Daniëlle, de paarden en ik: we hebben het strand op 1 km. na net niet gehaald!
Jammer, maar Catcher liep gewoon niet helemaal zuiver. We hebben de kortste route, dwars door de rijstvelden in de lagune genomen naar ons overnachtingsadres, dat was dus bij Sue. Jullie nog wel bekend dat de Lusitano jaarlinghengst.
Beide paarden zouden daar overnachten in de paddock, voorzien van fris water en een lading hooi. De volgende dag zouden we ze naar huis rijden.

Preventief hoefschoenen meegenomen... leek me beter! En ja, hij liep al een stuk beter.
Eigenlijk weinig of niets aan de hand, maar toch op ons dooie akkertje de 14 km. al stijgend naar huis gereden. Thuis gekomen viel het me op dat hij 1 achterbeen in de rust zette. De volgende dag was de kogel licht gezwollen en liep ie helemaal niet jofel.
Dus of hij nu toch wat overbelast is, kan ik me nauwelijks voorstellen.... of op 'n vette kei heeft gestaan en gezwikt... we weten het niet.
Het zal met rust en hier rondscharrelen moeten genezen he?

We troosten ze wel met vers gemaaid gras.
Zelf stapte ik gisteren van 'n eigen stoepje in 'n klein kuilje en verzwikte stevig m'n enkel.
Alles kraakte en ik vermoed dat de spieren/pezen in de overstretched stand zijn gegaan.
Gevolg: vocht in m'n enkel/kogel... en lichtelijk blauw en gevoelig.
Catcher en ik delen nu de ellende

Genoeg gereden voor voorlopig, ze mogen eerst weer eventjes bijkomen.
Maar...... zij en wij hebben genoten!

Morgen brengen we Daniëlle naar het station... en tegen middernacht zal die weer op Nederlandse bodem staan. Denk dat ze zelf nog wel het e.e.a. gaat vertellen in deze draad )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Arme Danielle, die gaat met een glimlach grin rondlopen en gelijk serieuze afkickverschijnselen vertonen.

Gelukkig maar dat het leuke van vakantie ook altijd is het weer thuis komen, de hinnik van je paard te horen, de enthousiaste hondjes, vrienden, familie.

En zo te horen heerlijke herinneringen.

Leuk .... Behalve voor het onkruid dan ....

Marianne Gomes schreef op dinsdag 12 april 2011, 17:22:

Heeft ze nu al..... tsja... er is een tijd van komen, maar ook 'n tijd van gaaaaaan...
Tuurlijk, maar tóch he?
Denk het wel!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op dinsdag 12 april 2011, 14:51:


Hoe gaat het daar eigenlijk mee?!


He toch, de mankepootjes. Sterkte en beterschap!


Kan ik me goed voorstellen, lijkt mij ook genieten!!


Ben benieuwd, we wachten af...

Aafke schreef op dinsdag 12 april 2011, 18:21:

Nou, ik moet zeggen dat hij er prima uitziet! Is goed gegroeid... maar voor 'n ruim 2-jarige vind ik hem nog klein. Wel krijgt ie een echt Lusitano hoofd.
Hij staat goed recht op z'n benen, rug is ook goed verder ontwikkeld.
Maar smal kontje nog he? Moet gewoon nog minimaal 2 jaar groeien.
Stapelgek van voetballen. Ze doet er niet zoveel mee. Dus opvoeding/training zal minimaal zijn. Wel stond ie goed op z'n voeten, ze schijnt nu zelf te bekappen.
Dus ze kan het weeeeeeel....
Hij is rustiger, maar ook meneertje bijtgraag. Ik merk dat Sue wel uitkijkt als ze bij hem in de paddock is. Happerig he? Hij moet ook gecastreerd worden, moet ze de DA bellen. Achteraf is hij daar best wel goed op z'n plek, dat wel. Hij heeft 'n goed tehuis en red zich wel.

