eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 maart 2010, 17:54:

Sorry?

Ik heb geduld!
En mijn verwachtingspatroon is zo flexibel als van een 41 jarige verwacht kan worden

Het leuke is [ zit op mijn werk en er is niets te doen] soms is ze zo goed he! , en soms denk ik , ho maar dit wil ik niet...
Ik weet ook nog niet zo goed hoe ik dat op moet lossen.
Af en toe moet ik echt gewicht op de teugel zetten , want anders lopen we elke voortuin in die ik tegen kom.
Clickertechnisch heb ik dus stappen overgeslagen...
Eens kijken hoe ik dat ga oplossen. Sturen vanuit mijn zit zit er bij mij ook nog geen 100 procent in.

Stilstaan vanuit stap gaat 6 van de 10 keer perfect in 3 stappen! , en soms reageerd ze gewoon 50 meter helemaal niet.
Zoals we nu bezig zijn is dat helemaal niet erg , en ook niet gevaarlijk , en moet ik er ook wel om lachen , en volgens mij Trudy ook , want ik zit dan als de klokkenluider op Namkje , super overdreven alle zithulpen te geven

Het leuke is dat ik het gevoel heb dat Namkje mijn spanning negeerd [ spanning in mijn lijf] , maar super goed kan meezuchten als ik probeer wat spanning weg te blazen.

Ja , bijzonder...

En , volgens mij is Namkje een paard wat goed oplet waar ze loopt , zonder dat ze mij daarbij nodig heeft. Elk oneffenheidje in het pad vraag ik mij af of het goed gaat , maar het gaat gewoon super. Bij het even veilig een weiland induiken bij het passeren van een stadsbus , moesten we een bultje af en op.
Vooral het op , echt netjes hoor , in een grote hups , ik schrok ervan , en er ontschoot mij een klein gilletje

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 15:30:


Ben trots op je, Esther!
Maar wat ben jij een ongelooflijk eigenwijs mormel Wie neemt nu zijn eigen eten mee? Neem je ook een rolletje toiletpapier mee voor als je mot pissen? Muts!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 11 maart 2010, 17:54:


Ik heb hier, net als Eddy, ook een iets andere mening over.
We hebben het hier over de basis van de basis. Dat moet er na zoveel tijd toch echt wel inzitten hoor.

Groet, Pien

Misschien moet ik het even in de bak proberen , dat sturen , want ze moet het wel kunnen.
Alleen nu met elke keer die buitenritten[ sjemig wat klinkt dat!] moet ze ook nog leren dat ze haar aandacht nog veel meer bij mij moet houden dan voorheen , in een bijna nieuwe onbekende omgeving voor haar , met erg veel prikkels.
Het is geen bomprooff paard...

Ik ga dat het weekend nog even proberen [als Eddy me niet al te hard heeft aangepakt...], en dan lezen jullie het wel.
Ik bedoel , Trudy heeft al lopen draven met Namkje in de bak , nou dan moet je toch wel kunnen sturen lijkt me....

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 0:37:


Esther, is het niet gewoon dat je paard zich thuis voelt bij Trudy?
Jij bent nu ergens een "vervelend nevenverschijnsel".
Ik zou er niet meer achter zoeken.
Dit is gewoon een beetje uitproberen.
Gewogen en te licht bevonden
Ik ken daar alles van

Marianne

Moniek schreef op donderdag 11 maart 2010, 12:37:


Onze énige ruin die we gehad hebben, was de grootste vreetzak aller tijden!

Marianne

van lennep schreef op donderdag 11 maart 2010, 19:29:


Ik denk dat het goed is dat je eerst "de stuur en de rem installeert" (om het zo maar even te zeggen ) in de rijbak, en pas wanneer dat allemaal goed is, op buitenrit gaan.

Als Namkje zo snel afgeleid is buiten, en nog niet goed aan de hulpen is, dan kun je ook niet verwachten dat ze daar voor open staat terwijl ze zoveel andere, nieuwe indrukken op doet.

Dus ik zou een andere volgorde gaan aanhouden.

Ga je naar Belgie Esther, met paard? Sorry maar lees niet alle topics helemaal door.
Veel plezier
Leuk dat je nu ook aan het rijden bent!
Anita

van lennep schreef op woensdag 10 maart 2010, 23:31:


groetjes Trudy

De stop en sturen zitten echt wel op Namkje ,
Buiten samen met vriend Twister die voorop loopt is dat soms moeilijk heel logisch toch! dat groenen paarden achter de leider aan willen lopen , ik persoonlijk vind dat je niet alles door elkaar moet zien, en beoordelen er gaan dingen boven verwachting goed en aan andere dingen moet je aan werken, dat is toch het hele princiepe! we gingen naar buiten voor de ontspanning en de gewenning dat ging super , zoals Esther omschreef ,kwamen we vanalles tegen. en dat ging allemaal goed, netjes opgelost hoor Esther en Namkje , jullie moeten die twee is samen zien dat is gewoon erg leuk, Esther is zo spontaan met Namkje bezig en leert haar onderweg zoveel nieuwe dingen .
Dat Namkje is een keertje door loopt door de stop, en dat het sturen soms moeilijk gaat heeft met concentratie temaken van Esther en Namkje .

groetjes Trudy

De training van Jeanneke is begonnen, ik wou voor mezelf dingen opschrijven zodat ik hiernaar terug kan kijken en om later (hopelijk) de evolutie te zien. Maar waarom ni hier, kunnen jullie wat meelachen

Over Jean heb ik al wat geschreven, ze is dat paardje dat stofzuigt, dat op de voorhand loopt en dat uit de manegelessen komt.

