starlover schreef op donderdag, 26 februari 2004, 14:13:

Hoi Hanneke,
Niet dat je het probleem er mee oplost, maar je zou alvast wat rubber matten of zo tegen de muur kunnen maken zodat Star in ieder geval de hoeven niet meer zo beschadigd.
En dan zoveel mogelijk naar buiten en zorgen dat die stress over gaat.

Wat gebeurd er als je Star voor de stal zet? Is ie dan ook zo chago tegen de buurman? Misschien is het juist wel frustratie dat ze elkaar niet zien.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Ja vandaag weer tijd voor de jaarlijkse enting.
Isabella maar haar halster vast omgedaan (ivm vangpogingen het jaar ervoor). Omdat ze anders het halster niet vertrouwd als ik niets zou doen, maar wat handoefening gedaan (geen parelli) om de tijd te doden. De buiging ging goed en spaanse pas deed ze ook aardig, alleen het halt en blijf was ze kwijt (en dat kon ze juist zo goed); ze liep me direct achterna. Moest bijna vooraan beginnen met die oefening, maar later snapte ze het weer. Maar wat ze maar niet begrijpt is dat ze eigenlijk 2 kanten uit zou moeten kunnen appuyeren. Echt niet dus. Ze gaat naar rechts goed "pootje over", maar de andere kant op snapt ze echt niet. Ik doe exact het zelfde als de goede kant uit, maar ze snapt het niet. Ik wil niet zeggen dat ze het vertikt, want ik zie aan haar dat ze haar best doet te begrijpen wat ik bedoel, maar ze begrijpt kennelijk niet dat ze zoiets 2 kanten uit kan. Iemand tips?

Nou door een fikse sneeuwbui toch naar binnen gemoeten en Isabella maar hinniken en rennen. Want halster om is actie en ik was weg, dus is het even aandacht vragen. Komt die dierenarts eraan. Isabella komt braaf hinnikend aanlopen, echter ziet die man en gaat argwanend staan te snuiven. Kennelijk had ze genoeg vertrouwen in mij om zich direct te laten "pakken", maar die arts stak ook direct die naald in haar hals. Wauw, wegwezen. Ze was echt boos en geschrokken van die handeling. Wat bleek nu later, ze was echt boos op me.
Ze neemt het mij overduidelijk kwalijk wat er gebeurd is, want vanavond kon er geen begroeting van af. Alleen maar ongeduldig schrapen met de hoef (doet ze nooit) en vooral geen geluid maken (hinnikt of knort altijd). Ik mocht haar niet aanhalen, althans ze dreigde niet, maar ze keek me dan wat bozig aan. Ja ik heb het vandaag verbruidt hoor.

Hoe doen jullie dat met die entingen? Het beestje komt toch in alle vertrouwen naar je toe en dan krijg je dat.
Daarbij had ik de pech dat die dierenarts direct verder wilde naar de buren en ik moest mee, dus ik kon ook geen eens Isabella even troosten. Ik denk dat ze me dat ook kwalijk nam.

En nee, ik ben niet iemand die nu grote medelijden heeft omdat die pony een prikje heeft gehad, maar ik zag gewoon aan de manier waarop ze me benaderde en hoe ze deed dat ze echt boos is hoor op mij. Ik ken haar veel te goed en ze heeft een veel te sterk karakter.

Groeten,
Ingrid

Hoi Petra.
sorry, deze vraag heb ik gemist denk ik.

En join-up is een nogal verwarrende term dat snap ik. Je kane r nogal wat onder verstaan.
Wat een join-up voor mij is...
Ik stuur mijn paard van mij af en blijf het tempo aangeven, en blijf hem bij me vandaan houden tot hij zich overgeeft, Op ten duur als hij op tempo goed reageerd bouw ik er ook richtingveranderingen in door mijn positie t.o.v. het paard te veranderen. Ik blijf zelf redelijk neutraal in het midden staan. Terwijl het paard om mij heen loopt en geen tekenen van onderdanig gedrag evrtoont, kijk ik hem recht aan en neem zo een dreigende positie aan als het ware. Zodra hij bedenkt dat hij zich maar beter aan me over kan geven en gaat likken, kauwen, hals laag, naar binnen kijken, oren op mij gericht enzovoort, dan draai ik mij om en komt 9 van de 10 keer het paard naar mij toe en is de join-up gelukt. Om mijn positie te bevestigen laat ik hem even achter me aan lopen voor ik de sessie beindig. Dat noem ik een join-up.

