Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 21:09:


Een kind hoort niet te leren paardrijden een kind hoort met paarden te leren omgaan (onderandere wederzijds respect , afstand enz;;;allemaal dingen waar ouders tegenwoordig héél zwak in zijn ), beseffen dat rijden pas erna komt en dat kunnen ze bvb bij Pien ea die onmiddelijk de juiste waarden meegeven en zo betere mensen (om later beter kinderen op te voeden bvb) creeren en betere paardemensen het licht laten zien . enneuh je bent kinderen met ADHD (so called) aan het vergelijken met gewone kindjes effe tussendoor ADHD is een welvaartsziekte !! Tiens hoe zou dat nu komen ???? Duidelijk genoeg zo ?

Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:39:


En IK mocht geen dialect meer gebruiken want niemand verstond het nog ?

Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:21:


Ok, dat is het ménsbelang.

Nu het paard, want tenslotte gaat dáár deze hele site over...

hc

p.s. van school uit was hier paardrijles georganiseerd en of Bor ook ging. Nee, Bor ging niet want
1. ik wil wel dat hij geen verkeerde dingen aangeleerd krijgt
2. ik wil wel dat hij niet bijdraagt aan paardenleed
3. ik wil wel dat hij daar geen frustraties oploopt doordat hij zeker met de lesgeefpersoon in de clinch geaan zou zijn
4. ik wil wel dat hij daar geen risicos loopt die ik hem hier niet laat lopen
5. ik wil dat hij páárdrijden leuk vind, voor sociale kontakten zijn er legio andere mogelijkheden en zo gaat hij elke morgen naar zomer'school' en bijna elke middag naar het zwembad. Een paard is geen barkruk, noch een sjoelbak of hangplek.

Inmiddels is de rijles afgeblazen omdat elke les meer ouders mijn in de vergadering hierover opgebrachte kritiek terecht vonden.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:49:


Jouw kinderen ? of misschien van je vrouw uit een eerdere relatie) worden eerst verplicht het Druppel-hosanna van buiten te leren en in de goede toonsoort te zingen.
Daarna mogen ze padden en slangen kussen en over stokken met blaadjes laten lopen, mits liefdevol begeleid. Zodra ze bewezen hebben een kikker te kunnen liefhebben mogen ze leren paardrijden, maar... alleen
op een volwassen Paard, mits met traumatische achtergrond. En alleen
dan wanneer ze hun adhd onderdrukken. Op eigen kracht. Want dat is
allemaal aanstellerij van de ouders.

Huertecilla schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:54:


Ik denk dat je daar ook een terecht punt naar voren brengt.
Zeker als kinderen nog de leeftijd hebben van Bor ben je als ouder verantwoordelijk. Er kan dus al verschil gemaakt worden in leeftijd en kinderen die het zelf van nature trekt. Bij ons thuis was geen geld hoor om 8 kinderen zoveel waren er naar paardrijles te sturen. Toch reden wij wel ponnie en donderden er af en klommen er ook vrolijk weer op. Dát was een kwestie van een ponnieclub waar dat kon.
Neemt niet weg dat ook volwassen mensen het ménsbelang hebben.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:49:



ADHD is een aandoening die versterkt wordt door alle giffen, kleurstoffen, E-stoffen en andere zooi die in ons "welvaartsvoedsel" zit. Heeft niets te maken met hoe de ouders met een kind omgaan of op welke manier Pien ze leert omgaan met paarden. Tis dus ook niet te "genezen" door die kinderen paarden te laten aaien of hoeven uit te krabben.

jij stelt in bovengenoemde stukje dat als alle kinderen bij Pien op les zouden gaan er in de volgende generatie geen welvaartsziekten en verkeerde mensen meer bestaan. Allemaal uitgeroeid omdat men leert op "correcte" wijze met paarden om te gaan.

WHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA
Het lijkt wel een sprookjesboek

Als het toch zo simpel was hè Eddy

Je moet trouwens eens niet zo generaliseren en jezelf en Pien zo op een voetstuk plaatsen (voor de zelfverheerlijking waar jij aan doet is trouwens ook een leuke gedignosticeerde naam voor, wist je dat ,lag dat misschien ook aan je opvoeding dat jij daar nu zo aan lijdt). Alsof het jij en Pien tegen de rest van de wereld is.

