eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 december 2009, 0:12:


Als ze deze richting zou uitkomen, mag Katelijne haar hier gerust bij ons in de weide met schuilstal plaatsen.

Neen, Eddy, ik weet het niet beter. Ik moet geen paard met een sterker karakter dan het mijne of zelfs maar met een karakter wat niet klikt, dan herplaats ik liever en ik hoef ook niks te bewijzen. Paard(rijden) moet voor mij in de eerste instantie gewoon leuk en inspannend-ontspannend zijn voor allebei en wat meer is is meegenomen maar hoeft niet.

Ik heb honden en baasjes zien opbloeien na herplaatsingen en een betere combinatie samen dus wat mij betreft kan dat verhaal voor paarden ook.

Brugge... misschien eens bij Vero Maes informeren? Zit in De Panne als ik me niet vergis, is toch al wat dichterbij.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 9:05:


Werkt Vero niet vooral op de grond?
Ik begrijp je best als je zegt dat als het niet klikt het soms beter is om een nieuwe eigenaar te zoeken, waarmee het wel klikt. Alleen ben ik van het principe dat mensen soms te snel zeggen dat het niet klikt en te snel opgeven. Ook al is het soms liefde op het eerste zicht ... soms groeit die klik pas later. En dan ben je heel blij dat je toch doorgezet hebt, dat het allemaal de moeite waard is geweest. Veelal komt die klik nadat de mens zelf een knopje omschakeld in zijn hoofd. Maar dat is nou net hetgene dat niet makkelijk is. Ik ga nu heel erg stout zijn en zeggen dat het meestal geen mens-dier issue is, maar een mens issue. En het is daarop dat dieren reageren. Dan gaat de bal aan het rollen ...

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 9:21:


omschakelT, sorry

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 8:03:


Als je leven met je paard er zo uitziet is dit misschien het moment om keuzes te maken. Ik kan sommige reacties hier goed begrijpen.
Wat wíl je; heb je een druk leven en wil je een paard waarmee je een keertje per week lekker ontspannen kunt werken, die je gerust wekenlang kunt laten staan zonder dat het paard er druk of baldadig van wordt. Of wil je echt Tijd vrijmaken en geicht met een paard aan de slag gaan om zaken op te lossen en omdat dat paard dat echt nodig heeft. Voel je je aangetast in je basisveiligheid, is het vertrouwen weg, of durf je er wel aan te gaan staan?

Dan nog lijkt me dit een paard dat veel werk/aandacht/training nodig heeft om (weer) tot een goede communicatie te komen. Heb je dat in huis, Katelijne, kun je dat je paard bieden, kun je het jezelf bieden zonder in de knoop te komen omdat-je-eigenlijk-geen-tijd-hebt maar jezelf verplicht voelt tegenover het dier (zo'n dier voelt dat ook). Is het paard misschien niet wat 'veel' voor je, had je je het anders voorgesteld?
Moet je dáár niet eerst gaan zoeken?

Vervolgens ga je kijken hoe je eea kunt invullen: Iemand zoeken die jou kan begeleiden, samen met je paard. Maar dan moet je er een aantal keren per week op kruipen en dat stuk aangaan. Of laat je je paard trainen in de hoop het te kunnen verkopen en een ander paard te kopen waarmee het wellicht meer klikt. Beide oplossinggen zijn volledig gerechtvaardigd.

Maar het zijn weer die keuzes waar een mens tegenaan kan lopen.

groet, Pien

Cindy Helms schreef;


Maar jij wilde die verbinding aangaan en daadwerkelijk aan de slag gaan en tijd en energie investeren. Niet iedereen kan dat bieden/heeft dat in huis, toch?.

Groet, Pien

Voila, ik ben het 100% met Pien eens.
Zie wat ik ook al over herplaatsten schreef.

De confrontatie aangaan (ook met jezelf) kan je sterker en rijker uitkomen, maar het vergt enorm veel energie en doorzettingsvermogen (en soms ook risico's ook op fysiek vlak). Voor sommige mensen een hele leuke uitdaging, voor vb mezelf zou het gewoon niet fijn en veel te stresserend zijn, te energievretend terwijl ik die mentale energie voor andere dingen nodig heb.

't Is inderdaad een keuze maken...

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 10:09:


Dan vraag ik mij af, aan wie verkoop je zo'n dier?
Als ik dit zo lees is dit paard nogal gevaarlijk en ga je niet elke geïnteresseerde koper even een toertje laten maken.
Door zo'n dier te verkopen, breng je toch de volgende eigenaar in gevaar?
En als je hem eerst laat trainen, moet het verleden dan nog vermeld worden. Of hypothekeer je daarmee de toekomst van het paard?
Want tja, als het een mens-issue is, kan het paard er toch niks aan doen?
Cru gezegd is het een vervelende keuze tussen wie je in gevaar brengt: jezelf, het paard, of een volgende eigenaar...

Ik vind het dus nogal simpel gesteld, die 2 keuzes.

