Piet schreef op donderdag 18 februari 2010, 12:39:


nou zou je zeggen he, wij hadden vroeger een verzorger voor unique en die trok stiekem aan de plukjes haren in de oren die aan elkaar geplakt zitten met oorsmeer (niks aan de hand hij heeft veel haar in z'n oren en wat overmatig oorsmeer maar volgens de dierenarts niets ernstigs) omdat zij dit lelijk vond! dit deed natuurlijk onwijs veel pijn, en hij had een trauma van hier tot gunter! en wij er maar niks van snappen! jaaaaaaaaa tot dat het lapje ging branden en we zagen dat het er uit getrokken was... gelijk dat vreselijke mens aan de kant gezet en nooit meer iemand anders genomen!!!!

en nog steeds vertrouwd hij het niet! ook deed ze te hard aansingelen (was nooit een probleem) en helaas is dat vertrouwen ook geschonden...

zo zie je maar wat er allemaal achter je rug om kan worden gedaan!

Een leuke ervaring te paard.

Ik ben er vorige week met onze ruin alleen op uit getrokken. Op een bepaald ogenblik ging ik een straat in waar onze paarden altijd spoken zien, ik heb eindelijk genoeg vertrouwen om zulke dingen te durven . Daarachter is een bosje waar je heerlijk kan rijden en waar ik een galopje wilde wagen.

Het moest natuurlijk lukken... Net op de plek waar ze het altijd zo moeilijk hebben (waar nochtans meestal 2 tinkers vriendelijk staan te kijken) waren ze een grote opruimactie aan het houden: een vorkheftruckje met wapperende plastic zeilen, grote zeilen op de grond, gekraak van plastic dingen, een hek dat niet meer stabiel was...

Uiteraard had Nexor dit vlug gezien. De man (met een Westvlaams accent dus) riep naar zijn vrouw dat ze de machine moest stilzetten omdat ik eraan kwam.
Ik riep naar de man dat ze rustig mochten verderdoen, want dat het wel een tijdje kon duren eer ik daar gepasseerd was.
Toen zei de man dat hij ook wel de tijd had.
Nou, ik moet jullie niet vertellen dat ik dat heel erg apprecieerde.

Dus ik met mijn paard aan de slag (dé grote test om de schriktraining die we in het najaar op de 2lazy7 gehad hebben in praktijk om te zetten).

We maakten langzaam maar zeker vorderingen. Op een bepaald ogenblik hielp de man me zelfs, hij keek ook naar de lichaamstaal van mijn paard en gaf ook aanwijzingen in de trant van: "ja nu kan hij weer een stapje verder", of "nu begint hij wat nerveus te worden, misschien best effe wachten".
Ik viel bijna van Nexor af... zo verbaasd was ik. Eindelijk mensen die ook paardvriendelijke principes toepassen bij ons in de buurt, iemand die niet raar keek omdat ik mijn paard de tijd gunde en er niet in zat te stampen of te meppen.

Het heeft schat ik een minuut of 7-8 geduurd voor ik er voorbij was. Ik heb beide Westvlamingen op mijn enthousiastste Limburgse manier bedankt, maar ze vonden het niet meer dan normaal.

Mijn rit kon echt niet meer stuk. De rest van de wandeling reed ik op roze wolkjes.
En dat galopje in het bos verderop... Die was een stuk vlotter en langer dan wat ik voorheen alleen aandurfde.

Achteraf bekeken zou ik willen dat ik wat langer met deze mensen had kunnen van gedachten wisselen. Het zijn echt de eersten met paarden die ik in onze buurt tegenkom die op zo'n wijze zijn ingesteld... Nu de "échte" Limburgers nog vinden...

Groetjes, Lena

e m kraak schreef op dinsdag 23 februari 2010, 16:04:


Dit begrijp ik niet.


ja, dat denk ik ook


Eens. Realistischer is m.i. iemand die professioneel trainer is, gespecialiseerd in het helpen oplossen van basis trainingsproblemen van eigenaren met paarden. Help mijn paard geeft geen voetjes, mept mij soms de stal uit, is bang voor xxx, sleurt mij mee (aan de hand), ... - dat soort dingen.

Ik zou me goed kunnen voorstellen dat daar wél een gat in de markt zit, waarmee je voldoende je "brood' kunt verdienen (sja, ik eet geen brood meer hè, sinds m'n KH-arme dieet ).

