Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 14:07:



Stel jezelf de vraag : Wie ,verder in je leven, sta je dit toe ?

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 december 2009, 14:44:


Exact wat ik bedoelde, Eddy.

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 14:18:


Nix slacht. Gewoon als een goede roofaap zelf strot doorbijten en net zo lang blijven hangen tot het uitgesparteld is....

Maar waarom toch hebben we, als goede roofapen, toch zulke belabberde hoektandjes? De eerste de beste stomme gorilla, wat toch zulke vreedzame plantjesvreters zijn, hebben hele beste!
Nee er klopt toch iets niet

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 11:56:


Het raakt een beetje off-topic, maar wou hier even op inpikken.
(Katelijne heeft er niets aan, haar wens ik een goede
begeleiding, veel sterkte en lef. Haar keuze is gemaakt : ze
wil er voor gaan)
Ik zit zelf ongeveer in hetzelfde schuitje.... kortweg: mijn
vertrouwen is zo erg geschonden, dat ik enkel nog op mijn paard
ga zitten omdat ik vind dat dat MOET. Ik heb er geen plezier
meer in, en dit is een vicieuze cirkel.
Uit mijn ervaring met honden, heb ik geleerd dat eens het
vertrouwen tussen dier en baas weg is, dat het dan meestal
finaal om zeep is.
Mijn persoonlijke grens, zowel in zelfvertrouwen, kunde (of
onkunde) en vooral ook (niet onbelangrijk he mensen, over dit
detail spreken jullie bijna niet) in budget om nog verdere
hulp/begeleiding/training te kunnen betalen, is eigenlijk
bereikt.
Het enige wat ik (tegenover dit paardje) nog overheb is
schuldgevoel. het paard zelf is daar niks mee. Ik droom ook
van een leuke, vooral ontspannen buitenrit..... die ik dan af
en toe (gelukkig) wel maak met het paardje van mijn vriend.
Ik ben elke dag 2 keer tussen onze paarden op de wei, niets
maakt mij gelukkiger..... soms moet ik mezelf eraan herinneren
dat ik met paarden houden ben begonnen omdat ik graag
paardRIJD. wat het laatste jaar een rariteit geworden is.....
In mezelf weet ik wat ik moet doen, lig enkel nog in de knoop
met mn emoties én het feit dat een nieuwe thuis vinden ook niet
simpel is.... ik twijfel nog om hier een advertentie te zetten,
omdat ik niet veel zin heb in kwetsende reacties.
Katrien

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:21:

oeps sorry, nu staat mijn bericht er intussen al 3 keer geloof ik.... dat was zéker de bedoeling niet.
Ja Cindy, het gaat om ons Jeanneke.

Maar nogmaals ik wil het topic niet misbruiken, het werd gewoon heel erg confronterend na een aantal reacties. (en niet alleen voor mij blijkbaar)

Katrien

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Bedoel je dat je je aangevallen voelt? Dat was geenszins mijn bedoeling.
Jij bent ook vrij om te schrijven wat je wilt schrijven.

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Ja inderdaad niet alleen voor jou. Dus is niet erg. Toen ik hier dacht mijn paard te verkopen ben ik me ook rot geschrokken en niet van de boze reacties ofzo maar meer van ooooowwwwwww dus ik kan er wel mee verder gaan...okee proberen maar weer.De ene vindt het stom om zo'n paard te houden en de ander een uitdaging. Ik ben zelf een beginner maar dat schijnt niet zo erg te zijn.Ik dacht ook dat een ander er beter mee zou zijn tot ze sarcoide kreeg ...nou die wil niemand dus weer verstand op nul en gaan met die bana. uuuhh paard.Maar snap heel goed nu dat financieen er heel veel mee te maken heeft en dat breekt dan soms weer 's op met het gevolg dat ik ook nu weer stil sta. Dus ga zelf grondwerkles nemen en weer verder. Tja soms he.....ggrrrmmmbl

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Je hebt me ook verteld dat jij dit paard niet uit vrije wil 'gekocht' hebt. Je bent er een beetje mee opgezadeld en je voelt je verplicht tov dit paard en tov van anderen (familie). Terwijl jij helemaal niets hebt met dit dier niet? Jouw verstand is niet bij haar, en jouw hart al helemaal niet. Dat is geen basis voor succes. Daar is maar één uitweg, ongeacht wat menig anderen hier zeggen. En dan ook niet echt meer vergelijkbaar met de vraag van Katelijne, want haar hart ligt wel bij dit paard. Maar off-topic of niet, ik vind goed dat je dit hier eindelijk eens uitspreekt. Waarom zou je dat niet mogen?

Ik vind het alvast dapper dat jullie durven uitkomen voor jullie problemen. Dat is hier inderdaad best moeilijk. Daarvoor moet je ook al vast in je schoenen staan want bijna iedereen springt er hier direct bovenop.
Ik ben ervan overtuigd dat er véél van de mensen die hier meelezen serieuze problemen hebben met of door hun paard. Die durven het gewoon niet schrijven omdat dit dan bijna altijd geridiculiseerd wordt.

Toch is het héél belangrijk om dit te vertellen. Vaak wordt er veel te impulsief een paard gekocht wat dan nadien niet het paard van je dromen blijkt te zijn... Wat een ellende achteraf...

Marianne

marianne laenen schreef op maandag 14 december 2009, 16:27:



Dan moette serieuze hulp zoeken

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 16:20:


bedankt Cindy..... voor het begrip. ja, ik heb Jeanne 'geërfd' (ze is trouwens genoemd naar mijn grootmoeder). Toch is het iets te makkelijk om te zeggen dat het nooit mijn keuze was, ik had haar meteen kunnen weigeren ook toen... (als jaarling) want een Fjord is nooit mijn favoriet ras geweest. Het klinkt ff hard, dat mijn hart niet bij m'n paard is. Ik ben ondanks alles toch wel aan haar gehecht he, het is niet dat ze niet liefdevol wordt verzorgd/behandeld. Ik heb ze nu 5 jaar... toch ook wel al heel veel leuke momenten met haar beleefd. Het is geen slecht paard en ze is bijhoorlijk goed opgevoed (door mezelf) maar het 'klikt' verder niet tussen ons, en met rijden heb ik al menig schrik gepakt. Idd ben ik blij dat ik het hier eens durf uitspreken, want een nieuwe thuis voor haar zoek ik liever via deze weg dan via Kapaza.
allez, ik laat het even rusten. Nog eventjes werken en dan ga ik naar haar toe, tijd voor hooi en water en een propere inloopstal !