Ik kreeg gisteren de uitslag van het woud , en ben gisteravond met Tekla bezig gegaan om de ontwormingspuit te targetten.
Uiteindelijk mocht ik hem 5 seconden in haar mond houden zonder dat er wat gebeurde.
Vandaag dat laatste even herhaald , ging prima.
Ik denk nou dan moet het nu maar gebeuren , en spuit haar de onworming in haar mond.
Ik heb equest gegeven , en dat smaakt erg vies blijkbaar , want ze draaide direct het hoofd weg van mijn beloning , en liep van mij vandaan.

Welke stap heb ik vergeten? Ben ik wat vergeten?
En hoe had ik nu het beste kunnen reageren??

Ik ben haar achterna gelopen , en heb haar de grote beloning gegeven , maar dat had ik net zo goed niet kunnen doen , want ook die at ze nu met lange tanden.
Daarna ben ik weer begonnen met de spuit te targetten , maar ze wil hem niet meer in de mond hebben.
Ze reageerd nou niet meer zo snel , en lijkt niet meer te durven.
''Spuit '', is gewoon de spuit targetten , en'' spuit mond ''is dat hij daadwerkelijk in haar mond zit.
Ik heb afgesloten met '' voet'' , omdat ze dat tussendoor zelf al aangaf dat ze die ook nog wel kende...

Voorheen nooit problemen gehad met ontwormen omdat er altijd een lekker smaakje aan zat , dus dat lebberde ze zo uit de spuit...

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 23 november 2007, 12:29:

Niet geoefend met een vloeibaar iets wat ze vreselijk lekker vindt?
In het begin daarvan iets op haar bovenlop druppelen met de spuit , zodat ze eraan likt?
100 keer lekker en 1 keer vies?

Firma L&B list en bedrog
Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op vrijdag 23 november 2007, 12:47:





Oke , ik mag inmiddels alweer de spuit twee seconde in haar mond doen.
Ze moet nog een klein beetje hebben...
Ik heb nog een oude spuit liggen , die ga ik maar eens voldoen met iets lekkers[stroop] .
Eens kijken hoe dat gaat.

Wat ik dus vergeten ben is de stap dat er iets uit die spuit komt?

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 23 november 2007, 12:59:


Stroop werkt niet , gepureerde appel wel , en hoe!!
Ik geloof dat ik in het vervolg maar gepureerde appel in een ontwormingsspuit als beloning ga geven na de X!
Ze vond het zo lekker , dat ze de spelt eigenlijk wou laten voor wat het is.
Ze werd echt opdringerig om bij de spuit te komen...owhhh wat voel ik me vals
Oke , even een paar uur pauze , en dan het laatste toefje ontworming erin , ernstig verdekt tussen de spuiten met appel...

En dat alles zonder halster , zonder dwang in volledige vrijheid!
Leuk he!!!

Gr Esther

van lennep schreef op vrijdag 23 november 2007, 12:59:


Zelfs al had je dat getraind (iets dat uit de spuit komt) had het resultaat nog hetzelfde geweest vrees ik. Acherhaal eens de ware reden waarom tekla wegstapt.

1) uit angst voor hetgeen uit de spijt komt?
2) uit weerzin van de geur?

Toen je met de spuit enkele sec in haar mond kon blijven, was die reeds geopend? In dat geval zou het toch de schrik om het iéts dat uit de spuit komt, te maken hebben OF was die spuit ongeopend, want dan zou het te maken kunnen hebben met de geur.
Een spuit die niet ruikt is een heel andere spuit dan die die wel ruikt natuurlijk, en dàt heb je niet getraind.

