Piet schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 22:02:




Soms is het dan toch omkoperij, het paard weet donders
goed dat het beloont zal worden met blije mens en een
wortelstukje. Als de angst of weerstand echte maar een ietsie
pietsie groter is, dan de voordelen, werkt het niet.
Of je kunt het altijd nog proberen met kleinere stapjes,
zoals je zegt. Hoe dan ook we hebben het hier vooral over
het overwinnen van weerstand.

Jaren geleden, ha ha zo lang speelt ons gespek hierover al ...
raadde je me eens aan een bang paard zo te belonen, met elke
milimeter dat ze verder van huis af wou gaan.
Niet de beste manier vind ik maar dat het toch soms werkt
komt door de onverenigbaarheid van angst en plezier.
Clickeren is immers meestal plezier netzo werkt dat bij:
Een griezelfilm kijken in je luie stoel met popcorn en cola naast je.
Of het positief denken: "je kunt het wel, je kunt het wel, ik mag zijn wie ik ben, etc etc.". Kortom dit is het opwekken van een
positief gevoel waardoor het angstige gevoel verdwijnt.

Met zachte druk krijg je iets soorgelijks.
Even doorstappen en dan ervaart het paard dat verder lopen
de oplossing is van de angst die hij daarvoor gevoelt heeft,
hij schikt zich en ervaart rust. en die rust lost de angst op.
Als je rekening houd met langzaam verleggen van grenzen,
werkt dit goed. Het paard went er aan te doen wat je vraagt,
omdat dit meestal de oplossing is van angst voor enge dingen.


Michiel

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 22:37:


Heb hier niks aan toe te voegen

Michiel schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 21:49:


Net zoals iemand die je vraag beantwoord een antwoord waardig is ???

Piet schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 22:36:


Hoe denk je r- voor mekaar te krijgen zonder p+ dan?

Xenophon had geen idee van deze leertheoriën als zodanig - maar dat hij de p+ liet toedienen door helpers in de rol van vijanden (hij trainde strijdpaarden uiteindelijk!) was nmm niet onslim.

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

Nick Altena schreef :

Ach, ik herken zaken ook wel hoor
Bombita is ook een trapper, en een gerichte venijnige.
Als iets haar niet aanstaat, als iemand anders dan Evy, Jack of ik op de grond iets van haar willen slaat ze gericht en het is altijd raak.
Zelfs naar ons, als ze in de mood is, we zijn al de nodige keren geraakt, maar wij herkennen haar taal en we kunnen daarop anticiperen.

Kom je aan haar borst dan bijt ze, je hoeft daar maar naar te wijzen en ze trekt al een grimmig gezicht.
Bij haar is duidelijk dat er oude trauma's in het spel zijn en we willen haar nu mbv clickeren gaan laten zien dat het zo erg niet is wanneer we onze hand op haar borst leggen, en in een later stadium gaan we ook naar haar benen zoals Piet schreef een paar berichtjes geleden.

Maar ik weet óók van haar dat ze een nurkse taart is en als we haar veel ruimte geven dan néémt ze die ook en gaat ze de dienst lopen uitmaken door te dreigen en da's ook weer niet de bedoeling.
Ongewenst gedrag negeren, lief en begrijpend doen, positief gedrag stimuleren en belonen helpen maar heel weinig bij haar, vandaar dat ik vanavond nog schreef dat je ook te maken hebt met temperament, karakter, enne, ook een stukje opvoeding hoor.

Op het moment heb ik er heel bewust voor gekozen haar gedrag aan te pakken door tegen haar in te gaan als ze zo doet, en het gekke is dat ze nu veel eerder opgeeft en zich overgeeft. Ik geef haar letterlijk weinig ruimte om míjn ruimte in te nemen. Dat staat overigens los van het aanpakken van haar borst- en benentrauma.

