Ilona Kooistra schreef op maandag, 8 november 2004, 12:22:


Wat Frans bedoelde was mij uiteraard duidelijk. Ik vind alleen dat je niet ongenuanceerd moet schrijven dat een draver alleen maar verkeerde dingen leert. Er zijn nu eenmaal mensen die dit letterlijk oppakken en een daarmee een ongenuanceerde instelling tov drafsport krijgen.
Dan een antwoord op je vraag.
Je moet bij ijzerloos in de drafsport twee dingen goed uit elkaar houden. Als in de drafsport gesproken word over ijzerloos bedoeld met bijna altijd het draven in de wedstrijd zonder ijzers. Na de race gaan de ijzers er weer direct onder. Het zonder ijzers laten lopen(vaak alleen achter, soms voor) doet men omdat een ervaren draver en dan nog eentje met een grote natuurlijke drafaanleg, sneller kan zonder ijzers. De slijtage op de baan is echter van dien aard dat je niet veel vaker dan 1x in de twee weken op een wedstrijdbaan kan racen.

Trainen zonder ijzers doet denk ik vrijwel niemand, behalve ik dan. Ik kan dat doen omdat ik uitsluitend in het bos train. Op een baan waar de meesten trainen is de slijtage te groot. Er moeten dus wel ijzers onder.
Ook ik moet al oppassen dat de hoeven niet te veel slijten en daardoor gevoelig worden. Als ik met een van mijn paarden, die perfecte hoeven heeft(en van hoeveel paarden kunnen we dat zeggen?) permanent op blote voeten train kan ik niet meer dan twee keer in de maand starten in een wedstrijd. En dan moet ik niet elke dag het bos in maar wat dagen rust en longeerwerk invoegen.

Andere redenen waarom men in de drafsport niet zonder ijzers kan:
-Het nastreven van ritme en de juiste beweging om bij de noodzakelijke hoge snelheden te blijven draven.
-Het scheef afslijten van de hoef(hoeven),zoals een paar postings eerder gemeld, waardoor de gewenste beweging niet gerealiseerd wordt en het paard daardoor niet hard genoeg kan of waardoor het paard in galop gaat en wordt uitgeschakeld.

Ik ben zelf nog bezig om vast te stellen of een paard wat van jongsaf aan op blote voeten heeft gelopen door de training gelijdelijk aan sterkere voeten ontwikkeld. Ik ga ervan uit dat het hoorn sneller zal groeien en dat de kwaliteit beter wordt.
Groeten
Hans

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 13:01:

Mij is verzekerd door de slager (die overigens zelf ook


Dag Frans,
Ja inderdaad, zo'n dier is zowel van binnen als van buiten een kunstwerk!
Het stelt me enigzins gerust dat dat "10% vivisectie-cijfer (want die zouden dan - aldus de auteur van dat artikel - levend door de snijband gaan)" wordt tegen gesproken door iemand die geregeld het paardenslachthuis bezoekt. Tenslotte is doden het specialisme van een slager, die zouden dat dus degelijk moeten kunnen. Mijn veearts beweert anderzijds dat het doden ve paard met de kogel of pin helemaal niet makkelijk is. Maar een veearts wordt niet getraind om te doden, neem ik aan.
Groeten
Florus

Marina schreef op maandag, 8 november 2004, 12:58:


Ja voor mij ook.

Groeten,
Ingrid

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 10:43:


De bruine d-pony hiernaast op de foto is 18 jaar en nog volop actief, de kleine pinto-pony is 26 jaar en heeft last van arthrose, en wat zenuwtrekjes, kan dus niet meer mee gewerkt worden, en geniet dan ook van een rustig pensioen. Weidegang met inloopstal.
groetjes
Els

Hans van Keeken schreef op maandag, 8 november 2004, 13:13:


Aha! Daar waar ik baladeika eerst op de wei had staan, in Noordlaren, zag ik ook vaak dravers die werden getraind in het bos, er waren daar ideale lange zandpaden. Maar ik zag al dat je daar niet vandaan komt. Ik weet niet of die mensen alleen maar daar trainen of ook op de baan.


De man waar ik het over heb heeft een baan van zand, gelijk aan een bospad. Ik heb er geraced met baladeika

Maar je hebt misschien gelijk hoor! Ik weet niet zeker of hij trainde zonder ijzers bij alle paarden.



Waarom geen hoefschoenen?


Hoelang is de race in meters?


Uit eigen evaring weet ik dat dat ook zo is bij oudere paarden... Maar ik denk dat in jouw geval die wedstrijden het probleem zouden kunnen zijn, juist omdát je meestal op zachtere ondergrond traint en de wedstrijden niet zó frequent zijn. Wat denk je daarvan?

