Merel Stoffers schreef op vrijdag 18 december 2009, 22:37:


Als je beseft dat je overstelpt wordt met vragen van mensen uit je omgeving om te komen helpen/les geven, je meer met andere paarden bezig bent dan met die van jezelf, en je daarom besluit om na een tijdje kostenloos les te geven, geld gaat vragen, zodat enkel de echt geinteresseerden in les overblijven en niet omdat het kostenloos is

Succes

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 12:24:

Hamai, wat mijn 'vraag' allemaal niet losbracht , ik probeer de nuttige tips die me verderhelpen eruit te halen, wat yep voor wie het nog niet doorhad, ik kies er duidelijk voor om samen met mijn paard verder te werken
en wat ik eigenlijk probeer te doen, is gans het 'plaatje' in beeld te brengen en een 'constructief plan' uit te werken zodat we stap bij stap kunnen groeien....zo maar opgeven...'no no'
Ik pik de mail van Ans er even uit om op te reageren, omdat ik dit sterk herken....ook mijn paard is veel 'moeilijker' tijdens de zomerperiode bv. als ze 'onafhankelijker' op de weide staat met haar kudde, dan als er meer 'staltijd' komt bij kijken....een duidelijk verschil, zo ook met stages op verplaatsing, de meeste paarden 'groeien' progressief tijdens die periode, zij wordt moeilijker naarmate de tijd verstrijkt....er komen andere invloeden en daar zit zeker, ook al is het maar voor een stukje, de 'opbouw van nieuwe connecties' met andere paarden tussen....
Dat ik daar moet bovenstaan als ruiter en dat zij haar 'alpha' roep moet lossen als ze met mij werkt en dat enkel ik hiervoor kan voor zorgen (las dit denk ik via Spirithorses) daar ben ik het volledig mee eens....maar dit is niet altijd evident....en hiervoor zal ik ook aan mijn rijtechnische bagage werken....want zij vraagt afwisseling en uitdaging....en 'haar knopjes' zitten perfect
Het is niet dat ik 'totaal geen ervaring' heb....reed al met verschillende paarden'typen', maar met haar is het zo anders....
Er zijn ook tijden dat het beter ging en ik probeer uit te zoeken waarom dan wel of net niet....samenrijden met andere paarden in choreografieën doet ze erg graag, maar en nu komt ie....soms werkte ze fantastisch mee, andere keren ontplofte ze......na een tijdje kwam ik erachter hoe dat komt....dat bepaalde posities ten opzichte van andere paarden binnen deze choreo haar stress gaven, andere niet..Zo net met buitenrijden in groep....gevaarlijk als je niet beseft wie je onder je hebt en dit meen ik, heb het nog gedaan, ook hier speelt de positie ten opzichte van de anderen en ze twijfelt niet, voor je het goed en wel door hebt, heeft ze al beslist, je krijgt geen tweede kans...
Yep Eddy, voor jou zou dit geen probleem zijn, dat weet ik, maar ik moet voor mezelf realistisch zijn en ook denken aan mijn veiligheid....we werken daar naartoe en ooit weet ik dat het zal lukken. Ben trouwens je tips niet vergeten en als we in de buurt zijn....zeker
Sas begeleidt me nu, ze kent haar ook erg goed en we zien de vooruitgang al weer.
Ik besef maar al te goed dat ik met dit 'niet - doorsnee' paardje meer dan dikwijls 'een spiegel' zal nodig hebben en die zal ik dan ook telkens weer opzoeken om verder te geraken......

Katelijne

Duyck Katelijne schreef op zondag 20 december 2009, 14:39:


Katelijne, ik wens je héél véél succes en hoop dat je hier af en toe je vorderingen of ervaringen wilt delen. Ik vind het bijzonder boeiend en leerzaam om te lezen hoe je met dergelijke problemen om gaat. Respect hoe je aan het zoeken bent naar antwoorden en oplossingen!

Duyck Katelijne schreef op zondag 20 december 2009, 14:39:


Ook veel succes van mij toegewenst. Hopelijk heeft ze niet teveel tips toegefluisterd: 'hoe word ik alfa merrie' in de oren van haar buurvrouw...

Update:

Ze heeft gegeten.

Ik had haar wiesencobs droog gegeven gisteren en dat was vanmorgen op.
Ben dan naar Begijnendijk gereden om speciale senior mengeling (met dit weer... mensen zonder paarden blijven dan toch binnen?)

Hopelijk blijft ze nu eten...

Groetjes

Kaat_E schreef op zondag 20 december 2009, 19:33:


Kijk... dát noem ik nog eens goed nieuws!
Idd. hopen dat ze zo doorgaat!

Groetjes,

Wil.

olala....oeps "deze" is niet simpel 'een evenwichtsoefening op de balk' ....wat is 'ruimte geven'? geef mijn merrie 'ruimte' en ze neemt onmiddellijk over en 'ge weet ni waar ge uitkomt'... Ze heeft een zachte, maar heel consequente en duidelijke 'omlijning' nodig......'k spreek dan over het rijden......vrijheid daarbuiten krijgt ze.....ze leeft in een kleine kudde......dit zal 'k haar nooit ontzeggen....veel te belangrijk, maar uit ondervinding weet 'k dat haar karakter nog veel duidelijker wordt als ze geruime tijd op de weide staat (tov perioden met wat meer boxtijd)
Het heeft allemaal invloed...

