Jeetje, je hebt het wel erg zwaar gehad de afgelopen tijd. Alsnog gecondoleerd met het verlies van je man en je paard.
Mijn eerste reactie was dat je er zo snel mogelijk een ander paard bij moet zetten voor de afleiding, maar ben natuurlijk geen psycholoog. Aan de andere kant, ik heb een paar maanden geleden ook een paard in moeten laten slapen en ondanks dat we meerdere paarden hebben is het nog steeds onrustig in de groep. Hij wordt nog steeds erg gemist, een van de ruinen is zijn speelmaatje kwijt. Hij heerste over de verdeling van het hooi, hij besliste waar hij stond en de anderen pasten zich aan. Ik kan nog steeds voelen dat hij erg gemist wordt. Dus zelfs een groep en dus genoeg afleiding wil nog niet zeggen dat er niet getreurd wordt.
Maar ik denk dat ik er toch voor zou kiezen om zo snel mogelijk een ander paard er bij te zetten, want alleen is maar alleen.
Maar dat is natuurlijk alleen maar mijn gevoel.

Groetjes Rita
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....
----------------------------

Rita Klompmaker schreef op dinsdag 11 maart 2014, 9:31:


Je hebt paarden die absoluut niet alleen achter kunnen blijven. (Die gaan door draden heen rennen.)
Maar dat stadium ben je nu voorbij, dus nu is er tijd om rustig even alles te laten zakken en na te denken (en voelen) over wat nu het beste is.
Wacht even af tot je echt zeker bent over welke stap nu de juiste is..
(Een overhaast besluit nemen nu, is niet handig..)

Heel veel sterkte gewenst!!

Zo snel mogelijk een paard erbij zetten. Natuurlijk vervangt het niet de oude vriend maar het zorgt wel voor meer zekerheid en veiligheid door kuddegevoel. Ik heb al heel wat paarden moeten laten inslapen, het is altijd heel triest, maar de aanwezigheid van andere paarden helpt!

Heel veel sterkte, het is wel heel tragisch allemaal. Misschien kan je vreugde vinden in het opvangen van een paard dat je hulp erg nodig heeft.

Wat een ellende heb je doorstaan. Ze zeggen wel eens... een ongeluk komt nooit alleen.
Vaak is dat waar.

Wat je paard betreft, zou ik ook kiezen voor een maatje.Je kunt dan idd een paard kopen, maar lenen kan wellicht ook. Een paard heeft nu eenmaal de behoefte aan veiligheid middels kuddegenoten. Het betekent niet dat hij zijn vriendje niet meer mist, maar het helpt wel, zoals letje al zegt.

Heel erg veel sterkte-

Allereerst natuurlijk mijn medeleven, wat een zware tijd zal dit voor je zijn!
Ik zou er denk ik toch zo snel mogelijk een ander paard/pony bij zetten...uiteraard zal dit het gemis van de oude vriend niet opheffen, maar wel de eenzaamheid!
Heel veel sterkte!
Groetjes Marlies

Wat verdrietig allemaal en zo snel na elkaar. Ik wens je heel veel sterkte!

Mijn ervaring is dat je best zo snel mogelijk een nieuw maatje bij je paard kunt zetten. Als je zelf nog niet aan een nieuw eigen paard toe bent, zou je misschien tijdelijk een paard of pony van iemand kunnen lenen. Een maatje zorgt dat je paard wat afleiding heeft en het hinniken zal dan in ieder geval sneller over zijn.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de rest
Hoe hard je andere paard hem mist en nog zal blijven misen, een ander paardje erbij verzacht toch veel, hij voelt zich dan zeker veel minder verloren. Het roepen om zijn maatje zal zeker gedaan zijn dan inderdaad en hij zal iets anders omhanden hebben om zich druk over te maken (een nieuwe rangorde, geuren, gewoontes.....)

Ik wens je heel veel sterkte met je verliezen.

Elk paard heeft recht op een staart

Je zou er een leenpaard bij kunnen zetten als je nog niet bepaald hebt wat je zelf voor nieuw paard zou willen. Ik heb bij Buck een afgewerkte dampige manegepony gezet, die nog 3 jaar in de frisse lucht kon doorleven. Toen zij het loodje legde heb ik voor enige maanden een treurige stalpony erbij geleend zodat ik mij intussen kon oriënteren op de volgende aankoop.

Ik heb vorig jaar januari één van mijn 2 pony's moeten laten inslapen. De overgebleven pony heeft 24 uur gelogeerd bij een buurvrouw met 2 pony's en na 24 uur had ik een nieuwe pony. Toen heb ik ze weer bij mij op de paddock gezet en dat ging heel goed. Ik wilde haar na het verlies van haar maatje geen moment alleen laten staan.

Jeetje allereerst heel veel sterkte met je verliezen!
Mijn ervaring is ook een paard niet te lang alleen te laten staan. Toen ik geëmigreerd was heeft mijn paard een maand alleen gestaan, moesten nog zoeken naar een maatje. Ik zag hem wegkwijnen. Toen heb ik er heel veel vaart achter gezet en vanaf het moment dat er een bijkwam leefde hij weer helemaal op

Heel veel succes met de keuze die je gaat maken en wens je veel sterkte voor de komende tijd!!

Mensen met paarden hebben de hemel op aarde, maar
als zij sterven valt er weinig te erven.