Nataschadevreede schreef op donderdag 25 februari 2010, 15:18:


Dat probleem herken ik, bij 1 van onze ezels en bij 2 vd geiten is dat ook een probleem. We zetten ze voor hoefonderhoud nu altijd tegen een muur (buitenkant vd stalwand) aan, zodat ze daartegen sterk kunnen leunen. Paardje even omdraaien om de andere kant ook te kunnen doen Ze hebben het snel door, onze beestjes gaan nu zelf eerst al tegen de wand aanleunen voordat ze een voetje geven.
Misschien heb je wat aan dat idee; dan hoef je niet met menskracht zo zwaar te helpen ondersteunen.

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op donderdag 25 februari 2010, 15:48:


dat is mss een optie ja! nou het is vooral bij de achterbenen he, die kan je niet zo vast houden maar die moet je bovenbeen laten rusten en dan houdt hij op met dat getrek want dan komt hij tot rust en is niet meer in paniek omdat hij denkt dat hij zal omvallen! bij mijn pa gaat dit wel mja ik ben klein en unique is echt een reus!

ik ga het uitproberen, maar hoefonderhoud bij hem blijf ik beetje eng vinden mn pa doet het beter die pakt gewoon heel zelfverzekerd zijn been en ook daarin voelt unique die veiligheid! maar zo'n wand kan daar mss ook aan bijdragen!

bedankt

Wendy de Meij schreef op woensdag 24 februari 2010, 11:28:



Sterkte ermee! Ik heb gelezen dat je er alles aan gedaan hebt!
Het verlies en verdriet zal er niet minder om zijn, maar Daisy heeft wél een 'baasje' gehad die de zo moeilijke, maar voor haar béste, beslissing heeft durven nemen.

Groetjes,

Wil.

Gewoon Pa laten doen dus en af en toe een fles jonge kopen, dan doet ie et volgende week weer

Hallo Monique,

Een mooi verhaal, leuk om te lezen. Als ik mijn merrie vergelijk (die beter in het "bloed" en de "papieren" zit) met mijn ruin, dan vind ik ze af en toe wel wat van een koudbloed weghebben wat betreft gedraag. Niet snel van haar apropos te brengen, en haar dingen aanleren gaat bij haar een beetje zoals bij jouw tinker. 't Is gewoon anders, niet beter of slechter.

vagebond schreef op woensdag 24 februari 2010, 15:56:


Ingrid, ik lees dat jouw paarden graasmaskers dragen. Anderen hier gebruiken die dingen misschien ook wel - voor hun paarden bedoel ik?

Wat ik me afvraag is of bij jou/jullie het accepteren van zo'n ding probleemloos ging?

Ik heb zo'n jaar of 10 -12 geleden een graasmasker gekocht voor mijn Shet. Eerste keer dacht ik 'm zo even om te doen, en huppakee de wei in (dacht ik). Doe ik 'm dat ding om (even buiten de wei, zodat de andere paarden hem niet lastig zouden vallen bij het omdoen). Laatste gespje vast, en op dat moment FREAKT mijn Shet compleet, van dat ding voor z'n neus
Ik was daar totaal niet op bedacht, waardoor hij zich gemakkelijk los kon rukken (of misschien had ik 'm niet eens vast, dat weet ik niet meer). 't Beestje was tot dan toe nóóit bang van rare dingen aan/op/tegen zijn lijf/hoofd...
Afijn, in z'n blinde paniek heeft hij zich flink bezeerd (o.a. een hek geramd) en 't duurde wel even voordat ik hem weer te pakken had. Ding meteen af gedaan, wat in het kader van training natuurlijk niet slim is . Maar ja, ik stond te trillen op m'n benen van schrik omdat meneer in z'n blinde paniek 2x was uitgegleden/gevallen en diverse dingen had geramd. En de pony trilde nog veel harder dan ik.

Ongeveer een jaar daarna ben ik met clicker training en graasmasker aan de slag gegaan. Het ging in 1e instantie allemaal heel aardig en relaxed. Eerst geclickt en beloond voor kijken naar dat ding, dan voor aanraken, dan uitsluitend voor met de voorkant van de neus aanraken, dan voor neus in dat ding houden voor 1 seconde, 2 seconde, 4 sec., etc., etc.)
Uiteindelijk, na veel keren trainen verspreid over 2 weken tijd of zo, accepteerde hij relaxed de graasmasker om/voor zijn neus, terwijl die aan één kant al vast zat aan het halster. Op het móment dat ik de daarna de laatste gesp wilde vastmaken freakte-ie weer! Ik had 'm in een flits aan z'n halster te pakken waardoor hij niet wegkon én dat masker aan één kant weer open viel, van z'n neus af, waardoor hij al snel weer kalmeerde.

