Anita Cats schreef op woensdag 9 juni 2010, 9:01:


Klopt, zo simpel en zo relaxt. Oortjes naar voren, af en toe naar achter als ik wat zei. Hij reageert heel sterk op stem en toon daarvan.


Jeps, blijft goed stilstaan. Halthouden geen probleem, doorstappen, wenden, voltes... het zit er allemaal in. Alleen aan één kant nog wat 'vast', was veel erger.


Het zijn i.d.d. de kleine dingen. Met het aansingelen wilde hij nog wel eens naar voren slaan met zijn been (uit ongeduld) Nu is het woordje 'eh' al niet eens meer nodig. Heeeel af en toe vergeet hij dat dat niet mag... en dan is 'eh' meer dan genoeg.

Laatst deed hij bij Suzan de 'Spaanse Pas', de grapjas... weet je waarom....
Ze reed in de weide en hij had bedacht dat hij eigenlijk wel trek had in een hapje. Was op dat moment uiteraard niet de bedoeling dat hij dat deed. Zit me nog af te vragen hoe ik die beweging op commando kan zetten.

Suzan is net zo'n fantast als Winsor in het bedenken van dingetjes om te doen. Een paar dagen geleden kregen we een oude CD van Apassionata waarin men met van die lange stokken reed (weet zo gauw de naam niet meer)
Dusssss... Suzan een lange bamboe stok opgehaald, ermee op Winsor. En geloof het of niet... dat dier is zo braaf, heeft zo'n vertrouwen in ons dat hem dat niet uitmaakte. Dus madammeke rijden met lange bamboestok van 3 m. Slepen, erom heen draaien, er onderdoor....

En dan te bedenken dat Winsor 3 jaar geleden toen hij kwam zo angstig was, bijna niet te benaderen, niet te leiden (heb net nog eens oude berichten van 3 jaar geleden terug gelezen) Wat een verandering... wat genieten van dit dier.

Ik vind ook dat je zeker moet afstappen als je het niet ziet zitten, maar let wel op dat het paard uiteindelijk niet verkeerd gaat accosieren. Het ligt helemaal aan het paard en de omstandigheden, het is al eerder vermeld, maar weet wat er is wat er gebeurd en hoe het paard eronder is. Zodat je de beste oplossing gebruikt in die bepaalde situatie. Daar draait natuurlijk alles om, het juist anticiperen, zodat je er alle 2 beter uit komt.
Dat leer je uiteraard door te doen, maar zorg als je dat zelf wilt doen dat je de juiste begeleiding bij je hebt, die als je zelf niet weet wat het beste is jouw daarbij ondersteunt.
Ik blij het niet verantwoord vinden dat een onervaren ruiter de weg op gaat met een groen paard! In de bak kan je ook situatie's creeren zodat je in een gesloten ruimte contole probeert te houden.
Annebel mijn dochter van 10 jaar, wil op ponykamp. Ik vind het ondanks dat ze mooi stil redelijk onafhankelijk zit, de 3 gangen kan uitzitten en sturen, nog niet verantwoord. Eerst maar eens een jaartje zo doorrijden.

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 0:12:


Yep, heel herkenbaar. Ik ben ook zo'n een spraak- en klikwaterval ((geweest)) voor mijn paarden. Ik probeer het volle bak af te leren, maar zwijgen...da's nie simpel...

Intussen is het zo dat dat ze meestal reageren op de woorden: "in stap", "in draf", "galop". Ik probeer dit nu systematisch en het is vaak voldoende. Ik zeg er wel telkens hun naam voor. Ik moet steeds minder mijn benen (en armen) gebruiken en ik vind dat best wel prettig. De overgangen naar een lager tempo zijn nog moeilijk bij mijn merrie en als we met beide paarden op pad zijn, maar ik vind het heerlijk als ik alleen met de ruin op pad ben een overgang van galop naar stap te maken puur op stem.
Het is allemaal wel geen officiële stijl (of beter: helemaal geen stijl), maar het werkt hier prima.