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 13:43:

Wil schreef op zondag 20 december 2009, 20:41:


Weet je heel zeker dat het paard voldoende kan drinken? Geen water hebben is zelfs voor de meest doorgewinterde veelvraat een reden om te stoppen met eten.

Tja, sommigen weten reeds al waarom ik weer ganse dag achter mijn PC zit. Noem het gerust de wet van Murphy: sluit ik mezelf niet buiten bij vriestemperaturen, dan zijn mijn ruitenwissers wel weer stuk of dan geraakt Benny wel gans mijn sleutelbos wel kwijt ... En zo gaat dat al 29j aan één stuk door.
Dus dacht ik:
Ik begin een topic die misschien wel leuk kan zijn, ook al zullen veel mensen dit onzin vinden.
T'is onze Niño die me daarnet op dit idee bracht, toen ik zeer geconcentreerd in de weide achter mijn sleutels aan het zoeken was.

Hebben paarden gevoel voor humor?
Ik betrap me er zelf op dat ik dat soms wel durf te denken en daar zelfs in durf te geloven.
bv. Vorige week maandag namen we Rock en Enno mee met de trailer richting een binnenpiste. Toen beide paarden terug opgeladen waren en ik me klaarmaakte om weer langs het voordeurtje uit de trailer te stappen (reeds gebukt) gaf Enno me daar een duw met zijn neus tegen mijn achterste, dat ik bijna plat door het deurtje ging. Moet je weten dat dit paard normaal gesproken nog niet eens het lef zou hebben om zoiets nog maar te bedenken. Ik vond het best wel grappig dat uitgerekend HIJ dit deed.
Een tijd terug ben ik met vanalles druk bezig aan de draad nabij de drinkenbakken. Gehurkt. Amaroc is aan het drinken. Plots staat hij boven mijn hoofd al, maar dan ook al het opgeslurpte water uit te gieten! Neen, niet zomaar drinken en nalekken, wat vaak genoeg gebeurdt in mijn bijzijn. Maar echt bedachtzaam extra slurpen om het vervolgens uitgerekend op mijn hoofd te droppen. En nog geen klein beetje.
Daarnet loop ik ontzettend uit te kijken waar mijn sleutels in hemelsnaam zouden kunnen gebleven zijn. Tuurend in de sneeuw, alle voetsporen van gisteren opnieuw afstappend. Onze Niño en Invierno stonden 3 weides verder. In een fractie van een paar seconden draai ik me om (toeval of gevoel dat weet ik niet) stopt die gekke pony op 10cm voor mijn achterwerk! Geschrokken omdat ik me net omdraaide. Djuu, leek die gek te denken, weer geen sneeuwbuikschuiven vandaag!

En zo zijn er echt al wel een aantal dingen voorgevallen de laatste maanden, waardoor ik denk dat paarden humor hebben.
Hebben jullie ook al zulke zaken meegemaakt? Vertel

Cindy Helms schreef op maandag 21 december 2009, 16:46:


owww dat vindt ik helemaal geen onzin! ik herken dat heel erg bij mijn eigen pony idool, dat is echt een doerak! kruiwagens omgooien en dan kijken ik was het niet hoor, ja mss een rare menselijke gedachte maar hij vindt et pratig om die dingen om te gooien! of zn voer emmmer! en dan zet ik die weer recht en dan hup weer opgooien! ik heb altijd gezegt dit is echt een paard met humor! unique mijn andere paard is totaal niet zo die is beetje saai vergeleken idool! bv. met clickertrainig wil idool ook altijd zijn voeten ergens opzetten, en dan vaak op dingen waar dat helemaal niet bij kan! nja goed dat levert echt grappige situaties op!

of nog een mooi voorbeeld: vroeger trainde ik af en toe in de ardennen voor mn endurance wedstrijden. in die bossen heb je voor wandelaars aangebrachte wandelpaden, echter vindt hij dat saai en wou hij zijn leven wat meer spanning geven leek hij te denken want hij vertikte het om op die wandelpaden te lopen, nee inplaats daarvan moesten we zigzagend door de bomen crossen en dat vondt hij prachtig, en ik maar duiken voor laaghangede takken! en als ik er zo achteraf over denk moet ik er wel om lachen!

dus ja paarden hebben humor in onze ogen, ik denk vanuit paardzijnde is dat ze het meer als spel zien, maar voor ons kan dat dus erg grappig zijn!

Cindy Helms schreef :

Nee, wij hebben nóóóit van dat soort gekke dingen.
Jij bent echt helemaal de enige

Pien

Spirithorses schreef op maandag 21 december 2009, 16:58:


neeeeeeeeeeeuuuuuuuuuuuuh, dat kan niet! Er moeten er nog zijn ...
Moet wel zeggen dat ik vroeger zulke zaken niet opmerkte en misschien als gewoon onbeschoft gedrag beschouwde. Maar hoe subtieler ik wordt, hoe meer ik zulke zaken echt wel opmerk. Ze zijn zeker niet onbeschoft te noemen die dingen die ze met me uithalen. Wat ze onderling doen of met vreemde voorwerpen vind ik idd meer 'spelen'.