Mijn papa was hier juist en hij stelde dat ook voor om een officiele copie op te sturen.
De carte titularidad, dat is het eigendomsbewijs, maar het 'documento de acompanamiento' is gewoon een paspoort, die geen bewijs van eigendom is, maar bij het paard moet blijven. Daarin staat de afstamming, vaccinatie's en dergelijke.

Hier verliep de introductie van Sunny in de kudde niet geheel van een leien dakje
Ik had hem eerst een tweetal weken naast de anderen gezet. Dan eens de pony erbij, dan weer eens Invierno, dan een keertje Enno. En dat verliep allemaal vrij vlot.

Echter:
Amaroc is de absolute diplomate top hier (lees beschermend, vriendelijk maar kordaat als het de spuitgaten uitloopt, wordt nooit in twijfel gesteld "merriefiguur").
Amaroc beschermd met man en macht onze pony (zijn schannulleke en "de zwakste) en al wie onrecht aangedaan wordt. Was tot zijn 9 hengst en toen een verschrikking voor elk paard dat in zijn weide kwam.

Enno is de onzekere maar zeer dominate soldaat, niet echt een goede standvastige leider, maar dus de "hengstenrol" is zijn functie. Was tot zijn 12j hengst, niet echt gewend van met anderen in een kudde te staan.

Invierno: cool, heel zelfzeker maar hoeft al die tumult van Enno niet. Nog wat te jong om lakens te willen uitdelen. Net een half jaar gecastreerd.

Nino: pestkopje dat dicht bij Amaroc gaat staan als het te heet onder zijn voeten wordt. Trekt camouflagepakje aan als hij een ander hoog in rang geplaatst paard niet kent.

Sunny: was hengst tot zijn 7 en had de henstenrol in een kudde van 5 paarden. Heeft al 5 veulens geproduceerd. Die had natuurlijk enkel oog voor Amaroc al die tijd dat hij naast hen stond.

Nou om een lang verhaal kort te maken:
toen allen bij elkaar kwamen, had Sunny binnen de 5 minuten gans de kudde afgezonderd van Enno, welke alles schijnbaar zijn gang liet gaan. Het was Rock die plots besloot de oorlog te verklaren (Rock en Enno zijn vergroeid met elkaar), waarna Enno 2 dagen lang gejaagd, geslaan, gebeten, ... heeft tot wanneer Sunny uiteindelijk begon te wijken. Amaroc zelf maakte zich niet al te moe. Telkens Rock 1 oor verlegde of in de richtig van Sunny vloog, schoot Enno weer in gang. En ondertussen sprong Rock hem soms bij als Sunny te dicht bij Nino en Invierno in de buurt kwam. Na 2 dagen zag ik plots Enno strompelend achter Sunny aan rennen. Hij had een trap op zijn voorarm gehad, met spierscheur en gedeeltelijke verlamming van die spier. Toen ik Enno uit de kudde nam om hem te verzorgen, stond Rock aan de draad samen met Nino te kijken naar hem. Invierno beschermde hun rug en nam Enno's taak over. En ging in de volle aanval toen Sunny een meter te dicht kwam.Dapper natuurlijk, maar uietindelijk zou hij geen kans maken tegen Sunny, dus besloot ik toen hen maar even terug af te zonderen van elkaar.
Toen Enno weer ok was, alleen Enno weer erbij een aantal dagen. Daarna Amaroc alleen tot wanneer Sunny echt wel door had dat het een zure ruin ipv merrie was.
Dan pas weer alles bij elkaar. Af en toe zijn er nog wat strubbelingen, maar niet meer zoals toen. Al bij al "akaderen" ze goed met elkaar.
Ik had wel het geluk mijn fototoestel vast te hebben tijdens die eerste momenten waardoor ik heel mooi alle lichaamsignalen op lens heb kunnen vast leggen. Ik begrijp nu zelfs veel beter de hiërarchie, de verschillende functies en de onderlinge banden van onze paarden. Maar het was best wel spannend om het mee te beleven.

