Suzanne Graauw schreef op donderdag 25 februari 2010, 23:36:


Gelukkig maar voor Lucifer (leuke naam! ). 't Gekke is dat mijn Shet - Joris heet-ie - ook heel koelbloedig is. Die stapt overal op af, stopt overal z'n neus in (behálve in een graasmasker, dus). Hij is ook nooit geflipt over injecties, hoefjes doen, bij schriktraining, "gekke" dingen langs de weg, etc. Nooit ergens anders van geflipt, niet voor en niet na die graasmasker-affaire. Vreemd hè?!


Tot en met vorig grasseizoen: zeer beperkt op de wei, overige tijd staat hij op zand, met beperkt hooi. Vindt hij niet leuk. Zoals veel Shets heeft hij Houdini-capaciteiten ontwikkeld. Het allerkleinste mogelijkheidje om te ontsnappen, naar 't gras toe, weet hij te benutten. Hij kan kruipen - letterlijk - onder hekjes en schriklinten door, zo laag dat je je 't niet kunt voorstellen. Tot je het hem ziet doen.
Uit dat willen ontsnappen blijkt ook wel zijn frustratie, dat is natuurlijk niet fijn voor hem. Maar ja, hoefbevangenheid, IR en andere mogelijke ellende als gevolg van te veel en/of te fructaanrijk gras voor zo'n shetje, dat is natuurlijk nog minder fijn. Hoe vertel ik dat mijn paardje

Deze zomer krijgt hij 't hopelijk een beetje makkelijker, omdat ik van een flink stuk grond dat nu nog weide is "paddock" ga maken. Dan heeft hij veel meer ruimte. Plus ik ga m'n andere paarden ook (nog) beperkter op gras laten, dus staat Joris dan vaker en langer in gezelschap van alle anderen. Plus ik laat hem deze zomer überhaupt niet meer op de raaigraswei. Dat lijkt even zielig maar ik denk dat voor hem "nooit" gemakkelijker te accepteren is, dan "soms wel, soms niet". Hij kan natuurlijk niets snappen van meer of minder fructaangevaar, en zo'n onbegrepen regime van "soms mag het wel en dan weer niet" leidt denk ik tot éxtra frustratie.
Naast hooi krijgt hij dan ook nog regelmatig wat gemaaide grassen/kruiden uit de berm, en takken/stammen (snoeiafval van bomen).

Is Lucifer ook zo'n ontsnappingskunstenaar?

grt,
karen

Ik heb het idee dat als ik Lucifer genoeg beweging en afleiding geef,hij minder pogingen tot ontsnappen doet.
Afhankelijk van weertype/fructaangevaar mag hij elke dag 1/2 tot 6 uur op de wei,meestal dus met grasmasker.
Dan lok ik hem met grasbrokjes weer terug in zn paddock,waar hij onbeperkt hooi heeft,verstopt in kisten,netten,hoekjes en gaatjes
Eigenlijk staat hij altijd heel tevreden te peuzelen,maar als ik dus een paar dagen niks met hem doe,vind ik hem geheid op de wei terug....
Normaal gaat hij 4 of 5x per week mee met buitenrit,aan de hand en dan 1 1/2 tot 2 uur,meest draf en galop,dus best pittig voor n shet.
Hij heeft nu al een half jaar niet voor de sulky gelopen (omdat ik zelf te lui ben)maar dat leidt ook af.
En omdat hij zoveel beweging heeft,durf ik hem ook meer op het gras te zetten,dat is toch zijn lust en zijn leven,dan krijgt hij echt glimmertjes in zijn ogen
Ik vind het wel heel vervelend dat mijn paarden het grootste deel van de dag apart staan,ze kunnen wel over t hekje krauwelen bij mekaar,maar toch....

Suzanne Graauw schreef op vrijdag 26 februari 2010, 10:26:


Ja, dat is ook zonder twijfel de beste manier, paardvriendelijk voor zowel z'n lijf als z'n mentale welbevinden. Helaas kan ik dat niet bieden aan mijn Shet, althans lang niet voldoende.

Eigenlijk heb ik dus te veel dieren, gerelateerd aan wat ik ze - sinds ik ziek ben - nog kan bieden ;-(
Nu heb ik voornamelijk oude paardjes (ik reken de ezels mee als ik "paardjes" zeg), en eentje ziek (IR chronisch bevangen ezeltje). Over die groep voel ik me niet schuldig, volgens mij bied ik die een heerlijk leven. Idem voor onze geiten, de varkentjes en Fred (onze hond). Niet dat ze níets te wensen over hebben, maar tsja, dat geldt voor vrijwel elk dier/mens.

De uitzondering is Joris, de Shet. Ik ben in 't verleden voor hem actief op zoek geweest naar een nieuwe eigenaar. 't Is me niet gelukt om iemand te vinden die hem wilde hebben én hem een beter leven zou bieden dan wat hij nu heeft. Ik heb nu besloten dat hij in principe bij mij blijft. Ik kan z'n omstandigheden nog best wat verbeteren en dat gaat ook gebeuren. Daarnaast is hij inmiddels Fálki's (mijn IJslander) enige vriendje. Fálk sluit heel moeilijk vriendschappen, maar heel geleidelijk aan (jaren) is Joris nu toch wel zijn vriend. Dus Joris herplaatsen zou in dat opzicht niet slim zijn.

Ideaal zou zijn als ik iemand kon vinden die met plezier (én beleid) dingen zou willen ondernemen met Joris. Ik heb het 2x geprobeerd met verschillende "Penny meisjes" die ik heb geronseld via de plaatselijke pony-manege. Joris heeft voor zolang het duurde lol gehad, maar die meisjes zagen 't al snel niet meer zitten. Joris is weliswaar klein, maar in de omgang bepááld geen "kinderpony". Als-t-ie onvoldoende leiding krijgt, loopt-ie letterlijk over meisjes heen


Goed idee Suzanne, dat hooi verstoppen! Ik kan ook dingen gaan maken die enige moeite kosten om open te krijgen, danwel om het voer er beetje bij beetje uit te krijgen. Zoals je voor honden Activity Balls en Kongs hebt...
Weer een plannetje erbij om het leven voor Joris en voor Juultje (ziek ezeltje) in kwalitatief opzicht te verbeteren - leuk!

Als iemand nog meer van dat soort ideeën heeft, gráág! Idem voor "bouwtekeningen" voor hooi/gras-dispensers die van het paard enige moeite vragen om het hooi of 't bermgras dat erin zit, eruit te krijgen. Hooinet met kleine mazen heeft-ie al, 't mag wel ietsje moeilijker dan dat

dankjewel, grt,
Karen

Wat is DIT nu weer voor martelwerktuig?!
Misschien is het niet nieuw, maar voor mij de 1e keer dat ik het zag:

http://www.agradi.nl/dierbenodigdheden/paarden/praam/product/4037727/207



Karen