- Het heeft wel zo zijn neveneffecten:

* Ik was aan een vriend aan het uitleggen tijdens een wandeling met onze paarden, dat als ik "in draf" zeg dat hij dat effectief doet. En wat gebeurt er... Nexorke vertrok netjes in draf. Hij was dus aan het meeluisteren

* En vorige week "mocht" ik eens even op het (dure en fantastisch mooie) paard van een kennis rijden. (Een hele eer hoor voor mij )
Van stilstaan (paard moet wel altijd vastgehouden worden bij het opstappen ) naar stap was al een "probleem", want ik zei gewoon "in stap" en er gebeurde (uiteraard) niets. Mijne frank viel, dus benen gegeven... nog niets. Na 2 versterkingen was ik eindelijk vertrokken. Voor draf zo'n beetje van 't zelfde en aan een galop heb ik me niet gewaagd. Ook netjes sturen was geen sinecure, alles schots en scheef. 't Was echt geen zicht.

Het bewijs is dus geleverd hé! Ik ben maar een boscrosser en geen echte ruiter. (Ik wéét wél dat mijn houding en zit alles behalve is hoor.)
Gelukkig dat onze eigen paarden zo vriendelijk willen zijn om hiermee rekening te houden.

- Het enige wat wel netjes lukte:
Ik werd gewaarschuwd voor een half verborgen blauwe ton waar het paard bang voor was, dus... best niet te ver die richting uit.
Maar ik moest het toch eens proberen hé... Met de standaard PN principes er op af...
Na geen 2 minuten... Welke akelige ton?
't Is echt een (h)eerlijk paard!

- En ik moest het toch nog eens proberen:
De kennis zei iets van " 't is een braaf en fijn paard hé?" En toen heb ik volmondig ja geantwoord, want dat is ook zo, alleen onze communicatie was niet goed afgestemd. En ik zei terloops dat je voor dit paard helemaal geen bit nodig hebt...
Er werd eens wat gelachen en gezegd dat ik het eens mocht komen proberen. Ik heb "oké" gezegd, "Zeg maar wanneer de piste vrij is en ik kom af"...
Er is geen concrete afspraak gekomen, maar ik ga er toch nog eens op terug komen, denk ik...

- Tot slot:
Sinds ik van vorig najaar alleen op pad durf met mijn paarden, ben ik tot hiertoe slechts één keer afgestapt bij een akelige situatie: bij een slipjacht uitgekomen en de jachthoorn of de lange slippen of de honden of misschien wel alle bitten en sporen waren te veel voor mijn Nexorke...
Hij wilde enkel nog terug en ik slaagde er niet in om hem voorwaarts te krijgen. Dus afgestapt en doorgewandeld. Hij volgde direct, maar ik ben pas terug opgestapt toen hij helemaal terug ontspannen was. De rest van de rit verliep weer vlekkeloos, inclusief de in alle mogelijk fluokleuren gekleurde boomwortels die we op een bepaalde plek tegenkwamen.
Moest ik terug in zo'n situatie verzeild raken: ik zou precies hetzelfde doen, ondanks de opmerkingen die ik toen kreeg van andere ruiters: " 't is normaal wel de bedoeling dat je erop RIJDT hoor! Maar zo gaat ge d'r op den duur ook wel geraken"...

Ik ben er geraakt. Met Nexor geraak ik overal, zij het soms met wat overleg.
Lena

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 7:39:


Wat heeft het noemen van de naam dan voor waarde voor jouw paard?

Spirithorses schreef :

Dat snapte ik, dat jij dat op die manier doet.
Maar kan door anderen op dezelfde manier gebruikt worden als hoe jij de naam gebruikt?
Het voorbeeld wat je gaf, met al die verschillende geluiden en daarbij ook nog lichaamshulpen, is natuurlijk heel verwarrend. Ik ben ook niet voor veel klikken hoor, even voor de duidelijkheid. Was alleen even aan het denken over de manier waarop het gebruikt/bedoeld/door het paard opgevat, wordt.

