jan seykens schreef op zaterdag 4 april 2009, 10:38:


ja ?

Isabel van der Made schreef op zaterdag 4 april 2009, 11:26:

het dringt tot me door, bedankt!

Zondag heeft ie nog vrolijk achter jolien aangehold.

Waarschuwing voor iedereen: op het

Eva Saegerman schreef op zaterdag 4 april 2009, 15:00:


Ik zou hem van het gras afahalen, want daar heeft hij het van gekregen, niet laten vasten, maar een goede kwaliteit voordroog geven. Die is dan niet zuur en nagenoeg droog. Misschien kun je ergens aan kleine pakken komen. Die zijn vaak beter van kwaliteit dan de grote.
En magnesium geven.

Moniek

Eva Saegerman schreef op zaterdag 4 april 2009, 15:26:


Ik zou de graaskorf afdoen ivm te snel afvallen en het voordroog van de boer eerst op kwaliteit beoordelen. Als het koeienvoordroog is zo ik het neit geven.

Moniek

Ik zou het hooi goed weken, zodat hoesten vermindert en gras minder fructaan bevat wellicht aanvullen met mineralen supplement voor tekorten en een drainage compositum van groene os voor shonen van lever en nieren.

Sterkte..

Sterkte met Beereke en dat hij maar snel moge opknappen!!!

Eva Saegerman schreef op zaterdag 4 april 2009, 15:26:


Krijgt hij nu wel iets te eten? Heb je hem kunnen verhuizen?

Zopas op ziekenbezoek geweest

Situatie is nu zo:

hij heeft graaskorf om en géén animalintexbandages meer (was voor afkoeling van de hoefwand maar die kan nu beter afkoelen door koud en nat gras)

Hij heeft vier hoopjes hooi rond zich en een emmer water zodat hij niet de hele wei moet doorstappen om aan water te geraken (doet hij niet vanwege de pijn, dus gisteren had ie erg dorst, en hebben we beslist om een emmer water te zetten).

Deze ochtend stond hij 15m verder dan waar we hem gisteren achtergelaten hadden en daarnet begon hij toch wat te stappen, zo'n 5m had ie toch afgelegd op dat half uurke dat ik er was.

Ik ben blij met elke stap vooruit

Hij is alerter ook, kijkt weer om zich heen, begint te vechten met de graaskorf, kijkt naar ons om als we wegstappen en probeert zoveel mogelijk te grazen

Dat laatste vind ik een opmerkelijke vooruitgang. Hij houdt hierbij het hoofd dus helemaal laag en redelijk lang ook (veel gewicht op de voorhand).

Het volgende valt mee ook op: zowel maia als queenie komen bijna niet in de buurt van beereke. Als ik naar hem toe stap en queenie volgt me zoals gewoonlijk blijft ze altijd op toch wel 30m van hem staan, Maia ook trouwens.
Ze kijkt dan naar hem alsof ze een spook ziet.

Eva Saegerman schreef op zondag 5 april 2009, 11:12:


Eva ,vermijd in het vervolg dat Beereke zo vet word ,hij ontploft bijna, meer werken en minder op de weides en vreeteuh a volonté zou hem goed doen .De hogere temp komen eraan en dan ZO rond staan en zweten/afzien en ondertussen lekker op het vette gras ?

Ik heb kort na de middag Beereke nog een keer bekapt
De hielen zo kort mogelijk en de toon een heel stuk ingekort
Tot er ongeveer een centimeter witte lijn lamellen te zien waren
Lijkt nu hier op:

na de bekapping stapte beereke alweer enkele meters vooruit, hetzij op "eieren"
beter dan gisteren ? ....

ik heb fotos genomen maar vind ze niet goed gelukt
ik kijk of ik er nog iets kan aan doen

Eva Saegerman schreef op zondag 5 april 2009, 18:41:


Niet zo heel handig om dit zo op PN te zetten.
Het is dat ik weet dat jij al een paar jaar zelf bekapt, daarom heb ik je van op afstand geadviseerd.
Straks is er een of andere snurker die denkt dat je dit altijd zo moet doen en hebben we de poppen aan het dansen.
Vergeet niet dat hier mensen meelezen die nog geen idee hebben van bekappen, laat staan van bevangen paarden.

effe update:

Ik had de indruk dat beereke de laatste dagen beter liep (letterlijk enkele stappen vooruit)
Meer dan 20m stapte ie niet maar ik was al blij dat het van 0 ineens naar 20m ging.
Tot gisteren.. de dierenarts zou zowieso komen tegen 17u15, dus 17u kwamen we (jolien en haar liefje en ik) op de wei toe:
Beereke lag languit in het gras neer
Bij hem gegaan, hij reageerde nauwelijks, at niet, zuchte heel diep en legde zijn koppie neer in het gras; sloot zijn ogen en lag er roerloos bij
Het leek alsof ie het allemaal opgegeven had en stierf

Jolien heeft tegen hem geschreeuwd dat ie nog niet mocht sterven en hield hem wakker terwil ik water was gaan halen

de boer had nog geen water gegeven en paarden stonden al sinds de ochtend zonder water!

