stumperd schreef op woensdag 16 september 2009, 14:33:


Ook van mij ) En ik heb een reactie hierop geplaatst...
Denk dat Gent studenten diergeneeskunde gaat afleveren die in ieder geval van natuurlijk bekappen en natuurlijk paarden houden afweten!
Want..... zoals hier eerder geschreven is.... als je de kennis eenmaal hebt, kun je niet meer terug!

Wil schreef op woensdag 16 september 2009, 15:14:


Als je zou weten hóeveel studentes al bij mij de bekapcursus hebben gevolgd.... en dan komen er nog een paar clickeren ook!
Let's change the world!

Wil schreef op woensdag 16 september 2009, 15:14:


Ja Wil....Gent!!!!!!

Goed he!!

Piet schreef op woensdag 16 september 2009, 15:58:


Ha,ha.....stilletjesaan gaat het de wereld veroveren!!

Piet schreef op woensdag 16 september 2009, 15:58:


Yep!!!! Al die drupjes samen.... wordt een oceaan.
)

stumperd schreef op woensdag 16 september 2009, 17:04:


Ja.... komen ze hier bekappen.... gaan ze dáár clickeren!
Wordt een leuke boel op die universiteit, kan niet anders!H
Hihi... die van mij wordt 2e-jaars.... en die van jou????

Wil schreef op woensdag 16 september 2009, 19:01:


He Wil,dat weet ik eigenlijk niet,hebben we het niet over gehad!!,stom.
Kan haar er wel over mailen natuurlijk.

stumperd schreef op woensdag 16 september 2009, 19:04:


Ja... geef het me even door joh... misschien is het leuk als ze elkaar in Gent weer tegenkomen.... Of blijkt dat ze misschien klasgenoten zijn )

Wij hebben een kudde van 3 merries.
1merrie word niet geaccepteerd, ik denk dat ze nooit samen heeft gestaan met andere paarden.
Ze snapt het allemaal niet, ze weet niet wat ze met ze aanmoet.
Ze wil niet samen en niet apart staan.
Zetten we haar alleen dan doet ze er alles *onder en door lintjes heen) om bij ze te staan.
Staat ze bij ze dan trapt gilt en bokt ze naar ze..hun reageren ook zo terug.
Ze is altijd te laat met wegrennen en zit daardoor altijd onder de plekken en bulten.
Gaat ze het ooit begrijpen? kan ze het nog leren? moet ik haar gewoon laten staan en de trappen laten inkaseren? (ze trapt zelf overigens nooit raak).
Of moet ik haar apart blijven zetten met het risico dat ze dat zedoor het lint heen gaat, en misschien wel een keer blijft hangen?
Zou het helpen om er een paard/pony bij te zetten? is een aantal van 3 misschien niet goed?
Graag hoor ik jullie ideeen en meningen.

joojo schreef op donderdag 17 september 2009, 12:37:


Ik heb hier ook zo'n muts die zich absoluut niet wist aan te passen aan het groepsleven, de groep wilde eigenlijk ook helemaal niets van haar weten.
Mevrouw is nu dik 4 jaar bij ons, eerst is ze bij de merries komen te lopen wat na 1 week een kapot uier (kapot geschopt door een andere merrie) en weet ik veel hoeveel schrammen heeft opgelopen.
Dus dan maar 24/7 buiten groep geprobeert, ze wilde niets weten van de andere paarden en als ze ze tegenkwam was achteruit, gillen en heel hard slaan zonder te kijken waar naar toe haar oplossing, tot mijn toemallige 2 jarige hengstje besloot dat het genoeg was en die heeft haar toen ff zo te grazen genomen dat na 6 maanden alle wonden pas weer geheelt waren.
En nee hij greep haar niet om te dekken maar eerder om te vertellen dat hij haar echt niet meer dulde.

Mevrouw toen maar met 1 merrie gezet en dat ging eigenlijk heel erg goed.
Nu 4 jaar later heeft ze een veulen en hebben we haar samen met haar vriendin die ook een veulen heeft 2 week geleden toch weer naar de 24/7 buitengroep gebracht.
Het botste ff heftig en heb 2 weken lang 2 verschillende kuddes gehad op het land (staan op bijna 4 ha met 9 paarden).
Sinds gisteren is het allemaal ineens goed, het kwartje paard zijn is bij haar gevallen, andere paarden worden nu vriendelijk begroet, voor de alpha merrie doet ze snel wat passen opzij en de jonkies snauwt ze keurig af indien nodig.

Vorig jaar had ze waarschijnlijk al wel in de groep gekunt maar we wilde haar eerst in alle rust drachtig laten zijn samen met haar vriendin maar kan eindelijk spreken van een paard wat gewoon weer paard is.

joojo schreef op donderdag 17 september 2009, 12:37:


Eeven of oneven aantallen maakt niet uit, Joojo.
Het gaat om de karakters, temperament, voedingsbehoefte, ras èn verleden. Hoe het paard opgegroeid is, is ook van belang.
Sommige paarden die nooit hebben mogen socialiseren (alleen op stal) hebben dingen niet geleerd, zijn kwetsbaar, bang of juist overheersend.
Soms gaat het inderdaad nooit helemaal over.

Onze Holly (20 jarige Quarter met zwaar verleden) wil dolgraag in de groep, kan niet zonder, maar laat zich makkelijk ondersneeuwen omdat ze zo timide en bang is.
Op een grote weide gaat het prima, in de paddock delft zij echt het onderspit. Niet dat anderen tegen haar tekeer gaan, helemaal niet zelfs, maar zij is altijd wat bangig, houdt afstand, zoekt de kleintjes op (ideale oppasoma) want over hen kan ze moederen en hen durft ze wel op de plek te zetten of als eerste het hooi opeisen.

