Christel Provaas schreef op zaterdag 25 februari 2012, 12:24:


Grappig, Zafir liep altijd liever op het asfalt volgens mij omdat dat vlakker is...

Geertje schreef op zondag 26 februari 2012, 22:00:


Woody krijg je niet in de berm en dat is niet omdat het vlak zou zijn, volgens mij, maar omdat het hard is. Pas ná 100 km - in de regen - gelopen (3 dagen) te hebben zocht zij zelf de berm op, maar steeds voor enkele meters en wilde ze toch weer naar de straat.
Schiet mij maar lek, maar ik snap het niet.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Dat klinkt als een heel mooi cadeau .
En beetje laat, maar van mij ook nog gefeliciteerd!

Wat een goed bericht, wat moet jij je fijn voelen.
En het leukste van al: dit is een voorproefje geweest van nog veel meer buitenrijdplezier.

Hoe gaan je overgangen terug in de bak?

Ik denk dat het belangrijk is om variatie aan te brengen, dus niet op steeds dezelfde plekken galopperen, en als je je niet safe voelt ook niet op de terugweg naar huis in galop.

Verder zou ik rond en tijdens de galop 'controlevragen' stellen. Voorbeeld:
als je in galop zit en het voelt ok, eerst eventjes terug nemen, bv naar een handgalop. Komt 'ie vlot terug, dan is het goed en kun je versnellen.

Je kunt jezelf trouwens ook controlevragen stellen.
Als je bijvoorbeeld gaat draven met de intentie om daarna aan te springen in galop kun ook zelf checken of je nog wel zit en doet zoals je normaal voor een draf zou doen, en niet anders doet nu dit een 'draf voor de galop' is.
Heb je je ademhaling nog onder controle, is je ademhaling 'laag' (buikademhaling), laat je nog los? Letterlijk: laat je je paard los (niet meer aan je teugels zitten dan anders) en laat je jezelf los (ontspannen blijven zitten, niet knellen of gewrichten vastzetten bv.).

Martina schreef op zaterdag 25 februari 2012, 16:10:


Ja sorry , het stomme is dat ik nooit heb gedacht dat je Martine heette, altijd netjes Martina gelezen, dus waarom ik het nou opeens verkeerd spelde?

Moet met m'n eigen naam altijd opletten, ik heet hier in het dagelijks leven Anna (anders spreken ze Anne als Ann uit en dat vind ik niet passen), maar als ik officiele documenten etc moet invullen moet ik dus om de E denken, daar zal het aan liggen

Bedankt voor je tips !! :) Tijdens het rijden in de bak zijn de overgangen heel snel alleen buiten dus iets minder. Maar daar kan aan gewerkt worden :) Ik denk dat het vooral komt doordat ik misschien nog een beetje te gespannen ben

Dat zou best kunnen natuurlijk.

Maar als dit sinds lange tijd weer een buitenrit is, dan vind ik dat al een prima stap, maak je niet te druk over die galop. Komt wel.

Das toch niet zo moeilijk!?
De straat is vlak, waardoor er alleen maar bodemcontact is met (in het beste geval) de straal en hoefwand (met enkele millimeters zool).
In de berm is er bodemcontact met de gehele zool.
Dit wijst toch op gevoeligheid van de zool. (dan blijft er idd. de vraag of het "gevoelig lopen" is of "met gevoel" lopen cfr. Pien)
Voor mij is gevoelig lopen 'niet goed genoeg', met gevoel lopen 'kan net' maar het streven is uiteraard 'rock crunchen'.

Koen Theys

Heel tevreden? Super, zou ik zeggen, wat een goed gevoel moet dit zijn voor jullie, ziet er heerlijk uit hoor!

Groetjes Marlies

Het gaat dus puur om de "spiegel", dat paarden reageren op datgene wat je uitstraalt.

Maar hoe dit dan van paard naar medewerker/collega over te zetten? Zijn de beweegredenen van een paard om aan je wensen te voldoen niet een stuk anders dan van medewerkers/collega's? Bij de laatste categorie heb je nog te maken met bijvoorbeeld een ander voor je werk op laten draaien, jalouzie, iemand dwarszitten, een hak zetten, mobbing, etc.

Monique Meijer schreef op maandag 27 februari 2012, 9:24:


Zou het er niet meer om gaan dat zo'n leidinggevende zichzelf beter leert kennen? Het paard spiegelt, laat dus je eigen gedrag zien. Iemand die zichzelf goed kent, die het eigen gedrag kan beoordelen en ook bereid is daar wat mee te doen, eraan te werken, zal wellicht een betere leidinggevende worden.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

heerlijk anne, ziet er super uit!!!!

Ilona Kooistra schreef op zondag 26 februari 2012, 12:00:


Vergeet de Wiesencobs van Marstall niet! Vindt mijn paard heerlijk.
En op sommige plekken makkelijker te krijgen dan die van St Hippolyt.

Nou, Arcootje blijft me toch voor raadselen zetten

Gistermorgen heb ik zijn hoefjes ook even nagelopen, zaterdag had ik de andere drie al gedaan. Bij Arco lukt dat alleen als je hem 's morgens voor het voeren zijn halster omdoet en hem meteen vastzet, anders is 'ie zo weer vertrokken en onbereikbaar. Hij liet zich vrij gewillig bekappen (er hoefde maar een miniem randje af), terwijl John bij zijn hoofd zat en hem plukjes hooi gaf.
Over het algemeen laat Arco zich dan de dag erna niet flessen en kan je hem helemaal geen halster omdoen. Maar vandaag pakte ik zijn halster en dat van Lotte van de haak en kwam de kleine banjer meteen bij me staan en stak zo zijn snuit in het gat
Ik ben even met hem aan het targetten geweest, ook nog voor het voeren, zodat 'ie een beetje trek had. Eerst op mijn hand; die raakte hij heel voorzichtig en vanaf zo groot mogelijke afstand aan. Toen het beter ging heb ik de target stick gepakt. Zijn belangstelling was wel heel snel weg, maar het begin is er.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op maandag 27 februari 2012, 9:48:


Ik kan me goed voorstellen dat een paard je kan laten zien dat je iets anders uitstraalt dan dat je bijvoorbeeld vraagt en dat je daar aan kan werken. Maar ik vind de kloof tussen paard en mens wel erg groot, vooral ivm verschillende emoties die meespelen.

Hoe ga je daar dan mee om? Hoe kun je via een paard leren met dat soort emoties om te gaan als paarden bepaalde emoties niet vertonen. Juist die menselijke emoties/belangen maken het toch moeilijk leiding te geven?