Anja Seijn schreef op vrijdag 20 februari 2009, 21:23:


Het hoort een beetje bij het respect hebben voor ze, vind ik nu. Ook al eten ze vaak genoeg uit een bak hier. Ik heb hier ook 2 honden die eerst en laatst mogen eten. Dat neemt niet weg dat ik bepaal dat ook de rang laagste rustig en ongestoord mag eten, ook als ze eens eerst krijgt. Maar qua gewoonte ieder zijn plek. Ze zouden me debiel vinden denk ik, als ik blind zou zijn voor hun rangorde verschil. Een hond stuur ik ook weg, als mijn opdringerige baby naderbij komt, ook dat is rangorde verschillen bewust handhaven. Tijdens wandelen aan de lijn, wissel ik het beurtelings volgen en gezamenlijk volgen wel af, maar de regelmaat is, hun eigen rangorde.

Groetjes, Michiel

Anja Seijn schreef op vrijdag 20 februari 2009, 21:23:


Jij hebt mazzel

Marianne

marianne laenen schreef op vrijdag 20 februari 2009, 23:13:


Maar ik kies ze ook wel uit hoor! Die nieuwe merrie, Goke, zo'n ongelooflijk lief dier. Ik heb er nu 5, zeg maar 3 paarden (Peppie noemen we ook maar ff paard) en 2 shetjes, er is er werkelijk geen één die "moeilijk" is. Ik denk dat sommigen hier mijn zogenaamde kudde maar een stelletje sukkels bij elkaar vindt, maar ik vind het van die geweldenaren, hahaha ...

Hoi even een update hoe het nu met Luna en mij gegaan is in februari en maart.

We hadden dus last van stops bij het van huis af gaan en wildheid, bokken met zelfs steigeren en achteruit slaan. Nadat schuin wegtrekken en in beweging houden, en toch voorwaarts van huis af willen, het probleem verergerde wist ik even niet meer welke aanpak goed voor haar zou zijn.

In februari ben ik begonnen met een zachte aanpak, en heel weinig eisen. Op een zachte manier de hele maand rondom het erf gebleven, met veel grazen en hele kleine stapjes voorwaarts maken. Ze blijft de hele maand wild met stops, als we ook maar iets verder van huis komen. Ze stond die maand in een verharde paddock waar ze niet kon rollen, wel liggen in stro en ze staat bij een pony waarover ze de baas is. In de bak losgelaten gaat ze meestal flink te keer en kan ze haar energie afreageren met wild doen.

Door die zachte en voorzichtige aanpak in februari zijn haar stops zo goed als verdwenen. Wel is ze dan nog wild. Zoals ik haar nu begrijp is Luna gewoon een puber die dominant probeerd te zijn over me, en waarbij een zachte duidelijkheid beter werkt dan een firme duidelijkheid. En de eerste 2 maanden van voorbeeldig gedrag kwam doordat ze zich nog te onzeker voelde op haar nieuwe plek om in haar kracht te komen en in protest te gaan.

In maart heeft Esther van Lennip me geholpen met het leren omgaan met haar wilde buien. De korte lijn hebben we verruilt voor de lange, waardoor ze meer ruimte heeft als ze gek wil doen en daardoor werd ze ook sneller kalm. En zo leerde ik om te gaan met dit wilde gedrag. Ik was bang voor dat wilde bokkende protesterende paard, nu al minder en minder.

Luna staat nu sinds 2 weken in de wei, en dat is voor haar beter dan de paddock. Hier kan ze rollen en rennen en de hele dag met haar hoofd in het schamele groen. Sinds een week warm weer worden daar nu ook de stalpaarden bijgezet overdag. En daar zit een groter paard bij die Luna's maatje van haar afpakt overdag. Luna word hier heel timide van. Ze is nu verre van wild, ze ging zelfs achter me lopen maandag, waarop ik weer voor 't eerst sinds maanden een lange wandeling met haar gemaakt heb. Toch besloten dat ik de wandelingen kort hou en op plekken waar ze zich zekerder voelt. Dat is ook zachte aanpak. Woensdag bleef ze lekker voorwaarts naast me en luisterde goed. Het heeft even geduurd, en dat voelde als een echte crisis, maar ik heb het gevoel dat ik de juiste aanpak gevonden heb en met haar verder kan zo. Tijd zal het leren.

