Martina schreef op woensdag 9 april 2008, 11:59:


Waarom leest niemand goed: ik zeg er is niemand die perse pijn MOET lijden en geen pijstillers MAG hebben ter verlichting. Een arts zal altijd zijn best doen IETS te geven om de ellende draaglijk te maken.
Vervolgens schreef ik ook: of het altijd lukt om de pijn en de ellende te bestrijden is een tweede maar er is geen arts die perse niets wil geven omdat dat niet zou mogen!
Nu duidelijk?
En ja ik weet genoeg van chemokuren en dat soort ellende.

jose schreef op woensdag 9 april 2008, 18:13:


Ja dat zeg je inderdaad, maar waarom want hier is niemand die zegt dat het paard geen pijnstiller zou mogen hebben. Er wordt alleen bestreden dat een hoefijzer de aangewezen way to go is.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 6 april 2008, 16:38:


Ik heb nog niet de tijd gevonden om de 121 berichten over dit item te lezen, misschien deze nacht, wie weet? Maar inderdaad toen ik mijn Ruin van de ijzers liet afhalen, wist ik dat normaal gezien zijn hoeven sterk genoeg zouden moeten zijn geweest (Anda) om de ijzers achterwege te kunnen laten. Nu moet ik zeggen 6 weken heeft hij stokkreupel gelopen. Zijn zolen waren te zwak en kwamen plat op de grond terecht. Omdat ik het niet meer kon aanzien heb ik hem toen wel pijnstilling gegeven. 6 weken niet meer gereden, voeten in zeer acute fase beschermd met zelfgemaakt hoefverband. Wel elke dag over de steenweg naar de weide en terug. Ik heb toen ook gedacht: nog 1 keer en ik smijt die ijzers er terug onder! Daarna heb ik onmiddelijk de stalmatten uit de stal gesmeten, zodat hij telkens dat hij moest eten op de beton moest steunen met de voorbenen (achteraan heeft hij nooit ijzers opgehad met zijn hanentred, want dan had hij helemaal clownsschoenen aan . Stelselmatig opbouwen: km's beton, mulle zand, modder, bosgrond met stronken en dennenappels, grind, zware steenslag, ... Max. 2x per jaar komt de smid eens omdat ik bv te weinig tijd heb gehad om zelf de jonge paarden te doen en dan wordt het wat teveel werk. Als hij Amaroc dan meedoet weet hij ondertussen dat hij hem niet plat op zijn zolen mag zetten van me. Voor de rest doe ik ze allemaal zelf (1x per maand vijlen, rondzetten). En nu exact 1 jaar later kan ik pas zonder afstappen op steenslag rijden. En uiteindelijk ben ik zeer tevreden dat ik toen volgehouden heb, ookal vond ik het soms wel op het randje van sadisme af (zeker in de acute fase). Wat ik wel even wil vermelden is dat mensen vooraleer ze nog maar denken om een vijl vast te nemen, moeten bijgeschoold zijn over de anatomie van de ondervoet/standen en duidelijk moeten weten waarmee ze allemaal rekening moeten houden en waarom. Nog te vaak zie ik paardenvoeten met duidelijke standafwijkingen ten gevolge van onkunde. Als ik hen dan tracht duidelijk te maken wat er mis is en hoe ze dat moeten oplossen dan zie ik gewoon dat het hen allemaal zwart voor de ogen wordt. En ze doen gewoon voort.

Cindy Helms schreef op donderdag 10 april 2008, 12:38:


km's beton, mulle zand, modder, bosgrond met stronken

Er is geen vervanging voor km's maken

Cindy Helms schreef op donderdag 10 april 2008, 12:38:


Handiger is misschien deze onkundige mensen op het nut van het volgen van de cursus te wijzen. Dan wordt het zelf-vijlen ook een stuk minder risicovol.

Ik begrijp dat Amaroc ook een randje hoefwand heeft staan? Raakt de straal de grond? Heeft hij smalle voeten met typische diepe spaanse straalgroeven of hebben zijn hoeven een normaal model?

Ik heb overigens het randje van sadisme niet kunnen volhouden. Het houdt voor mij daar op. De dierenarts en de smid kun je niet om raad vragen, die adviseren ijzers. En zelf mis ik de overtuiging om op eigen houtje door te etteren met een strompelend paard.