Spirithorses schreef :

Nou, op het moment zet ik mijn paard helemaal niet in draf. Heb sinds een paar maanden een verzorgpaard die o.a. alleen maar steigert wanneer je in de bak meer vraagt dan wat rond stappen, zie ook topic: http://www.paardnatuurlijk.nl/fcgi/pnforum.fcgi?request=showsubject&msg=203828&cat=13&subject=15026#msg203828

Ben wel veel aan het denken over hoe ik bepaalde dingen aan wil leren en welke hulpen en cues ik gebruik, vandaar dus. Een beetje bewustwording kan geen kwaad, is een must zelfs. Tijdens buitenritten reageert ze trouwens perfect op klikklik door aan te draven.
Maar het kan heel goed zijn dat ik paardlief ga kopen en een maandje naar Belgie stuur, ik heb zelf te weinig ervaring met dit soort problemen, sowieso met het trainen van paarden, en ben bang het fout te doen. Bovendien begint het geduld van de eigenaar op te raken en vind ik het slachthuis (=uiteindelijke bestemming als ze nu verkocht wordt) niet zo'n goede optie voor haar.

Andere vraag, blijf jij (lichaams)hulp en cue altijd combineren? Of is het de bedoeling dat de cue de hulp over gaat nemen?

Goh, wat een tegenstrijdige informatie weer.
Het opengaan van die wonden werd in Gent precies wel als een probleem beschouwd.
Dat ik hem maandag mocht ophalen, hing daar ook vanaf.
Er werd alleszins gezegd dat ik meteen moest bellen, als dat nog zou gebeuren.
Ik meen mij ook te herinneren dat iemand daar eens vermeld heeft dat de kans op recedieven net groter is als de wondes zouden open gaan. (Maar pin me daar niet op vast, want ben daar niet 100% zeker wie dat nu weer tegen mij gezegd heeft.)
Procentueel gezien zou die kans nu maar 15% bedragen. (En dat is toch een heel stuk beter dan de 70% die je steeds vermeld wordt in lectuur die ik erover vind.)

Er staat ook letterlijk in dat verslag:
"Als de wondes mooi droog staan moeten ze niet gereinigd worden. Indien ze vochtig zouden komen te staan moeten ze dagelijks gereinigd worden met een verdund ontsmettingsmiddel (bv. isobetadine of hibitane). Het is aan te raden dit met handschoenen te doen om besmetting met het boviene papillomavirus uitgaande van andere sarcoïden
of de rest van het lichaam te vermijden"

Ik vermoed dat dit daar ook mee te maken had, waarom ze die wonden persé gesloten willen houden?
Het fijne weet ik er (nog) niet van, maar dat latentie-experiment waar hij aan mee doet, had daar ook iets mee te maken.
Ze hadden nu op 4 plekjes een stukje huid weggenomen. Op z'n borst, op z'n buik, in zijn oksel en thv zijn lies/flank.
Dat gaan ze volgende maand al opnieuw doen. En dan gingen ze telkens over een bepaalde tijdspanne nakijken in hoeverre ze nog bepaalde stoffen kunnen terugvinden in zijn huid, die daarmee te maken hebben.
Maar hoe of wat dat precies allemaal is, weet ik nog niet. Dat moet ik nog eens allemaal navragen.

Hij is trouwens al een stuk kalmer vandaag.
En hij is ook heel lief en braaf.
Ik ga maar eens kijken wat ik kan doen zodat hij toch wat buiten kan.
Gisteren heb ik trouwens weer wat details te horen gekregen over meneer zijn gedrag in de kliniek, waar ik toch behoorlijk van schrok. Ze zei dat er toch echt maar weinig paarden zijn die zich al zo verzetten als ze nog maar half wakker zijn, uitgezonderd misschien jonge hengsten die net uit de weide geplukt zijn en nog nooit een mens van dichtbij gezien hebben. En dat is nou niet bepaald een omschrijving die op Puzzle van toepassing is.
Maar als je hem nu ziet, zou je niet geloven dat we het over dezelfde pony hebben.

groetjes
Ans

Wil schreef op woensdag 9 juni 2010, 1:34:



Inderdaad, voelde goed. Mijn eigen 'knorrie' (niet tegen mijn dochters zeggen )



Heb nu spierpijn van het zand terug scheppen in de paddock, was behoorlijk wat buiten naar "buiten" gespoeld



Jeps, thank.

