Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:14:


Mijn paard is al oud (22), en ik heb vaak geduld met haar moeten hebben. Ze is heel vaak kreupel geweest van hoefzweer, en dat duurde altijd best lang voor ze weer helemaal oké was en ik volle bak durfde gaan met haar. En dan had ze al snel weer een nieuwe hoefzweer... (tja, k heb intussen geleerd dat ik ECHT ALTIJD met schoenen aan moet lopen/rijden over het harde).
Wat ik iedere keer doe is zoeken naar haar grenzen. Als ze na een dag werken de volgende dag stijf is, kijk ik of ze na 2 dagen wèl weer kan werken. En ik probeer niet te veel te doen, het zo te doseren dat ze geen negatieve gevolgen overhoudt van het werk.
Er zijn wel eens momenten geweest dat ik moedeloos werd, en dacht aan het aanschaffen van een nieuw paard....
Maar ze biedt me nog steeds genoeg uitdaging, dus die gedachte is naar de achtergrond verdwenen.

Vanuit die ervaring vroeg ik: zijn er dingen die wèl goed gaan?
Niet te vaak en niet te veel, maar toch...
Dat er misschien dingen te vinden zijn die je nog met haar kan doen, waardoor ze beetje bij beetje weer wat kan opkrabbelen uit het dal...
Coralie

Coralie schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:36:


Ik heb een nieuw paard, maar eerlijk gezegd is het mij meer waard om met m'n merrie te kunnen rijden dan met hem. Ik ben best gek op mijn jonge paard, maar wat ik met mijn merrie heb, dat heb ik met geen ander paard.


Alleszins niks waarbij ik op haar rug zit. Ik ga dus wel eens blokje om stappen met haar. Maar eigenlijk doet dat haar meer kwaad dan goed. Ik doe het af en toe omdat ze het leuk vindt om met haar vriendje naar buiten te gaan. Maar tegen dat we terug aan stal zijn is ze moe en kan ze niet meer volgen. En nadien is haar rug altijd nog gevoeliger.
Longeren doe ik wel eens met stukjes Parelli ertussen of balkjes draven. Of dubbele longe (maar dat is echt wel zwaar werk voor haar.) Zulke dingen vindt ze wel ok. Maar ze is absoluut niet speels dus ze is daar gauw op uit gekeken.
Clickeren vindt ze ook niks. Die steekt haar neus nog niet uit voor een wortel. Je moet hem in haar mond steken, anders is het teveel moeite.

Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 18:09:


Jemig , Ans , wat sneu...
Moeilijk ook om te bekijken hoe je dit kan doorbreken.
Want je geeft aan dat ze getraind moet worden , te dik is , en te weinig spieren heeft .
Maar aan de andere kant kan je haar niet iets laten doen , omdat ze daar te moe voor lijkt te zijn....En de oorzaak....is niet te vinden.
Maar je heb al zoveel geprobeerd om die te achterhalen.

Hoe gaat het met het kreupelen dan? Want ik kan me nog herinneren dat je schreef dat je haar moest rijden , want zodra je haar stil zette , dan ging ze weer moeilijk lopen?!
Is dat nu ook zo , of is dat aanzienlijk verbeterd na het rechtrichten?

Ik kan je niet helpen , sorry , zou het graag willen.
Sterkte!

Gr Esther

Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 18:09:


Hoi Ans,

Je schrijft dat het lijkt alsof ze vergiftigd is met "iets". Zou dat "iets" iets kunnen zijn dat ze zelf aanmaakt? Bijv. een paard dat insulineresistent is, vergiftigt zich zelf met zijn eigen insuline.
Vergiftiging zou ook de verkeerde leverwaardes kunnen verklaren. Daar wordt immers geprobeerd het gif af te breken.
Misschien moet je eens kijken wat er gebeurd als je haar voeding aanpast, gras vervangt door hooi? Dat zal niet onmiddellijk effect hebben, kan een tijd duren, maar is wellicht het proberen waard?

