Hoi.

Over een week (of twee) krijgen we een probleempaard.

De stakker schijnt op de kanten van zijn hoefijzers te lopen.
Hij zou veel verkalking hebben en door de spijkers onder zijn hoefijzers, open wonden aan zijn benen te hebben.

De dochter van mijn collega heeft hem meegenomen voor foto's bij een dierenarts.
Tja, het ziet er niet mooi uit.
Verbening noemen ze het hier.

Als eis om het paard te helpen, worden nu de hoefijzers er onderuit gehaald.
En moet de eigenaar beloven het paard ook in de toekomst ijzervrij te houden.

In het boekje van Strasser staat dat het verbetering en herstel mogelijk is.
Is er meer info over te vinden?

Mijn vraag: waar kan /moet ik mij op voorbereiden.
Waar vind ik zo veel mogelijk info. van wat de beste weg is om te bewandelen: wel hem laten bewegen/lopen of rust, veel of weinig wegraspen in het begin, bij andere paarden in de wei of alleen houden., enz.

Wie heeft er hier ervaring mee en kan ik af en toe om raad vragen....of mijn ei bij kwijt.

Het alternatief is slachten.
Maar het schijnt een heel lief, rustig paard te zijn, met een sterke wil om toch zijn werk te doen en er bij te horen, ongeveer 10 jaar oud.

jo schreef op woensdag, 24 maart 2004, 9:44:


Is het verkalking van de hoefkraakbeenderen? Ik heb daar zelf (gelukkig) geen ervaring mee, maar weet in algemene zin wel dat de prognose voor hoefkraakbeenverkalking meestal slecht is en het dier bij iedere stap veel pijn oplevert. In de traditionele hoefsmederij zal men meestal met speciaal beslag werken om voor schokdemping te zorgen, maar ook daar wordt gezegd dat het een lapmiddel is en de situatie uiteindelijk niet verbetert..


Zou je daar iets meer over kunnen vertellen? Welke oplossingen draagt Strasser aan? Ik ben daar wel benieuwd naar dus als het niet te veel moeite is om dat in het kort eens te beschrijven..? Lijkt me leerzaam!


Dat is misschien wel het einddoel, helaas.. maar als Strasser een alternatief kan bieden..?

Groet, Marianne

Marianne schreef op woensdag, 24 maart 2004, 10:23:


Ik heb het paard nog niet gezien.
De dierenarts vond het in ieder geval het proberen waard.
De laatste hoefsmid heeft de hoeven recht afgekapt en er ijzers ondergezet.
Maar als het paard zijn benen niet in die stand kan zetten..........
Ja, het paard schijnt echt pijn te hebben en amper te kunnen lopen.
De plek waar het staat is een boerderij met jeugd met gedragsproblemen.
Er zijn nog 16 paarden.
Mijn collega heeft daar deze winter twee maanden gewerkt/geholpen en probeert daar de situatie beter te krijgen.
We hebben het gevoel met fluwelen handschoenen aan het een beetje te moeten sturen.


Je zal je kunnen voorstellen dat iedereen zich hier op het info. krijgen heeft gestort.
Ik heb het boekje in het noors en mijn collega spit het op het moment door.
Maar als ik het in mijn handen krijg en het paard gezien heb, zal ik je zeker op de hoogte brengen.


De eigenaar wilde ons tot juli de tijd geven om verbetering te boeken.
Wat natuurlijk veelste kort is.
Maar als het paard eenmaal hier is, koehandelen we wel verder over duur, verbetering en of we het paard ooit weer laten gaan. ;o)


Joke.

jo schreef op woensdag, 24 maart 2004, 12:18:


Oeiiii dat is wel een erg domme hoefsmid Je moet natuurlijk wel kijken hoe het been (de gewrichten) bewegen!! Auw ik kan de pijn van dat paard bijna voelen...

