Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Je hebt me ook verteld dat jij dit paard niet uit vrije wil 'gekocht' hebt. Je bent er een beetje mee opgezadeld en je voelt je verplicht tov dit paard en tov van anderen (familie). Terwijl jij helemaal niets hebt met dit dier niet? Jouw verstand is niet bij haar, en jouw hart al helemaal niet. Dat is geen basis voor succes. Daar is maar één uitweg, ongeacht wat menig anderen hier zeggen. En dan ook niet echt meer vergelijkbaar met de vraag van Katelijne, want haar hart ligt wel bij dit paard. Maar off-topic of niet, ik vind goed dat je dit hier eindelijk eens uitspreekt. Waarom zou je dat niet mogen?

Ik vind het alvast dapper dat jullie durven uitkomen voor jullie problemen. Dat is hier inderdaad best moeilijk. Daarvoor moet je ook al vast in je schoenen staan want bijna iedereen springt er hier direct bovenop.
Ik ben ervan overtuigd dat er véél van de mensen die hier meelezen serieuze problemen hebben met of door hun paard. Die durven het gewoon niet schrijven omdat dit dan bijna altijd geridiculiseerd wordt.

Toch is het héél belangrijk om dit te vertellen. Vaak wordt er veel te impulsief een paard gekocht wat dan nadien niet het paard van je dromen blijkt te zijn... Wat een ellende achteraf...

Marianne

marianne laenen schreef op maandag 14 december 2009, 16:27:



Dan moette serieuze hulp zoeken

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 16:20:


bedankt Cindy..... voor het begrip. ja, ik heb Jeanne 'geërfd' (ze is trouwens genoemd naar mijn grootmoeder). Toch is het iets te makkelijk om te zeggen dat het nooit mijn keuze was, ik had haar meteen kunnen weigeren ook toen... (als jaarling) want een Fjord is nooit mijn favoriet ras geweest. Het klinkt ff hard, dat mijn hart niet bij m'n paard is. Ik ben ondanks alles toch wel aan haar gehecht he, het is niet dat ze niet liefdevol wordt verzorgd/behandeld. Ik heb ze nu 5 jaar... toch ook wel al heel veel leuke momenten met haar beleefd. Het is geen slecht paard en ze is bijhoorlijk goed opgevoed (door mezelf) maar het 'klikt' verder niet tussen ons, en met rijden heb ik al menig schrik gepakt. Idd ben ik blij dat ik het hier eens durf uitspreken, want een nieuwe thuis voor haar zoek ik liever via deze weg dan via Kapaza.
allez, ik laat het even rusten. Nog eventjes werken en dan ga ik naar haar toe, tijd voor hooi en water en een propere inloopstal !