Michiel schreef op zondag 5 april 2009, 18:45:



knip

Grappig, bij Niek zijn de stops ook zo goed als over. Het terrein verlaten is nog steeds het moeilijkst voor hem, maar het duurt nu hooguit een paar minuutjes ipv. een 20 à 30 min. Stijgeren bokken en achteruitslaan heeft hij nooit gedaan, alleen maar achteruit lopen en staken.
In tegenstelling tot Luna, moest ik juist wel wat fermer optreden bij Niek. Druk op het touw houden wanneer ik voor hem uit liep of een tikje met het leidtouw op de achterhand wanneer ik naast hem liep.
Zodra Niek de neiging heeft tot stilstaan, hoef ik nu alleen maar een stap naar achteren te zetten, mijn leidhand naar voren te houden en dan gaat hij al. Duurt het mij te lang zwaai ik even met het touw richting achterhand en daar gaat ie weer. Gelukkig heb ik dat laatste bijna niet meer nodig.
Mijn oudste dochter die maak zo nu en dan thuis is, wilde hem laatst ook uit de wei halen en wat denk je?? Lekker blijven staan natuurlijk.
Hoezo paarden zijn dom

Aangezien Niek de buitenritten erg leuk lijkt te vinden, verwacht ik haast dat de laatste korte stops ook al snel tot de verleden tijd zullen gaan horen.

Wanneer hij nu iets 'engs' ziet wanneer ik op zijn rug zit, geef ik hem wat meer teugel en de ruimte om te kijken waarna hij snel de 'hindernis' durft te nemen. Hij lijkt rustiger onder het zadel dan wanneer je er naast loopt.

Mijn jongste dochter is vandaag met Niek in het bos wezen rijden en dacht daar precies hetzelfde over. Het lijkt wel of hij zich zekerder voelt met een ruiter op zijn rug. Pa met de fiets ernaast/ ervoor, en Niek volgde netjes erachter. Hij liep nog net niet over de fiets heen.
Toen mijn dochter even met Niek in draf ging op een recht stuk, had pa al snel het nakijken.

Bij tegemoet komende paarden werd Niek lekker stoer, ging 'op eieren lopen' maar werd niet vervelend.
Man, wat hebben we toch een heerlijk paard gekocht Yes!

Ilma Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 20:42:


Ja die ferme duidelijkheid was ook het eerste dat ik toepaste.
Dat zachte duidelijkheid met weglating van die steviger aanpak, genoeg kon zijn, wist ik niet. Zo ziet dat er uit ongeveer:

Als ik bij de poetsplaats met hooi aan kom lopen, dan verhinder ik ongevraagd toehappen met een wijsvinger. Die wijsvinger is er ook als ze met haar hoofd me weg wil drukken. Haar voeten optillen is geleerd met clickeren en geeft ze spontaan met een aanraking. De achtervoeten nog niet zo vlot daar neem ik tijd voor, aai haar been en geef een duwtje met wat trekken. De laatste restjes fermheid. Heeft ze een stop dan, wacht ik eerst, om haar een beslissing te laten nemen. Wel komt er weer dat rukje bij. Te lang wachten ligt niet in mijn aard en voelt ook een beetje als toegeven aan haar nukken. Dat rukje is eigenlijk al te veel en probeer ik telkens te voorkomen door minder eisen te stellen die haar tegendraads maken. Ik weet immers dat met een goed humeur ze meegaand is, waar ik ook ga. Voor dat humeur zorg ik dus goed, door vaak grazen en zachtheid met alles. Als ze graast tot aan mijn voet dan wijk ik niet (meer) maar laat ik haar om me heen stappen. Als ze links wil lopen, terwijl ik haar aan mijn rechter hand wil hebben. Dan was mijn oude reactie "kom mee naar rechts". Nu niet meer, nu loop ik extra naar links zodat alleen rechts voor haar een vrij uitzicht heeft en ze daar dan zelf voor kiest. Dat is mijn dominantie dan, haar pad af snijden, zonder dat ik hoef te trekken. onderwijl let ik op wat haar behoeftes zijn, en bied ik die aan (op mijn tijd), waardoor het leuk voor haar is om met me mee te gaan.