Ik heb een soortgelijk incident met mijn paard: Heb ook geprobeerd met de clicker hem de spuit te laten "accepteren". Met de clicker krijg ik nl. bijna alles met hem gedaan.
Echter weigert hij nog na 1 streepje spuit (vieze smaak?) de beloning aan te nemen, wat resulteert in volkomen afsluiting jegens mij, hij voelt zich zeer "genaaid": "Doe ik iets goed, krijg ik een vies goedje in mijn mond", lijkt hij te denken. Overigens is hij panisch voor vreemde geuren, en niet alleen de wormenspuit.
Door de jaren heen was het ontwormen echt een drama met gevaar voor eigen leven. Hij accepteerd geen dwang door aangebonden te staan en een spuit in zijn mond geduwd te krijgen (enten is overigens ook een drama) je kon hem aan 5 touwen vastknopen maar alles gaat stuk.
Ik ben er dus mee gestopt om hem met de clicker de spuit te laten accepteren, mede doordat ik het niet eerlijk vind t.o.v. het paard, eerst hem te leren een willekeurige spuit met appelmoes tot zich te laten nemen, om vervolgens over te gaan op het vieze goedje... en volgens mij kun je zo'n paard ook niet dwingen of leren -iets wat heel vies is en tegen de natuur instaat- met de clicker te accepteren.
Ik krijg hiervan dus last van mijn geweten.
Hoe we het tegenwoordig wel doen: los paard in de paddock, geen andere mensen die kijken, geen stress heel rustig aan, eerst aaien met de spuit, links rechts boven onder en dan heel voorzichtig richting zijn mond, soms pakt hij zelf al met zijn lippen de spuit als hij een goede dag heeft, soms ook niet. Stukje bij beetje gaat de spuit er lichtjes dwangmatig in, maar het lukt. Vervolgens sluit hij zich de dagen erna ook volledig van me af en komt ook niet meer naar me toe, dat duurt dan weer even en daar komt hij wel overheen, maar leuk is het niet.
We overleven het wel weer tot de volgende ontworming.

Begrijp het niet goed, vanmiddag hier de 2 paardje ontwormd. Gewoon bij halster gepakt, spuit via de mondhoek naar binnen en de kuur naar binnen gespoten. Geen heftige reacties, gewoon acceptatie.. kauwen en slikken. Bij me blijven staan en daarna verder met de geweekte bietenpulp. Ook daarna geen gekke dingen. In Juli toen Nancy hier kwam ging het bij hen allebeide ook op deze manier. Mis ik iets.. of heb ik 'sulletjes'...

Aafke schreef op vrijdag 23 november 2007, 17:33:


Nee, geen sulletjes, gewoon paarden. Sommigen hebben niet zozeer een afkeer tegen de vieze smaak vd ontworming (geef ze maar eens die met appelsmaak) maar meer met associatie met wat anders. Eén van m'n paarden vloog vroeger bijna tegen het plafond als ik 'm moest ontwormen, gewoon (nou ja) omdat hij in z'n jeugd, na een ongeluk, wel zoveel medicijnen tegen wil en dank (lees: met véél dwang) heeft moeten slikken, dat alleen al het zien vd spuit hem alle hoeken in deed vliegen. Ik heb dat ook gedaan, overal aaien met de spuit, over de lippen heen, in de mond zonder leeg te spuiten, totdat ik hèt foefje vond wat bij hem werkte: z'n hoofd naar me toe vragen, aaien, spuit in de mond, leeg drukken, aaien . En vooral niet vasthouden!!Tegenwoordig bijna geen centje pijn meer, ik moet er gewoon niet teveel poeha rond maken, gewoon doen, niet aarzelen. Niet alle paarden zijn gelijk, ook niet met ontwormen!!

Tegenwoordig bijna geen centje pijn meer, ik moet

Voor Aafke: Het ligt ook aan de achtergrond opvoeding van je paard (ook karakter) en hoe voorgaande eigenaren ermee omgingen. Paard van weidegenoot hapt dezelfde spuit gewoon uit de hand, lekker schijnt ze het te vinden.
Nu ken ik de situatie en voorgeschiedenis van degene die het topic opende ook niet echt, maar wilde mijn ervaring met clicker en wormenspuit even delen.