Mijn kinderen zijn ook begonnen op de manege. Een dorpsmanege en gewoon "normal". Maar vóór iedere rijles moesten de kinderen (onder begeleiding) de pony zelf poesten, de hoeven uitkrabben, opzadelen en begeleiden naar de bak. Op het paard werd echt niet enkel "gereden", maar werd veel aandacht besteeds aan spel waarbij de pony betrokken werd als DIER en niet als DING.

Ze zijn er wel meer hoor Eddy, plekken waar je kind verantwoord leren omgaan met paarden. Niet alleen in Z. Limburg en België.

Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:59:


Esther ! Zoek hulp . je raaskaalt!

Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 21:09:


Op welke leeftijd zijn mensjes het meest geschikt om te leren rijden?
5jaar? Dan denken ze niet na maar voelen en doen ze wat hen goed lijkt
Ze kijken bv naar de richting waar ze heen willen, en niet of hun paardlief tegen de autospiegel van de buurman loopt.
Maar ze imiteren het gedrag van de ouders.

Op 8 jaar? ze denken al na, maar niet genoeg en zijn nog steeds beinvloed door hun modelouder en geraken zo ondertussen stillaan gebrainwashed binnen de manegecultuur. Leren ze niet in een manege rijden, dan is er hoop dat ze een eigen weg zoeken en misschien wel beginnen nadenken

Op 15 jaar? Zoals ons jolientje? Die heeft een jarenlange ervaring achter de rug van manegeperikelen en vindt nu haar eigen weg, met beeke invloed van mij Maar nu ze dees wereld heeft ontdekt wilt ze nooit meer terug naar vroeger. Ze denkt duidelijk na, hetgeen blijkt uit sommige dingen dat ze zegt!

Dus ja Ik vind dees leeftijd goed om de kinders te "kneden"

Maar als het kind de luxe heeft om op te groeien bij ouders volgens PN principes, mag het van mij van dag 1 tussen de paarden lopen en paardjes leren kennen!

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 24 augustus 2007, 0:01:


Kale raas

trea hoex schreef op donderdag 23 augustus 2007, 23:50:


ADHD is een aandoening die versterkt wordt door alle giffen, kleurstoffen, E-stoffen en andere zooi die in ons "welvaartsvoedsel"

Jawel Trea mooie diagnose alleen totaal vertekend en onwaar en waar sprak ik over mezelf trea'tje . Als het toch ingewikkelder was he trea liepen er toen geen 8 kindjes zonder medicamenten buiten TOT OP HEDEN ZONDER trouwens . Maar aangezien jij
een
gedignosticeerde (waar hadden we het ook weer over grammaticaal juiste taal ??) hebt . ADHD is een welvaartsziekte dus , alle giffen en alle andere rotzooi heeft er weinig mee te maken en die stelling is zeer omstreden . Verheerlijking , de pony zelf poetsen JAA dat is wel het summum van zelf omgaan met paardjes . 'K stop ermee , parels voor de zwijnen .

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 24 augustus 2007, 0:12:


Oké, dan was jouw gediagnosticeerde ADHD de uitzondering op de regel. Uitzonderingen en wonderen zijn en blijven er altijd.
Toch een opvoedingsfout dan?

Nu ga ik het toch even voor Eddy opnemen:


Dát is ook niet waar het hier om gaat Trea.
Okke omschreef het eigenlijk beter dan ik: Met paarden omgaan kan een ontdekkingsreis zijn, op zoek naar jezelf, een spiegel.
Durven, geven, ervaren, naar jezelf leren kijken, zorgen voor, discipline, structuur, etc. Verder: bezigzijn in de natuur, met grote dieren die angst kunnen inboezemen maar tegelijkertijd zo zacht aanvoelen, tegen wie je kunt praten, je geheimen vertellen, voor wie je een beetje moet zorgen, mee wandelt, borstelt en nog veel meer.