Ik ben daarna weer rustig doorgegaan met trainen, net zolang totdat ik het graasmasker aan en weer af kon doen zonder dat hij freakte. Ik blij.

Tótdat ik voor de eerste keer 1 pas bij hem wegdeed, terwijl hij daar stond met graasmasker op.... FREAKT-ie weer, en wég was-tie! Deze trainingssessies deed ik op een veilig omheind veld, dus nu was ik niet meteen bang dat er ongelukken zouden gebeuren. Tótdat hij in z'n blinde-paniek-idoterie vlak voor het hek een 90 graden bocht wilde maken en daarbij onderuit ging. Gelukkig geen blijvende schade, maar hij had zich wel dusdanig bezeerd dat hij 2 dagen lang licht kreupel liep

Met veel geduld etc. etc. had ik het uiteindelijk vast wel voor elkaar gekregen....
Maar daar heb ik niet voor gekozen, ik heb het ding in de kast GEFL**RD en daar ligt-ie nog steeds

Mijn vraag is dus, zijn er méér mensen bij wie dat ding - hóppa - in de rommelkast is beland?
Enneh, bij de mensen wiens paard zo'n ding (soms) omhebben, ging dat dan meteen probleemloos ??

grt,
Karen

Suzanne Graauw schreef op donderdag 25 februari 2010, 23:36:


Gelukkig maar voor Lucifer (leuke naam! ). 't Gekke is dat mijn Shet - Joris heet-ie - ook heel koelbloedig is. Die stapt overal op af, stopt overal z'n neus in (behálve in een graasmasker, dus). Hij is ook nooit geflipt over injecties, hoefjes doen, bij schriktraining, "gekke" dingen langs de weg, etc. Nooit ergens anders van geflipt, niet voor en niet na die graasmasker-affaire. Vreemd hè?!


Tot en met vorig grasseizoen: zeer beperkt op de wei, overige tijd staat hij op zand, met beperkt hooi. Vindt hij niet leuk. Zoals veel Shets heeft hij Houdini-capaciteiten ontwikkeld. Het allerkleinste mogelijkheidje om te ontsnappen, naar 't gras toe, weet hij te benutten. Hij kan kruipen - letterlijk - onder hekjes en schriklinten door, zo laag dat je je 't niet kunt voorstellen. Tot je het hem ziet doen.
Uit dat willen ontsnappen blijkt ook wel zijn frustratie, dat is natuurlijk niet fijn voor hem. Maar ja, hoefbevangenheid, IR en andere mogelijke ellende als gevolg van te veel en/of te fructaanrijk gras voor zo'n shetje, dat is natuurlijk nog minder fijn. Hoe vertel ik dat mijn paardje

Deze zomer krijgt hij 't hopelijk een beetje makkelijker, omdat ik van een flink stuk grond dat nu nog weide is "paddock" ga maken. Dan heeft hij veel meer ruimte. Plus ik ga m'n andere paarden ook (nog) beperkter op gras laten, dus staat Joris dan vaker en langer in gezelschap van alle anderen. Plus ik laat hem deze zomer überhaupt niet meer op de raaigraswei. Dat lijkt even zielig maar ik denk dat voor hem "nooit" gemakkelijker te accepteren is, dan "soms wel, soms niet". Hij kan natuurlijk niets snappen van meer of minder fructaangevaar, en zo'n onbegrepen regime van "soms mag het wel en dan weer niet" leidt denk ik tot éxtra frustratie.
Naast hooi krijgt hij dan ook nog regelmatig wat gemaaide grassen/kruiden uit de berm, en takken/stammen (snoeiafval van bomen).

