eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 september 2009, 19:07:


Het spijt me eddy, maar het paard is niet meer in staat om iemand of iets op de rug te dragen. Maar het is knap van je dat jij vanuit je stoel achter de computer daar een beter zicht op hebt dan paardenkliniek, equitherapeut en nog wat andere mensen met behoorlijk kennis van zaken.
Jammer ook dat mensen denken dat alles op te lossen is met training. Klopt dat je veel kunt oplossen, maar als alles op te lossen was, zouden er geen mensen en dieren meer zijn die ernstig lijden onder artrose en andere slijtageproblemen. Dat zou heel mooi zijn.
De werkelijkheid is echter anders. Niet alles is te genezen.
Dat heb ik helaas moeten ervaren in meer dan een opzicht.
Maar goed...
Ik trek me weer stilletjes terug van dit forum (weet alweer waarom ik niet zo vaak kwam) Wilde alleen ff laten weten hoe het verder ging voor de mensen die oprecht interesse toonden.

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 september 2009, 18:59:

oo wat een triest verhaal. Weet je wat altijd helpt? Troost. En Rust. En veel aandacht en liefde. Dat heeft dit paard nodig en dat heb jij begrepen.
Wel blijven schrijven, hoor!
groeten Clarissa

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 september 2009, 19:15:


Goh ,mensen die interesse tonen of gewoon meesmuilen met wat je wilt horen ? Je kan niet alles redden maar een gedegen reva kan wonderen verrichten !

Wilde alleen ff laten weten hoe
Wel ? Niet dus ?Van hieraf alleen maar bergaf als ik je moet geloven ?


Niet alles nee ! Niet alles .Headshaken ,kissing spines, artrose = klopt ni !! Achter mijn stoel zitten een dertigtal gevallen die afgechreven waren !AFgekeurd door DA'en ,geen maand meer gaven ze ze nog ! Achter mijn stoel staan de gevallen die niemand nog kon/wou hebben ,Achter mijn stoel staan merries zoals de jouwe !!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 september 2009, 19:42:



Tjonge , dit paardje heeft echt veel meegemaakt, he ? (ik ook)
Idd, iets om heel erg boos van te worden, ja, en begrijpelijk dat ze weinig vertrouwen meer over heeft....(heb ik ook last van)
Begrijp dat je je paardje alle rust gunt...(wil ik ook, nog steeds)
Nu ben ik geen paard , maar heb wel artrose in allerlei gewrichten , schouder , midden- en onderrug.
Geloof trouwens ook hier dat stress invloed heeft op het onstaan van problemen en verkeerd bewegen...
Hoewel ik dus elke dag met de honden loop ,stallen uitmest en af en toe een rondje rij, dacht de UWV arts (huisarts en reumatoloog kwamen daar niet op) dat lichte en gerichte oefeningen goed zouden zijn voor mij en stuurde mij naar een fisiotherapeute die gespecialiseerd was in de schouder.
Zij heeft eerst alle spieren losgemaakt dmv.massages en toen moest ik gelijk gaan oefenen.
En ja , het heeft echt lang geduurd en ik dacht echt dat zulke lichte oefeningen niets waren (mest is echt veel zwaarder)
Toch knakte en kraakte alles dat t een lieve lust was en heb ik geregeld de dag erna last gehad, maar nooit dat het onhoudbaar was en langzaam werd het steeds beter...en werd de zwaarte v.d. oefening heel langzaam weer opgevoerd.
Ook op het psychische vlak heeft ze aandacht aan mij besteed...
Nu kan ik weer veel meer en ook mijn rug is een stuk beter.
Erger nog , ik doe de oefeningen al een tijd niet meer en alles gaat langzaam aan weer vast zitten, terwijl ik toch weer werk , het huishouden doe en alle eerder genoemde beweging.....Zal weer moeten gaan oefenen ,haha...
Dus ik beweer niet dat je volop moet gaan trainen(is niet de goede weg) maar dat rust roest , ja , daar moet ik Eddy wél gelijk in geven....
Genezen zal ze ws. niet , maar minder klachten , dat is best fijn.
Groetjes Marlies

clarissa ruijgrok schreef op zondag 13 september 2009, 19:21:

Wat misschien ook helpt, is duivelsklauw. Is zo (gewrichts)pijnstillend dat het onder de dopingwet valt. Niet gek duur en misschien voor je merrie een hulp waardoor ze uit zichzelf meer zal bewegen.
Een kl+te diagnose, maar het is prachtig als je ruimte hebt en je haar een rustige oude dag kunt bezorgen. 17 jaar is niet oud, maar wel met zo'n rugzak.

Christel Provaas schreef op zondag 13 september 2009, 21:03:


Marlies... lichte oefeningen doe ik nog met haar hoor. Ben dagelijks met haar bezig.
Pensioen betekent bij mij niet op de wei zetten en niet meer naar omkijken, maar het betekent dat ze niet meer echt hoeft te werken/rijden.
Ze moet echter wel dagelijks in handen komen, want haar hoeven vergen ook veel onderhoud (nabehandeling hoefzweer) en er mankeert haar nogal eens wat; kleine infecties, allergie, enz enz... eigenlijk altijd wel wat.
Waarschijnlijk ook een gevolg van jarenlange stress.
Aandacht en samen dingen doen heeft ze dus wel nodig en dat doen we met de clicker.

Daarnaast loopt ze in de kleine kudde op een boswei van ong 5 ha en ze zijn eigenlijk altijd in beweging.
Heb zelf ook de nodige problemen in mijn lijf, moet ook oefeningen doen en weet daar dus ook alles vanaf.
Maar opstappen is simpelweg geen optie.
Dat kan haar rug niet meer aan en ik ben niet van plan om haar ten koste van alles te berijden. Zij kan prima zonder...