Dank je. Zal wel overgaan voor ik 'n jochie wordt )

Ja..... valt altijd weer tegen als je weer weg moet he? Snap ik wel...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Beterschap voor jullie beiden.....

Moniek

Wil schreef op dinsdag 12 april 2011, 14:51:


gedeelde smart is halve smart toch? Toch interessant voorbeeld, 2 verzwikte enkels en toch geen dokter of DA erbij maar gewoon wachten tot het beter wordt. Het zou goed zijn als veel mensen ook wat meer vertrouwen kregen in de genezing van hun dieren en niet voor elke mankheid een DA bellen. Gewoon symphythum erop en het zal snel beter zijn.

joop schreef op donderdag 14 april 2011, 10:06:


Gisteren stond Catcher in de inloopstal. Achterbeen in de ruststand, kogel toch behoorlijk opgezwollen. En ineens begint ie te smakken en te draaien.... echt goed onrustig.

Nou.... de pus is er achter uitgespoten. Dus tóch een hoefzweer, die is er in de kootholte uitgekomen. Bovenop de verzenen zeg maar. Er moet toch behoorlijk wat druk achter hebben gestaan, als het via de huid eruit komt.
Gevolg: plasjes ontstekingsvloeistof en niet fris ruikend hoor!
Emmer water gehaald, flinke scheut Biotex erin en lekker geweekt. In de hoop dat alle troep er nu uit is... Voorlopig liep ie daarna, voor zover je dat kunt beoordelen over 'n ongelijke ondergrond, alweer wat beter. Zette in ieder geval de voet weer redelijk neer.
Ik had het niet kunnen verzinnen, dat er op die plek een hoefzweer uit zou kunnen komen, maar ook dit is dus mogelijk. Je zou denken: zulke keiharde hoeven, gebeurd niets mee...... maar de praktijk heeft nu anders geleerd!
(Wat ook nog 'n mogelijkheid is.... is 'n ontsteking door b.v. een fikse doorn of zo die niet via de hoef, maar via de huid ter plekke naar binnen is gedrongen. Stikt hier van de distels... dus zou ook geen dom scenario zijn)

En dit is wel heeeeeel lief..... Noppes wist dat vriendje wat 'mankeerde' en rook het euvel natuurlijk ook wel. Geloof het of niet.... Noppes heeft PLAT achter die paardenvoet gelegen..... de hoef was tussen z'n beide voorpoten, met z'n bek IN die kootholte.... en de boel helemaal schoongelikt. Martine en ik stonden nog in de stal en keken ernaar. Ik zag die hoef tussen die voorpoten en die hondenkop al wassend rond de kogel etc.ect. en dacht... jeeeesssss.... als hij die voet verzet heeft die hond minstens geen gebit meer!!! Maar natuurlijk werd die voet geen mm verschoven hoor.... dat vertrouwen tussen die hond en dat paard is gewoon verbazingwekkend!

Als 'n paard dát prima vind en het gewoon laat gebeuren, de hond weet kennelijk instinctief dat dit zo moet... tsja, wie zijn wij mensen dan om erover te oordelen he?

Nou... hopen dat alle zooi nu eruit is en Catcher weer gewoon goed gaat lopen.

Ja, mijn enkel gaat ook weer de goede kant op. Beetje in acht nemen, lekker traumeel van Heel erop... komt wel goed hoor.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Noppes That's my boy!

Beest weet altijd best!

Marianne Gomes schreef op donderdag 14 april 2011, 14:48:


Ja, dat zou je wel zeggen he??? Wat paarden/natuur betreft weet ie het allemaal ook wel. Enorm zelfstandige hond.
En intelligent. Hoeft maar 1 keer iets te zien.... en hij kan dat ook!

Aan de ene kant leuk.... aan de andere kant niet.