Alegria schreef op zondag 5 december 2010, 20:22:


Inderdaad , ik denk dat onze antwoorden elkaar juist gekruist zijn.
Die mensen zijn heel erg goed voor de paarden, ik vertrouw hen wel, maar ik ga niet zomaar iemand alles in handen geven als het niet echt moet. Ik herinner me toen ik vroeger paarden had, dat het not done was om iemand de papieren te geven van je paard. Dat was echt het domste wat je kon doen. Nu kan dat blijkbaar wel en moet het zelfs. Voor mij lag dit dus even moeilijk, maar tijden veranderen ....

Toevallig zijn mijn twee ponie's dit weekend ook in en kudde geïntroduceerd (7 paarden). Eerst even vanachter een draadje laten kennis maken, ze waren tenslotte helemaal vreemd voor elkaar. Nadien draadje open. De jongste (ruintje van 1.5) kreeg het even zwaar te verduren. De laagste in rang van de andere kudde, vond dat hij heel gemeen zijn rang moest verdedigen. Tot tweede in rang besloot het voorbeeld te geven, toen ging hij minder aanvallen met ukkie om... De oudste (3.5) begreep er even niets van, maar besloot dan toch de verdediging in te zetten over haar mini kudde... Erg knap van haar. Ze zete de laagste in rang flink op haar plek!

Met enkele anderen onderaan de ladder is ze al aan het 'uitvechten' wie hoger is. Met een andere haf was dat heel mooi om te zien. Die stond maar te schrapen-slaan, mijne verzette een half pasje. Mooi voorbeeld van de leider die het minste beweegt.

Vandaag kreeg ik van de staleigenares te horen dat ze stond te eten met de tweede in rang. Maar, ze blijft braaf haar adoptie-kind beschermen!

De jongste alleen staat altijd een eindje van de kudde, staan ze samen, lijkt het alsof ze er al een beetje bij horen, dan staan ze veel dichter.

Ik vond het heel knap om te zien hoe de paarden communiceren!

---
Remember the difference between a boss and a
leader: a boss says 'Go!' - a leader says 'Let's
go!'

Maria Delavega schreef op zondag 5 december 2010, 20:35:



wat een sfeervol bullshitten weer allemaal,
het chipdokument is een officieel dokument afgeleverd door een organisatie die daartoe door de overheid gemachtigd en gerechtigd is,
dit dokument hoort bij het paard maar stipuleert héél duidelijk wie de eigenaar is,
indien er een wissel van eigenaar is dan dient dit aangegeven te worden aan hetzelfde organisme waarbij dit opgenomen wordt in het chip-paspoort
Dus ja, dit dokument is wel een eigendomsbewijs, wat anders ?!
wie heeft hier een officiele faktuur op zijn eigen naam van zijn eigen paard ?
weinigen !

Het chipdokument dient op elk moment te kunnen worden voorgelegd als het paard verplaatst wordt, deelneemt aan evenementen, overleden is, opgenomen wordt voor verzorging, op de openbare weg komt of zelfs bij bepaalde bezoeken van daartoe gemachtigde personen op privaat terrein (volksgezondheid, min.van landbouw, dierenwelzijn...),
vandaar dat de "sanitair verantwoordelijke", dat is de persoon die met instemming van de eigenaar de zorg voor het paard op zich neemt, maar kan dus ook de eigenaar zelf zijn, best dit dokument bewaart gezien het paard dat niet zelf kan,
wegens broekzak noch binnenzak.......

Als je je paard naar het buitenland verkast dan is het ook normaal dat je je chipdokument achterlaat bij de personen aan wie je je paard toevertrouwt,
echter maak je best een sluitend kontrakt op met die personen waarin nog eens duidelijk staat mét vermelding van chipnummer en paspoortnummer dat beide partijen effektief erkennen dat betreffend paard jouw eigendom is én dat je het toevertrouwt aan de andere partij en hen daarbij erkent als san.verantw. zonder dat de eigendom daarbij op hen overgaat........

als dat te omslachtig is,
dan zorg je beter zelf voor je beest......

Cindy Helms schreef op zondag 5 december 2010, 12:59:


Oeh, houd mij ook maar op de hoogte!

Volgens mij ben je wel degelijk verplicht je paspoort aan je stalhouder te geven. In Nederland he, ik weet niet hoe het in andere landen zit.
Zodra je paard verplaatst wordt, moet je ook altijd een paspoort bij je hebben.