Als je je werk dan goed doet, in mijn ogen dan, heeft iedere individuele klant jou niet meer nodig na een tijdje. Immers je leert die klant de kennis/vaardigheden/inzichten om dat soort trainings- en omgangskwesties voortaan zélf te kunnen oplossen.

Dat is niet anders dan wat wij aanboden (we zijn gestopt) vanuit onze Hondenschool/Adviescentrum. Klant (tevreden) weg = missie geslaagd! Gelukkig voor de mensen die dit op professionele basis willen doen, zijn er héél veel mensen die dit soort hulp graag willen. Mond-tot-mond reclame komt op gang, en voor je 't weet heb je 't té druk!

Moet je vanzelfsprekend wel echt goed zijn in je vak. Als je goed bent in dieren trainen, kun je pas een klein onderdeel goed. Om te slagen zul je vooral ook goed ménsen moeten kunnen trainen.

grt,
Karen

P.S.: nee, dat we gestopt zijn met de Hondenschool heeft niets te maken met dat ik geen brood meer eet en wij dat dus niet meer op de plank hoeven Is een keus geweest naar een ánder eigen bedrijf, omdat we vonden dat er in 't leven ook nog andere dingen zijn die zo interessant zijn dat je je er je beroep van wilt maken

wat een goed idee!!
Ik ben ook helemaal voor, zou alleen niet weten hoe te kunnen helpen ben echt een leek wat dat betreft..
Ik zou nu al zeker 2 boeken (als er een boek uitkomt) in bestelling willen zetten, misschien een idee om (als er vraag naar is) als de site 'klaar' is daarnaar een boek te maken? dan heb je de informatie al dus dat scheelt tijd...?
Ik hou het in de gaten, wie weet leer ik er ook nog van.

Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag 23 februari 2010, 15:47:


Graag Liesbet!
Is het een goed idee om wat er al is aan materiaal, bijv. dit documentje van Liesbet en later deze week een eerste filmpje aangeleverd door mij, hier neer te zetten zodat het becommentarieerd kan worden? (Frans, Ilona - mee eens? )
Indien nodig of gewenst kan het dan worden aangepast, n.a.v. het commentaar. Na een tijdje, als we genoeg materiaal hebben, dan kan Frans daadwerkelijk een beginnetje online zetten op de nieuwe url kinderen.paardnatuurlijk.nl (of kids.paardnatuurlijk.nl)

grt,
Karen
P.S.: na nalezen weet ik niet zeker Liesbet of je specifiek dat documentje ook wel wilt aanleveren voor gebruik op de nieuwe site. Hoe dan ook, hulp is erg welkom!

cindybijl schreef op dinsdag 23 februari 2010, 21:40:


Leuk, Cindy! Ik hoop wel dat je geduld hebt, want ik verwacht dat dit een lang-lopend project gaat worden
Of de nieuwe site voor kids uiteindelijk "vertaalt" zal worden naar een boek, dat is nu nog niet te zeggen. Eerst maar 's kijken of we die site van de grond gaan krijgen, en uiteindelijk goed kunnen vullen.
Ik hoop op méér actieve, enthousiaste "hulp troepen" !

grt,
Karen

Karen Koomans schreef op dinsdag 23 februari 2010, 22:25:


Super idee!!!
--
Ilona

Isabel van der Made schreef op dinsdag 23 februari 2010, 13:56:


Ik denk dat het een combinatie van factoren is geweest.

Op de filmpjes zag ik een paard dat alle kenmerken/waarschuwingssignalen voor IR vertoont. Dat mag geen zekerheid over IR geven, maar nmm wél een zwaar vermoeden.

Een IR paard is erg gevoelig voor hoefbevangenheid (en spierbevangenheid). Een IR paard heeft vaak (sommige IR paarden altijd) zere voeten (en pijnlijk verkrampte spieren). Een lichte tot ernstige mate van HB dus, en evt. daarbij spierbevangenheid. In tegenstelling tot andere mogelijke oorzaken van HB toont een IR paard meestal HB aan alle vier de voeten (dus niet alleen vóór).

