daar nog nieuwe medische kosten en een jaar onderhoud zou moeten bij tellen.
Echt in de weg, loopt hij hier toch niet.
Maar nu Jamaica gestorven is, liggen de kaarten een beetje anders dan gepland en zou het toch echt beter zijn als hij zo snel mogelijk een nieuwe thuis heeft.

Wat mij betreft is de zaak ook al zo goed als rond.
Ik heb die beslissing genomen en ben niet van plan om daar op terug te komen.
Het gaat nu echt om de zakelijke/juridische kant van deze zaak.

Ik geloof zelf wel dat de persoon aan wie ik hem heb aangeboden, gek van hem is.
Een poosje geleden heeft zij mij gecontacteerd naar aanleiding van een oude advertentie, die ik vergeten te verwijderen was.
Ik heb toen meteen héél duidelijk aangegeven dat de pony niet meer te koop was.
Maar ze bleef aandringen om hem te mogen komen bekijken, al was het maar om te weten of ze op de goeie weg zat in haar pony-zoektocht, zei ze.
Ze heeft meer dan 200 km gereden om een half uurtje te komen grondwerken met een pony, van wie ze wist dat hij niet te koop was.
Dus ik heb daar wel redelijk vertrouwen in.
Zij is trouwens net zo goed vragende partij om dit duidelijk op papier te zetten.

groet
Ans

Jullie denken er allemaal dus hetzelfde over als ik!

Jammer, ik hoopte natuurlijk stiekem dat iedereen zou zeggen:

'Joh, huppatee, inladen en wegwezen. Waar maak je je druk om!'

Maar ja, eigenlijk wist ik het ook wel...

Over bevroren paden is het lastig paardrijden. Dus de buitenritten zijn beperkt. Ik heb vorig jaar een duinrit gemaakt over gedeeltelijk bevroren ijspaadjes in de duinen, schaatsend naar boven en beneden, dat is niet fijn.
Met de trailer rijd ik wel 4x per week naar manege en rijhal, weer of geen weer, ik kom altijd weg. Ik heb een Suzuki Grand Vitara 2.0 en (alleen) in de winter ben ik daar blij mee.
Ik heb 12 jaar geleden een slipcursus gedaan, zonder trailer weliswaar, en ik kan het iedereen aanraden.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik denk dat jouw Subaru een zeer hoogtechnologische computer-sturing van 4x4 en remmen heeft.
Deze auto zal de klus zeker kunnen klaren.
Ik reed vandaag nog met mijn eigen auto (Land Rover Discovery) met een zware aanhanger en kon vrijwel normaal door het verkeer.
Ook op kleine gladde landwegen.
Of je dit nu ook doet met een trailer met paarden hangt meer van de bestuurder af dan van de auto volgens mij.

Koen