De laatste maanden heb ik niet zoveel met haar gedaan wegens verschillende factoren, vnl. door de vrieskou (die nu hopelijk eindelijk wegblijft!) en mijn eigen scheve ik.
Door haar spoken er al lang vragen in mijn hoofd zoals: ben ik wel goe bezig? En vindt ze het wel leuk?
Ik wist dat er iets moest veranderen maar hoe? Ik ben niet zo'n durver op dat gebied, ben steeds bang dat ik iets fout zou doen en ocharme mijn dutskes (paardjes dus) dan. Maar laat nou net dat hetgene zijn waar ik het meeste fout mee deed...

Gisteren is Cindy langs geweest. Ik had het gevoel dat ik ter plaatse bleef trappelen, ik wou vooruit maar heb wel wat begeleiding nodig dan. Laat ons zeggen dat ik een trap onder m'n kont nodig had
Qua bespiering bleek Jeanneke in orde te zijn maar mijn scheefheid is wel te merken aan haar (aiaiai). Effe heel kort gezegd is ze een stijve hark, kga er m'n handen vol aan hebben om ze wat soepel te krijgen. Daar heb ik verschillende oefeningen voor gekregen waar ik dus nu mee aan de slag ga.

Na de check-up heeft Cindy al wat met me kunnen lachen. Stap maar effe met haar aan de hand en dan een drafke. Euhm, dat doet ze niet hoor, ni in de piste (der is ze een beke tam), dan heeft ze zoiets van ' wat sta jij jezelf daar moe te maken man ' terwijl ik moeite aan het doen ben om te lopen en haar mee te krijgen.
Dan haar effe aan de longe pakken. Wacht effe hè Cindy, m'n longe van onder het stof halen
Het was dus effe geleden (een jaar of drie zoiets, m'n clips van de longe had zelfs al een mooi fluoblauw kleurtje) dat ik had gelongeerd en bij het aangalopperen ging ineens een belletje rinkelen. Ze protesteerde bij het aanspringen, hoofd laten zakken en wat huppelpasjes. Maar dat doet ze ook dat ik erop zit! Ze doet dat niet zomaar! Komaan Britt, kijk en luister naar je paard!! Ik kon wel
Ze doet dit sinds van de zomer, toen ik vaak mijn hond meenam als ik ook ging rijden en ik had dat daaraan gelinkt (hoe hoger de vitesse, hoe meer lawaai de Noppes produceert vol colère) en het afgeschreven als één of andere irritatie naar de Noppes toe en dat der wat was blijven insteken, ik negeerde het, stomstomstom!!!

Hierna Jeanneke opgezadeld en haar effe gereden, tijdens het rijden liet Cindy me zelf goed nadenken over bepaalde dingen. Ook is Cindy effe op Jean gestapt. Haar conclusie: dat is best een harde tante! Euh, das dus het paardje waarvan ik hier zei dat ik een pluimpje in mijn handen heb
Ze is ook dat paardje waarvan ik zei dat ze zich afblokt voor druk, ik vecht ni graag en heb lang geleden opgegeven om dat te doen.
Hoe rijd ik haar: ik laat haar eerst doen, ik maak haar wakker en rijd wat voltes maar meer niet, daarna kan ik iets meer vragen en als dat lukt, ben ik heel content, lukt het niet, ook ok.
Eigenlijk komt het erop neer dat ik één grote softie ben, ne blubberpudding als het op mijn paarden aankomt. Maar door dit te doen, is haar lichaam er ni beter van geworden, ze loopt zelfs ni altijd regelmatig mieke!!!

Het roer moet dus omgegooid worden, ik moet wat kordater worden en Jeanneke moet leren luisteren en iets te doen als ik het vraag, voor haar eigen bestwil.
We hebben grondwerkoefeningen meegekregen en geoefend, eigenlijk was het ook best grappig. Jean deed het bij Cindy braafjes, bij mij probeerde ze er toch tussenuit te muizen, wat weten ze het toch goed hè!
Ineens begon Cindy te lachen terwijl ik het langeteugelen aan het oefenen was: paarden zijn toch echt de spiegel van de mens hè. Euh, voorwatte? De interesse gaat over op Jean (slenterdeslenter) 't is ni dak ni geïnteresseerd ben zenne, echt ni!! Ik ben wel een serieus type met nogal ne zure smoel o.a. wanneer ik met iets bezig ben
Okido, wat leven in de brouwerij en babbel de babbel, kwebbel de kwebbel tegen Jeanneman

Prioritaire werkpuntjes: ikzelf moet veranderen van ne serieuze softie naar een enthousiaste leider dat op het juiste moment beloont, Jean moet het plezier in het werk vinden.
Hmm, Jean werkt wel graag (vandaag stond ze meteen al klaar aan de ingang toen ik richting kuisplaats stapte incl. hinnikje) maar tijdens het werk zelf kan haar weinig schelen.

