Hoi,

Mijn naam is esther 38jr en ben aan het stuntelen met parelli met een pony.
Ik zou graag de 7 games met hem willen spelen maar hij heeft er geen zin in. Hij loopt zelfs van de friendly game weg en aaien of poetsen wil hij ook al niet. Hij is super left brain, maar hij is teveel op eten gefixeerd denk ik.
Wie kan mij helpen met het op bouwen van een relatie met mijn pony? Woon je in de buurt van baarle nassau en je wil mij op weg helpen! Heeeeeel graag.

vr.gr.

esther

esther B schreef op woensdag 23 april 2008, 20:57:


Hoi Esther,

Een aantal jaar geleden woonde ik in Baarle Nassau, maar nu weer in Noord-Holland.

Zorg in elk geval voor een geschikte omgeving waar je aan de slag gaat. In het begin zal het moeilijker zijn om in een weiland iets gedaan te krijgen dan in een rijbak met zand.

Omdat hij zo gefixeerd is op eten is clickeren misschien een idee? Het kan ook juist averechts werken. Beloon hem als hij bij je blijft staan, met aaien, en afhankelijk van of het goed uitpakt eventueel wat snoep.

esther B schreef op woensdag 23 april 2008, 20:57:


Misschien moet je pony niets van je hebben en beschouwt hij zichzelf als de leider. Dan negeren ze je. Niets persoonlijks, heb het ook meegemaakt. Er zijn nu eenmaal paarden die niets moeten hebben van zo'n aanpak. Ik had er ook zo ene. Hij negeerde me en ik voelde dat hij het verafschuwde om door mij aangeraakt te worden. Clickeren daarentegen, dan had ik z'n aandacht. Ik heb clickeren gecombineerd met leidoefeningen. Me groot maken en initiatief nemen door hem in de richting te drijven met m'n lichaam waar ik heen wou. Eerst legde hij z'n oren, omdat hij mijn leiderschap niet aanvaarde, maar ik negeerde al z'n signalen (oren leggen) en bleef kalm en kordaat. In't begin stond ik te trillen op m'n benen, maar na paar weken deed ik de oefeningen zelfs zonder touw. Telkens hij goed op iets reageerde kreeg hij (voedsel) beloning.
Pas toen ik z'n aandacht had en die leid-oefeningen onder de knie had ben ik met Parelli begonnen.
(ik deed dit in een zelfgemaakte kraal in de weide, elke dag een kwartiertje. Telkens eindigde ik met iets positief.)

esther B schreef op woensdag 23 april 2008, 20:57:


Beste Esther,

Ik heb ook een paard gehad dat Parelli super vervelend vond, hij ging gewoon staan slapen, deed of hij er niet bij was.
Niet elk "systeem" is voor elk paard geschikt.
Aaien en poetsen vond hij ook niet leuk, hij was gewoon een binnenvetter.

Je kan van je paard geen "ander" paard maken Esther, ook al wil je dat nog zo graag.
Hij zal nooit een knuffelbeer worden. Sta hem geen uren te poetsen.

Luister naar je paard,dat is de enige raad die ik je kan geven. Ga met hem wandelen in de natuur, ga samen met hem naar allerlei dingen kijken. Trek er met hem op uit, beloon hem onderweg door hem te laten grazen, maar alleen daar waar jij het wil.

Hij eet graag, gebruik dat dan. Koop hem niet om met eten maar gebruik voedsel als een motivator.

Laat je paard in zijn waarde, hij zal er je dankbaar voor zijn en je zal zien dat hij zich na een tijd voor je openstelt en graag bij jou zal zijn. Maar je mag helemaal niet in weken of in maanden denken. Bij dit type paard duurt het langer.

Probeer heel duidelijk en correct met hem te zijn.
Maak het vooral niet vervelend voor hem want hij weet al op voorhand wat je van plan bent. En Parelli is dus het meest voorspelbare systeem... dat ik ken

Succes

Marianne

Marianne

Arabesk schreef op woensdag 23 april 2008, 21:07:


Dat, met respect, is een advies waardoor de meeste mensen met clikkeren zullen stoppen, terwijl het de meest diervriendelijke methode is om mens en paard een relatie te laten bouwen.
Als Esther zo gaat proberen of clikkertraining iets voor haar en haar paard is, dan heeft ze binnen de kortste keren dezelfde problemen als met Parelli.
Goed starten met operant conditioneren is niet wat je beschrijft.
Er is/komt een programma waarin in zeven lessen een basis clickbewijs kunt halen. Na die zeven lessen heb je een beleefd goed luisterend paard.
Maar dat bereik je niet afhankelijk of het goed uitpakt met eventueel wat snoep. Dat vraagt om een gedegen positieve training. Geen halfbakken gedoe.