De tendens van deze tijd is dat ouders vaak de gemakkelijkste weg kiezen; druk, werken, alleenstaand, allemaal in de geest van deze tijd. Ik begrijp het wanneer Eddy zegt dat er kinderen zijn die nog amper een bos van binnen hebben gezien, alle dagen voor de TV mogen doorbrengen in onze gemaksmaatschappij, helaas kom ik dit soort kinderen ook tegen. Vaak ten onrechte met het predikaat ADHD opgeplakt, terwijl het in werkelijkheid misschien een heel gewoon overschot aan energie is dat er met spelen niet meer uit mag komen.

Ik vind ADHD typisch iets van deze tijd en dat durf ik te zeggen als partner van een ADD-er en ADD zoon (beiden zonder de H, hoewel er één ook nog HSP-er is, érg leuke combinatie trouwens).

IK zie wat paarden doen, ik zie welke structuren er ontstaan in de omgang met paarden en ik ben me ook zeer bewust van het helend effect van met name paarden op mensen (kinderen).
Een paard haalt de kwaal er niet uit nee, maar kan wel een zeer positieve bijdrage leveren aan het vinden van een evenwicht.
Dat weet je toch? Jij werkt toch in de zorg?


Ik zie Eddy dat nergens beweren, dat lees jij.

Correctie: Pien geeft geen paardrijles aan kinderen (naja, er rijden er hier een paar, die zijn hier al jaren, maar mijn paarden zijn niet allemaal kinderpaarden alhoewel mijn eigen kinderen wel paardenkinderen zijn)
Pien stuurt áááálle andere kinderen naar de Ponyclub van Okke, die heeft er de paarden wél voor. Pien wil alleen maar paardrijles geven aan volwassenen. Kinderen zijn mijn doelgroep niet , alhoewel ik wel therapeutisch paardrijden heb gedaan voor kinderen.


En dááárom is het Eddy en Pien tegen de rest van de wereld:
Omdat je op de meesta gangbare maneges niets leert over jezelf, over sociale structuren binnen een paardengroep, lichaamstaal, spiegelen, grondwerk, je angsten leert herkennen en aan te pakken, kwetsbaar leert te zijn, en ook nog in je kracht leert komen (zonder zweepje)

Hier hebben we inmiddels het roer dusdanig omgegooid dat ELKE nieuwkomer eerst verplicht de 10 lessenbasiscursus moet doorlopen en pas in les 6 mag hij/zij voor het eerst op de paardenrug plaatsnemen.
Waarom? Omdat er meer is dan ríjden.poetsen, opzadelen en hoeffies krabben alleen, precies zoals HC het opmerkte.

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 24 augustus 2007, 1:06:


Gewaldig! zelduen zo 'n nacht mejgemakt waarin zoveel mezne elkaar de "waarheids vertelden ans vanevond
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Spirithorses schreef op vrijdag 24 augustus 2007, 1:06:


Ik ben het helemaal met je eens wb bovenstaande quote.
En ik vind het "rijden" daar een essentieel onderdeel van. Voor sommige groepen kinderen is JUIST alleen het voelen van de beweging en schommelen op de paardenrug helend. Zulke kinderen val je niet lastig met een cursus van verplichte omgangslessen. Die kunnen dat helemaal niet aan! Zet zulke kinderen gewoon op een ponyrug en loop er rondjes mee. Wat is daar mis mee? Is dat slecht voor het paard? Neem nou die huifbedpony's, zijn die nou zo slecht af?

Jullie generaliseren, gooien alle ADHD'ers op één hoop. Vroeger waren ze er ook, net zo goed als homo's, verkrachters en moordenaars. Alleen werden ze toen doodgezwegen en verstopt. Zulke kinderen kwamen in opvoedingsgestichten en internaten. Maar ze wáren er. Er werd alleen niet over gepraat. Ik ben het met je oneens dat deze kinderen een produkt van de drukke maatschappij zijn. De diagnose ja, dát is van deze tijd. Ze zijn niet meer "gewoon" druk of onhandelbaar. Nee, ze hebben een etiketje nu. En omdat ze volgeduwd worden met snoep en ranja (wie geeft zijn kind nog water en broodkorstjes?) wordt het alleen maar versterkt.