wat is er

In de eerste instantie vond ik er niets gevaarlijks aan. Het is bij mij ook altijd precies "volgens de boekjes" verlopen. Al doe ik het niet vaak, hoogstens 1 keer per paard. Over de join-up hebben we onlangs op yahoo nog een hele uitgebreide discussie gehad, maar misschien heb je die gemist of was je nog niet aangemeld. Hoe dan ook. ik zie de join-up als iets waarbij je je paard vraagt zich heel kwetsbaar op te stellen. Als je bij de join-up niet de juiste positie inneemt, niet op de juiste signalen let en niet de juiste timing hebt is komt wat je doet, naar mijn mening, heel onrechtvaardig over op je paard. Ik zie de join-up als een oefening die een diepe indruk op een paard maakt en die je daarom precies juist uit moet voeren. Daarom vind ik hem goed, maar tegelijk ook gevaarlijk omdat de persoon die ik dit (niet) adviseerde, naar wat ik denk, zich nog niet zo heel veel heeft verdiept in dit soort dingen en wellicht niet goed weet waar ze mee bezig is als ze een join-up zal doen.
Berucht is misschien niet het goede woord geweest, maar in de discussie op yahoo kwam naar voren dat sommige paarden heel bang of agressief werden van de join-up. vandaar dat niet iedereen even enthousiast is van deze methode.

heb ik het zo een beetje uitgelegd?

groetjes sandra

Hallo iedereen,

ik ben dus vandaag oefeningen gaan doen met Sirene en het ging ECHT goed!!! het stilstaan met die fases werkt echt supergoed!!! In het begin waren we toch wel altijd bij fase 4 voor ze bleef staan, maar na een paar keer ging het veel beter, en stopte ze soms al na fase 1 (ZALIG!) maar ik heb toch nog een vraag: bij de fases hé, als je paard dus stilstaat en je staat ervoor en het komt naar voor, doe je bv. je hand naar boven (fase 1), als je paard dan terug stopt en even (ongeveer 5 seconden) blijft stilstaan, en dan terug vertrekt, moet je dan terug bij fase 1 beginnen? of moet je dan met fase 2 doorgaan?

Nog een vraagje (dit is hier al eens ter sprake gekomen): wat moet ik doen zodat Sirene leert naast mij te lopen en te stoppen als ik stop zonder dat ik zelfs maar een gebaar moet maken of iets moet zeggen?
Sirene is een groot paard en neemt grote stappen, maar zij moet zich toch aan mijn tempo aanpassen? het is toch niet dat dit ongemakkelijk is voor haar!!? awel ik dus met haar aan de hand wandel, dan loopt ze mij gewoon voorbij (dan loop ik dus bijna achter haar schouder), en als ik haar inhoud nog voor ze mij echt voorbijloopt, dan moet ik echt die druk vasthouden, omdat als ik haar losser laat, ze toch terug sneller gaat. en als zij echt sneller wilt, dan kan ik bijna aan haar halster gaan 'hangen' dan loopt ze toch nog door.
Wat ik wel heb gedaan vandaag, is dat als ze me voorbijloopt, ik mij ineens omdraai en in de andere richting loop,dan draaide zij een rondje en liep ze mij weer voorbij, maar veel effect op haar snelheid had dit niet (mss is dit omdat ik dit nog maar pas deed?) wat wel goed ging was dat ze tegen het einde aan wel beter op mij begon te reageren, we hadden de oefeningen op stilstaan gedaan, en dit ging echt goed na een tijdje!! en toen we terug aan het stappen waren, liep ze mij nog wel voorbij, maar ze reageerde wel sneller als ik ineens bleef staan, ze lette dus denk ik wel beter op wat ik de hele tijd uitspookte

