Prima geregeld zo lijkt me.

Onlangs nog iemand tegen gekomen die zegt dat ze doodgraag paarden ziet, en heel graag wil gaan rijden. Wat doet ze, ze rijd op een paard die vel over been is, waar drie dikke zadeldekken onder liggen voordat het zadel erop kan. Het dier loopt niet eens regelmatig. Ik begrijp het niet zién ze dat dan niet?? Zien ze dan niet dat dit dier afziet? Hoe kan je nu paarden doodgraag zien, als je op zo’n dieren rijd…? Ik begrijp er niets van. Ik probeer me voor te stellen hoe zij dan kijken naar zo’n dier. Het kleinste kind kan zien dat dit dier er erg aan toe is, waarom zij dan niet?

Zo nog een voorbeeld. Een heel uur rijd een meisje op haar paard, ze klopt het constant met de zweep, tot het ergerlijke toe. Na dat uur beloond ze haar paard uitvoerig en zegt ze hoe braaf ie wel is en streelt die hem en dergelijke. Hoe kun je zo omslaan? Het ene moment het dier graag zien, het andere het slaan.

Zo heb ik nog ontelbare voorbeelden.

Hebben deze mensen geen moreel meer? Kijken die ook verdoofd, verblind?

Ik probeer echt hun denkpatroon te volgen, maar ik kan het niet. Is het omdat er zo’n prestatiedrang is naar wedstrijden toe? Is het omdat mensen geen tijd hebben? Is het omdat mensen verbitterd zijn? Is dit gevolg van deze wereld?

Ik vind dat er alsmaar meer teveel mag in de paardenwereld. Als je er eigenlijk eens bij nadenkt, wat zouden mensen wel zeggen moest je met je hond en zweep opstap gaan. Elke keer dat hij niet voorruit wil krijgt hij een tik op zijn kont. Ik denk dat ik heel snel commentaar krijg.

Waar is de echte dierenliefde gebleven? Waarom kijken mensen niet meer? Ik vind het heel erg zo’n wereld. Ik kan er me niet in aarden. En het ergste van al, ze kunnen het allemaal perfect uitleggen, ze denken er zelfs niet over.

Simpel: ze rijden niet vanuit hun gevoel.