Linda schreef op zondag, 18 april 2004, 21:10:

Ja gemeentes ... die weten van die leuke oplossingen te verzinnen.

In eerste instantie gingen ze een stuk bos hier geheel afsluiten voor motorvoertuigen. Ook voor menkarren. Maar ze ontdekten al snel dat ze enorm veel weerstand kregen, dus werden er slagbomen geplaatst met doorgangen ernaast van 1.40 m. Ieder tevreden. Geen auto erin, maar wel een menkar en ook met paarden ging het goed.

Nu besloten ze het andere stuk bos af te sluiten. Auto's te weren, maar menkarren moest kunnen. Dan kies je logischerwijs natuurlijk NIET voor dezelfde oplossing als wat je eerder hebt gedaan. Nee, je gaat je vindingrijkheid tentoonstellen en kiest voor iets volledig nieuws. Een paar boomstammen op zijn kant in de grond en eentje daarvan zaag je af op 26 cm hoogte. Doorgang die je zo creeert is tussen de 1.40 m en 1.70 m.
En natuurlijk zet je die afgezaagde paaltjes net niet in de midden. En ook net niet allemaal gelijk. En het liefst bij de smalste doorgang het afgezaagde paaltje zoveel mogelijk naar de zijkant.

Dus als menner denk je dat het je lukt, kom je bij de volgende, doe je het op dezelfde manier en bons, zit je vast.
Toen ze het gingen maken, vroeg ik nogmaals om die "normale, vrije" doorgang van 1.40 zoals in het andere stukje bos gemaakt, maar dat ging nu niet, omdat daar nu ineens wel een auto door zou kunnen?!

Met een 2-span zijn deze doorgangen ook niet te nemen, omdat die paaltjes dus niet overal in het midden staan. Een paard(je) zal dan over dat stompje moeten.
En men je met grote paarden dan ben je alle palen uit je zicht kwijt omdat ze maximaal 50 cm hoog zijn (dus veel te laag om ze vanaf je kar te kunnen zien). Nu willen ze misschien de middelste palen nog een witte bovenkant geven. Er schijnen wel eens paarden overeen te vallen (als ze onder de man gereden worden).

Isabella is dus ook 1x op zo'n middelste paal gestapt. De wagen zat vast omdat ik een inschattingsfout maakte bij het niet in het midden staande paaltje, en daardoor wilde ze weer aanzetten, maar ik probeerde haar nog te corrigeren. Daarop ging ze achterwaarts en trapt met haar achterhoef op zo'n paal (die ze niet kon zien). Ze schrikt, maar kon ook niet weg (wagen zat vast) en dan is het paniek bij haar.

Paar keer al wandelend die doorgangen genomen en het viel me op dat ze bijna iedere keer een knauw gaf in het middelste paaltje (haha; afreageren heet dat).

Maar vandaag, de eerste keer weer na dat voorval, die doorgangen genomen, maar ze was erg voorzichtig. Of beter, juist onvoorzichtig. Ze wilde nl. zo snel mogelijk dat paaltje passeren en ging er zo ruim langs om het maar niet te raken. Nadeel was dat de wagen daarbij dus wel die paaltjes aan de zijkant raakte. (kunnen jullie me nog volgen). Hierdoor kwam ik dus steeds vast te zitten, wat Isabella niet echt het vertrouwen gaf dat die doorgangen nu vlekkeloos gaan.

De laatste ging bijna goed, ware het niet dat ze deze schuin op het pad gezet hebben. Je komt dan dus scheef op de weg uit, met een stelling naar links en we moesten rechtsaf. Dus ga je dik het plantsoen in aan de overkant om die bocht te kunnen maken.

Lang leve de gemeente. Wat een denkwerk is dit toch geweest.

Zal ik ze maar vragen die hele handel te verwijderen en opnieuw te maken?? Hihihi.

Zijn er bij jullie in de buurt ook zulke "super" doorgangen voor paarden en menwagens?

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 18 april 2004, 21:29:


---Jeetje Ingrid, wat een verhaal zeg! Straks wil Isabella helemaal niet meer het bos in vanwege die stomme paaltjes...(weigert ze gewoon pertinent hihi)...hier kun je overigens ook het bos niet in met een menwagen, maar daar zijn de paden ook te smal dus dat is sowieso een 'no go'...maar kun je niet via een menvereniging een klacht indienen of zo?


---Hihihi, nou, geen doorgangen dus. Je kunt met je karretje gewoon het bos niet in. Maar je kan wel lekker door de polder rijden
Waar Tamara nu staat is het gelukkig een echt paardenland hahaha, daar houden ze wel rekening met de paarden en ruiters en hebben ze ook wel redelijk fatsoenlijke ruiterpaden en wegen waar je met je paard rijden (lekker veel berm en zo). Helaas is er dus geen rekening gehouden met de menners wat betreft het bos. Waar Tamara vroeger stond was het wat dat betreft een ramp met de ruiterpaden, die werden nooit echt goed bijgehouden (kuilen in de grond, takken werden niet gesnoeid e.d.). Hoewel ik nu toch wel de laatste tijd verbetering heb gezien. Maar verder was het rijden vroeger ook niet echt prettig in mijn dorp, weinig berm en als er een berm was kwam de gemeente weer zeuren: "Daar mag je niet rijden, dan gaat heel de berm kapot"...we mochten ook niet meer op het zandstrand komen met de paarden en het park was ook verboden want dan ging het gras kapot (daar kwamen overigens nooit manegepaarden, alleen van particulieren dus zo vaak werd er ook weer niet in het park gereden maar goed). Maar nu ik er zo over nadenk, wordt er eigenlijk nog minder rekening gehouden met menners. Ik heb hier in ieder geval in de buurt nog geen bos gezien dat men-vriendelijk was (of zelfs maar betreedbaar zogezegd) en naast de ruiterpaden al helemaal niet. Tis echt rijden in het verkeer of in de polder hier. En als je door het verkeer moet, zijn er vaak ook nog van die leuke obstakels zoals paaltjes ja...die auto's tegen moeten houden maar waar je toch doorheen moet wil je geen kilometers omrijden...tja, echt de gemeente weer...

Groetjes,
Linda