Amai, ik had niet gedacht dat die oefeningen in fases zo goed zouden verlopen! Het helpt echt! en je moet je nooit echt kwaadmaken op het paard, je moet alleen is met het touw of zo zwabberen en ze reageren er nog veel beter op dan als je je kwaadmaakt ))
en wete, eigelijk is dit allemaal zo logisch hé!!! van dat respect en zo! als ik nu een paard zou zijn, zou ik dan vertrouwen hebben in een 'wezen' dat de hele tijd rare gebaren aan het maken is, en dat maar aan dat touw aan het trekken, en aan het roepen is? NEE TOCH!!!
dankzij jullie ben ik mij veel bewuster geworden van mijn gedrag bij Sirene, en het levert al resultaat op!!!
bedankt voor al jullie goede raad!
Ik zal mij er morgen nog eens mee bezig houden )

groetjes, Melanie

Hoi Hanneke,

Misschien zou Star inderdaad baat hebben bij Bach Bloesem Remedies.

Ik zou in elk geval Star of Bethlehem aanraden (grappig, dat dat ten dele
overeenkomt met haar naam). Star of Bethlehem is een remedie die helpt om
kleine en grote trauma's uit het verleden te verwerken. Dat het geweldig
goed kan helpen, heb ik al bij veel honden, paarden en mensen gezien! Ook
helpt deze remedie het dier ontvankelijker maakt voor de energie van andere
remedies

Naast Star of Bethlehem zouden ook de volgende remedies kunnen passen
(gebruikelijk is, om 2 tot max. 6 verschillende remedies gelijktijdig te
geven; de uitgekozen remedies worden samen in een flesje bronwater gemixt).

Beech
van toepassing als je op hoofdlijnen hierin Star herkent:
Een Beech-dier ergert zich aan anderen, voelt zich ver verheven boven
anderen. Het zijn behoorlijk onverdraagzame dieren. Vaak komt deze
onverdraagzaamheid voort uit een onprettige ervaring en heeft het dier zich
geestelijk afgesloten voor vriendelijkheid om zichzelf emotioneel te
beschermen.

Holly
van toepassing als je op hoofdlijnen hierin Star herkent:
Mensen met Holly-gebrek hebben last van jaloeziegevoelens, haat, afgunst en
wantrouwen. In ieder mens zit een gevoel van afgunstigheid voor wat anderen
bereiken, doen of hebben. Bij dieren is het niet anders.
In principe wil iedereen liefde geven en ontvangen, wat iemand met ernstig
Holly-gebrek dus zeer droevig kan maken. Gaat het nog verder, dan is de
persoon verhard en geheel niet meer in staat om liefde te geven óf te
ontvangen.

Mimulus
van toepassing als je op hoofdlijnen hierin Star herkent:
Dieren met een tekort aan Mimulus-energie ontwikkelen angsten voor bekende
zaken. Angst voor bekende zaken komt veel voor bij dieren. Bijvoorbeeld
angst in het verkeer, angst voor vuilniszakken of angst voor die ene
buurman, angst voor onweer, angst voor de TV, voor visite, bepaalde personen
enz. Kortom alle angsten die benoemd kunnen worden en waarvan de oorsprong
bekend is.
Deze dieren zijn vaak ook erg schrikachtig en hebben dan de neiging om te
vluchten. Soms is de schrik en angst zo groot dat het dier agressief zal
reageren wanneer u hem weer aan diezelfde prikkels blootstelt. Vaak zie je
bij deze dieren dat de angsten zich langzaam uitbreiden en wanneer er geen
behandeling plaatsvindt de dieren veranderen in zeer teruggetrokken dieren,
die nog maar weinig plezier in het leven hebben.

Walnut
Helpt het dier zich aan te passen aan nieuwe situaties. Walnut is dé
veranderingsremedie. Voor alle grote veranderingen in het leven van het
dier.
Overplaatsing uit het nest, logeren in een pension en ook bij problemen met
het doorkomen van de pubertijd. Ook zeer behulpzaam wanneer er vaste
patronen doorbroken moeten worden of wanneer er oude gewoontes afgeleerd
moeten worden.

