Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 10:11:


Dit was gewoon de allerlaatste kans toen voor Amaroc en mij. Ik heb toen alle moed bijéén geraapt. Dat was geen makkelijke opdracht, maar ik stond met mijn rug tegen de muur. Of je gaat er dan voor of je kapt ermee. Ik zeg niet dat iedereen dit voor mekaar krijgt. Niet elke mens is hetzelfde en zeker niet elk paard. Dit duo maakt nog wel kans volgens mij. Katelijne wil echt verder met dit paard, anders had ze het al lang geleden opgegeven. Alleen zal zij misschien tijdenlijk moeten overschakelen op een ander paard, dat haar meer zekerheden te bieden heeft. Zodat zij ook weer zelfzeker wordt. Als zij mentaal er sterk genoeg voorstaat en nog meer ervaringen heeft opgedaan zal zij wel voor Ginnie klaar zijn. En Pagina zal in tussentijd veel aan het werk moeten met een consequente en zeer correcte ruiter. En niet enkel in de piste.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 10:30:


kopen en verkopen ... je hart verkoop je niet zomaar even. Sommige mensen kunnen dat knopje even snel omschakelen, anderen helemaal niet. Ook dat moet je respecteren. Ik denk niet dat we raad moeten geven in deze richting, Katelijne zoekt namelijk hulp om verder te kunnen met haar paard.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 10:30:


Dat klinkt meer als een sprookje?
Dan laat je hem een maandje trainen en gedraagt het paard zich als een engeltje.
Maar het zit wel in zijn/haar karakter, toch? Zodra de omstandigheden er zijn, zal dat weer boven water komen.
En wat ga je dan zeggen als de volgende eigenaar aan de telefoon hangt om te vertellen dat z'n dochter/zoon,... in't ziekenhuis ligt?
Dat je het niet geweten hebt? En dat het paard toch braaf geweest is de laatste maand?

Ik heb het hier ook staan hoor, zo eentje. Dus ik begrijp het dilemma echt wel.
Superpaard bij de juiste ruiter, maar blijkbaar gevaarlijk in verkeerde handen.
Ik weet direct iemand die hem kan rijden en waarbij geen stap verkeerd zal zetten, maar dat verandert niets aan z'n karakter.
En alhoewel hij het bij mij nog niet gedaan heeft, ik heb wel gezien waartoe hij in staat is. En voel sindsdien nog allerminst de drang om er bovenop te gaan zitten.
En dan is uiteraard het paard de dupe ervan.

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 10:45:


Snap ik best hoor.
Ik stuur daar eigenlijk ook helemaal niet op aan.
Ik reageerde op het idee dat ze dat paard maar moest verkopen.
In mijn ogen is dat inderdaad zo simpel niet.

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 10:45:

knip

Dat is natuurlijk waar!
Als Katelijnes hart echt bij dat paard ligt dan is er weinig keus.
Toch zou ik eerst het paard een maand of desnoods 2 laten hertrainen als dat financieel mogelijk is, dan daarna SAMEN les nemen bij de trainer en dan pas terug thuis verder, de eerste keren ook nog met begeleiding omdat ik vermoed dat de merrie thuis wel eens even zou kunnen "hervallen" als ze eens terug in de groep staat.

@Katelijne: Heel veel sterkte, moed, doorzettingsvermogen en succes met je paard!
En houd ons maar op de hoogte hoe het verder gaat .

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 8:11:


Moest dat zo zijn, dan wil ik wel vrijwilliger zijn om met Pagina af en toe de bossen in te trekken(ev. samen met jou en Amaroc/Enno, Cindy?) zodat ze zeker genoeg beweging krijgt.
Ik heb wel een zwak voor karaktervolle merries...