Groeten Ilona

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 13:01:


Dat is ook niet wat ik bedoel Frans, ik bedoel je paard laten slachten omdat je hem niet meer wilt hebben omdat een dier wat mankementen vertoont.
Mijn opinie is dat een paard niet anders behandelt moet worden als een hond of kat. Leven zolang er een waardig leven kan zijn en dan zo zacht mogelijk sterven. Me zeer bewust dat ik vanuit een Nederlandse luxe positie schrijf.
Piet

Marianne schreef op maandag, 8 november 2004, 12:22:

hond en kat gaan massaal naar de destructor na het inslapen

en "verkopen " aan een slachthuis?
de prijs die voor ene paard betaald word stelt niets voor , ik kan dat echt niet als verkopen zien
waarom ik voor slachten zou kiezen?
ik heb er teveel door ene verdoving heen zien vechten , de aanblik van de man met de witte jas is al goed voor een flinke dosis adrenaline waardoor een verdoving al slecht kan gaan werken
ik bedoel wees eerlijk , zijn al jullie paarden blij die man te zien , ook al heeft die de witte jas niet aan , hij ruikt wel naar DA , das ook al genoeg om menig paard flink pumped te krijgen
slacht is zielig omdat mensen dta vinden , niet omdat het zielig is
liever in 1 klap weg dan een uur gevecht tegen die spuit in je donder

sonjavr schreef op maandag, 8 november 2004, 14:04:


Ik had me wat zwak uitgedrukt. Wat mij betreft is de enige manier van sterven de manier waarop je paard er zo weinig mogelijk van merkt.
Het ging me om voortijdig af laten maken. Vermoorden dus.
Piet

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 8 november 2004, 12:33:


Hai Ingrid,
ik denk niet dat het hengstje zomaar snel gaat dekken, zeker gezien hij geen ervaring heeft, en Isabella niet het uitnodigende type is.
Maar het is een onmogelijke vraag, wel of niet bij elkaar zetten. Ik heb gisteren net meegemaakt wat er mis kan gaan met paarden bij elkaar zetten, en het is een verantwoordelijkheid die je alleen maar op jezelf kunt nemen.
groet,
Isabel

sonjavr schreef op maandag, 8 november 2004, 14:04:


...... tja, noch het één, nog het ander is prettig maar.. 'een uur lang vechten tegen een suit in je donder' dat is wel erg tendentieus gesteld. Als een paard geëuthanaseerd wordt, dan krijg hij in eerste instantie een zwaar en snelwerkend narcose/slaapmiddel ingespoten. En die fase vinden de meeste mensen heel naar om te zien want, het paard zakt dan meestal door de benen en verzet zich tegen die plotseling oprukkende 'slaap'.
Als je daar als eigenaar bijstaat dan zakt je hart in je schoenen. Maar de eerste injectie wordt daarna meestal meteen gevolgd door de tweede, dodelijke injectie, dus er is geen sprake van dat een'paard een uurlang vecht tegen die spuit...'

Als je je paard het bewustzijn van de fase dat de eerste injectie gaat werken wilt besparen, dan zijn de huidige slachtmethodes in het slachthuis sneller....

Marianne

Marianne schreef op maandag, 8 november 2004, 14:50:

, dan zijn de huidige

Wat zijn de huidige slachtmethodes? Ik denk dat ze een pin of kogel in de kop schieten, maar hoe wordt het dier juist geïmobiliseerd, weet jij dat? Wordt het met de hand vast gehouden, staat het in een klemkooi?
Groetjes
Florus

Om maar weer even over ‘leukere’ onderwerpen dan het slachten van paarden te spreken….. in de Hoefslag van een paar weken geleden stond een artikel over de aanpassingsproblemen van uitheemse paarden zoals Fjorden, Haflingers, IJslanders maar ook de warmbloeden als Andalusiers, Merens-paarden en Lusitanos in ons land. Het betreft in eerste instantie de problemen die recentelijk geïmporteerde paarden in Nederland kunnen ondervinden, maar je kunt het voor hetzelfde geld ook lezen met in je achterhoofd de problemen die kunnen ontstaan die sobere rassen ( maar ook de hier gefokte KWPN-ers en Friezen) kunnen ondervinden door te veel en verkeerd voer, verkeerde huisvesting, behandeling etc.

Het artikel sluit heel aardig aan op een aantal stellingen van de PN-site en is daarom de moeite waard om te lezen. Topics: overdaad voer, verkeerd gras, dekens, etc. Echter… er zit vast copyright op en kan ik het niet zomaar op het forum plaatsen.

Voor degenen die de Hoefslag niet lezen, maar geïnteresseerd zijn in het artikel, stuur mij een mailtje (marianne1@supermail.nl) en ik stuur je het artikel per kerende mail toe.

Marianne

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 14:57:


Wordt bij "onze" slager met de hand vastgehouden.

Groeten,
Frans

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 14:57:


Ik heb beide methodes meegemaakt...

M.

Marianne schreef op maandag, 8 november 2004, 12:22:


Nee hoor dat gebeurd niet, ik weet dat er een aantal jaren geleden nog wel beendermeel van werd gemaakt. Om te gebruiken voor de plantjes. Nu mag dat niet meer en word na de eerste verbranding die as nog een keer onder zeer hoge druk verhit waarna er nagenoeg niets achter schijnt te blijven.


Ik heb gehoord dat er een crematorium ergens in het oosten van het land een oven aan het bouwen is (of het is al klaar?) waar paarden in gecremeerd kunnen worden.

Saskia