Ans Jondral schreef op maandag 14 december 2009, 10:22:


Ik niet .
Trainen en verkopen, eventueel via de trainer, aan een geschikt persoon.
Ik zie zo'n paard vb in een andere kudde en met een persoon die van het begin af duidelijk leiding neemt en voor wie dit vanzelfsprekend is, gewoon die leiding aan nemen, ook al omdat ze dan "haar" kudde niet hoeft te beschermen en de relaties nog niet vastliggen.

Kijk, mijn Piabloke is een ongeloofelijke schat en in mijn ogen best een makkelijk en lief paard wat zich vrij probleemloos naar mijn wensen schikt. Maar met mijn dochter er op wordt het een vervelende slome knol en met een bijrijdster-in-spe een dwars, uittestend en ongehoorzaam paard met neiging tot wegspringen, bokken en steigeren.
Gewoon foute combinatie.

Dus paard een maandje laten hertrainen door een bekwaam iemand (en er zijn al namen genoemd hier op het forum) en dan verkopen aan een passend iemand en zelf een meer passend paard zoeken, of ook geen paard als dat nu even beter uitkomt, zie ik geen probleem in. Daar worden zowel paard als eigenaar gelukkiger van.

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 10:11:


Dit was gewoon de allerlaatste kans toen voor Amaroc en mij. Ik heb toen alle moed bijéén geraapt. Dat was geen makkelijke opdracht, maar ik stond met mijn rug tegen de muur. Of je gaat er dan voor of je kapt ermee. Ik zeg niet dat iedereen dit voor mekaar krijgt. Niet elke mens is hetzelfde en zeker niet elk paard. Dit duo maakt nog wel kans volgens mij. Katelijne wil echt verder met dit paard, anders had ze het al lang geleden opgegeven. Alleen zal zij misschien tijdenlijk moeten overschakelen op een ander paard, dat haar meer zekerheden te bieden heeft. Zodat zij ook weer zelfzeker wordt. Als zij mentaal er sterk genoeg voorstaat en nog meer ervaringen heeft opgedaan zal zij wel voor Ginnie klaar zijn. En Pagina zal in tussentijd veel aan het werk moeten met een consequente en zeer correcte ruiter. En niet enkel in de piste.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 10:30:


kopen en verkopen ... je hart verkoop je niet zomaar even. Sommige mensen kunnen dat knopje even snel omschakelen, anderen helemaal niet. Ook dat moet je respecteren. Ik denk niet dat we raad moeten geven in deze richting, Katelijne zoekt namelijk hulp om verder te kunnen met haar paard.

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 10:30:


Dat klinkt meer als een sprookje?
Dan laat je hem een maandje trainen en gedraagt het paard zich als een engeltje.
Maar het zit wel in zijn/haar karakter, toch? Zodra de omstandigheden er zijn, zal dat weer boven water komen.
En wat ga je dan zeggen als de volgende eigenaar aan de telefoon hangt om te vertellen dat z'n dochter/zoon,... in't ziekenhuis ligt?
Dat je het niet geweten hebt? En dat het paard toch braaf geweest is de laatste maand?

Ik heb het hier ook staan hoor, zo eentje. Dus ik begrijp het dilemma echt wel.
Superpaard bij de juiste ruiter, maar blijkbaar gevaarlijk in verkeerde handen.
Ik weet direct iemand die hem kan rijden en waarbij geen stap verkeerd zal zetten, maar dat verandert niets aan z'n karakter.
En alhoewel hij het bij mij nog niet gedaan heeft, ik heb wel gezien waartoe hij in staat is. En voel sindsdien nog allerminst de drang om er bovenop te gaan zitten.
En dan is uiteraard het paard de dupe ervan.

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 10:45:


Snap ik best hoor.
Ik stuur daar eigenlijk ook helemaal niet op aan.
Ik reageerde op het idee dat ze dat paard maar moest verkopen.
In mijn ogen is dat inderdaad zo simpel niet.

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 10:45:

knip

Dat is natuurlijk waar!
Als Katelijnes hart echt bij dat paard ligt dan is er weinig keus.
Toch zou ik eerst het paard een maand of desnoods 2 laten hertrainen als dat financieel mogelijk is, dan daarna SAMEN les nemen bij de trainer en dan pas terug thuis verder, de eerste keren ook nog met begeleiding omdat ik vermoed dat de merrie thuis wel eens even zou kunnen "hervallen" als ze eens terug in de groep staat.

@Katelijne: Heel veel sterkte, moed, doorzettingsvermogen en succes met je paard!
En houd ons maar op de hoogte hoe het verder gaat .

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 8:11:


Moest dat zo zijn, dan wil ik wel vrijwilliger zijn om met Pagina af en toe de bossen in te trekken(ev. samen met jou en Amaroc/Enno, Cindy?) zodat ze zeker genoeg beweging krijgt.
Ik heb wel een zwak voor karaktervolle merries...