Els

Ans Jondral schreef op donderdag 22 oktober 2009, 22:58:


Ellendig en vreemd. Ik dacht aan lyme omdat ik paarden kende met vage problemen, gebrek aan energie ed die dit bleken te hebben en ik zag het bij onze hond, lyme en erlichiose... ene moment stokkreupel, ander moment ging het wel weer.
Met de restverschijnselen kampt ie trouwens nog.
Maar als het dat niet kan zijn, dan wordt het helemaal moeilijk

IR is idd ook nog iets om aan te denken of een andere autoimmuunziekte.-..
Is het een optie om een keer met erik laarakker te praten? Hij heeft goede resultaten met dit soort situaties.
Maar ja.. misschien heb je ook al zoveel afgelopen.

Moeilijk moeilijk... en heel verdrietig

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 12:26:


Pffffffff........ wat moeilijk....... zie Indy weer voor me.

Indy had veel baat bij Shiatsu en Jack Meagher, dit kun je in samenwerking met de behandelende therapeut ook zelf leren, om je paard tussen de behandelingen door aan de praat te houden. Jack Meagher kan erg hard zijn, maar het viel me op dat Indy er op het laatst gewoon om vroeg. Ze liep stukken beter na een behandeling en ik kon haar zelf ook helpen.

We zijn er nooit 100% achtergekomen wat Indy nu eigenlijk had. De ataxie was duidelijk, de diagnose varieerde van vergiftiging tot kanker. Bloedonderzoek gaf ook geen duidelijkheid.

Wil je wel mailen met welke therapeuten ik goede ervaringen heb? Heb ook nog wat boeken / printjes met info liggen, stuur ik graag naar je toe als je interesse hebt.

Sterkte.
Monique

van lennep schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 9:51:


De laatste weken is ze niet meer kreupel geweest.
Ze heeft wel een hele periode kreupel gelopen maar dat is weer ff over. Het heeft eigenlijk ook heel lang geduurd voordat ze kreupel begon te lopen door het stilstaan.
Veel langer dan ik verwacht had alleszins. Het was pas in april ofzo dat ze af en toe duidelijk kreupel begon te lopen. Daarvoor liep ze ook niet goed, maar echt kreupel zou ik dat weer niet durven noemen. Dat viel nog eerder onder de noemer 'stijf'.
En ik ben haar ook lang blijven rijden. Ik heb haar zelfs nog gereden de ochtend dat ze naar de kliniek moest. (Moet je weten, hoe fanatiek ik daarin was. Ik reed dat paard echt bijna elke dag) Ik durfde haar echt niet zomaar helemaal stil zetten.
Maar dan waren er complicaties van die biopsie waardoor ze een week in de kliniek moest blijven en van de osteo moest ze ook telkens stil staan en heb ik het uiteindelijk toch opgegeven.

Probleem zit overgings momenteel niet zozeer in die scheefheid. Ze laat zich eigenlijk best nog wel een bocht door sturen. Overgangen en dergelijke zijn een veel groter probleem. Ze loopt met de handrem erop en valt compleet uiteen dat ze zelfs struikelt over zandbultjes in de piste. T'is echt die rug die ze niet wil gebruiken.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 10:24:


Paard is absoluut niet gevoelig voor hoefbevangenheid.
En andere IR kenmerken heeft ze ook niet. Ik heb dat wel eens wat over opgezocht, en leek mij heel ver gezocht.
Gras eet ze eerder beperkt (eet vooral hooi) en haar voer hebben we voor de zekerheid ook maar veranderd.

Monique Meijer schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 12:34:


Ja, Pête had Indy wel de hoef kunnen schudden.
Je zou ze er bijna van verdenken dat ze expres dingen verzinnen om je bezig te houden. We hebben er hier nog 3 andere rondlopen maar daar is zelden wat mee. Zelfs mijn kreupele afgedankte melkponietje maakt minder problemen.

Thanx voor't aanbod Monique. Er hebben wel wat mensen gemaild met ideeën dus ik zal eerst eens zien wat we daar mee kunnen. Maar ik houd het in gedachten

Ans Jondral schreef op vrijdag 23 oktober 2009, 15:14:


Ik hoor het wel!

Groeten,
Monique