Christel Provaas schreef op donderdag 10 april 2008, 16:06:

Neen Amaroc heeft niet de typische spaanse hoge voeten, smalle hielen. Maar wel keiharde voeten van normale vorm. In begin was erg genoeg de hoefwand gelijk met de zool, welke niet uigehold was maar plat op de grond terecht kwam. Ook hier en daar wat oneffenheden, maar die 'bulten' in de zool waarop nog meer druk kwam te staan dan op al de rest, heb ik toen zelf direct weggehaald. Ernstige lokale druk er nog eens bovenop kon hij missen als kiespijn, vandaar. Zijn voeten waren gewend aan ijzers, ze hadden niet geleerd zichzelf te beschermen tegen invloeden van buitenaf, dat deden de ijzers immers al. Vandaar dat paarden met ijzers tere voeten hebben als de ijzers er van onder gaan. Ik zorg er ook altijd voor dat de ze mooi uitgehold zijn (daar komt niet veel wegsnijden bij hoor integendeel, nu zorgen zijn voeten daar immers zelf voor) en ik laat altijd, maar dan ook altijd een kleine rand staan. Bij zeer gevoelige voeten met zeer dunne zolen zoals bij een van mijn veulens, laat ik zelfs wat meer rand aan. De straal moet contact hebben met de grond ze is immers een 'schokdemper' die ervoor zorgt dat een ondervoet kan uitzetten bij contact, maar ze mag niet zeker niet instaan voor gans de draagkracht van de voet.

Cindy Helms schreef op donderdag 10 april 2008, 17:07:


De dierenarts en de smid kun je

"Zei ze"........................................ tegen de DA !!

Cindy Helms schreef op donderdag 10 april 2008, 17:07:


Exact zulke voeten heeft mijn spanjaard ook. Keihard, normale vorm en enorme stralen. Heeft Amaroc ook zulke grote stralen?


Ik heb te tijde van de hevige gevoeligheid de stralen tijdelijk ingekort zodat ze de grond niet raakten, maar dat veranderde feitelijk niets.
Hoe lang is jouw paard nu zonder ijzers, Cindy?

Christel Provaas schreef op donderdag 10 april 2008, 18:02:

Cindy Helms schreef op donderdag 10 april 2008, 18:23:


Bericht inkorten door te knippen !!

Christel Provaas schreef op donderdag 10 april 2008, 18:02:


Net iets langer dan 1 jaar. Ik herriner me nog dat Ik Amaroc en mezelf had ingeschreven voor de Paas-Oriëntatierit van Pien, maar dat Amaroc toen echt niet mee kon. Ik heb toen met Holly gereden, leuk paardje trouwens, je mag haar niet onderschatten Maar dit jaar gaat hij dus echt wel mee, ookal weet ik dat het een zwaar (keiachtig) parcour daar is in Maastricht, hij kan dat nu wel aan. Ik weet hoe je je voelt hoor, ik denk dat we allemaal wel op dat lastige kruispunt hebben gestaan. Zonder back-up en steun, is het moeilijk door te gaan in de hitte van de strijd

Ilona Kooistra schreef op maandag 7 april 2008, 13:22:


Ik denk dat je hier te maken hebt met telkens een andere drukverdeling.

Op gras en zand wordt de hele voet gevuld en de druk verspreid zich
evenredig. Met een voet die niet afgerond is, pakt de hoefwand de grootste druk. Tenminste op een vlakke harde weg. De druk kan zich dan niet in de holte verspreiden, wel een beetje via de straal. Krijgt dat zelfde paard een fikse afronding dan wordt het raakvlak met de grond smaller, behalve dat de hoefwand dan sneller slijt, verplaatst de druk zich meer naar de zool toe. En kan die zool dat (nog) niet hebben dan heb je dus een probleem.

Groetjes, Michiel

Ilona Kooistra schreef op woensdag 9 april 2008, 20:03:


Daar heb ik dan twijfels bij.
Als door de mustangrol de zool pijnlijke druk te verduren krijgt,
dan is pijn een goede bescherming tegen overbelasting.
Een hoefschoen of niet meer rijden totdat de hoefwand weer genoeg aangegroeid is is dan goed om die periode te overbruggen. Daarna de zool weer zo belasten dat er niet weer pijn ontstaat, 24 uur weide gang is zo'n mooie gelijkmatige drukverdeling, ook voor de zool.

Bij mijn mensenvoeten is dit ook duidelijk te zien en te voelen. De holte onder de voet kan "niets" hebben. Ik loop dan ook te weinig door mul zand en gras. Beach volleyballers zullen daar minder last van hebben. Loop ik eens sneller dan normaal, dan wordt er een klein stukje zool gevoeliger, precies dat stukje tussen de tenen die door de grotere afwikkeling de grond raakt.

Die gevoeligheid is nodig om de huid te stimuleren sterker te worden. Echter overbelasting zou dom zijn en overgevoeligheid veroorzaken voor langere tijd.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.