Net zoals Luna die rustiger/gehoorzamer lijkt als ze onzekerder is? Dat kan ook, het is vrij zeldzaam mi. dat paarden zekerder zijn in het zadel, dan ernaast lopend. Het is een beetje wennen vind ik, rustiger gedrag is wenselijk (vooral bij een wilde ongehoorzame Luna) maar onzekerheid niet (dat geeft stops op den duur).


Mooi!
Michiel

Ilma Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 20:42:


Tis voorjaar, fijn, zulke positive gerichten over Niek en Luna.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 5 april 2009, 21:53:


Ik hoop alleen dat dat niet alleen voorbehouden is aan het voorjaar Nils haha

Ilma Meijer schreef op zondag 5 april 2009, 21:57:


Ah nee, een goed begin is het halve werk

Nils en Olly

Het belangrijkste is de oorzaken vinden van gestaak en/of onrust en dan de aanpak vinden die werkt bij je paard.

Druk verhogen werkt bijvoorbeeld totaal niet bij Luna, zij is een paard dat juist gaat staken bij een beetje druk. Het heeft even geduurd voordat ik hier achter kwam. Zachtheid bij alles en eigenlijk is dat heerlijk, zo'n paard dat zachtheid afdwingt. Lichte druk op het leidtouw houden, is haar al te veel en vergroot het staken, laat staan meer druk geven op wat voor een manier dan ook. Het is paradoxaal om een stop op te lossen met zachtheid. Het lijkt bijna belonen van slecht gedrag, maar is het niet. Het is wel haar de tijd even geven zelf een beslissing te maken en met consequente zachtheid staakt ze zelden.

Nieuwsgierigheid vind ik persoonlijk wel leuk en daar neem ik dan de tijd voor. Ik hoef geen trein te halen en even ergens bij stil staan vinden we beide leuk. Ik vraag ook wel om door te lopen hoor en dat doet ze dan meestal ook. Luna staakt juist als mijn signaal, pressie word om door te lopen, een subtiel maar belangrijk verschil. Het verschil tussen een stakend onhandelbaar paard en een lief paardje vol vertrouwen.

Meestal wordt staken opgelost met vormen van verhoogde druk. Luna heeft me andere oplossingen laten vinden. En zolang die werken, je weet maar nooit, bevallen die me heel goed. Als ik bijvoorbeeld door wil lopen en zij niet, dan verhinder ik gras eten en wacht af. Ze schraapt dan soms met een been en besluit dan om door te lopen. Zolang het haar beslissing is en niet afgedwongen, gaat het goed. Als ze onrustig snel huiswaarts wil dan geef ik ook korte signalen met stem en leidtouw en evt. een rondje draaien. Haar bui ombuigen naar meer rust, werkt vaak ook, met een een graaspauze, goed getimed natuurlijk na een moment van goed gedrag.

Groet, Michiel

Karin schreef op donderdag 21 mei 2009, 19:16:


Hoeftangen zijn groot omdat ze gebruik maken van het hefboomprincipe. Hoe langer, hoe minder kracht je nodig hebt. Vooral als je kleine handen hebt zul je dus een hoeftang moeten hebben die behalve scherp ook nog zo lang mogelijk is.