Is Lucifer ook zo'n ontsnappingskunstenaar?

grt,
karen

Ik heb het idee dat als ik Lucifer genoeg beweging en afleiding geef,hij minder pogingen tot ontsnappen doet.
Afhankelijk van weertype/fructaangevaar mag hij elke dag 1/2 tot 6 uur op de wei,meestal dus met grasmasker.
Dan lok ik hem met grasbrokjes weer terug in zn paddock,waar hij onbeperkt hooi heeft,verstopt in kisten,netten,hoekjes en gaatjes
Eigenlijk staat hij altijd heel tevreden te peuzelen,maar als ik dus een paar dagen niks met hem doe,vind ik hem geheid op de wei terug....
Normaal gaat hij 4 of 5x per week mee met buitenrit,aan de hand en dan 1 1/2 tot 2 uur,meest draf en galop,dus best pittig voor n shet.
Hij heeft nu al een half jaar niet voor de sulky gelopen (omdat ik zelf te lui ben)maar dat leidt ook af.
En omdat hij zoveel beweging heeft,durf ik hem ook meer op het gras te zetten,dat is toch zijn lust en zijn leven,dan krijgt hij echt glimmertjes in zijn ogen
Ik vind het wel heel vervelend dat mijn paarden het grootste deel van de dag apart staan,ze kunnen wel over t hekje krauwelen bij mekaar,maar toch....

Suzanne Graauw schreef op vrijdag 26 februari 2010, 10:26:


Ja, dat is ook zonder twijfel de beste manier, paardvriendelijk voor zowel z'n lijf als z'n mentale welbevinden. Helaas kan ik dat niet bieden aan mijn Shet, althans lang niet voldoende.

Eigenlijk heb ik dus te veel dieren, gerelateerd aan wat ik ze - sinds ik ziek ben - nog kan bieden ;-(
Nu heb ik voornamelijk oude paardjes (ik reken de ezels mee als ik "paardjes" zeg), en eentje ziek (IR chronisch bevangen ezeltje). Over die groep voel ik me niet schuldig, volgens mij bied ik die een heerlijk leven. Idem voor onze geiten, de varkentjes en Fred (onze hond). Niet dat ze níets te wensen over hebben, maar tsja, dat geldt voor vrijwel elk dier/mens.

De uitzondering is Joris, de Shet. Ik ben in 't verleden voor hem actief op zoek geweest naar een nieuwe eigenaar. 't Is me niet gelukt om iemand te vinden die hem wilde hebben én hem een beter leven zou bieden dan wat hij nu heeft. Ik heb nu besloten dat hij in principe bij mij blijft. Ik kan z'n omstandigheden nog best wat verbeteren en dat gaat ook gebeuren. Daarnaast is hij inmiddels Fálki's (mijn IJslander) enige vriendje. Fálk sluit heel moeilijk vriendschappen, maar heel geleidelijk aan (jaren) is Joris nu toch wel zijn vriend. Dus Joris herplaatsen zou in dat opzicht niet slim zijn.

Ideaal zou zijn als ik iemand kon vinden die met plezier (én beleid) dingen zou willen ondernemen met Joris. Ik heb het 2x geprobeerd met verschillende "Penny meisjes" die ik heb geronseld via de plaatselijke pony-manege. Joris heeft voor zolang het duurde lol gehad, maar die meisjes zagen 't al snel niet meer zitten. Joris is weliswaar klein, maar in de omgang bepááld geen "kinderpony". Als-t-ie onvoldoende leiding krijgt, loopt-ie letterlijk over meisjes heen


Goed idee Suzanne, dat hooi verstoppen! Ik kan ook dingen gaan maken die enige moeite kosten om open te krijgen, danwel om het voer er beetje bij beetje uit te krijgen. Zoals je voor honden Activity Balls en Kongs hebt...
Weer een plannetje erbij om het leven voor Joris en voor Juultje (ziek ezeltje) in kwalitatief opzicht te verbeteren - leuk!

Als iemand nog meer van dat soort ideeën heeft, gráág! Idem voor "bouwtekeningen" voor hooi/gras-dispensers die van het paard enige moeite vragen om het hooi of 't bermgras dat erin zit, eruit te krijgen. Hooinet met kleine mazen heeft-ie al, 't mag wel ietsje moeilijker dan dat

dankjewel, grt,
Karen

Wat is DIT nu weer voor martelwerktuig?!
Misschien is het niet nieuw, maar voor mij de 1e keer dat ik het zag:

http://www.agradi.nl/dierbenodigdheden/paarden/praam/product/4037727/207



Karen