Kablos schreef op vrijdag 23 november 2007, 17:03:


Ok , ok, ik voel me aangesproken Ik ben niet echt slecht
Alternatief: 100 keer appelmoes en dan 1 keer de benodigde hoeveelheid ontwormingsmiddel mengen met appelmoes, in een oude spuit doen en dan spuiten?
Vastzetten doe ik ook nooit, dat geeft alleen maar ellende.

Piet

in een
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op vrijdag 23 november 2007, 12:47:

Eva Saegerman schreef op vrijdag 23 november 2007, 15:15:


Eerst niet , later wel , want ze heeft het dopje opgegeten....
Ik denk echt dat het de smaak is geweest , want equest is echt vies!
Ze heeft het ook wel geroken toen het dopje er al af was , maar daar geen aandacht aan besteed..of zo iets.

Uit weerzin van de smaak denk ik , en daarna ,omdat ze die vieze smaak ging associëren met de geur van de spuit.
Was wel grappig om te zien , want even later ging ze echt eerst bewust ruiken voordat de spuit weer in haar mond nam. Dat waren dan de spuiten met appelpuree.

Gr Esther

Kablos schreef op vrijdag 23 november 2007, 19:38:


Bedankt voor je verhaal!
Het was voor mij een probeersel , en was teleurgesteld in mezelf omdat ik dacht dat ik alles goed uitgedacht had , maar het blijkbaar niet zo werkt...Even vergeten dat het echt vies spul was , en dat er wel eens een andere reactie zou kunnen komen ...een die ik niet bedacht had...

Tekla is een enter.
Het ergste wat er in haar leven is gebeurd dat ze met 6 mnd zonder af te bouwen afgespeend is.
De spuiten die ze tot nu toe kreeg , gingen er zonder problemen in want er zat of een kaneelsmaakje aan of een appelsmaakje. Zonder halster , want ze vond ze gewoon lekker.
Ze had geen ontwormingstrauma , maar nu na de equest is ze wel op haar hoede...

Maike word hier ook altijd met dwang ontwormd.
Hij probeerd uit alle macht er onder uit te komen.
Spuitjes?? als je het watje met alcohol weglaat , dan heb je een kans om hem erin te krijgen . Met een watje?? dan is hij echt weg , en loopt desnoods dwars door je heen.
Echt een trauma...Bloed afnemen? Opeens kan hij steigeren!!

Met hem heb ik hier nog niet mee geclickerd.

Gr Esther

van lennep schreef op zaterdag 24 november 2007, 0:46:


Toch grappig, ik heb hetzelfde 'goedje' gegeven. Ze kauwden, smakten en slikten zonder probleem.
Paarden hebben dus ook voorkeur... lol.

Toch vond ik het bijzonder om te ervaren dat Winsor (2 en half jaar) zo rustig bleef. Amper iets meegedaan voordat hij hier kwam, veel traumatische door draadwond + castratie. Weet ik ook niet hoe hij had gereageerd wanneer mijn man dit had willen geven (om over de dierenarts maar niet te spreken)
Nancy is denk ik goed opgevoed met dit soort dingen voor ze hier kwam.

van lennep schreef op vrijdag 23 november 2007, 13:51:


Super! Het kan ook niet anders dan in vrijheid denk ik, ik bedoel, als je paard niet meewerkt helpt een halster ook niet volgens mij, tenzij je paard klein is, maar de mijne kunnen hun hoofd zo hoog omhoog doen dat ik er niet meer aan kan, dus... wie niet groot is moet slim zijn
Het ontwormen is bij Parelli een taak van het liberty onderdeel van het level 2 examen.
Ik heb Huppel de eerste keren gewoon zo ontwormd, zonder voorbereiding, en nu begon ze toch te merken dat het echt niet lekker is (bij de overschakeling naar ivermectine zal dat inderdaad geweest zijn). Dus even hernomen met speciale abrikozenconfituur voor suikerzieken (weinig suiker in dus) in een oude spuit en ze ziet het weer helemaal zitten.