ValerieV schreef op dinsdag 27 juni 2017, 14:41:
> Het castreren was noodzakelijk, want hij was alleen maar gefrustreerd en
> hij kon niets doen. Hij stond uiteindelijk helemaal alleen, mag niet
> dekken en was soms zelfs gevaarlijk voor anderen en voor zichzelf. Ik had
> eerst al anderhalf jaar met hem gewerkt, dus heb dat niet zomaar meteen
> gedaan om er vanaf te zijn, maar om hem echt contact te laten hebben met
> anderen en veilig te kunnen gaan wandelen - zelfs ernaast - was dit wel
> noodzakelijk. Ik heb hier ook lang over nagedacht en veel informatie
> gevraagd aan anderen, ook DA'en.
Het zal wel. En ik geloof wat u schrijft natuurlijk, maar weet ook dat de cultuur hier incl. de DAen castratiegek is. Vraag er Iberische of Arabische of Z-Amerikaanse luitjes en DAen naar en die zullen precies het tegendeel gaan beweren - ook cultureel gevormd (dus een mensen-ding geen paarden-ding).
Ik ben er, los van alles, niet makkelijk van te overtuigen, heb altijd hengsten (en merries!) gehad, tot 6 stuks aan toe op mijn erfje alleen al. Ik heb trouwens nog steeds een hengst als rijpaard. Zou niet anders willen.
Meneer Gal heeft trouwens ook weer een hengst
Duidelijk is echter wel dat ik dat doen kan omdat ik onafhankelijk ben; temeer je omgaat met en/of afhankelijk bent van de algemeen gangbare hippische omgeving alhier des te lastiger is het.
Tiens, het is gebeurd en niet terug te draaien. Uw paard zal mettertijd wel stabiliseren op de nieuwe hormoonniveaus etc., maar vergeten doet het nooit en dat blijft natuurlijk verwarrend voor hem.