Water Violet
van toepassing als je op hoofdlijnen hierin Star herkent:
Dieren van het Water Violet-type zijn tevreden met hun eigen gezelschap. Het
zijn vriendelijke, rustige, statige dieren die wat aristocratisch overkomen
en die vaak niet in zijn voor spelletjes.
Deze dieren hebben een geweldige uitstraling, je herkent ze meteen, statig,
hooghartig, afstandelijk en zich ver verheven voelen boven de rest van de
wereldbevolking.
Soms word deze toestand overdreven en wordt het dier naar vreemden toe zeer
afstandelijk en wanneer je een confrontatie forceert kan het zijn dat het
dier met een snauw of hap reageert en/of probeert te vluchten. Het dier kan
te afstandelijk worden waardoor het zich terugtrekt in zijn eigen wereld.

Hopelijk heb je iets aan deze informatie. Heb je vragen, vraag gerust!
Als je besluit om Star deze of een deel van deze remedies te geven, houdt er
dan rekening mee dat er de eerste dagen eventueel een begin-verergering kan
optreden. Dit gebeurt lang niet altijd, maar als het wel gebeurt hoef je je
daarover geen zorgen te maken. Anders dan bij sommige hompeopathische
middelen, hoef je in dat geval niet bang te zijn voor schadelijke
bijwerkingen! Mocht een remedie "verkeerd gekozen" zijn, dan doet het gewoon
niets (geen goed en geen kwaad).

Een indicatie voor de duur van de behandeling is 3 tot 6 maanden. Meestal
zie je wel al veel eerder dan na 3 maanden verandering (verbetering), maar
als je dan al stopt met het geven van de druppels is de kans groot dat ze
terugvalt in haar oude gedrag.

Op deze pagina staat informatie over het samenstellen van een
gebruikersflesje (dat is een flesje waarin de uitgekozen remedies al in de
juiste dosering zijn gemixt),
http://www.plaza33.com/cms/content/e106/article.php?0.list.0.122.1

Gebruikersflesjes zijn te koop bij o.a. Frank Fokke:
http://www.plaza33.com/cms/content/natyou/catalog/default.php?cPath=119_2_22
Via deze site kun je aangeven welke remedies je in het gebruikersflesje wilt
hebben, en dit wordt dan voor je gemixt en verzonden. Hetzelfde kan ook via
mij, als je me privé wilt mailen om iets te bestellen of te vragen, mijn
e-mail adres is honden.hos@planet.nl

Via deze start-pagina vind je desgewenst nog een heleboel meer info over
Bach Bloesem Remedies:
http://bach-bloesemremedies.boogolinks.nl/

Ik hoop dat je Star op deze, of een andere manier, kunt helpen, want zo te
lezen voelt ze zich nu inderdaad heel ongelukkig op stal. Succes, groeten,
en een knuffel voor Star!
Karen

Hoi Melanie,
Geweldig dat het meteen de eerste dag al heel positief gaat! Ga zo door !
Met het leiden aan de hand zou ik een vrij lang (2 meter minimaal, liefst
nog wat langer) leidtouw nemen. Het omdraaien wat je doet als ze je passeert
is prima! Misschien kun je nog iets eerder omkeren, zodat de grens tot waar
ze mag komen duidelijker wordt. Ikzelf houd aan, dat mijn paard mijn hand
waarin het leidtouw zit niet met de neus mag passeren.
Als je een vrij lang leidtouw hebt en je draait op een handige manier om,
dan is je nieuwe uitgangspositie dat Sirene ruim achter jou loopt. Ik zou in
een stevig tempo lopen en vooral met een zelfverzekerde houding/uitstraling.
Komt Sirene weer vlak achter jou, dan kun je als eerste waarschuwing de
"chicken tonight doen" (met je ellebogen fladderen) of met het uiteinde van
het touw wiebelen of slingeren (in de lucht). Loopt ze daar dwars doorheen,
dan draai je meteen 180 graden om. Laat daarbij het touw goed lang, zodat
Sirene de kans heeft om voordat het touw strak komt te staan zelf mee te
draaien en weer achter jou aan te lopen. Dus niet wachten met omdraaien
totdat Sirene jou al veel te ver gepasseerd is, maar zodra ze met haar neus
jouw leidhand (of jouw schouder) passeert.

