Silja. Billy en Tommy droegen hier ook graasmaskers.
Geen van de paarden protesteerde bij het opzetten, noch werden ze kriegel of wat dan. Ze vonden zelfs manieren om toch te kroelen en het gedrag was volkomen normaal.
De spekjes slonken zienderogen en van extreem vreetgedrag tijdend de dagelijkse uurtjes apart op kaal weitje met hooi zonder masker was geen sprake.
Wel van het feit dat ze veel en veel liever in de wei liepen, ondanks masker.

Leuk is het niet, dat vond ik evengoed ook niet. Maar soms is het noodzakelijk kwaad en ik denk dat voor de meeste paarden (hier en voor zover ik lees op andere plaatsen) hele dagen weidegang met grasmasker de voorkeur heeft voor een paard boven een zandpaddock met hooi.
Bovendien eten ze in de twee uurtjes in de wei dat grote hoeveelheden gras en dat is minder bevordelijk dan de hele dag kleine beetjes, lijkt me.

Helaas is Tommy dus overleden omdat andere problemen hem noodlottig werden en afvallen niet hielp. En met silja ben ik moeten stoppen omdat ze schaafwondjes kreeg van het masker. Vervelend.
En Billy miste tommy heel erg en ik vreesde dat het masker voor hem niet voldoende was ivm IR symptomen. Billy staat nu bij een andere shet met IR symptomen in een bos.

Dus hier geen maskers meer, maar met reden. Ik heb dus wel de wei flink moeten verkleinen, helaas. Omdat silja gewoon te dik werd en de nieuwe ook.
Ook niet zo leuk, net zo min als een masker.
Maar je moet gewoon kiezen voor de beste optie ivm gezondheid van het paard.

Ik heb er hier ook eentje die niet zonder masker de wei op mag. Nu staat ie alweer een tijdje in de rijbak, en daar hoeft hij geen korf op. Maar in de weide wel. Ik pas de uren aan op de hoeveelheid gras die hij wél kan eten met die korf. Zo kan in bepaalde periodes 2 uur zonder korf al rampzalige gevolgen hebben, en zou een half uurtje mét korf wel kunnen.
Hij is er zodanig aan gewend dat hij er heel behendig mee is.

Soms plak ik het gat zelfs nog dicht, zodat hij alleen even mee de wei op mag om te rennen en te spelen. Dat zijn die momenten dat het risico te groot is. Maar daartegenover staat dan weer een heleboel beweging. Je moet hem eens zien gaan dan met zijn maatjes!!
Zelfs als ik hem meeneem op buitenrit, (dan zit er een meisje op van 13 jaar), dan heeft hij de korf over zijn bitloos hoofdstel. Omdat hij anders compleet in de struiken verdwijnt als ie de kans krijgt. Het meisje kan hem dan niet houden. Met korf loopt ie braaf mee zonder enige snackpogingen, hij krijgt zijn beweging en mag eenmaal thuis genieten van een portie hooi.

En nee....als ik het voor het kiezen zou hebben, lekker zonder korf en een gezonde pony. Maar helaas is dat niet zo. Het is voor zijn bestwil, en zolang hij gelukkig is (en dat is hij) is zo'n korf voor mijn pony een uitkomst. Zonder het bestaan van graaskorven zou mijn pony nog veel meer leuke dingen moeten inleveren. Wat anderen denken moeten ze zelf weten. Ik weet precies waarom hij die korf opheeft en dat is precies genoeg .

Groetjes Jolanda

Daar ben ik t dus helemaal mee eens dat laatste. Geen van mijn paardjes is gezond, of het is Bartje, de minishet, maar die groeit helemaal dicht. Toen ik vorig jaar met m naar de ortho manuele arts ging omdat ie niet helemaal lekker liep, kreeg ik te horen dat ie gewoon veeeeels te dik was. Daar stond ik dus van te kijken, dacht dat t wel meeviel. Hij zei letterlijk: beestje kan zijn beentjes niet normaal onder zijn lijf zetten . Ik voelde me goed voor lul staan, nouja dus ook graasmasker op dan maar. En hij is afgevallen, nog wel mollig, maar hij zit super in zijn vel en loopt lekker. Hij had ook blokkades hoor, dat wel. Het is gewoon niet goed, dik zijn.
Kortom, die beesten van ons hebben alle 5 een gebruiksaanwijzing wat hun gezondheid betreft. Gr. Ingrid