Als ik haar niet aanraak hoeft ze zo niet tegen me te doen, vind ik.
Dat heeft in mijn ogen met respect over en weer te maken.
Overigens is ze wel weer een van onze beste rijpaarden, onder het zadel speelt dit helemaal niet.
Groet, Pien

Nick Altena schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:07:


Ja meestal na de diepe ontspanning van een massage
is er minder angst voor voeten geven. Zo kun je werken aan
een beter gevoel tijdens voeten geven en bekappen.

In jouw situatie zou ik ook elke keer als ik bij mijn paard was
2 keer de voeten uitkrabben. Net zo kort dat het een gewone
ervaring blijft, en zo in de loop van tijd krijgt het meer vertrouwen.
En kun je van, even opbeuren, naar bekappen toegroeien.

En het bekappen zelf wat ook nodig blijft, liefst zo gemakkelijk
mogelijk maken. Wist je al natuurlijk. Ideaal gezien, maar aan 1 voet
en dan het snijden, vijlen en afronden in 3 keer. Ja dan ben je wel 3
dagen kort bezig met 1 voet.

Michiel

Nick Altena schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:07:


Nick, denk je dat ze, omdat ze in het verleden dit natuurlijk ook gedaan heeft, ze klappen heeft gehad en daardoor alvast preventief mept?
Want wat je verteld over haar trauma's, die 'angst' als er een 'vreemde' het erf opdraait... dat heeft Chaser dus ook. Grote ogen en neusgaten, en meteen in de verste hoek van het weiland! Bij mannen, bij vrouwen niet.
Met zijn goede karakter heeft ie altijd wel voeten gegeven aan de mannelijke hoefsmid.
Maar wel soms over z'n hele lijf shakend als een espenblad.
Gewoon zielig! Je ziet de grote angst van zo'n dier en ook de braafheid dat hij het toch doet. Hij heeft nooit geslagen of wat ook... In mijn bijzijn, en ik was er ook echt altijd bij, is hij nooit geslagen.

Of..... zou het kunnen zijn dat ie donders goed (ooit geleerd in de USA???) weet wat de gevolgen zijn als hij wél zo'n hoefsmid zou meppen??? Het is al een paar maal gebeurd dat hij nagenoeg flipte hoor, stond hij gewoon te klapperbekken...

Eigenlijk heb ik het altijd gewoon genegeerd.... niet meegegaan met zijn angst. Ik stond fluitend, pratend, neuriënd aan de andere kant van een lang touw.... en hij liet zich dus bekappen en beslaan...
Maar de angst is altijd gebleven... Ook bij de natuurlijk bekapper, die toch weleens ter controle langskomt, is hij angstig.
Terwijl, als ik zelf rasp, snij etc.etc. ik nooit iets aan hem merk. Hij is zo ontspannen, z'n voeten liggen soms 'los' op de bok en hij zal ze niet eens terugtrekken....
Haha... een goede reden om het lekker zelf te doen.

Maar wat nu Nick, als blijkt dat het wel een merrie (hormomen?), dwarsigheid is?
En ze dit spelletje ooit geleerd heeft? Zo van: ik trek terug, hij laat los. Beloning!
Laat ie niet los, dan zorg ik er wel voor dat ie loslaat! Gevolg: mep.

????

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!

ik heb het nogmaals laten navragen en ze garanderen dat er geen melasse is gebruikt om de brokjes te persen. ze zeggen dat het gruis van de blaadjes onder hitte tot een brokje geperst is en vervolgens weer bij de lucernestengeltjes ingevoegd is.
ik ga gauw even kijken hoe zo'n baal er live uitziet en een foto maken voor op dit forum.
als er echt geen melasse in verwerkt is lijkt me hier een mooi product met weinig stof op de markt gezet, vinden jullie niet ?

mijn paarden doen het trouwens geweldig op het voer dat ik beschreef aan het begin van dit topic, ze zijn allemaal heel rustig en tevreden en daarbij toch heel actief en blij in het werk.
ze zijn stuk voor stuk veel losser in de spieren geworden (na het stoppen met biks voeren) en ze glimmen je tegemoet.
hier komt geen biks meer op het erf.
ik ben echt geschrokken van de werkelijke inhoud en samenstelling van dit product.

groeten,

Danielle

Piet schreef :


Tuurlijk is het dat, er is alleen iets bijgekomen.
Ik doe in feite hetzelfde bij BD, ik gebruik ook soms druk, en, echt, ze ziet er niet ongelukkig uit en zou bij wijze van nog voor me door een brandende hoepel springen als ik het haar vraag. Hoe meer je op elkaar ingespeeld raakt, hoe makkelijker en vanzelfsprekender het allemaal gaat.

