Goh, wat een tegenstrijdige informatie weer.
Het opengaan van die wonden werd in Gent precies wel als een probleem beschouwd.
Dat ik hem maandag mocht ophalen, hing daar ook vanaf.
Er werd alleszins gezegd dat ik meteen moest bellen, als dat nog zou gebeuren.
Ik meen mij ook te herinneren dat iemand daar eens vermeld heeft dat de kans op recedieven net groter is als de wondes zouden open gaan. (Maar pin me daar niet op vast, want ben daar niet 100% zeker wie dat nu weer tegen mij gezegd heeft.)
Procentueel gezien zou die kans nu maar 15% bedragen. (En dat is toch een heel stuk beter dan de 70% die je steeds vermeld wordt in lectuur die ik erover vind.)

Er staat ook letterlijk in dat verslag:
"Als de wondes mooi droog staan moeten ze niet gereinigd worden. Indien ze vochtig zouden komen te staan moeten ze dagelijks gereinigd worden met een verdund ontsmettingsmiddel (bv. isobetadine of hibitane). Het is aan te raden dit met handschoenen te doen om besmetting met het boviene papillomavirus uitgaande van andere sarcoïden
of de rest van het lichaam te vermijden"

Ik vermoed dat dit daar ook mee te maken had, waarom ze die wonden persé gesloten willen houden?
Het fijne weet ik er (nog) niet van, maar dat latentie-experiment waar hij aan mee doet, had daar ook iets mee te maken.
Ze hadden nu op 4 plekjes een stukje huid weggenomen. Op z'n borst, op z'n buik, in zijn oksel en thv zijn lies/flank.
Dat gaan ze volgende maand al opnieuw doen. En dan gingen ze telkens over een bepaalde tijdspanne nakijken in hoeverre ze nog bepaalde stoffen kunnen terugvinden in zijn huid, die daarmee te maken hebben.
Maar hoe of wat dat precies allemaal is, weet ik nog niet. Dat moet ik nog eens allemaal navragen.

Hij is trouwens al een stuk kalmer vandaag.
En hij is ook heel lief en braaf.
Ik ga maar eens kijken wat ik kan doen zodat hij toch wat buiten kan.
Gisteren heb ik trouwens weer wat details te horen gekregen over meneer zijn gedrag in de kliniek, waar ik toch behoorlijk van schrok. Ze zei dat er toch echt maar weinig paarden zijn die zich al zo verzetten als ze nog maar half wakker zijn, uitgezonderd misschien jonge hengsten die net uit de weide geplukt zijn en nog nooit een mens van dichtbij gezien hebben. En dat is nou niet bepaald een omschrijving die op Puzzle van toepassing is.
Maar als je hem nu ziet, zou je niet geloven dat we het over dezelfde pony hebben.

groetjes
Ans

Wil schreef op woensdag 9 juni 2010, 1:34:



Inderdaad, voelde goed. Mijn eigen 'knorrie' (niet tegen mijn dochters zeggen )



Heb nu spierpijn van het zand terug scheppen in de paddock, was behoorlijk wat buiten naar "buiten" gespoeld



Jeps, thank.

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 7:32:


Pien, ik snap niet helemaal wat je bedoeld en misschien praten we ook langs elkaar.
Banjer is een pony die niet bijt, trapt, bokt, steigert of wat dan ook. Dus zijn "in de maling nemen" is nooit gemeen van aard. Met het in de maling nemen bedoelde ik (in de context van iets eng vinden) bv een volgende situatie:
Hij doet alsof hij iets heel eng vindt. Hij weet dat ik hem pas met rust laat als hij rustig blijft staan en zelf ontspant. Ontspannen betekent bv dat hij z'n hoofd naar beneden brengt en dus z'n hals strekt. Maar soms valt het mij op dat dit allemaal wel erg snel gaat en dan blijkt hij bv met z'n voorbenen in heerlijk gras te staan, waar die neus dan ook vol induikt.... Als ik hem dan vervolgens in die mooie blauwe oogjes kijk, dan krijg ik het gevoel dat hij zegt "ja, ik mag van jou niet eten tijdens het rijden, maar deze graspollen kon ik toch écht niet aan me voorbij laten gaan...." Ik kan de humor van dit soort ponykwaad wel inzien en dit soort dingen mag van mij ook (ik zou er bij m'n kinderen ook om kunnen lachen).

Groetjes,
Angelique

angelique hage schreef op dinsdag 8 juni 2010, 23:23:


Ach, ik heb wel veel les gehad, ooit. Bijna alles heb ik weer moeten afleren...

Coralie schreef op woensdag 9 juni 2010, 21:42:


LOL, scherp opgemerkt Coralie ! Voor mij geldt hetzelfde; ooit veel dressuurles gehad, en soms heb ik daar nog steeds last van.

Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 9 juni 2010, 23:11:


Nou, dat geeft mij weer hoop dat ik het toch nog eens onder de knie krijg

Leonieke schreef :

Verwarrend? Voor wie? Voor jou?

Paarden varen er wel bij, die zijn behoorlijk goed in staat verschillende cues aan een actie te koppelen. Net zoals ze snappen dat een aantal woorden die wij mensen gebruiken een betekenis hebben. Als ik tegen mijn paard BD het woord 'snoepje' zeg weet ze heel goed wat ik bedoel, evenals 'walk' (stap), 'jog' (draf), 'easy', 'back', 'stand' (staan blijven), 'góód girl' (beloning), 'it's oké' als er iets spannends is en ze even twijfelt. Haar naam roepen en in de handen klappen als ze op de weide is betekent dat ik haar roep etc. Ik noem haar naam alleen dan wanneer het nodig is. Niet tijdens het rijden. Haar aandacht heb ik al want zij en ik zijn wel een goed team (al zeg ik het zelf).

Allesbehalve verwarrend maar júíst heel duidelijk voor paarden. Ze zijn niet helemaal stupid hoor, ze (her)kennen een aantal geluiden echt wel.


Hmm, samen eigenlijk. De lichaamshulp ondersteunt de cue en de cue ondersteunt de lichaamshulp. Dat is één cue geworden;

Zelfs als ik bijvoorbeeld werk in de roundpen gebruik ik beide. Maarja, ik ben heel expressief en gebruik mijn hele lijf als ik iets wil zeggen (schijnt het). Dat is ook wat we tegen de rijders zeggen: Bij ons mag je wél je stem en hele lijf gebruiken tijdens het rijden, Graag zelfs, dan kom je los, leer je je lijf kennen, leer je te reageren en leer je waar je grenzen liggen. Als je het niet uitprobeert en als een houten Klaas in dat zadel rijdt (veel manege rijders rijden erg stijf zonder expressie omdat ze dat nooit mochten) leer je je eigen bewegingen te paard nooit echt kennen.

groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:33:


"Hier komen mensen die zitten én te klikken, én een kusgeluid te geven en nog meer geluiden te maken. Geen logische opbouw. "

Daar had ik het over.

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:33:

Gelukkig wel.