Sommige paarden zijn hardnekkiger dan andere, maar mij is het tot nu toe
altijd gelukt om op deze manier een paard goed te leren volgen (in mijn
geval zijn dat zo'n 40-50 verschillende paarden. Niet allemaal MIJN paarden
hoor! .
Belangrijk is (maar dat had je eerder al begrepen!) dat je je niet opwindt,
niet ongeduldig of boos worden. Gewoon volhouden, met een uitstraling en een
instelling van "al moet ik dit 10 dagen oefenen, ik ga net zo lang door
totdat het lukt." Waarschijnlijk gaat het al veel eerder dan op de 10e dag
goed, maar zelfs al zou je hieraan 10 dagen lang werken (20 minuten per dag
of zo); 10 dagen is uiteindelijk toch bijna niets als je het beziet op alle
jaren dat je plezier zult hebben met je paard!

Linda verwees eerder naar mij en clicker training (dankjewel Linda, dat
waardeer ik!). Als je dat wilt, wi ik je met heel veel plezier dingen
vertellen / oefeningen uitleggen mbv clicker training (CT). Maar tot nu toe
heb ik daar bewust even mee gewacht, omdat CT als je daarmee begint met een
paard dat te weinig respectvol is naar jou toe, eventueel averechts zou
kunnen werken.
Bij CT werk je met een geluidssignaal (de clicker) en beloningen (meestal in
de vorm van voertjes). Met het geluidssignaal geef je heel nauwkeurig aan
aan je paard welk gedrag precies door jou met een beloning wordt
gewaardeerd. Als het goed gaat, wordt het voor het paard een spel om echt
zijn best te doen om actief uit te vinden met welk gedrag hij jou - en
daarmee zichzelf - kan plezieren.
Met CT kun je eventueel ook respect, en het respecteren van jouw
persoonlijke ruimte, aanleren. Maar het leek mij heel verstandig om dat bij
Sirene eerst op een andere manier voor elkaar te krijgen, ook omdat er
alleen e-mail contact is en niemand van ons kan meekijken of het helemaal op
de goede manier gaat. De manier waarop je nu daarmee bezig bent is daarvoor
prima naar mijn mening! In mijn visie is wat je nu leert en vraagt aan
Sirene, opvoeding. Voor opvoeding gebruik ik meestal zelf ook andere
technieken dan CT. Zodra je dingen gaat doen die vooral training zijn
(minder paard-natuurlijk zijn) dan zou CT een goede methode zijn om, al dan
niet in combinatie met andere methodes, te gebruiken - als je dat wilt.

Veel succes en plezier, groeten,
Karen

Hoi allemaal,

Heb deze site gevonden op marktplaats, misschien wel handig als je
iets meer over chippen en paspoort e.d. wil weten

http://www.invisio.nl/antichip/

Groetjes,
Linda

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 26 februari 2004, 21:22:


---Tja, vorig jaar heeft Tamara een inenting gehad (voor mij de eerste dus was benieuwd hoe ze zou reageren). Ikzelf ben toen bewust heel rustig gebleven, had haar vantevoren gepoetst en op het moment zelf heb ik haar niet aangekeken en daar gestaan met een houding van: Ach, het is geen 'big deal'...Tamara was er hartstikke rustig onder, heeft geen stap verkeerd gezet en liet het gewoon toe. De keer daarop ook weer. Maar het ligt ook wel aan de DA denk ik hoor, sommige kunnen vantevoren echt zo uitgebreid met die spuit gaan staan, tja, logisch dat je paard dan gaat kijken en achterdochtig wordt. Deze DA deed alles ook heel rustig, normaalste zaak van de wereld, en het was binnen een paar seconden gebeurt. 'No big deal' dus...
Bij Spunky heb ik dit ook gedaan, alleen die had ik toen nog maar net, dus misschien ligt het ook wel aan het vertrouwen. In ieder geval steigerde hij, maar daarna ben ik gewoon rustig hem gaan poetsen...alsof het de normaalste zaak van de wereld is dus...