Uit de berichten begrijp ik dat Jennet's paard al heel gevoelig liep toen Eddy kwam. Bovendien wilde ze absoluut geen voeten geven, voor ging uiteindelijk nog, maar achterbenen niet. Dat kan natuurlijk gevolg van trauma's zijn, maar ook van pijn (of een combinatie van beide).
Eddy vindt dat wat er moest en ten dele nog steeds moet gebeuren: hoeven bekappen, paard meer in beweging zien te krijgen, paard over 't harde laten lopen zodat de hoeven beter slijten. Eddy heeft de voorhoeven bekapt en geadviseerd om het paard onder narcose te brengen voor het bekappen vd achterhoeven.
Hij heeft hierbij al voorspeld dat 't paard na (Eddy's) bekapping waarschijnlijk stijf zou gaan lopen en na bekapping van de achterhoeven zelfs dagenlang geen poot meer zou willen verzetten.
Eddy heeft daarnaast voorspeld dat Jennet een hoop "onzin" over zich uitgestort zou krijgen, als ze advies zou vragen op dit forum...

Daarnaast natuurlijk advies gegeven over werken aan vertrouwen etc. met dit paard - maar daar gaat deze forumdraad niet over.

Ik denk dat dit paard IR heeft en al in lichte mate bevangen was toen Eddy kwam. De bekapping, de wandeling met Eddy en daarna het lopen over 't harde met Jennet hebben vervolgens de bevangenheid verergert (zoals Isabel ook schreef, maar ik denk dat er nog iets meer aan de hand is dan wat Isabel ook vermoedt).

Kan ik zeker zijn dat het zo zit? Vanzelfsprekend niet. Maar ik kan wel - met gegronde redenen! - een zwaar vermoeden hebben. Als je je verdiept hebt in IR en in hoefbevangenheid (en dat heb ik), waaraan je dit herkent en wat de gevolgen zijn, dan herkén je de uiterlijke symptomen/signalen. Daar heb je geen röntgenogen voor nodig.

Natúúrlijk ben ik ervoor dat dit paard beter wordt onderzocht, door een uitstekende dierenarts. Misschien blijkt dan - tot mijn verbazing - dat dit paard géén IR heeft. Nou, dan ben ik heel blij voor Jennet en haar paard, want ik weet, o.a. door mijn IR ezeltje, dat de gevolgen van IR voor een paard bepaald geen pretje zijn.

De moeilijkheid is dat "beter laten onderzoeken door een uitstekende dierenarts" in deze situatie niet zo eenvoudig blijkt te zijn. Paard is zeer moeilijk benaderbaar door een vreemde en een uitstekende DA is ook al niet zo eenvoudig te vinden.

Wat nu? Dat is nu aan Jennet nmm, hoe moeilijk ook voor haar.

sterkte Jennet, grt,
Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 24 februari 2010, 0:45:


Kan hoor, ik heb de filmpjes niet goed bekeken, en toen ik dat wilde gaan doen, waren ze verwijderd. Dus ik baseer me alleen op wat er geschreven is.
Wat op zich al lastig was, want de feiten kwamen mondjesmaat met tussenpozes binnen

Mee eens. Maar op de foto's zien de achterhoeven er overgroeid uit, maar niet typisch HB.

Ja, maar dat alleen al is toch niet acceptabel? Piet die Alegra (?)heeft bekapt na jaren verwaarloosde hoeven, omdat dat paardje ook geen pootjes wilde geven, liep er zo mee weg. Als paard pijn heeft na bekapping, heb je iets niet goed gedaan.


Over de IR kan ik niks zeggen. Wel dat plotseling fors bekappen, en dan ook nog meer dan het paard gewend is, over asfalt gaan lopen, flinke pijn kan veroorzaken.

Ja, ik wens Jennet ook veel sterkte toe, het is zwaar om je paard pijn te zien lijden.
Als ik het goed begrepen heb, is het ook moeilijk de voorhoeven op te nemen, anders zou ik voorstellen paard in schoenen te laten lopen.

Isabel van der Made schreef op woensdag 24 februari 2010, 1:37:

.

Helemaal mee eens Isabel. Ik liet die conclusie in mijn bericht bewust even weg, in een poging om zo feitelijk mogelijk te beschrijven wat er gebeurd en geadviseerd is.
Dat neemt niet weg dat ik ook die mening ben toegedaan, dat als je al verwacht dat een paard dagenlang (veel) pijn heeft als gevolg vd bekapping, dat je dan iets niet goed doet.
Ténzij je, als bekapper, (h)erkent dat het paard al bevangen is, in zo'n geval kan zo'n verwachting soms wellicht terecht en acceptabel zijn. Maar van die (h)erkenning was hier geen sprake.


Ook bij deze constatering heb ik in m'n vorige bericht bewust geen conclusie of mening toegevoegd. Neemt niet weg dat mijn mening hierover is dat dat een erg kwalijke zaak is, deze voorspelling/waarschuwing.

grt,
Karen