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 7:32:


Pien, ik snap niet helemaal wat je bedoeld en misschien praten we ook langs elkaar.
Banjer is een pony die niet bijt, trapt, bokt, steigert of wat dan ook. Dus zijn "in de maling nemen" is nooit gemeen van aard. Met het in de maling nemen bedoelde ik (in de context van iets eng vinden) bv een volgende situatie:
Hij doet alsof hij iets heel eng vindt. Hij weet dat ik hem pas met rust laat als hij rustig blijft staan en zelf ontspant. Ontspannen betekent bv dat hij z'n hoofd naar beneden brengt en dus z'n hals strekt. Maar soms valt het mij op dat dit allemaal wel erg snel gaat en dan blijkt hij bv met z'n voorbenen in heerlijk gras te staan, waar die neus dan ook vol induikt.... Als ik hem dan vervolgens in die mooie blauwe oogjes kijk, dan krijg ik het gevoel dat hij zegt "ja, ik mag van jou niet eten tijdens het rijden, maar deze graspollen kon ik toch écht niet aan me voorbij laten gaan...." Ik kan de humor van dit soort ponykwaad wel inzien en dit soort dingen mag van mij ook (ik zou er bij m'n kinderen ook om kunnen lachen).

Groetjes,
Angelique

angelique hage schreef op dinsdag 8 juni 2010, 23:23:


Ach, ik heb wel veel les gehad, ooit. Bijna alles heb ik weer moeten afleren...

Coralie schreef op woensdag 9 juni 2010, 21:42:


LOL, scherp opgemerkt Coralie ! Voor mij geldt hetzelfde; ooit veel dressuurles gehad, en soms heb ik daar nog steeds last van.

Karen

Karen Koomans schreef op woensdag 9 juni 2010, 23:11:


Nou, dat geeft mij weer hoop dat ik het toch nog eens onder de knie krijg

Leonieke schreef :

Verwarrend? Voor wie? Voor jou?

Paarden varen er wel bij, die zijn behoorlijk goed in staat verschillende cues aan een actie te koppelen. Net zoals ze snappen dat een aantal woorden die wij mensen gebruiken een betekenis hebben. Als ik tegen mijn paard BD het woord 'snoepje' zeg weet ze heel goed wat ik bedoel, evenals 'walk' (stap), 'jog' (draf), 'easy', 'back', 'stand' (staan blijven), 'góód girl' (beloning), 'it's oké' als er iets spannends is en ze even twijfelt. Haar naam roepen en in de handen klappen als ze op de weide is betekent dat ik haar roep etc. Ik noem haar naam alleen dan wanneer het nodig is. Niet tijdens het rijden. Haar aandacht heb ik al want zij en ik zijn wel een goed team (al zeg ik het zelf).

Allesbehalve verwarrend maar júíst heel duidelijk voor paarden. Ze zijn niet helemaal stupid hoor, ze (her)kennen een aantal geluiden echt wel.


Hmm, samen eigenlijk. De lichaamshulp ondersteunt de cue en de cue ondersteunt de lichaamshulp. Dat is één cue geworden;

Zelfs als ik bijvoorbeeld werk in de roundpen gebruik ik beide. Maarja, ik ben heel expressief en gebruik mijn hele lijf als ik iets wil zeggen (schijnt het). Dat is ook wat we tegen de rijders zeggen: Bij ons mag je wél je stem en hele lijf gebruiken tijdens het rijden, Graag zelfs, dan kom je los, leer je je lijf kennen, leer je te reageren en leer je waar je grenzen liggen. Als je het niet uitprobeert en als een houten Klaas in dat zadel rijdt (veel manege rijders rijden erg stijf zonder expressie omdat ze dat nooit mochten) leer je je eigen bewegingen te paard nooit echt kennen.

groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:33:


"Hier komen mensen die zitten én te klikken, én een kusgeluid te geven en nog meer geluiden te maken. Geen logische opbouw. "

Daar had ik het over.

Spirithorses schreef op donderdag 10 juni 2010, 22:33:

Gelukkig wel.