Bombita, Evy's paard, idem. Beiden zijn al jaren hier, hebben een vaste plek in de groep, worden niet achterna gezeten en toch moeten we hen af en toe echt eruit halen om ze wat rust te geven. Met name in de winter wanneer de paarden op een kleiner oppervlak staan. Holly, de muts, durft dan niet te gaan liggen om eens uit te rusten. Ze is nu 20 en wordt dan stijf, stram en ongelukkig. Bombita is al snel gejaagd en wordt stressy (terwijl niemand iets doet hoor).
Ze lopen beiden in een groep van 9 paarden. Hen samen apart zetten echter lukt niet want ze hebben dus helemaal níks met elkaar, staan ze allebei afzonderlijk te lonken naar de groep.

Dus wat doen we dan: Bombita met Izzy en Holly met de 21 jarige Stef. Stef vindt het prima zolang er maar te eten is en het niet te lang hoeft te duren. Hij en Holly kunnen goed door één deur, al wil Stef kunnen groomen en dat durft Holly niet. Dus wil Stef na een aantal dagen terug naar zijn vrienden.

Holly en Bombita kunnen echt een bron van zorg voor ons zijn hierdoor.
We hebben het in de jaren dat beiden hier zijn nooit helemaal kunnen oplossen.

groet, Pien

Hoi Allemaal,

Ik denk erover om met mijn hengstveulentje Jones inmiddels 5 maanden oud naar de keuring te gaan. Keuring is eind okt. Ik wil hem niet verkopen maar het lijkt me leuk om eens meegemaakt te hebben, denk ik...
En is misschien goed voor hem om ervaring op te doen?

Wat denken jullie en vooral wie heeft er tips om hem zo goed mogelijk voor te bereiden? Met de mama ben ik halverwege parelli level 2. Ik wandel regelmatig met Jones en Quel. Jones is al goed gewend aan de carrotstick/friendly game en procupine game. Hij vind het leuk als we een beetje klooien maar het moet niet te lang duren. Ik beloon hem voor alles wat ie goed doet met krabben (vind ie heerlijk) of iets lekkers en gebruik dan altijd stemhulp om nog extra te bevestigen. Als ik in de wei kom rent ie hinnekend naar me toe, ik heb wel het idee dat hij een beetje spelen leuk vind. Maar het is nog aftasten hoe lang ik met hem bezig moet zijn. Hij gaat steigeren als het hem te lang duurt dus dat moment probeer ik voor te zijn en op tijd te stoppen. Of beloon ik dan ergens zijn steigeren? Hij doet het niet veel hoor maar zo af en toe. Ben meestal maar een minuut of tien met hem bezig. Wandelen doen we wel een stuk langer, half uur tot een uur. Hij loopt rustig aan een halster mee.

Wie heeft er tips/advies?

Vast bedankt! gr. Cindy

Cindy Denkers schreef op zaterdag 19 september 2009, 15:18:


Als ik eerlijk ben dan zou ik mezelf vooral drukmaken over het vervoer...
Moet je met de trailer rijden, als: hoe lang duurt dat?

Niet onvriendelijk bedoeld, maar ik vind de games geen goede graadmeter voor hoe ver je bent met je veulen. Natuurlijk kan dat een indruk geven, maar kijk ook hoe hij dingen oppakt, hoe hij met omstandigheden omgaat, hoe relaxed hij is, hoe de keuring eruit ziet, enz.

Natuurlijk moet het nog niet lang duren, vijf maanden is nog zo klein. :)
Het lijkt me daarom ook nogal een happening...

Al het commentaar is welkom hoor

Games was maar om aan te geven wat ik zoal met 'm doe. Gewoon wat aan de dingen laten wennen. Hij is al met de trailer meegeweest toen ie 2 weken oud was, kon helaas niet anders want moesten naar een andere wei. Maar dat ging heel goed, en rustig. Keuring is nog geen 10 min rijden met de trailer dus daarin zie ik niet veel problemen.
Ik wil hem graag met veel dingen kennis laten maken en hem een zo'n goed mogelijk gevoel geven. Zo heeft ie al gezwommen en loopt over plastic zeil, honden is hij ook al aan gewend. Gewoon zoveel mogelijk goede ervaringen proroberen mee te geven. Alleen, is zo'n keuring een goede ervaring? Of hoe zorg ik ervoor dat het dat wordt...
Hij is een ontzettend lief en makkelijk veulen en niet snel bang, maar dat is z'n moeder ook niet en de tinker die erbij staat al helemaal niet dus dat scheelt.

Als ik naar de keuring ga moet ik een rondje met hem stappen en een rondje draven.

Gr. Cindy

Cindy Denkers schreef op zaterdag 19 september 2009, 17:01:


Kijk, dat maakt het al een heel ander verhaal, vind ik zelf hoor!

Ik vind het zelf altijd een beetje tegenstrijdig... Aan de ene kant wil je dat ze alles zien, aan de andere kant wil je ze lekker paard laten zijn... Korte sessies zijn super... Grenzen kennen idd. :)

Ik vind het super dat 'ie al zoveel dingen heeft gezien, kan alleen maar goed zijn...

Als jij alleen een rondje met hem huppelt daar en dan weer vertrekt en ze dan in tien minuten weer op het land staan... Als het daar er redelijk in harmonie gaat, waarom niet...

Ik ben niet zo een keuringspersoon; vind het net wat lastiger om dan wat te roepen. :)