Groetjes,

Linda

Melanie schreef op donderdag, 26 februari 2004, 23:57:


---Leuk om te horen dat het goed gaat Melanie! Om je vraag te beantwoorden: als je paard stopt voor 5 seconden en dan weer vertrekt, begin je weer gewoon bij fase 1. Op die manier zal Sirene onderscheidt gaan maken in de fases en geef je haar genoeg tijd om weer te reageren.


---Zoals je nu bezig bent is prima! Gewoon omdraaien e.d. (zie het verhaal van Karen). Op den duur zal je paard zo op je gaan letten dat dat stilstaan zonder gebaar ook wel komt. Overigens maken mensen vaak al een 'onbewust gebaar' naar hun paard toe, zoals bijvoorbeeld al 4 passen langzamer gaan lopen voordat we daadwerkelijk stilstaan. Paarden zijn hier vaak ook heel gevoelig voor...


---Hahaha, ja dat is juist zo leuk. Je komt erachter dat het eigenlijk allemaal veel logischer is. Goed gedaan hoor meid! en Sirene natuurlijk ook he?

Groetjes,

Linda

aan mijn tempo aanpassen? het is toch niet dat dit ongemakkelijk is voor
haar!!?

** Hoi Melanie,

** Zelf heb ik ook een groot paard, een Shire, en ik dacht in het begin
precies hetzelfde als jij. Nu, ik kan je vertellen dat ook grote paarden
heel goed kleine, trage pasjes kunnen maken (als ze geen zin in werken
hebben bijvoorbeeld) en dat heel lang vol kunnen houden, dus ik kan me niet
voorstellen dat dit echt ongemakkelijk zou kunnen zijn.

loop ik dus bijna achter haar schouder), en als ik haar inhoud nog voor ze
mij echt voorbijloopt, dan moet ik echt die druk vasthouden, omdat als ik
haar losser laat, ze toch terug sneller gaat. en als zij echt sneller wilt,
dan kan ik bijna aan haar halster gaan 'hangen' dan loopt ze toch nog door.

** Even een aanvulling op wat hier al gezegd is.'
Ik Parelli zelf (nog) niet maar heb in de afgelopen jaren meer al doende
geleerd van diverse nh boeken.
In het begin had ik hetzelfde probleem. Joseph liep altijd harder dan ik als
we wandelden en liep me in het begin ook gewoon omver!
Het is me wel eens gebeurd dat ik met een lange lijn in een (net aangelegde
heel mulle) bak stond en Joseph mij zo voorbij wandelde. Ook toen de lijn
strak kwam te staan liep hij rustig door. Toen ik me schrap zette om hem te
stoppen werd ik dus vrolijk als een soort waterskieër achter hem aan door
het zand gesleept. Pas een halve bak verder keek hij verbaasd om met zo'n
gezicht van: "o, was jij er ook nog?'
Sindsdien probeer ik bij elke oefening eerst zijn attentie te krijgen,
anders kan ik het wel vergeten.
Ik denk dus dat het heel belangrijk is dat je vooral zorgt dat jouw paard
notie van je neemt, anders sta je daar eigenlijk voor jan met de korte
achternaam.

ineens omdraai en in de andere richting loop,dan draaide zij een rondje en
liep ze mij weer voorbij, maar veel effect op haar snelheid had dit niet
(mss is dit omdat ik dit nog maar pas deed?)