Wat ik echter niet snap is het volgende: Shiny en jij zijn nu al zo lang bij elkaar, je bent zo intensief bezig met hem, en op een gegeven moment is er toch welhaast een blind vertrouwen en wéét hij toch dat jij niks kwaads in de zin hebt en niks zal doen om hem te beschamen, te beschadigen?
Hoe kan het dan dat hij zo freaky blijft bij het aanleren van sommige dingen? Heb je zelf een idee?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:29:


Wat DOE je dan Pien? Als Bombita dreigt en er is absoluut geen enkele reden toe?
HOE ga je tegen haar in?

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Filarski schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:42:

Hi Danielle, wij wonen maar een paar kilometer van de drogerij in Oosteinde af. Dus dit produkt bekijken zou niet een probleem moeten zijn denk ik...
Weet niet hoe dichtbij jij woont, maar ik hou me aanbevolen voor een foto....
Ook hier goede ervaringen met de Desialis Lucerne. Wij voeren al jaren geen brok meer.

Groetjes,

Wil.
Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef :

Dan stuur ik haar een meter weg, Wil.
Met mijn arm of met een touwzwiep.
En ik draai me om en negeer haar verder.
Wat ze doet is mij op dat moment proberen te intimideren en daar komt ze niet mee weg.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:43:


Pien, ik heb Chaser ook al jaren.... toch kan hij van mij ook schrikken. Als ik een onverhoedse beweging maak b.v. Of, als ik hem uit het land haal terwijl er een vreemde auto (lees: man) het erf is opgedraaid.... Hij loopt wel mee hoor, maar op eieren! Liever niet dus..... We maken hier wel eens grapjes als Chaser 'schrikt' over: hij heeft zeker z'n dagelijkse portie klappen nog niet gehad!
In al die jaren ben ik er aan gewend geraakt en ik vertrouw hem volledig. Ik weet dat hij met die grote neusgaten en dat gesnork niets bedoeld....

Maar er komen hier weleens mensen en die vragen zich serieus af hoe ik dáárop durf te rijden. Soms zijn mensen echt bang van hem. Hij heeft, als zwart/bonte ook behoorlijk veel oogwit en dat schijnt ook mensen af te schrikken.
Buiten dat kan hij weleens paniekerig helemaal OUT gaan staan van zenuwachtigheid.
Paardenvolk kijkt daar heus wel doorheen en doen er niets op, die zullen ook niet bang zijn. Zo onderhand weet Chaser heus wel wat ie aan mij heeft, maar soms gedraagt hij zich dus niet zo! Ik denk dat dit trauma's zijn die zo'n dier de rest van zijn leven bijblijven, niet op te lossen. Trouwens: ik stoor me er al helemaal niet aan!

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Spirithorses schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:52:


Aha! Zo heb ik opdringerige Catcher van de zomer ook een paar maal weggestuurd, toen ik Chaser's ekzeem- en bijtwonden moest verzorgen...
Ik wijs gewoon en zeg: WEG!! En verdraaid... Catcher deed dat.
Hij zal accepteren dat ik met een ander paard bezig ben en dan niet gediend ben van zijn aandachttrekkerij....

Andersom zou de situatie al niet voorkomen... Chaser zal nooit komen als ik druk met Catcher bezig ben....

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 23:49:


een paar kilometer meer..... hahaha
ongeveer 25 minuten met de auto.
misschien wil jij ook eens vragen of ze echt melassevrij zijn, hebben we het dubbel gedaan.
waar komt de desialis vandaan ?