Heel veel sterkte de komende tijd.
Wat een pijnlijk een plotseling verlies.

Waarom kunnen ze daar nou niet iets zinnigs voor vinden rot koliek.

Mirella

Hier zijn gewoon geen woorden voor, veel te vroeg!

Sterkte voor jou en je zus met dit verlies.

Hej Ans,

Wat een nieuws!! Vreselijk. Heel lang niet meer op het forum geweest, kom ik even kijken en lees ik dit. Het moet inderdaad vreselijk oneerlijk aanvoelen. Zo jong nog. En zo opeens dan? Niet te verklaren waarschijnlijk?
Veel sterkte, ook voor je zus en de merrie!!
Groetjes
Sibyl

sterkte,
verschrikkelijk dit te moeten meemaken.

Ans Jondral schreef op zondag 21 november 2010, 14:15:


Ans en ook aan Freya,

Ik wens jullie heel veel sterkte en steun toe in deze moeilijke tijd.
Wie ooit hetzelfde heeft ervaren, weet dat het allemaal heel onreëel en pijnlijk is.
Eens droomvriend en een mooie toekomst voor zich ... nu slechts een herinnering.
Waarom het lot nu net zulke wendingen nemen moet zal nooit geweten zijn, noch begrepen worden. Perfectie is onvervangbaar, elk individu hoe jong hij ook nog maar is, is onvervangbaar. Elk individu hoe dan ook, is op zichzelf perfect ...

Wat een verschrikkelijk nieuws

Veel sterkte Ans...

Ik heb het topic dat Koen startte over koliek gelezen maar vind nu pas dit verdrietige nieuws en wens jullie ook van mijnentwege heel veel sterkte.
Myr

Hier zijn geen woorden voor. Onze jaarling is ook aan koliek overleden in het voorjaar. Als ik berichten als deze lees, komen de tranen nog steeds in mijn ogen.
Veel sterkte en koester de foto's en filmpjes... ze worden op den duur een warme herinnering.

Lena

iets voor je merrie?

http://www.veulencentrale.be/

sterkte met het verlies

groetjes Clarissa

Beste Ans,

Ik vind het echt heel erg voor jullie. Zou gek worden van verdriet als ik één van mijn paardjes zou verliezen. Ik ben nu elke dag extra dankbaar voor mijn eigen veulentje, want dat jonge leventje is zo kwetsbaar weet ik nu. Daaraan denk ik nu elke keer ik hem zie en ook een beetje aan twee mensen en een merrie die hun kleintje nu moeten missen.
Heel veel sterkte!

Debbie

En jawel hoor .... Jeen gaat weer lekker mee naar België. Vandaag met Stephanie en Liz naar Eddy geweest en besloten in het vervolg regelmatig mijn Jeen ook mee te nemen naar de lessen bij Eddy.
Mijn allereerste rijervaring in sneeuw achter de rug in België ... Bevroren waterplassen, aangereden sneeuw en maagdelijk sneeuw ... geleerd wat je doet op welk terrein en wat je vooral niet moet doen! Dit had ik eventjes nodig om de komende periode met Jeen onbekommerd buiten te blijven rijden. Afgelopen zaterdag heerlijk met Goke en Jeen samen met mijn dochter op pad geweest. Afgelopen zondag heerlijk bij Trudy en Anda in Bergen met Jeen gereden. Gewapend met kou-werende kledij is het goed paardrijden in het mooie witte landschap. Pikant detail ... ik mocht vandaag op Indy, het paard van Eddy Ik dacht grapje zeker!!! Nee, geen grapje zeker! Oeps ... het paard van de meester ... ik heb ontzettend veel ontzag voor dit paard en vond het best een beetje eng ... de bloedsnelle Indy die samen met Eddy alle situaties onder controle heeft en houdt ... dan kijk je op tegen zo'n paard. Indy zuchtte een keer diep "mens, ga zitten en koest!" Oké ... Hier, Indy, snoepeke ... wij zijn vriendinnetjes hé? Ging hartstikke goed en Indy wist precies wat ze deed. Je voelt echt het verschil tussen een zeer hoog opgeleid paard of een lespaard of ... mijn Jeen. Mooi om te ervaren en fijn om te weten dat Jeen en ik met veel rijden en oefenen stapje voor stapje misschien ooit een klein beetje in de schaduw van Indy kunnen geraken. Let it snow, let it snow ... ik weet nu wat te doen. Alleen ijzel, nope ... niet plesant sene!

amar schreef op woensdag 24 november 2010, 22:19:


Och! Liefs en sterkte voor jullie drie! Lees het ook nu pas nav. Koen z'n koliek draad.
Kan me voorstellen dat jullie verdriet nog geen plek heeft, maar hoe doet Charlie het nu?

Jet

Een vriendin belde gisteren dat Mystery, haar 39j oude paard niet meer recht kon. Hij was haar eerste paard ooit geweest. Hij was een grote stoere sterke man en had een speciaal plaatsje in mijn hart omdat hij jaren geleden mij leerde rijden. 100% softy met kinderen maar speelde met de voeten van een volwassene als hij daar de kans toe kreeg. Hij lag al een hele tijd neer en was door de artrose te stram om nog recht te raken.Yas en ik zijn de auto ingesprongen en er naartoe gereden. Hij had zware pijnstilling gekregen om te zien of hij dan nog recht zou raken. Hij zat geleund tegen de wand van de stal gesteund met balen stro en verschillende warme dekens op hem en was nog zo alert! Hij nam zelfs nog een hapje slobber en knabbelde enkele wortels al moest hij zoeken waar er nog tanden te vinden waren hiervoor. Hij hinnikte nog naar zijn maatjes buiten en riep op zijn baasje toen ze ons naar de auto bracht. Hij is nadien nog éénmaal rechtgeraakt maar weer gevallen en om 22u hebben ze hem laten inslapen. Aan de dood wen je nooit, het blijft pijn doen!
Grtjes

Wat verdrietig. Sterkte ermee, ook voor je vriendin.
Wel heel mooi dat hij zo oud is geworden, maar misschien des te moeilijker om afscheid te nemen, als ze al zo lang in je leven zijn...

This was a little girl's dream
I wish I had a horse
I wrote it down and prayed to God above
someday I'd have my own to love
Then one day the world was right...
- Mary Ann Kennedy-

Wat een heftig verhaal, maar wat mooi dat hij rustig is ingeslapen in een vertrouwde omgeving.
En 39 jaar, wat een prachtige leeftijd! De grote stoere man, zoals jij hem zelf noemt, is nu bij al zijn paardenvriendjes op de ow zo mooie groene weides (zonder fructaan )

Veel sterkte voor jou en jouw vriendin!