Het wordt lang niet altijd gedaan, of soms worden er kopieën gegeven, maar dat is niet 'geldig'.

Spirithorses schreef op zondag 5 december 2010, 17:18:


Voor de wet hoeft dat niet, en ook voor de verzekering niet, anders zouden Westernmaneges/stallen het maar wat moeilijk hebben.
Maar voor de voorwaarden voor het veiligheidscertificaat van de FNRS moet het wel, en daar zijn een hele hoop stallen bij aangesloten...
(Overigens maar een vaag systeem, maar dat terzijde)
Die matchen dan ook met KNHS/ ORUN... Bluh...

Alegria schreef op zondag 5 december 2010, 20:22:


Wat vind je volledig toevertrouwen?
De gehele zorg doe ik in principe zelf, samen met mijn paddockgenoten, mijn stalhouder betaal ik voor het gebruiken van de accommodatie...

Peter Donck schreef op zondag 5 december 2010, 22:46:


Stamboekkaart? Ik heb er hier een aantal lopen met paspoort én stamboekkaart. In het paspoort wordt melding gemaakt van onder andere het chipnummer en is ruimte voor andere medische gegevens, zoals vaccins e.d.
In mijn paspoorten staat dat het document GEEN eigendomsbewijs is, dat is namelijk de stamboekkaart. Bij overschrijving moet de stamboekkaart naar het betreffende stamboek worden gestuurd en dan krijg je een nieuwe met jouw gegevens retour en is de eigendomswisseling een feit. Er zijn zelfs stamboeken, zoals het ANCCE voor PRE's, die het nog gecompliceerder maken.
Is het betreffende paard niet ingeschreven in één of ander stamboek, dan is het paspoort in ieder geval de legitimatie van het dier. Ik kan mij voorstellen dat het dan goed mogelijk is dat wie het paspoort heeft verondersteld wordt de eigenaar te zijn.

Anja S schreef op zondag 5 december 2010, 23:48:


Uit een paspoort, paard met stamboekpapieren, één punt van vier:

Eigendomsbepalingen:

Eigendomsmutaties, moeten onmiddelijk worden gemeld bij de instantie die het paspoort heeft afgegeven onder vermelding van naam, adres en woonplaats nieuwe eigenaar.

Met volledig toevertrouwen, bedoel ik je paard naar het buitenland in de opfok brengen en dan de volledige zorg aan een ander overlaten.

Mooi om te lezen

De introductie van Rappa ging hier makkelijk. Silja en Billy accepteerden haar meteen als nieuwe leidster en er zijn eigenlijk geen trubbelingen geweest.
Alleen in het begin van de voertijd (winter) kon rappa erg bitcherig om de hoek komen.
Heb haar paar keer flink de wacht aan gezegd omdat ik geen geklooi om mij heen wil en nu gaat het er rustig aan toe

Maar er komt dus een dame bij (billy is al een tijd weg) en ik ben wel benieuwd hoe dit gaat lopen. Silja is nooit erg moeilijk geweest en Rappa is gewend aan wisselende weidegenoten (stond op pensionstalling en zomers in andere kudde) dus vlgs mij sociaal normaal. Wel ranghoog.

De nieuwe dame is niet hoog in rang, maar laat zich net zo min de kaas van het brood eten.
Het is een royaal uitgevallen slagschip (ardenner, 1.65, zeer krachtig gebouwd, maar ook veel te dik)

Ben benieuwd, maar ook beetje nerveus.
Dus als nog iemand tips heeft....

Sandra van Bommel schreef op maandag 6 december 2010, 7:58:


In het begin een draadje ertussen kan helpen vind ik. Het beste is als er geen gewonden vallen. In mijn geval had ik dat niet gedaan omdat de paarden elkaar bijna allemaal al kenden. Mopje, de stressmerrie, raakte toch nog een beetje in paniek en gaf haar vriendin Rosa een trap. Ze was er verbrouwereerd van. Als ik nu naar de kudde kijk: pais en vree.
Let nog even op: Toto is zo'n voorbeeld van een paard dat er helemaal bovenop is gekomen. Hij is zo sterk, je kan er gemakkelijk op rijden. Helaas ben ik geen goede ruiter en paarden als Toto en Gigi, daar ga ik niet opzitten.