Trouwens.. ik begrijp dat jij je kinderen ook grootgebracht hebt terwijl je je bedrijf aan het opzetten was. Hoeveel uren, dagen, weken, maanden heb je daarin gestoken? Hoevaak zat/zit jij thuis een spelletje te spelen met je kinderen? Ik weet zeker dat jij heel wat meer tijd van huis bent dan ik, met mijn overheidsbaantje in de psychiatrie van 16uur per week.
Maakt dat jouw kinderen tot Add ers denk je? Als het wáár is wat je zegt, dan zou dat verklaren waarom mijn twee kinderen deze "ziekte" niet hebben

Mijn kinderen hóeven op de manege niks te leren over zichzelf. Daarvoor hebben ze thuis een moeder die er voor ze is. Mijn kinderen gingen naar de manege omdat ze het leuk vonden, omdat hun vriendinnetjes daar waren. En tijdens het poetsen en zadelen leerden ze van de instructrice spelenderwijs vanalles over paarden en pony's.
Maak het niet zo zwaar, doe niet alsof de halve wereld nu verrot is en zijn paard mishandelt. Ik denk dat er een generatie geleden veel minder poeha gemaakt werd over de gevoelens van het paard. Opa (die boer was.. zoals zovele opa's) en die regelmatig zijn trekpaarden met maandagziekte had staan (jaaa, want ook tóen stonden de paarden op stal) interesseerde het allemaal niet zoveel hoor als Jan van de buren zijn paarden leende voor de maandelijkse bier-races. Zoals het niemand interesseerde. NH had nog niemand van gehoord en paarden waren gebruiksdieren.
Ik vind dat de paarden van tegenwoordig het niet te klagen hebben. Nou zeg ik niet dat het overal koek en ei is met de maneges in Nederland, maar het is zeker niet slechter dan een tiental jaren geleden, toen stonden de pony's nog in de stands, toen mochten we nog shetlander-racen in ponypark Slagharen.

Weet je wat me zo dwarszit? Dat jij en Eddy zich hier zo profileren als "de enige echte weldoeners op gebied van paardenwelzijn". De meeste anderen doen het niet goed. Als er maar een zweepje in de zadelkamer hangt dan is het al mis.

Je pakt alles wat JIJ doet, in een wollige, witte deken van paardenwelzijn, terwijl je in mijn ogen wanhopig probeert een compromis te bedenken tussen mensen "opvoeden", geld verdienen en paardenwelzijn. Je praat goed dat er vele uren van de dag mensen (en die kunnen écht niet allemaal goed rijden) op de ruggen van jouw paarden rondrijden. Je rijdt enkel rechtuit, echt gymnasticerend grondwerk vind je niet nodig. Je leent je paarden uit voor workshops en clinics, laat vreemden met ze omgaan. Hoe is dat voor je paarden denk je? Hóe goed en verantwoord je het ook probeert te doen.. jouw paarden zijn net zo goed bedrijfsmatige produkten als in de manege waar mijn dochters waren. En ondertussen dat jij met je paarden een verantwoord bitloos, zweeploos buitenritje maakt van 3 uur, zitten jouw kinderen thuis zonder moeder.

En zo ook Eddy... roepend dat ADHD een gevolg is van ouders die het te druk hebben met hun carriëre om hun bij hun kind te zijn, zit hij 8 uur per dag op zijn paarden en is nog eens wat uren kwijt aan verzorging en onderhoud.

Mijn idee achter deze hele discussie is; als je bedrijfsmatig met paarden bezig bent doe je alle dingen maar half.
Je verdient maar half geld, je kan er maar half zijn voor je paarden en half voor je gezin. Het is een keuze gemaakt uit egoisme. JIJ wilt van je hobby je beroep maken, en voor die droom moet je veel laten vallen.

Het is jullie keuze, daarover geen oordeel. Maar verpak het niet in zo'n roze papiertje als je nu doet. Dát irriteert me. Doe gewoon wat je doet, heb er plezier in, maar sluit je ogen niet voor de nadelen. En predik het niet als "de ideale situatie" want dat is het niet.

Maar dat is slechts mijn mening.

Gut wat is het al laat. Hoop dat ik er nog iets verstandigs uit kan brengen. Het zou beter zijn meteen het bed in te stappen. Kom ik thuis, zie ik zo een lange discussie staan.
We -of jullie- hebben allemaal een beetje gelijk, in mijn optiek. Feitelijk zijn we het eens, maar we vallen over kleinigheden. Mijn opsommen van ad/hd brengt gelijk een hele discussie teweeg, hetgeen niet mijn bedoeling was. Het ging mij er slechts om bepaalde kinderen op te noemen waarbij het mij duidelijk was dat ze er wellicht baat bij hebben paard te rijden.
Alle kinderen hebben er baat bij. Alle mensen hebben er baat bij.

