Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 12:24:

Toch mooier als je paard onafhankelijk is en toch nog voor je werken wil ...
Neen, volgens mij zit er dan iets anders fundamenteel verkeerd. Iets dat zijzelf niet ziet of opgelost krijgt op een andere manier. Misschien omdat zij zich hiervan niet bbewust is?

Cindy Helms schreef :

..... maar hoeveel mensen doen dit niet? Hoevaak ook is het paard de vermenselijking van het kind dat ze zelf nooit hadden?....

Wil schreef op maandag 14 december 2009, 12:30:


Ons Jeanneke?

Ans Jondral schreef :

Grr. Ik ga hier achter m'n peeceetje helemaal in verzet bij het lezen van een bericht als dit. Whip!

In een stal komt de ware aard van een paard nooit boven.
Dat zie je pas als je zo'n dier letterkijk de ruimte geeft.

Sorry, egoïsme ten top, ze zit gewoon in te vullen en te projecteren en ze is bovendien bang van haar eigen paard!
(effe afkoelen, Pien)

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:42:


Teveel! Weet ik best hoor. De beste therapie? Een paard dat niet houdt van knuffelen en PN. Leert een mens veel van. Laat een paard een paard zijn, en knuffel een teddybeer

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:42:


Teveel! Weet ik best hoor. De beste therapie? Een paard dat niet houdt van knuffelen en PN. Leert een mens veel van. Laat een paard een paard zijn, en knuffel een teddybeer

... of nog beter: je man

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 12:47:


Precies. En als je dan geen man hebt ?....
Je moet toch ergens je ei kwijt zeggen ze dan?! Dat paard luistert wel

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:39:


Pfffffffffff, ik zie hier regelmatig zelfs paarden geheel alleen op de wei jarenlang verpieteren omdat de mensen zooooveeeeeel van hun dier zeggen te houden dat ze het niet over hun hart kunnen verkrijgen het van de hand te doen, en om geen een weidemaatje te willen vinden ze wel een smoes. Uit liefde laten ze de hoeven niet bekappen, ze trekken zich niks van het hele paard aan, maar met woorden geven ze steeds aan dat ze zooooo veel van hun paard houden, ze kunnen hem onmogelijk missen. Ik heb zo zelfs een hoefbevangen paard zien staan lijden, ze vonden het wel zielig maar hij moest er zelf maar overheen zien te komen. Soms denk ik dat ik maar helemaal niet meer de straat op ga.

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:42:


Ja of welk ander dier dan ook. Zie al die aangeklede mini doggie's in een tas met jurk! Da's ook een hond. Denk ik! Kan ook een cavia zijn want dan kan je niet meer zien.

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 12:41:


Ja, maar ik zie niet goed wat er eigenlijk verkeerd zou moeten zitten tussen die 2.
Zij is absoluut niet te vergelijken met dat meisje uit Pien haar voorbeeld. Allesbehalve iemand die haar paard gebruikt voor haar eigen emotionele behoeften. Ze heeft geen angst, houdt van een uitdaging en haar paard is een vrolijk, expressief paard en over het algemeen zeer handzaam.
Alleen krijgt hij zo nu en dan de kolder in z'n kop en besluit zich als een draak te gedragen.
Het gebeurt dat als ik hem 's morgens ga voeren en buiten zetten, dat ik het al in z'n ogen zie, dat ik het die dag aan mijn been heb met hem.
Ik heb haar wel eens aangeboden om hem in de zomer enkele weken bij mij mee op de grote wei te zwieren als ze op vakantie gaat. Lekker handig, toch? (En dan heb ik een stal minder om uit te mesten.) Maar ze wil dat absoluut niet.
Ze zegt dat als je hem 2 weken zomaar op een wei zet dat je het daarna wel mag vergeten om hem nog vast te krijgen.
Nochtans loopt hij nu ook elke dag de hele dag buiten met zijn 2 merries.

Ze zegt trouwens dat dat net zo goed het probleem is van mijn pony. Dat die veel te happy is met zijn merries op de wei en eigenlijk helemaal niks nodig heeft van mensen, alleen maar zolang het in zijn straatje past. Zodra hij ook maar denkt dat iets saai of vervelend wordt, haakt hij af. En met al die vrijheid kan dat ook en komt er altijd mee weg.
En eigenlijk moet ik haar daar wel gelijk in geven. Mijn pony heeft hele lange tenen en als ik daar per ongeluk eens opgestaan heb (en dat vindt hij al heel snel) dan gebeurt het dat hij ervoor kiest om dagen niet in mijn buurt te komen.

Ik zou eigenlijk niet zo snel een tegenargument hierop kunnen verzinnen.
Hoe krijg je zo'n paard wel aan jouw kant?

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 12:30:


Dit af en toe daar zit het hem ,deze merrie heeft vedette alures en overeenkomsten .Hier moet je dagelijks mee op pad en wees gerust de eerste week/maand zweet je bloed en tranen voor ze haar status opgeeft .Wat ik van Katelijne allemaal als waarschuwingen kreeg was ni van de poes en ik zat nog maae een fractie in het zadel en ze stond kaarsrecht omhoog (beetje zoals sorrajaake ALLANG geen rodeo meer had geoefend he Britt ) ze accepteerde de benen niet ,effe achteruit schuiven met je benen en hupakee daar ging ze enzoverder ....................na een 15 min had ik haar waar ik haar moest hebben (gewoon andere kant van de piste 20m verder dus )

Koen Theys schreef op zondag 13 december 2009, 22:18:


Dus Eddy, jij hebt met deze merrie gereden? Hoe ging het? Hoe heb je dat aangepakt? Vertel ons je ervaringen!!!???