Teruggekomen met water , kwam net de dierenarts aan die bevestigde dat de situatie zeer ernstig was en beereke zeer veeel pijn had
Hij moest onmiddellijk rechtstaan en alert blijven
Accupunctuur toegepast en pijnstiller gegeven
Even later stond beer op zijn benen en probeerde hij te grazen (tsss die denkt alleen aan eten
Laten drinken (hij serieus veel dorst) en toen besloten om beer mee naar huis te nemen zodat ik meer controle over de situatie had
De boer wilde beer in stal zetten (queenie buiten laten) maar die stress wilde ik niet nog eens extra toedienen aan beer
Dankzij de snelle hulp, waar ik zo dankbaar om was, van Peter (Tiffam op dit forum) is peter mijn trailer gaan ophalen bij me thuis met zijn jeep.
Met die jeep tot bij beereke in de wei gereden (net plaats genoeg om er op te rijden) en Beereke met 4personen in de trailer geladen. In de trailer lag toevallig nog een zeil om de kevers van mijn man te beschermen tegen regen. Die onder de buik van Beereke door en met vier man hem op de tailer geladen. (dank ilona voor tip!) Daar stond ie rustig hooi te eten (hij at weer, oef!)
Queenie was een andere paar mouwen. Die was zo nerveus om maia achter te laten dat ze de trailer niet op wilde (schrik leek ze niet te hebben, ze viel zelfs op slaap met voorbenen in de trailer).
Na 2u rustig elke keer opnieuw proberen stapte ze ineens onverwacht de trailer in. Unaniem waren we het eens dat het leek alsof ze ineens dacht "allee dan maar, ik zal maar opstappen".
Maia moeten achterlaten (loopt nu wel tussen de koeien) dus die was heel nerveus, maar een andere optie hadden we niet. Sorry maia, ik heb het haar verteld. Het was dan ook meteen het afscheid tussen maia en queenie en beer want maia verhuist zondag naar blijde thuis, waar een nieuw vriendinnetje op haar wacht.
20min later stond Queenie bij me thuis op de wei en hebben we beer uit de trailer geladen. omdat ze eerst over grind moesten hebben we beer dus ook over het grind geholpen (amai onze rug )
Queenie liep wat te roepen en zoeken naar maia en beer stond stil en keer er naar

Ik ben blij dat ik ze beide thuis heb en nu meer controle over de situatie kan hebben

Dierenarts gaf accupunctuur,
equipalazone (dagelijks een half zakje moet ik geven)
en livocin liquid (werking: De liquid regenereert de cellen van de lever (hepatocellulair) en zorgt door middel van detoxificatie voor een geleidelijk herstel van veel functies in het lichaam.)

verder graasmasker, magnesiumchelaat en bekapping in het oog houden

Eva Saegerman schreef op vrijdag 10 april 2009, 11:52:


Pffff... wat een schrik weer. Houdt het dan niet op....

Wens je heel veel succes, sterkte en beterschap!

Eva Saegerman schreef op vrijdag 10 april 2009, 11:52:
Ik schrik nogal... arme Beer! Goed dat hij bij jou staat nu. Dat stomme gras toch ook hé, het groene vergif. Ik wil Lolita het plezier van de wei (heel erg gerantsoeneerd dan al) niet ontzeggen, maar heb ook weer schrik om er mee te beginnen, ze loopt nu goed op blote (lange) voeten.
Hou ons op de hoogte, en snel beterschap gewenst!

Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 10 april 2009, 13:21:


Veilig thuis onder je toeziend oog zal hen goed doen. En het afscheid van Maya waar je zo tegenop zag is nu ook ineens voorbij.
Dixie heeft ook heel lang equipazalone nodig gehad, anders lag hij ook en kreeg ik hem geen stap vooruit. Gewoon geven en blijven stappen, al is het 3 keer per dag 10 meter.
Sterkte en veel beterschap!