Ik zou dus eerst maar eens proberen voordat je een leuke kleine hoeftang koopt. Je kan zelf bij een grote hoeftang proberen wat het verschil is tussen aan het einde van de tang knijpen, en halverwege.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 2 juni 2009, 20:48:


Ja zenne, chaudfontaine ,

Kijk jasmintje als je op zo'n kleuterachtige manier reageert krijg je een onnozel antwoord !Er zijn meer als voldoende onderwerpen ivm de grieken die hun toomloos en zadelloos laten zien .JIJ als eerstejaars archeologie weet DAT natuurlijk *véél* beter MAAR daar gaat het eigenlijk niet om Xenophon was zijn tijd VER vooruit en mag met recht en rede een zogezegde "paardefluisteraar genoemd worden enkel en alleen om zijn revolutionaire standpunten van die tijd !! Kijk naar P.Parelli die zijn sliding stops en spins mooi met de sporen aan uitvoert en de shanks er losjes inhangen heeft ,kijk naar Roberts met zijn join up en vooral de buck stopper .Die eigenlijk als voorbeeld heeft gestaan voor de originele film "de paardefluisteraar " allemaal praktijken die "wij" NIET klasseren onder paardvriendelijk of zelfs onder fluisterend maar eerder grondig schreeuwend !Maar weerom, DAAR gaat het niet om .Het gaat erom meissie dat jij ,als 19jarige, niet het recht noch de grond en expertise hebt om je "trainer" te noemen en dit eigenlijk moet overlaten aan zéér tevreden klanten die die term lang voor jou in de mond nemen en je zo een zekere toekomst verzekeren .Je bent (als ik me niet vergis ) een Hempfling adepte en als zodanig opgeleid !Nu das prima en daar raak je ver mee maar niet tot aan de eindstreep en zolang jouw naam je niet voorgaat zou ik me ver van elke term houden die een proffesioneel paardemens AANgeboden krijgt maar niet OPeist .

Beetje oneerbiedige titel, maar goed... voor degenen die het interesseert en tips hebben gegeven, toch even een update.

Allereerst de hoeven (daarover had ik eerder een vraag gesteld) Daarmee gaat het steeds beter. Na wat bijwerken hier en daar, beginnen ze er nu redelijk uit te zien. Ze loopt allang niet meer kreupel, alleen het lopen over stenen is nog wat moeilijk. Maar dat is niet vreemd. Ik ben heel tevreden, gezien ze een leven lang op ijzers heeft gelopen en in het begin echt veel moeite had met een ijzerloos bestaan (kreupel, slechte kwaliteit hoef)

Dekenloos is natuurlijk geen probleem, het is tenslotte inmiddels zomer en krachtvoerloos is net zo min een probleem. Ze ziet er heel goed uit.
Ik kreeg daarover complimenten van de paardenarts.

Haar autistich gedrag is sterk verminderd, al heeft ze nog haar vlagen waarin ze ff alleen wil zijn/afwezig is. Maar in de regel is ze tegenwoordig behoorlijk open en vriendelijk, hinnikt als ze mij ziet en komt naar mij toe. Soms wil ze heel lang aandacht, soms is een halve minuut meer dan genoeg. Prima.

Haar headshaken... het probleem waarover ik schreef, bleek deels te wijten aan allergie en voor een nog groter deel psychisch, wat ik al had verwacht.

Tips die ik heb opgevolgd: Paardenarts laten kijken. Is dus gebeurd. Tanden bleken lang(nooit?) onderhouden, ondertanden waren te lang, boventanten piepklein. Daardoor veel oneffenheden.
Paardenarts, tevens thuis in de tandenwereld, heeft het netjes bijgewerkt. De vergroeiingen vallen niet te verhelpen, maar met netjes bijhouden kan ze zich prima redden.
Verder onderzoek wees een verder gezond paard, voor zover hij kon zien. Longfoto's en kaakfoto's waren mogelijk, maar hij is geen voorstander van te snel een heel medisch verhaal doorlopen.
Liever eerst eens aankijken. Hij zag het headshaken ook meer als allergie met een flinke psychische toevoeging. Een beschadigde merrie, meende hij. Maar hij was ervan overtuigd dat het wel weer goed kwam.