** Waarschijnlijk scheelt het dat je het nog maar pas deed. Bij Joseph deed
ik het altijd zó: Ik wilde dat hij op minstens een meter of 2 achter me
liep, ook vanwege die grote voeten van hem die ik niet op de mijne wilde
hebben. Zodra hij te dicht bij mij kwam (dus niet wachten tot hij voorbij
is, want dan ben je te laat) keerde ik acuut 180 graden om en liep ik de
andere kant op, met het touw slap zodat hij ruimte had om te keren. En dat
telkens weer.
Zodra hij ook maar enigzins op de goede afstand bleef draaide ik me om en
liet ik hem stoppen (in het begin ook met heel grote gebaren, om te
voorkomen dat hij over me heen walste maar dat kon ik snel afbouwen) en
beloonde ik hem. De eerste keer hoefde hij het maar 1x goed te doen, daarna
2x enz. Maar nooit langer dan 10 minuten per keer. Daarna kreeg hij alijd
minstens een kwartiertje vrij (ging ik een karweitje doen).
Dit herhaalde ik een paar keer per dag en binnen een paar dagen liep hij
keurig en oplettend achter me aan, op de juiste afstand.
Het klinkt misschien gek, maar die pauzes zijn voor mijn gevoel net zo
belangrijk als de oefening zelf. Ik heb vaak het idee dat paarden voor
nieuwe dingen soms even verwerkingstijd nodig hebben. Je kunt de ene dag een
oefening met ze doen die steeds maar fout gaat, ze er een nachtje over laten
slapen (en denken dus blijkbaar) en de volgende ochtend doen ze dezelfde
oefening opeens perfect!
Zo werkt het ook met pauzes, dan geef je je paard de kans om nog even voor
zichzelf na te gaan wat er nu eigenlijk gebeurde en wat de bedoeling zou
kunnen zijn, zodat hij er bij de volgende poging beter op voorbereid is.
Als je aan één stuk door oefent mis je dat gedeelte en verveel je
waarschijnlijk alleen je paard met iets wat hij niet snapt en hem dus alleen
onzekerder maakt.

Harriët*

Linda schreef op vrijdag, 27 februari 2004, 10:21:

Hoi,
Onze dierenarts die gister kwam enten zei dat het wel zou gaan komen, maar dat het nog best 10 jaar kon duren eer alles aan de "chip" was.

Daarbij voorspelde hij alvast dat ook alle mensen straks een chip gaan krijgen; handig voor boodschappen doen. Je bestelt wat, geeft je chipnr. door. En als je dan later je spullen op gaat halen en je loopt de supermarkt in dan ben je dus herkend en staan al je spullen al klaar. Haha, wij maken het niet meer mee waarschijnlijk.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op vrijdag, 27 februari 2004, 10:31:

Hoi Linda,
Ik had dezelfde persoon, een hele aardige rustige man eigenlijk, maar ze vertrouwde het al niet toen hij aan kwam gelopen. Ze is altijd wat achterdochtig bij vreemde mannen, maar een dierenarts heeft kennelijk een bepaalde lucht bij zich, dus is het helemaal oppassen.

Daarbij heeft ze pas dus ook al aan de andere kant die chip gehad, dus ze was echt op haar hoede. En ik moest die enorme bos manen aan de kant gooien en vast blijven houden (anders vallen ze terug). Nou dan weet Isabella al heus wel hoe laat het is. Ik heb zelf die spuit geen eens gezien, dus zo snel was hij wel. Maar ze sprong toch een meter naar achteren en dat is nog niet zo erg, maar ze schud daarbij zo vreselijk met haar hoofd dan om die prik uit haar hals te krijgen. Zo heeft ze ook al ooit toen ze koliek had en eigenlijk doodziek was, toch kans gezien om die injectie direct eruit te schudden en lag het goedje op de grond, incl. naald en al. En moest de dierenarts dus terug om nieuw te gaan halen.

Nee prikjes daar houdt ze niet van. Maar vandaag waren we weer vriendjes hoor. Vanochtend al direct. Vond het heerlijk over haar borst gekrabt te worden. Hals wilde ze nog niet overigens. Kan geen pijn hebben, dus is wat aanstellerij van haar.