Duivelsklauw heb ik wel aan gedacht... ook aan glucosamine, maar dat schijnt bij KS minder effect te hebben, Maar wellicht op de rest van de botten.
Ben dat nog een beetje uit aan het zoeken.
Misschien gewoon proberen hoe ze daarop reageert....

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 september 2009, 21:21:


Jemig , wat een verhaal...
En op een punt zo herkenbaar!
Als er iets MOET , dan hoeft het van mij al niet meer!
Je doet het super!!!!!!
Heerlijk om te lezen dat er ook nog mensen zijn die de keus aan het paard laten , en niet de keus uit handen nemen.

Maike was volgens de therapeut goed te helpen , maar hij MOEST galopperen , desnoods met zweep.
Nou die had je gewoon nodig , zoveel pijn deed hem dat in zijn lijf!
Dan maar geen therapie! , en niet rijden , en een korter leven , maar wel een goed leven , zonder dwang , en zonder MOETEN!!

Geef haar maar een dikke knuffel.

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 september 2009, 21:21:


Ik zou idd ook niet gaan erop rijden KS(heb ik net opgezocht, heb ik ook in onderrug alleen heeft dat bij mij die naam niet gekregen) laat dat ws. niet echt toe, weet precies hoe dat voelt.
En verder ja, dat had ik niet meegekregen ,dat je wel lichte oef. blijft doen.
Dat is toch goed dan? verder nix meer toe te voegen...
Glucosamine heb ik ook geslikt,mss. ga ik die ook wel weer nemen, haha weet eigenlijk niet of het een of het ander of die dingen samen hebben gewerkt...ook de klachten van de onderrug zijn veel minder dus het kan misschien ook wel helpen voor die KS..
Het is wel een middel dat pas na langdurig innemen evt.resultaat laat zien....Het is zo-ie-zo vaag want je hebt met die artrose altijd mindere en betere dagen.
Geweldig dat je zon groot terrein voor ze hebt zeg , zo houden ze zichzelf
lekker in beweging , ja.
En druk ,ja, daar krijg je toch al gauw stress van ? Daarom ben ik ook zo benieuwd naar dat clickeren....
Groetjes en veel sterkte ermee

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 september 2009, 18:11:


Ha Eddy, uitgerust!?

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 september 2009, 17:06:


Ik heb met al dat soort problemen gelukkig nog niet mee te maken, maar AdB heeft al veel anders laten zien. Zo ook vandaag weer op Horse Event!
Maar ieder zijn keus.
Waarom ik toch reageer?
Mennen met Shetlanders IS ZÓ GEWELDIG LEUK !
Moet je absoluut gaan doen!

Nils en Olly

Moniek schreef op zondag 13 september 2009, 22:24:



Geef me nog een jaar of zes

Sandra van Bommel schreef op zondag 13 september 2009, 19:15:


Nee..... als ik zo jouw verhaal lees en weet wat ze heeft meegemaakt zou ik precies dezelfde beslissing nemen.
Rust, een goede verzorging en vooral liefde. De dingen doen die zij nog weet te waarderen. Buiten haar lichamelijke problemen heeft ze ook psychische, en die neem je niet weg met nog maar weer een andere training of wat ook.
Ik ga er vanuit dat je het hele profi circuit met haar doorlopen hebt en precies weet waar je over schrijft.
Zou deze diagnose over 'n paard van mijzelf geveld worden, ik doe precies hetzelfde. Kijken wat je nog wél kunt in haar leven, zoals je al schrijft, lekker poetsen, beetje clickeren, haar het gevoel geven dat er iemand is die om haar geeft. Gewoon, haar laatste jaren lekker laten genieten en lopen op haar eigen manier. Ik denk dat jij ook heel goed in staat bent om te zien of het nog wel of niet paardwaardig is.

Ik wens jou en je paard in ieder geval succes. En hou ons vooral wél op de hoogte?

Groet,

Wil

Wil schreef op zondag 13 september 2009, 23:50:



Nee dus .

lekker poetsen, beetje clickeren,

WAT heeft het paard hieraan als het lichamelijke klachten heeft ?

Zonder vooroordelen ! Maar, zijn er hier al niet voldoende menspersonen die paarden "gewoon " willen laten paard zijn onder het mom van ...........Hij /zij heeft één of ander ENORM lichamelijk probleem waardoor ze/hij NOOIT MEER kan bereden worden ?? De advertenties hierover worden afgebroken tot de laatste letter maar als er één of ander trutje dit komt beweren over haar eigen paard wordt er medelevend gereageert en onder de noemer "je hebt toch alles geprobeerd meid " geklasseerd !! Mensen zijn vieze beesten Kzie hier minder en minder ruiters en méér en méér "naasthetpaardstaanders" die wel altijd één reden hebben om vooral niet op het paard te kruipen ! Strange stuff these people . Could it be a clickerexpercience with a Parelli snuff ?? Kga terug op vakantie denk ik !!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 september 2009, 0:09:

KNIP

Doe maar Eddy )
Ieder z'n mening. Oh ja.... vandaag heb ik zowaar ook de laatste paar honderd meter naast m'n paard gelopen. Lekker hoor! Kan ik iedereen aanbevelen.
Paard kan even relaxed naar huis sukkelen... en jij krijgt een prima doorbloeding en geen spierpijn achteraf. Heerlijk.

Mensen zijn inderdaad vieze beesten. Want die hebben het dier waar het hier over gaat gemaakt tot wat ze nu is. Een geestelijk en lichamelijk wrak.
En ik heb respekt voor die mensen die zo'n dier dan haar rust gunnen, en ze een plek op hun weide geven, verzorgen en RESPEKT voor de laatste jaren van zo'n dier hebben. Je MOET niets Eddy..... helemaal niets.