Ik heb voor de cursus een aantal hoeven uit elkaar gehaald en doormidden gezaagd om de cursisten te laten zien hoe dat er allemaal uitziet. Als je dat gezien hebt snap je dondersgoed dat je een hoef niet zomaar "recht" moet maken als dat been niet recht is!

Echt pijnlijk. En dan vooral als er ijzers onder zitten... dat slijt zo langzaam dat het paard er een eeuwigheid over doet om zijn hoef weer in zijn rechte/goede stand te zetten.

Stom hoor.

Ik hoop dat het paard goed opknapt bij jullie, succes ermee!

Groet Ilona

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 24 maart 2004, 12:29:


Weet je, ik zou me er nu al kwaad en verdrietig over kunnen maken.
En het dier is hier nog niet eens.
Laat staan hoe ik met het dier meevoel als hij er is.
Maar daar bereik ik niks mee.

Hoe meer we bewijzen dat het anders kan, hoe meer profijt de andere paarden daar, er van kunnen hebben.
Dus blijven glimlachen en vriendelijk blijven.

Toch begint het al te rommelen in gesprekken en valt af en toe het woord dierenbescherming.
Maar de dierenbescherming hier grijpt maar heel zelden in en als we dat doen is de deur om daar binnen te komen voor ons met èèn klap gesloten.

Hai Jo,
geweldig dat je dit op je neemt.
Maar geen simpele opgave.
Als je preciezer weet waar de verbening zit, moet je dat maar laten weten.
Misschien een idee om een web search te doen, maar je zal meer kunnen vinden op de engelstalige websites. Dan zijn de sleutelwoorden sidebone, ossification, en misschien ook ringbone. Tenminste, ik vermoed dat dat is wat er gaande is.

Strasser's boekje is helaas wat summier, ik neem aan dat je de vertaling hebt van een Lifetime of soundness, als ik me niet vergis is dat degene die vertaald is.

Onmogelijk te zeggen, zonder meer feiten.

Wat betreft het raspen, is er niet iemand die je daarmee op weg kan helpen. Het is bijna onmogelijk er iets over te zeggen als je het paard niet gezien hebt.
Wat betreft beweging, als het paard gewend is aan de andere paarden, en er geen agressie (meer) is, zou ik kijken of je hem voorzichtig kan introduceren. Beweging uit eigen vrije wil is het beste.

Ik denk dat iedereen op dit forum graag met je meedenkt, maar nogmaals, het zou het beste zijn een natuurlijke trimmer om hulp te vragen.

Laten we hopen dat hij je 'beloont' voor je moeite met een gezond lang leven.

Sterkte,
Isabel

Hoi.

Hij is hier nu een maand.
Ik heb er niet eerder over geschreven, want ik wist niet hoe ik het logisch moest neerzetten.

Op het eerste gezicht viel hij mij erg mee.

Hij had een wond aan een achterbeen.
Hij stond inderdaad op de buitenranden van zijn hoeven en zijn gewrichten waren veel dikker dan bij de anderen.
Maar het was geen ongelukkig paard om te zien.

Elke week raspen we hem een beetje.
Hij loopt vrij bij de andere paarden en elke beweging/trim is daardoor ook zelf gekozen.

Nu na een maand zijn zijn gewrichten slanker(ik bedenk me nu dat we het zouden moeten meten).
Hij gallopeert in de wei met de anderen mee.
Zijn stalmanieren zijn heel rustig geworden.
Hij stonk, knaagde op alles, hinnikte iedereen doof als er een paard naar buiten ging, liep constant onrustig in zijn box rond en schopte tegen de deur.
Zijn hoevenstand en manier van lopen wordt langzaam rechter.
De dierenarts had gezegd dat hij het beste op rechte ondergrond kon lopen.
Terwijl hij gisteren zelf over rotsen klom en daarna voorzichtig weer zijn weg naar beneden zocht en er geen moeite mee had.

Aan zijn reageren te zien is het een draafpaard geweest.
Bepaalde signalen tolkt hij helemaal contra.

Het gaat dus goed/vooruit met hem.