Groeten,
Ingrid

Hoi Sandra,

De discussie op yahoo over join up heb ik wel gevolgd en onlangs werd hier
wederom een vraag gesteld over de join up, waar zowel Marianne als ik op
hebben gereageerd. En nu ik jouw opmerkingen las, wilde ik daar toch weer op
inhaken, omdat ik me afvroeg wat jij onder een join up verstaat. Nu ik je
reactie lees, lees ik alleen hoe jij de join up doet. Wat ik in je verhaal
mis, is waarom je de join up doet, wat je ermee wilt bereiken, wat het
in jouw beleving inhoudt en of je wel bewust bent van wat je doet en
waarom je dat doet.
Ik haal een paar opmerkingen van je aan, met mijn vragen daarbij:
*Ik stuur mijn paard van mij af en blijf het tempo aangeven, en blijf hem
bij me vandaan houden tot hij zich overgeeft.*
Waarom wil je dat je paard zich overgeeft, wat is je doel hiermee?
*Terwijl het paard om mij heen loopt en geen tekenen van onderdanig gedrag
vertoont, kijk ik hem recht aan en neem zo een dreigende positie aan als het
ware.*
Waarom een dreigende positie?
*Zodra hij bedenkt dat hij zich maar beter aan me over kan geven en gaat
likken, kauwen, hals laag, naar binnen kijken, oren op mij gericht
enzovoort, dan draai ik mij om en komt 9 van de 10 keer het paard naar mij
toe en is de join-up gelukt.*
Wat is er nu "gelukt"?
*Ik zie de join-up als iets waarbij je je paard vraagt zich heel kwetsbaar
op te stellen.* en *Ik zie de join-up als een oefening die een diepe indruk
op een paard maakt en die je daarom precies juist uit moet voeren.*
Wat doet join up met het paard volgens jou?

groetjes, Petra

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 27 februari 2004, 11:21:


---Dat zou ik echt verschrikkelijk vinden zeg! Je bent nu al zo'n nummer als je naar een ziekenhuis of zo moet...pffff, nee mij niet gezien als dat ooit ingevoerd wordt. Dan verhuis is naar een land waar dat niet is, desnoods de maan hahaha!...

Groetjes,

Linda

waarom je de join up doet, wat je ermee wilt

Hoi Petra.
Ik wil echt met alle liefde je vragen beantwoorden. Maar waarom lees je niet even terug op yahoo? even mijn verkorte antwoorden.
Ik heb een join-up enkele keren gedaan. Waarvan 1 keer omdat het paard waar ik mee bezig was met PNH mij 2 keer had aangevallen en had willen bijten in mijn nek omdat hij zijn dominante positie tegenover mij niet wilde opgeven. 1 keer omdat een ander paard mij met leiden steeds hapte in mn schouder en soms over me heen liep.


Mijn doel hiermee was om deze probleme op te lossen. Aangezien ik zeker wist dat dit dominantieproblemen waren en er geen angst of onbegrip was.

Als ik hem vriendelijk aan zou kijken zou hij naar binnenkomen, iets wat ik nog niet wilde. Ik begon beide keren met de join-up nadat het paard mijn persoonlijke ruimte was binnengetreden en onrespectvol had gehandeld. Ik stuurde hem verolgens van mij weg en liet hem pas weer bij mij komen als hij toonde dat hij zich naar mij wilde schikken.

Beide keren heb ik een duidelijke ommekeer gezien in het gedrag van desbetreffend paard. de eerst die mij naar mijn nek had gebeten bleef voortaan netjes op afstand, was heel beleefd en was zijn speelsheid ook niet kwijtgeraakt. Ik heb met deze pony nooit mee problemen gehad. Dat was mijn bedoeling ook, en dat was dus gelukt. Bij de laatste pony is het bijtgedrag sterk afgenomen. Deze pony was in stal altijd erg kwaad, maar is sindsdien een stuk rustiger geworden en gewoon aaibaar als je bij zijn stal komt.

Als je ziet hoedanig een enkele (goeduitgevoerde) join-up een paard kan evranderen, stel ik mij voor dat het niet zomaar een oefening is die je eventjes kunt doen.

is dit voldoende antwoord op je vragen?

sandra