Vandaag verder geoefend. Oh wat ben ik blij dat ik daar alleen ben, ge had mijn woordenvloed moeten horen: komaan meiske, ge kunt het, voila, neen, vooruit, super, wauw, hup doorgaan, zo sè, ... allemaal op verschillende melodietjes.
Ik heb gewerkt met voedselbeloning (mijn angst om een opdringerig paard te krijgen wat opzij gezet), ik wil haar het plezier in de oefeningen zelf laten ontdekken.
Het ging belange ni perfect maar er waren er goeie bij, stap voor stap proberen we vooruit te gaan.

Langs deze weg wil ik Cindy ook even in de bloemetjes zetten. Ze is goed in wat ze doet en geeft een heldere uitleg. Echt super

Dus de eerste stap is gezet met ons Jeanneman, word vervolgd...

Britt ik hoor je al bezig hoor: kwebbel de kwebbel
Vergeet niet dat ik ook op een gegeven moment zei dat je niet moest overdrijven, maar op de juiste moment met de juiste intonatie aangeven wat ze moet doen en wat ze goed doet. Daartussen moet je niet blijven ratelen (heeft ook geen zin), want daar gaat ze op afstompen (zeker jeanneke)

Ik ben benieuwd ...

Vandaag even getest in de bak.
Weer even aan de hand de buigings oefeningen gedaan , en dat ging al vele malen beter dan afgelopen dinsdag. Gewoon een paar passen goed laten zien , en dan stoppen. Linksom , rechtsom , en in stap en draf.
Daarna erop in de bak. Sturen en stoppen , alleen het draven hield ze maar een paar passen vol.
Oke , maakt niet uit , want dat hadden we ook nog niet eerder gedaan.

Met twee andere paarden naar buiten gegaan , en hetzelfde rondje van woensdag en donderdag gereden.
Veel gedraaft! , en vooral de eerste 3 kilometer was Namkje super braaf , en goed aan de hulpen.
Ik kon zelfs achterblijven op mijn zit , als de andere twee wegdraafden.
Ik kon haar zelfs omkeren en de tegenovergestelde richting weg lopen , en zelfs een stukje draf!
On-ge-loof-lijk!!!

Maar Namkje voor die andere twee uit laten lopen , lukte echt niet.
Heeft iemand enig idee hoe dit kan?
Wel doorlopen als ze in een andere richting[lees weg van die andere twee paarden] gestuurd wordt? maar niet voorop durven lopen.....
Komt wel , want ze heeft zich alwel een paar passen vergist

Vlak voor de stal zijn de andere twee rechtsaf geslagen , en ik ging rechtdoor.
Dit was ENG , want we moesten een eng huis passeren. Zonder de andere paarden in zicht te hebben , nee dat lukte niet.
Even later kwamen die andere twee weer in zicht , zoon 100 meter voor ons uit , en je zag Namkje twijfelen.En toch niet in volle draf langs het huis schieten richting de andere twee , ik kon haar redelijk bij me houden , en bood haar zelf een drafje aan , waar ze gretig gebruik van maakte.

Wat was dit weer een heerlijk dagje!

Wat er nu afgelopen dinsdag is gebeurd , is gewoon gekomen doordat ik de weken daarvoor , een keer in de week kwam kijken , en niets met haar deed.
Ze kwam al niet eens meer op mij afgelopen als ik kwam kijken.
En ik ging dinsdag te hard van start , waardoor Namkje echt zich oprecht afvroeg waarom??
Nu ik weer een paar dagen achter mekaar ben geweest , komt ze weer naar me toe lopen als ik op het erf kom.
Ik voel zoveel ''connectie'' nu , en dat had ik dinsdag , en de weken daarvoor gewoon niet meer.
Het is zo geweldig leuk als je paardje zijwaartse gangen aanbied als je erop zit , en ik eigenlijk alleen maar over de balk heen wou stappen.
Ze doet echt zo haar best... gewoon hartverwarmend

Gr Esther

Anita Cats schreef op donderdag 11 maart 2010, 21:36:


Nou , stoer he!!!!

Ben gisteren in Belgie geweest , en lekker gereden op een goed beleerd paardje onder begeleiding van Eddy.
Namkje nog niet hoor , die staat bij PMP.
Maar het is wel de bedoeling dat er flink gereisd gaat worden met haar in mei.
Eens kijken hoe dat allemaal gaat.
Ik hoop dat ze dat leuk gaat vinden. Tot nu toe heeft ze nog niet echt laten zien dat ze veranderingen leuk vind......

Gr Esther