Christel Provaas schreef op zondag 20 juni 2010, 15:53:


Zoiets is het wel ja... de pubertijd. Niets is goed, jankerig... tegendraads, niets willen doen... En dan 2 klierige broertjes... )

Als je al heel lang paarden hebt is uitmesten een dagelijkse routine. We zijn ermee vergroeid, zien het waarschijnlijk niet als 'werk'. Het hoort er gewoon bij.
Denk ook dat het grotendeels teleurstelling is... was zo'n lief veulentje in het begin... en nu kan ze er helemaal niets mee. Jammer, want alles wát ze hier ooit geleerd heeft is ze dus ook weer net zo snel vergeten.
't Leven is niet gemakkelijk hoor!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Aafke schreef op vrijdag 18 juni 2010, 22:12:

Dat was ik.

veulen was inderdaad reusachtig en zat met het hoofd helemaal de verkeerde kant opgevouwen. Was een hopeloze zaak en een verschrikkelijke.

Aafke schreef op vrijdag 18 juni 2010, 22:12:


Ja, was Jacqueline vd Berg. Shet heette meen ik Bella. Verschrikkelijk verhaal!
Ongelooflijk hoe mensen zich verantwoordelijk voelen voor hun paarden
(niet dus)

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 20 juni 2010, 20:50:


O ja, nu weet ik het weer. Lief dat je reageert...

De eigenaars hebben de shet inmiddels erbij weg gehaald, hopelijk niet te laat.
Heb haar in ieder geval al 2 dagen niet meer in de weide zien staan.

Aafke schreef op maandag 21 juni 2010, 7:40:


Inderdaad maar hopen dat het nog op tijd was.
Sommige mensen zouden een verbod op het houden van dieren moeten hebben. Bah.

Nochtans: ik heb ooit eens een artikel gelezen (geen idee meer waar) maar het ging over de factoren die de grootte van het veulen bepalen. Ze hadden dus een experiment gedaan met een Shire en een shetland, beide laten dekken en dan embryotransplantatie. Uit de shetter kwam dus een Shire en omgekeerd. Beide veulens werden zonder problemen geboren en werden hun normale grootte. Het shetveulen was wel veel groter bij de geboorte dan normaal maar is gewoon weinig gegroeid en het shire veulen was zeer klein bij de geboorte en was na 1 week groter dan zijn (shetland)mammie. Ze hebben uiteraard wel melk moeten bijgeven aan het shire veulen

Dus het kan ook goed lopen, niet dat ik het goedkeur, integendeel!

Judith

Anita Cats schreef op dinsdag 22 juni 2010, 22:04:


Als je dat aangeeft (gezondheid of training) voor je het bericht verzend, dan komt het daar ook te staan.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Ff een update misschien.

Ondertussen heb ik contact gehad met de kliniek en hen op de hoogte gebracht van het probleem. En de afspraak is nu dat ik hem wel zal brengen maar dat ze dan daar gaan kijken of het al dan niet verantwoord is om die biopsies ook echt uit te voeren.
Als hij teveel over zijn toeren geraakt of die sedatie werkt opnieuw niet 100% dan gaan ze het niet proberen. En dan gaat hij gewoon weer mee naar huis.
Dat lijkt mij een faire deal.
Ze hadden er in ieder geval wel begrip voor.
Dus we zullen zien.
In't slechtste geval gaan we dus gewoon ff naar Gent een toertje rond de vijver wandelen en weer terug naar huis.

groetjes
Ans

Prima geregeld zo lijkt me.

Onlangs nog iemand tegen gekomen die zegt dat ze doodgraag paarden ziet, en heel graag wil gaan rijden. Wat doet ze, ze rijd op een paard die vel over been is, waar drie dikke zadeldekken onder liggen voordat het zadel erop kan. Het dier loopt niet eens regelmatig. Ik begrijp het niet zién ze dat dan niet?? Zien ze dan niet dat dit dier afziet? Hoe kan je nu paarden doodgraag zien, als je op zo’n dieren rijd…? Ik begrijp er niets van. Ik probeer me voor te stellen hoe zij dan kijken naar zo’n dier. Het kleinste kind kan zien dat dit dier er erg aan toe is, waarom zij dan niet?

Zo nog een voorbeeld. Een heel uur rijd een meisje op haar paard, ze klopt het constant met de zweep, tot het ergerlijke toe. Na dat uur beloond ze haar paard uitvoerig en zegt ze hoe braaf ie wel is en streelt die hem en dergelijke. Hoe kun je zo omslaan? Het ene moment het dier graag zien, het andere het slaan.

Zo heb ik nog ontelbare voorbeelden.

Hebben deze mensen geen moreel meer? Kijken die ook verdoofd, verblind?

Ik probeer echt hun denkpatroon te volgen, maar ik kan het niet. Is het omdat er zo’n prestatiedrang is naar wedstrijden toe? Is het omdat mensen geen tijd hebben? Is het omdat mensen verbitterd zijn? Is dit gevolg van deze wereld?

Ik vind dat er alsmaar meer teveel mag in de paardenwereld. Als je er eigenlijk eens bij nadenkt, wat zouden mensen wel zeggen moest je met je hond en zweep opstap gaan. Elke keer dat hij niet voorruit wil krijgt hij een tik op zijn kont. Ik denk dat ik heel snel commentaar krijg.

Waar is de echte dierenliefde gebleven? Waarom kijken mensen niet meer? Ik vind het heel erg zo’n wereld. Ik kan er me niet in aarden. En het ergste van al, ze kunnen het allemaal perfect uitleggen, ze denken er zelfs niet over.

Simpel: ze rijden niet vanuit hun gevoel.