Heb de berichten nog eens terug gelezen en Marianne schreef dat haar hond inderdaad epilepsie heeft. Het is niet uitgesloten dat er een direct verband is tussen die aandoening en agressie, maar die kans is nmm niet groot.

Er is ook een kans dat epilepsie - of beter gezegd op epilepsie lijkende aanvallen - getriggerd zijn door stress (bijvoorbeeld de stress die een type ADHD jachthond kan opbouwen als hij zijn drift om te jagen en te werken niet kwijt kan). Soms vergelijkbaar met angst- en/of paniekaanvallen die bij sommige mensen getriggerd worden door stress.
Het is dan niet "alleen maar" een aandoening die puur psychisch is, stofjes die je lichaam aanmaakt en die beïnvloeden hoe je voelt (bijvoorbeeld serotonine) kunnen volledig uit balans raken. Zo kun je in een viscieuze cirkel komen waarin je extra stress ervaart doordat je systeem van neurotransmitters uit balans is, en de extra stress op zijn beurt leidt tot nog meer disbalans in het fysieke systeem.

Er zijn maar weinig dierenartsen die epilepsie bij een hond kunnen en/of willen onderscheiden van mogelijke andere aandoeningen met overlappende symptomen. Dat is niet zo vreemd want het is ook byzonder moeilijk te diagnosticeren. Mijn gedachte is dat bij een kleine groep honden die volgens eigenaar en DA leiden aan epilepsie (5% ongeveer is mijn grove schatting) er niet werkelijk sprake is van epilepsie maar van een andere stoornis. Wanneer vreemde vormen van agressie één van de symptomen is, ben ik geneigd te denken dat er veel vaker dan in 5% vd gevallen er iets ánders aan de hand is dan epilepsie. Ik heb hiervoor geen bewijzen, ik heb alleen mijn eigen ideeën en praktijkervaringen. Een stress-gerelateerd probleem kan dan aan de orde zijn, maar ook stoornissen die we bij mensen als psychiatrische stoornissen zouden betitelen, en ook een puur fysiek probleem in de hersenen (bijv. een gezwel) is ook mogelijk.

Máár: de kans dat er een direct verband is bij Marianne's hond tussen het hebben van epilepsie en in de tuin wél aandacht voor de eigenaar willen hebben maar in het bos niet, lijkt mij zo goed als uitgesloten.

grt, Karen

amar schreef op maandag 18 januari 2010, 21:46:


Ik begrijp wat je bedoelt (denk ik); ik zie het type paardje zó voor me !

Misschien zouden specifiek op haar afgestemde Bach Bloesem Remedies goed kunnen helpen om een deel van haar spanningen en onzekerheden te overwinnen. Ik weet van sommige mensen die meeschrijven op dit forum dat zij geen enkele waarde toedichten aan de veronderstelde werking van Bach Bloesems, en van anderen hier dat zij juist wel goede en soms opmerkelijke resultaten ervan hebben gezien. Ik zelf behoor tot die laatste groep, anders zou ik de suggestie niet gedaan hebben

Verder m'n complimenten voor wat je toch al wél bereikt hebt met dit paardje!

grt,
karen

Peter Donck schreef op maandag 18 januari 2010, 18:10:

Ow verkeerd getypt ieder 3 zwarte en 1 witte.
Het witte voetje telkens rechtsachter, bij alle 3.





Volgens mij heeft dat niks met sabino te maken? Waarschijnlijk denk je dit door typfout van mij?

Pête haar bles loopt schuin naar haar linker neusgat.
Charly heeft een brede bles inclusief beide neusgaten. En Mandy haar bles is redelijk centraal. En alledrie dus rechtsachter een witte voet.

Puzzle, die heeft 4 witte hoeven en 4 witte onderbenen en die zijn bles zit inderdaad tot in z'n linker neusgat. Dus die zal dan wel sabino zijn?
Maar die pony heeft wondermooie en ijzersterke voeten.