Piet

My Best Whisper is a Click

Ik heb dit opgelost door een kraal te maken met diameter 20 m en afgezet met draad en pripaaltjes, dat ging super, want paarden zijn veel rustiger in eigen omgeving, vooral in het begin om iets aan te leren vind ik dat belangerijk. In de rijbak waren ze nerveus, afgeleid en niet oplettend.


Volkomen gelijk, Piet, een methode moet eerst grondig aangeleerd worden. Wat je ook traint, welke methode je ook gebruikt, je moet eerst leren hoe een paard denkt, hoe complex en gevoelig hij in elkaar zit, naast het feit dat je jezelf!! eerst eens deftig onder de loep moet nemen, wie ben ik en wat kan ik betekenen voor mijn dier, maw, hoe kom ik over? Dan begin je bij de kern. Ik heb clickertraining gevolgd, MAAR...(nu heb ik advies voor jou, Piet) ik vond deze methode nog iets te krachtig voor mij (paard in persoonlijke ruimte, ik die niet krachtig genoeg ben) en had het gevoel dat eerst andere zaken moesten behandeld worden.
Ik wist dat een paard zo gevoelig de diepste signalen in je waarneemt, dat is toch heel even schrikken en erg confronterend. Dan besef je dat jij misschien eerst eens moet leren je kracht te hervinden en dan pas kan je tegenover je paard staan, wij gaan hier eens gezellig samenwerken en welke paardvriendelijke methode je dan ook gebruikt, het paard zal zich beter bij je voelen en liever met je werken. Niet iedere mens is hetzelfde, zoals niet ieder paard hetzelfde is. Inderdaad, zoals Piet zegt, je moet de trainer zoeken waar jij je goed bij voelt, vooraleer je zaken gaat uitproberen. Ik denk dat ik die trainer nu gevonden heb.

sorry voor de fouten, priKpaaltjes, ...ik wist NIET dat paarden zo gevoelig...

Ridder schreef op donderdag 24 april 2008, 13:31:


Door tijdgebrek niet eerder kunnen antwoorden.


Je schrijft het een en doet compleet het tegenovergestelde

Het feit dat jouw paard in je persoonlijke ruimte komt betekent dat je het gereedschap nog niet hebt om hem daaruit te leren blijven.
Je maakt exact dezelfde fout door na een les, waarin je met konsekwent trainen geconfronteerd wordt, je toevlucht weer te nemen tot halfslachtige verklaringen en verontschuldigingen die je niet alleen in je omgang met paarden hinderen.
Hoe denk je ooit die kracht te vinden als je niet ziet dat hij je wordt aangeleerd en er bang voor bent wanneer je hem dan toch herkent?
Die 'kracht' is niet anders dan het juiste gereedschap en de kennis om het op het juiste moment toe te kunnen passen.
Niet door te vluchten in allerlei vage termen om daarmee voor je zelf weg te kunnen lopen.
Als jouw 'juiste' trainer je niet heel snel veel rechtlijniger en konsekwenter leert denken, dan is elke euro die je aan een trainer uitgeeft weggegooid geld.

Het is niet het paard wat moet leren paard te zijn het is de mens die er mee om moet leren gaan.

Piet

My Best Whisper is a Click

esther B schreef op woensdag 23 april 2008, 20:57:


als je pony aan geeft dat ie het niet leuyk vindt lijkt het mij aan jou om iets te gaan zoeken wat ie welleuk vindt

en je schrijft dat hj gek is op eten, dan zou je dus kunnen clickeren met hem en vrijheidsdressuur en voor de kar, bitloos

PaardEnSchool schreef op zondag 27 april 2008, 10:18:


en dus eerst mnaar jezelf kijken zoals er nog anderen schrijven: waarom wil JIJ zo graag parelli, en kan je dat eventueel met een andere pony doen?