Buurhonden rennen luid blaffend achter auto's aan. Ja, soms komt er nog wel een auto voorbij hier. Veelal pick-up's met b.v. jagers die blaffende honden bij zich hebben.... of een plaatselijke landeigenaar met standaard 1 blaffende hond in de open achterbak.
Is nu eenmaal 'n gewoonte hier.

Leuk is dan om keihard blaffend naast de afrastering mee te rennen! Zo verdedig je toch je terrein? Dus hebben we ons toegangshek weer in ere hersteld, zodat Noppes niet passerende auto's achterna rent. Ach, zoveel doet dat hek niet... want je kunt met mach9 onder 'n hek doorkruipen.... en anders spring je er toch overheen?
Kortom: Noppes laat zich gewoon niet tegenhouden.

Zo ook gisteren. We waren Catcher aan het weken in de Biotex.... en er komt een autotje aan. Het rijdt hier niet hard, kan niet, allemaal steenslag, gaten, kuilen en hobbels.
Nou, geen houden meer aan, Noppes moest en zou 'm pakken.
Roepen... niet luisteren. Doof en blind door de opwinding van de kortstondige autojacht. Deze auto remde. Niets aan de hand. Trekt weer op en rijdt hoogstwaarschijnlijk precies over Noppes poot. Grote gil, en Noppes die in pijnlijke paniek met 1 poot in de lucht wegrent. Gelukkig niet over de weg, wél naar z'n veilige thuishaven, zijnde bedbak + ons terras.
En Martine en ik wisten het gelijk. Die poot is gebroken. We hebben het beiden horen kraken.

Gisteravond toch maar naar 'n kliniek, omdat ze daar röntgenapparatuur hebben.
Dus hier provisorisch poot gespalkt en gestabiliseerd. Knie niet gebroken, maar wél iets 'lossigs' in de voet.

Foto gemaakt... ja hoor. 1 botje in de ondervoet aan gort. Verder beetje oppervlakkige beschadigingen en Noppes dik in de stress.
Nu hebben ze daar nog veeeeeeel meer spalken, pluksel en verbandmateriaal als wij.
3 dierenartsen, 2 assistentes in opleiding... hardstikke gezellig op die praktijk!
Maar wél kundig en onderwijl heel bezorgd en lief voor Noppes. Die z'n goede karakter niet verloochende en het allemaal liet gebeuren. Wél met megagrote stresspupillen en een verhoogde hartslag.

Enfin, eindresultaat is een tot de oksel ingepakte knalrode stretchbandage-poot.
En 'n hond die zal moeten leren eten en drinken met een grote plastickap rond z'n kop. Voorlopig mag ie dit nog zeker 10 dagen volhouden. Daarna weer x-ray maken en zien of het goed geneest.

Vond het eigenlijk wel heftig genoeg voor 1 dag.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Mooi!

Wil schreef op donderdag 14 april 2011, 15:13:

Beterschap voor Noppes! Arm dier, hopelijk snapt die slimmerik nu wel dat je niet achter auto's aan moet rennen!

Groetjes Karin

Tjee das minder mooi, de derde poot al, wie volgt?

Beterschap hoor !!!

Karin schreef op donderdag 14 april 2011, 15:16:

Nou, Catcher's poot gaat beduidend beter! Hij staat er weer op en scharrelt rond.
Hopen dat alle troep er nu uit is. Ik twijfel nu steeds meer aan een hoefzweer, vermoed dat het toch een doorn of zo is geweest... maar goed, de feiten blijven hetzelfde, eigenlijk maakt het niet zoveel uit.
Mijn poot voelt zich ook iets beter, ik voel er eigenlijk weinig van. Moet alleen niet nog 'n keer zwikken en ik scharrel ook veelvuldig rond.

Noppes is nu de zieligste van het stel ) Of ie er iets van geleerd heeft??
Hmmmm....... ik twijfel. We zullen zien! Hoop het stiekum natuurlijk wél!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.