Britt Claeys schreef op vrijdag 4 september 2009, 23:59:
>
> Onlangs nog een mini-discussie gehad met iemand die
> dressuurwedstrijden rijdt over het
bitloos rijden. Zij zei me
> vanaf een bepaald niveau.
> Dat zegt genoeg ni
Zelfs het besef dat ze hen dan moeten
> bekijken als een 'iets' omdat emoties in de weg zouden kunnen
> liggen, tsss...
Het gros van de LRV-ruiters (voor de Nederlandse vrienden: lrv staat voor Landelijke RijVereniging - de nationale Belgische paardenclub die het leeuwendeel van de paardenwedstrijden voor haar rekening neemt) beschouwt hun paard net zols een voetballer zijn voetbal. Zit er een fitje in, gaat ie onherroeplijk de deur uit (liefst voor véél geld) om dan een nieuw paard te kunnen inzetten.
Neem het van mij aan. Bij Anky (of ALLE andere wereldtop-wedstrijd-paarden-mensen) gaat het er niet anders aan toe.
Hun paard is hun grooste bron van inkomen. Levert ie niet op wat men ervan verwacht, gaat ie d'r uit voor een andere knol. Maar eerst wordt er nog extra zwaar mee doorgetraint. Vergeet niet dat deze paarden al gauw een investering zijn van 100.000 euro en méér.
Ik ken één van de trainsters bij Anky persoonlijk. Sympathieke madam, maar hard in de aanpak van hun - oh zo geliefde - viervoeter...
Het blijft tenslotte topsport. Alleen jammer dat de grote LRV-meute zich wil piegelen aan Anky (of Phillipaerts voor wat betreft de jumping) en daardoor hun "lievelingen" regelrecht de vernieling in drijven.
_______
Herman
Algemeen
