Anja Seijn schreef op zondag 4 januari 2009, 13:03:


Ik heb het boek en vindt het inderdaad erg goed.
Wat ik er niet uit overneem is het wegsturen van je paard, ook al is dat met lichaamstaal. Longeren (op wat voor manier dan ook) doe ik dan ook niet. Heb het wel op de Hempling manier gedaan vroeger, tijdens de lessen van Josien.

Ik heb een alternatief voor die noodzakelijke trainingsopbouw, voorafgaand aan rijden en dat is wandelen en dan in draf meenemen naast de step/fiets/handpaard training. Natuurlijk niet te vroeg geïntroduceerd, dat blijft belangrijk. En de fiets was inderdaad voor Luna een stapje te vroeg, dat doet niets af aan het belang van deze trainingsvorm. Het samen wandelen en draven sluit ook perfect aan bij heel veel belangrijke principes. Principes zoals: "train zoals je wilt rijden later"! "Hou de training en omgang met je paard zo simpel en natuurlijk mogelijk"! Het Kikkuli trainingsprogramma voor het opleiden van (ook jonge) paarden tot endurence paarden is geheel hierop gebaseerd! En een beter training programma voor blessurevrij opleiden tot topprestaties bestaat er denk ik niet. Het is ook een goed voorbeeld voor gewone paarden met minder mogelijkheden, die het programma aangepast doorlopen, met wel de zelfde principes. Grondwerk is belangrijk, buiten wandelen, is een hoog staande vorm van grondwerk. Dat wordt wel eens vergeten in de definitie van grondwerk. jarenlang niet anders doen dan de bossen door struinen over allehande hindernissen en heuvels, en ik neem daar een stukje stad en parken in mee. Heel veel trainers, Hempling dacht ik ook, erkennen het belang daarvan.


Natuurlijk eigen enthousiasme wil je graag delen en aanraden. Ik heb mijn eigen ding echter, niet minder goed ik denk zelfs beter, maar dat denk een mens al gouw van zijn eigen keuzes.

Groet, Michiel

Michiel schreef op zondag 4 januari 2009, 13:35:


Ook mijn eerste kennismaking met 'anders' met een paard omgaan was via Hempfling. En eigenlijk ben ik sindsdien op de weg van onbelast trainen doorgegaan. Mijn eigen jonkie heeft me gedongen om hierover na te blijven denken. Clickertraining als de manier van training. Met kennis van bv. Kikkuli, het werk van Piet Bakker en anderen.... allemaal zaken die met een beetje goede wil in elkaars verlengde liggen, of voor mij toch, verband met elkaar houden en waaruit we voor ons zelf de beste of realiseerbare punten kunnen destilleren.

Piet
Natuurlijk Bekappen - Outcome Based!

Michiel schreef op zaterdag 3 januari 2009, 12:50:


Hoi Michiel,

Wat een herkenbaar stuk is dit voor mij zeg. Niek is dan al wel ouder (bijna 7) maar in die 3 maanden dat wij hem nu hebben zitten de stops er bij hem ook nog goed in hoor. Bij Niek lijkt het erop dat hij het gewoon moeilijk vindt om de kudde los te laten. Als ik een tijdje met hem aan de wandel ben in het bos oid dan komt de rust er wel weer in. Kom ik onderweg echter een andere kudden tegen dan gaat hij prompt weer staan.
Ik zie heel langzaam wel verbetering trouwens. Gisteren kon ik zonder stop langs een kudde wandelen dus we gaan vooruit. Ik krijg hem al een stuk sneller uit de wei.
Fietsen daar waag ik mij voorlopig nog niet aan. Dat durf ik zelf nog niet met hem. Misschien met een ander paard erbij wel maar dat zie ik nog niet zomaar gebeuren. Wel jammer want dat lijkt mij wel een prima manier om conditie mee op te bouwen.

Ilma Meijer schreef op zondag 4 januari 2009, 16:25:


Gisteren ging het met haar stops ook al beter, slechts 5 in plaats van 10 en makkelijker op te lossen. Je zag haar denken, ga ik weer stoppen met alle ellende van rond draaien erbij of loop ik door. Wel alles heel traag, de herhalingen heb ik niet gedaan gisteren. Ik was al blij dat ze bezig was een andere keuze te maken telkens. En inderdaad na die 100 meter is het voorbij en kunnen we leuk wandelen. Als ze het naar haar zin heeft komt ze met de schouder naast me lopen. En dat gebeurd sneller als ik een nieuw pad in sla die we nog niet niet of weinig gegaan zijn. Dit is zo, ook richting van huis af, ook is dit zo als ik van het bekende bospad een straat in de naastgelegen wijk met haar loop. Haar wildheid soms, vooral naast de fiets vorige maand, heeft denk ik ook een groot deel te maken met enthousiasme en dat ze door het nieuwe (van draven naast de fiets) haar emoties nog niet kalm kan houden. Bevestiging hiervan kreeg ik gisteren toen mijn dochter Tessel (die 10 meter voor ons liep) plotseling een heuveltje oprende. Luna maakte gelijk een bok en wou aandraven. Ik hield haar in stap, de heuvel op, tsa mensen hebben emotie controle nodig, in plaats van lekker uit je dak gaan. Wat jammer eigenlijk, maar goed als die 2 samen kunnen gaan, dan is het leuk en veilig.


Hier ook een heel klein beetje, stil staan bij andere paarden vind ik ook leuk. Alleen afdwingen, van wat dan ook, sta ik niet toe. Uitzondering, stil gaan staan om te poepen


Is het ook.
Er bestaan maar 3 manieren om spieren op te bouwen, onbelast dan hé wat zó belangrijk is als eerste stap bij conditie opbouw.
1 is een actieve kudde in een ruime wei, wat heel belangrijk is voor vooral socialisatie, lenigheid en sprint conditie.
2 is draven en galopperen naast een ander paard, fiets of de step. Waarbij een paard dus onbelast, psychisch en fysiek de beste voorbereiding krijgt voor het rijden over langere afstanden. En dus een mens kan dragen en gewend is dit te doen met een goede (onbelaste) lichaamshouding.
3 is longeren waarbij een paard draaft en galoppeert in cirkels en daarbij zijn lichaam goed leert buigen. Een cirkel draven geeft meer spier opbouw dan een recht stukje. Alleen met cirkels je spieren opbouwen, is meer geschikt voor dressuur sport dan voor buitenrijden. Train zoals je wilt rijden, immers.

Groet, Michiel

Anja Seijn schreef op zondag 4 januari 2009, 13:03:


Hmm ,er is nog een hele bijbel voorafgaande aan deze instellingen hoor MAAR Anja ,was jij niet diegene die zij , in de beginschoenen te staan ? Je hebt Luna niet gezien ,kent Michiel niet en TOCH "als beginner" heb je raadgevingen en oordelen klaarstaan ?