Karen Koomans schreef op maandag 18 januari 2010, 22:10:


Dat is waar ik al eventjes aan denk en heb dit op het forum aangekaart enkele weken terug. Bij mensen ben ik van de werking overtuigd maar had twijfels ivm de toe te dienen hoeveelheid bij paarden en kreeg daar antwoord op.
Grtjes
Myr

van lennep schreef op dinsdag 19 januari 2010, 11:44:


Hallo, Esther,

Ik heb met Indy in hetzelfde schuitje gezeten. Dat gevoel van jaloezie ken ik ook. Mensen die zomaar met hun paard kunnen gaan rijden, op elk moment van de dag; ze weten niet wat voor een geluk ze hebben. Paardjes die enthousiast aan komen gallopperen, die van mij kwam vaak aanstrompelen, alweer een hoefzweer of schouder uit de kom, al die vrolijke berichten en zelf een ziek paard thuis. En dan als kroning ook nog die stomme opmerkingen van een aantal personen in mijn omgeving, doe dat beest toch weg en koop een waar je tenmiste op kan rijden.

Schrijf het van je af, dat lucht op.

Ik heb Indy jarenlang aan de praat gehouden omdat ZIJ nog wilde; ik kon het emotioneel al een tijdje niet meer aan, financieel lukte elke keer net nog. Ik vroeg me menigmaal af of ik alles nog wel helder zag, of ik haar koste wat het kost bij me wilde houden, of dat het haar wens was. Het was duidelijk haar wens, en dat gaf mij de kracht toch door te gaan.

Op een gegeven moment heeft zij heel duidelijk afscheid van mij genomen, tijdens onze laatste wandeling samen, een paar dagen voordat het noodlot toesloeg. Ik werd me daarvan pas van bewust toen ze niet meer leefde. Het gevoel dat ze op mij overbracht was heel indringend: ik vind het erg fijn hier te zijn, maar ik kan niet lang meer blijven, help me als het zover is. Vanaf dat moment was ze erg rustig, wat zweverig.

Monique

Ans Jondral schreef op maandag 18 januari 2010, 23:32:


nee, het is wel zo, zelfs een kleine ronde bles is daar al uiting van

de meeste eerste witvoeten zijn linksachter, rechtsachter is eerder atypisch
maar het komt wel veelvuldig voor hoor

dat kan,
de volgende ontkleuringsstap is een witte buikvlek
maar dit terzijde
maar toch, richting navel, daar waar de buik zich sluit bij het embryo
dan kan je makkelijk de link maken naar darmproblemen dunkt me
haal maar eens een kuiken op 18-19 dagen uit het ei,
een knoert van een dooierzak op zn buik....

Dierenarts is geweest , en dat heeft veel duidelijk gemaakt , NOT!
Tjongejonge , waarom verwacht ik altijd meer van de dierenarts dan dat ik waarde hecht aan mijn eigen bevindingen in deze. Sorry hoor.
Dit is niet tegen dierenartsen , maar meer tegen mezelf , dat ik nog steeds het idee heb dat ik Maike te kort doe als ik er geen dierenarts bij laat komen [in dit geval dan he]

Maar goed , de fisiteertang heeft niets uitgewezen , behalve de al bestaande gevoeligheid in de straal.

Waarom de koker aan een kant dik is , en aan de andere kant niet , geen idee.Geen cardiaal probleem in ieder geval.
Maak maar schoon en kijk of het daar beter van wordt.

Schouder blessure zou kunnen , maar is niet zeker.

Hij heeft hoofdpijn hè? Vroeg de dierenarts ,tja.....

Ik mocht gerust op de kliniek komen om foto's te laten maken , maar of die wat uit zouden wijzen....

Palliatief/symptomatisch/afwachtend beleid; metacam geven.
Daar heb ik zelf een beetje op aan gestuurd , en daar kon de dierenarts wel in meegaan , gezien de situatie van Maike.
Over een week een evaluatie , en verder dag tot dag bekijken.
Overbelasting van linker schouder/been/hoef begon zich aan te dienen , spieren waren daar keihard , iets vocht in het been , en een warme hoef.

We wachten af.

Gr Esther

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 januari 2010, 12:39:


Dank je , maar ik besef ook dat dit de zoveelste keer is dat ik hierover schrijf op het forum , en dat er wel eens mensen konden gaan lopen zuchten...
Dat doe ik namelijk ook. Ik wordt er zo moe van. Het vreet energie.
Dat ik het wel weer opschrijf is meer voor mezelf , een houvast als het ware. Iets om op terug te kunnen vallen als... Want ondanks alles , je blijft hoop houden , en je grenzen verschuiven , elke keer weer , en ik probeer dat nu niet te doen.
Weet alleen niet of het me gaat lukken...


Zo ontzettend herkenbaar Monique...vooral dat nog wel helder kunnen zien.

Gr Esther