Tip van eddy: ermee rijden. Heb ik dus gedaan. Ik heb haar inmiddels een paar keer in het bos gereden met de cross rope briddle.
Toen ze werd voorgereden door de vorige eigenares zag ik een kwaad paard wat opgezadeld werd en een supergespannen paard rijden met neus in de lucht, weggedrukte rug ed.
In het bos zag ik na opstappen een heel ontspannen paard. En nee... ze sloeg niet met het hoofd, brieste niet bovenmatig en liep gewoon ontspannen.
Alleen langs weien met drukke paarden was stressig voor haar. Vooral de dekhengst van de buren bezorgde haar de kriebels... tja... is ook nogal een macho en uitslover.

Maar ja... ik wil ook vanaf de grond ermee kunnen werken. Afwisseling vind ik leuk en ik vind het ook behoorlijk wat praktische kanten hebben. Wijken voor druk, leiden aan de hand, spelletjes als spiegelen ed is geen probleem. Commotie daarentegen wel degelijk.
Ik werk ook met driving game van parelli omdat het soms toch makkelijk is als je je paard op afstand even kunt sturen (terug sturen, voorhand wijken ed) Maar dat leverde een paard op met neus hoog, nek stijf, happen in de lucht. Fases opvoeren leek mij geen strak plan. Omdat ik nu eenmaal alles test (moet toch weten waar de moeilijke punten zitten...) maakte ik wat hupjes naast mijn paard, terwijl mijn man een meningsverschil aan het uitpraten was met zijn dame met eigen mening. Ik moet er tenslotte van opaan kunnen dat mijn paard niet gaat flippen als ik met mijn stijf gestel niet altijd feilloos opstap. Dit bleek dus echt een probleem. Boos, oren in de nek, kop omhoog, nek als beton, happen in de lucht ed. Interessant.
Begreep ik meteen waarom Driving game en galopperende paarden naast haar een moeilijk punt was.
Natuurlijk valt het te desensibiliseren, maar dat maakt het niet simpel
Dus dacht ik aan de tip van Piet.

Piet... ik heb dus besloten om met haar te gaan clickeren. Toch nog. Gezien ik haar dan kan leren om op kleine signalen te leren en meer te accepteren zonder haar meteen het leven zuur te maken en omdat positieve bekrachtiging voor haar wel eens zeer waardevol kan zijn na een leven lang negatieve bekrachtiging. Bovendien kent ze mij inmiddels wel en raakt ze stilaan gewend aan de maffe dingen die ik nu alweer verzin.
Ik heb er wel wat ervaring in, maar niet heel erg veel, dus heb meteen materiaal besteld. Ben wel al heel voorzichtig begonnen en nadat ze haar angst voor de clicker had overwonnen en het principe doorkreeg, kreeg ik al meteen een stapje achterwaarts op een klein gebaar, met oortjes naar voren. Daar ga ik dus werk van maken.

Dus iedereen bedankt voor de tips.
Overigens lees ik veel mee op het forum, maar reageer nog niet zo veel, tenzij ik vind dat ik echt iets toe te voegen heb,
Maar meestal zijn anderen mij allang voor.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 13:46:


hè hè Ik werk altijd zonder clicker, omdat dat ding naar mijn gevoel altijd in de weg zit. Ben benieuwd hoe het zo bevalt, want misschien is het niet meer dan even wennen en het werkt nóg beter.

Piet schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:46:


Ik wilde eigenlijk ook liefst zonder clicker werken, maar merk dat mijn timing dan nog niet goed genoeg is, dus ik probeer het maar ff met, om eraan te wennen en het paard te laten wennen. Iig totdat ik het ding kwijt raak of sloop. Ben niet zo handig.
Ik ben ook erg benieuwd hoe het gaat.
Vanwege mijn beperkte ervaring heb ik de dvd en het boek hier besteld. Dat hoop ik snel te krijgen en te verslinden.
Zo leer ik op mijn oude dag toch nog het een en ander bij.....