Wat is de beste leeftijd om te beginnen met paardrijden? Bij mij niet jonger dan 8 jaar. Kinderen onder de 8 kunnen nog niet denken in abstracties. Ze zien een paard als een groot knuffeldier, maar kunnen oorzaak en gevolg nog niet uit elkaar houden. Als ik dit doe, dan zou het dier dát kunnen doen, hetggen zus tot gevolg heeft. Kinderen onder de 8 jaar kunnen dat onderscheidt over het algemeen nog niet maken. Dat dier paard is minstens 10 keer zo sterk als hun vader, daar kun je niet mee omgaan alsof het slechts een knuffelbeer is... Vooruit, sommige kinderen is dit besef eerder gegeven, maar dat zijn enkelingen. Ik ben zelf ook met 5 jaar begonnen, dus ik denk te weten waar ik het over heb.
Het is een angst-loze leeftijd -zolang er niets engs gebeurd! Het is een 'droom' leeftijd, je ondervindt wel de mogelijkheden, maar staat nog niet stil bij mogelijk ongerief. Kinderen onder de 8 zijn verder zeer overtuigd van eigen kunnen, ze hebben leren communiceren, leren lopen, springen, wat niet al. Tot nog toe was alles positief. Ze hebben vrijwel nog geen enkele negatieve ervaring meegemaakt. Ze zien dus ook geen gevaar.
Helaas. Zo rond hun 8ste begint die kennis door te zetten. Aan een hete kachel kun je je branden, een hond kan je bijten, een paard kan er van door gaan. Dat heet 'inzicht'. Met inzicht kun je veel leren, het is zelfs reuze handig voor de rest van je leven. Die 'inzicht' leer je bijvoorbeeld bij een Ponyclub. Daar heb je de rest van je leven wat aan...
Ongeacht of je ad/hd hebt, of stommetje wil spelen. Paarden helpen in het vermogen inzicht te verwerven. Veel meer dan een konijn, hamster of hond!

Het mooiste is juist die 'klik' te zien, te zien dat het aanslaat, dat ze begrijpen wat je uitlegt. Soms zeg ik wel eens tegen kinderen dat ze er maar mee moeten stoppen, tijdelijk. Dat ze nog te jong zijn. Als je een paard niet bestuurd, verordeneert wat het moet doen, dan ben je reuze gevaarlijk bezig. Dan laat je het op het paard aankomen. Dat paard heeft dan geen leermeester, slechts een onbeholpen paar pakken suiker op zijn rug. Dan moet het paard er voor kiezen zelf lering te trekken, zelf opnieuw keuzes te maken. Zeer gevaarlijk, omdat paarden vluchtdieren zijn, terwijl wij mensen juist aanval-dieren zijn -of behoren te zijn. Wij hebben inzicht, wij zien vooruit, onderschatten gevaar en relativeren dit. Grijpen in. Als een kind daar nog niet aan toe is, laat de rest dan ook maar achterwege.

Helaas zijn er weinig plekken waar je je kind redelijk veilig kunt laten leren paard te rijden. Maneges bieden welliswaar de mogelijkheid te (leren) rijden, maar willen vooral dressuurmatig bezig zijn, op een vrij laag plan wellicht, maar toch. Het gaat hen niet om de ontwikkeling van het -jonge- individu, maar om het genereren van inkomsten. Wellicht zwart/wit gesteld, maar veel anders is het niet. Paardrijden is vooral een elitaire sport, inzicht is onbelangrijk. De sukkels die verder denken moeten het maar op een site als deze zoeken om verder te komen. Niets op tegen om paardrijden elitair te houden, gooi er nog een ruiterbewijs tegen aan, zorg dat het teveel kost voor iemand met een kleine beurs, wat maakt het verder uit?
Gut, is het toch nog een heel verhaal geworden. Paardrijden en paardrijden. Grote verschillen. Ligt er aan waar je waarde aan hecht...
tot zover, Okke