Piet schreef op zondag 27 april 2008, 7:39:


Sorry, zie nu pas je antwoord terug.
Ik begrijp je reactie, Piet.
Ik zal even kort mijn voorgaande antwoord motiveren.
Na het lezen van Linda Kohanov (hier ben ik weeral). Kreeg ik zo eventjes al m'n diepste vragen beantwoord, persoonlijke en die over mijn omgang met paarden.
Zij omschreef mensen, waarbij sommige met net dezelfde problemen worstelden .Ik kreeg daar eventjes de duidelijkste en voor mij meest relevante tips aangeboden die ik nu aan het testen ben.
Ik ben geschrokken, dat wat ik zocht, de kracht binnen mezelf, die ik altijd zocht, voel ik naar boven komen, en laat me toe sommige zaken los te laten die storend werken in omgang met paarden. De angst, onzekerheid in mij, voelen paarden als een storende zender, ze worden er gek van en hebben ook geen respect voor je, willen zelfs weg uit je buurt. Daarom liepen paarden me altijd omver, duwden me weg uit m'n persoonlijke ruimte. Ik wist niet wat een effect 'bewust worden' kon hebben op hen en ook op mezelf. Een voorbeeld: Joy probeert in m'n persoonlijke ruimte te komen. Daar hoeft niet voor geclickerd te worden, nu weet ik: diep inademen vanuit je zonnevlecht, de energie naar benden laten stromen en je voelen aarden, bewust zijn van je eigen ruimte en die laten voelen (ik weet niet of dit bij een aggressieve hengst zou helpen, maar bij haar hielp het). Ik weet het, ik spreek in van die 'vage' termen, maar hé: toen ik dat deed, slaagde Joy haar typische grolletje en nam spontaan afstand van me. Zo'n direkt resultaat had ik niet verwacht en het is maar dat!! Meer niet! Dit is wat ik zocht en paarden helpen me hierbij. Het kan me niet schelen dat ik hier te persoonlijk bezig ben, ik ben gewoon dolenthousiast dat ik dit boek in handen heb gekregen en ik voel me openbloeien. Ik wist dat ik net dit miste!! Daarom daagde Shakeer me uit, omdat ik oncongruent was met hem, hij werd gek van mij, gevoelig als hij was. Daarom kwam hij altijd aggressief op me afgevlogen en kroop hij bij sommige liefjes weg onder de okselholte (Wim).
Pas als ik mezelf onder controle heb en de energie bezit die nodig is om mijn paardje op z'n gemak te doen voelen begin ik te clickeren, Parellien, Voesten of wat dan ook.
Een methode is slechts een methode, maar als jij een oncongruente indruk maakt op je paard, onzeker en zwak overkomt helpt geen enkele methode, je kan wel trainen, maar als puntje bij paaltje komt ben je toch gezien.
Dit is mijn vaste overtuiging!

Heb m'n eigen tekst 'gequote', was antwoordje terug op wat jij zei, Piet.
Wou er nog bijzeggen dat ik nog veel meer ontdekt heb, maar wil het niet te lang maken.

Waarom wou Muppet niet achteruit gaan voor mij? Waarom stond Joy op m'n tenen en drentelde ze aan het touw? Waarom deden ze het wel goed bij jou en bij Lieve? Omdat ze de kracht voelen bij jullie, in schril contrast to mij. Ik voel me nog onzekerder worden als ik les krijg, omdat ik dan voel dat ik 'iets' mis. Nu ik wil ik even alleen met hen zijn, en mezelf terug vinden in alle rust en stilte zonder een methode. Vertrouwen is de basis, dan ben ik zeker dat de rest er zonder problemen komt. Maar een paard zal je nooit echt vertrouwen als jij niet IN je vel zit, maar er losjes 'boven' zweeft in figuurlijke taal uitgedrukt en ik weiger te werken met een paard dat zich niet goed bij me voelt! Dat moet eerst opgelost worden.

Ridder schreef op zondag 27 april 2008, 11:07:


zozo! top! wat geweldig. het feit dat je het al wéét is almeer dan menig andere ruiter!

super!

PaardEnSchool schreef op zondag 27 april 2008, 13:42:


Tja, nu is nog de vraag in hoeverre ik dit kan berijken, maar ik geloof erin dat als je iets echt wil, het ook zal lukken. Ik hoop ook dat die trainer me daarbij zal kunnen helpen, want al wéét je theoretisch wat je moet doen, je moet het nog altijd kunnen toepassen.